Wesley Koolhof
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1989 |
Wzrost |
180 cm |
Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
2008 |
Zakończenie kariery |
aktywny |
Trener |
Rob Morgan, Mariusz Fyrstenberg |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 |
Najwyżej w rankingu |
462 (5 sierpnia 2013) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
16 |
Najwyżej w rankingu |
1 (7 listopada 2022) |
Australian Open |
QF (2022, 2023) |
Roland Garros |
SF (2020) |
Wimbledon |
W (2023) |
US Open |
F (2020, 2022) |
Wesley Koolhof (ur. 17 kwietnia 1989 w Zevenaar) – holenderski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2023 w grze podwójnej i French Open 2022 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Kariera juniorska
[edytuj | edytuj kod]Jako junior występował w turniejach rangi ITF Futures, nie odnosząc większych sukcesów. Od 2008 roku występował m.in. w ATP Challenger Tour, ośmiokrotnie grając w finałach rozgrywek deblowych, z bilansem sześciu zwycięstw.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W rozgrywkach ATP Tour Holender wygrał szesnaście turniejów z trzydziestu siedmiu rozegranych finałów w grze podwójnej.
W 2020 roku awansował do finału zawodów gry podwójnej podczas US Open. Razem z partnerującym mu Nikolą Mekticiem w meczu mistrzowskim przegrali z deblem Mate Pavić–Bruno Soares wynikiem 5:7, 3:6. Dwa lata później w parze z Nealem Skupskim ponownie osiągnął finał US Open, jednak tym razem lepsi okazali się Rajeev Ram i Joe Salisbury. W 2023 roku razem ze Skupskim odnieśli zwycięstwo na kortach Wimbledonu, pokonując w finale Marcela Granollersa i Horacio Zeballosa 6:4, 6:4.
W czerwcu 2022 roku odniósł zwycięstwo w mikście podczas French Open, partnerując Enie Shibaharze, z którą w finale pokonał parę Ulrikke Eikeri–Joran Vliegen 7:6(5), 6:2.
Najwyżej w rankingu gry pojedynczej znajdował się na 462. pozycji (5 sierpnia 2013). 7 listopada 2022 roku został liderem rankingu światowego w grze podwójnej[1].
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (16–21)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 lutego 2016 | Sofia | Twarda (hala) | Matwé Middelkoop | Philipp Oswald Adil Shamasdin |
5:7, 7:6(9), 10–6 |
Zwycięzca | 2. | 24 lipca 2016 | Kitzbühel | Ceglana | Matwé Middelkoop | Dennis Novak Dominic Thiem |
2:6, 6:3, 11–9 |
Zwycięzca | 3. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Matwé Middelkoop | Jamie Murray Bruno Soares |
6:3, 7:5 |
Finalista | 1. | 19 lutego 2017 | Rotterdam | Twarda (hala) | Matwé Middelkoop | Ivan Dodig Marcel Granollers |
6:7(5), 3:6 |
Finalista | 2. | 30 lipca 2017 | Atlanta | Twarda | Artem Sitak | Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 24 września 2017 | Metz | Twarda (hala) | Artem Sitak | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin |
5:7, 3:6 |
Finalista | 4. | 18 lutego 2018 | Nowy Jork | Twarda (hala) | Artem Sitak | Maks Mirny Philipp Oswald |
4:6, 6:4, 6–10 |
Finalista | 5. | 4 marca 2018 | São Paulo | Ceglana | Artem Sitak | Federico Delbonis Máximo González |
4:6, 2:6 |
Finalista | 6. | 6 maja 2018 | Estoril | Ceglana | Artem Sitak | Kyle Edmund Cameron Norrie |
4:6, 2:6 |
Finalista | 7. | 21 października 2018 | Sztokholm | Twarda (hala) | Marcus Daniell | Luke Bambridge Jonny O’Mara |
5:7, 6:7(8) |
Zwycięzca | 4. | 5 stycznia 2019 | Brisbane | Twarda | Marcus Daniell | Rajeev Ram Joe Salisbury |
6:4, 7:6(6) |
Finalista | 8. | 30 marca 2019 | Miami | Twarda | Stefanos Tsitsipas | Bob Bryan Mike Bryan |
5:7, 6:7(8) |
Finalista | 9. | 21 kwietnia 2019 | Monte Carlo | Ceglana | Robin Haase | Nikola Mektić Franko Škugor |
7:6(3), 6:7(3), 9–11 |
Finalista | 10. | 28 kwietnia 2019 | Budapeszt | Ceglana | Marcus Daniell | Ken Skupski Neal Skupski |
3:6, 4:6 |
Finalista | 11. | 15 czerwca 2019 | Rosmalen | Trawiasta | Marcus Daniell | Dominic Inglot Austin Krajicek |
4:6, 6:4, 4–10 |
Finalista | 12. | 28 lipca 2019 | Hamburg | Ceglana | Robin Haase | Oliver Marach Jürgen Melzer |
2:6, 6:7(3) |
Finalista | 13. | 11 sierpnia 2019 | Montreal | Twarda | Robin Haase | Marcel Granollers Horacio Zeballos |
5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 5. | 10 stycznia 2020 | Doha | Twarda | Rohan Bopanna | Luke Bambridge Santiago González |
3:6, 6:2, 10–6 |
Finalista | 14. | 23 lutego 2020 | Marsylia | Twarda (hala) | Nikola Mektić | Nicolas Mahut Vasek Pospisil |
3:6, 4:6 |
Finalista | 15. | 10 września 2020 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nikola Mektić | Mate Pavić Bruno Soares |
5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 22 listopada 2020 | Londyn | Twarda (hala) | Nikola Mektić | Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin |
6:2, 3:6, 10–5 |
Zwycięzca | 7. | 2 maja 2021 | Monachium | Ceglana | Kevin Krawietz | Sander Gillé Joran Vliegen |
4:6, 6:4, 10–5 |
Finalista | 16. | 24 października 2021 | Antwerpia | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Nicolas Mahut Fabrice Martin |
0:6, 1:6 |
Zwycięzca | 8. | 9 stycznia 2022 | Melbourne | Twarda | Neal Skupski | Ołeksandr Nedowiesow Aisam-ul-Haq Qureshi |
6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 9. | 15 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Neal Skupski | Ariel Behar Gonzalo Escobar |
7:6(5), 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 18 lutego 2022 | Doha | Twarda | Neal Skupski | Rohan Bopanna Denis Shapovalov |
7:6(4), 6:1 |
Finalista | 17. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda | Neal Skupski | Hubert Hurkacz John Isner |
6:7(5), 4:6 |
Finalista | 18. | 24 kwietnia 2022 | Barcelona | Ceglana | Neal Skupski | Kevin Krawietz Andreas Mies |
7:6(3), 6:7(5), 6–10 |
Zwycięzca | 11. | 8 maja 2022 | Madryt | Ceglana | Neal Skupski | Juan Sebastián Cabal Robert Farah |
6:7(4), 6:4, 10–5 |
Zwycięzca | 12. | 12 czerwca 2022 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Neal Skupski | Matthew Ebden Max Purcell |
4:6, 7:5, 10–6 |
Zwycięzca | 13. | 14 sierpnia 2022 | Montreal | Twarda | Neal Skupski | Daniel Evans John Peers |
6:2, 4:6, 10–6 |
Finalista | 19. | 9 września 2022 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Neal Skupski | Rajeev Ram Joe Salisbury |
6:7(4), 5:7 |
Zwycięzca | 14. | 6 listopada 2022 | Paryż | Twarda (hala) | Neal Skupski | Ivan Dodig Austin Krajicek |
7:6(5), 6:4 |
Finalista | 20. | 19 marca 2023 | Indian Wells | Twarda | Neal Skupski | Rohan Bopanna Matthew Ebden |
3:6, 6:2, 8–10 |
Finalista | 21. | 23 kwietnia 2023 | Barcelona | Ceglana | Neal Skupski | Máximo González Andrés Molteni |
3:6, 7:6(8), 4–10 |
Zwycięzca | 15. | 17 czerwca 2023 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Neal Skupski | Gonzalo Escobar Ołeksandr Nedowiesow |
7:6(1), 6:2 |
Zwycięzca | 16. | 15 lipca 2023 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Neal Skupski | Marcel Granollers Horacio Zeballos |
6:4, 6:4 |
Gra mieszana (1–0)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 czerwca 2022 | French Open, Paryż | Ceglana | Ena Shibahara | Ulrikke Eikeri Joran Vliegen |
7:6(5), 6:2 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Koolhof/Skupski Triumph In Paris, Clinch Year-End No. 1. Association of Tennis Professionals, 2022-11-06. [dostęp 2022-11-06]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2016-02-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2016-02-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2016-02-07] (ang.).