Przejdź do zawartości

Cara Black

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cara Black
Ilustracja
Państwo

 Zimbabwe

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1979
Salisbury

Wzrost

167 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1998

Zakończenie kariery

2015

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

31 (15 marca 1999)

Australian Open

2R (2000, 2001, 2002, 2004)

Roland Garros

4R (2001)

Wimbledon

3R (1998, 2003, 2005)

US Open

2R (1998, 2002, 2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

60 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (17 października 2005)

Australian Open

W (2007)

Roland Garros

F (2005)

Wimbledon

W (2004, 2005, 2007)

US Open

W (2008)

Cara Black (ur. 17 lutego 1979 w Salisbury) – zimbabwejska tenisistka, mistrzyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej oraz pięciu w grze mieszanej (karierowy Wielki Szlem), pierwsza kobieta z Zimbabwe w historii, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy (French Open 2002), trzykrotna triumfatorka Mistrzostw WTA w grze podwójnej (2007, 2008, 2014), liderka rankingu WTA w grze podwójnej, reprezentantka Zimbabwe w Pucharze Federacji (1993 – 1996), Pucharze Hopmana (1999, 2005) i na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Cara Black rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. Była czołową juniorką w rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej, według notowań z dnia 31 grudnia zajmowała pierwsze miejsca w klasyfikacjach singlistek i deblistek. W tym sezonie wygrała wielkoszlemowe Wimbledon i US Open w grze pojedynczej dziewcząt, a finał French Open przegrała z Justine Henin. W grze podwójnej zwyciężała w Wimbledonie 1995 z Aleksandrą Olszą, French Open 1997 i Wimbledonie 1997 z Iriną Sielutiną. Status profesjonalny otrzymała 1 stycznia 1998 roku.

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1998 próbowała swoich sił w pierwszych kwalifikacjach do turnieju WTA w Auckland. Debiut odnotowała w marcu w Indian Wells, gdzie organizatorzy przyznali jej dziką kartę. Swój pierwszy zawodowy mecz przegrała z Ruxandrą Dragomir 3:6, 3:6. W maju przeszła eliminacje i zadebiutowała w wielkoszlemowej imprezie, we French Open. Doszła do drugiej rundy; miesiąc później osiągnęła jedną rundę więcej w Wimbledonie. W sierpniu w Bostonie osiągnęła pierwszy półfinał w WTA Tour, w którym przegrała z Barbarą Schett. W styczniu 1999 była w ćwierćfinale w Hobarcie. Wkrótce znalazła się w najlepszej czwórce w Birmingham (pokonana przez Julie Halard-Decugis). 15 marca zajmowała najwyższe w swojej karierze, 31. miejsce w rankingu singlowym. W styczniu 2000 po raz pierwszy zagrała w finale zawodów WTA; stało się to w Auckland, w ćwierćfinale ograła najwyżej rozstawioną Jelenę Lichowcewą, ale w finale musiała uznać wyższość Anne Kremer. Po serii słabszych występach doszła do półfinału w Birmingham i ćwierćfinału w ’s-Hertogenbosch. Wiosną 2001 awansowała do czwartej rundy French Open, co w całej karierze jest jej najlepszym wynikiem w grze pojedynczej w turniejach wielkoszlemowych. W marcu 2002 zagrała w czwartej rundzie dwóch ważnych amerykańskich turniejów, w Indian Wells i Miami. We wrześniu wygrała swój jedyny singlowy tytuł WTA, uczyniła to w amerykańskim Waikoloa, pokonując w finale reprezentantkę gospodarzy, Lisę Raymond. Po 2007 roku zrezygnowała z występów w grze pojedynczej ze względu na brak znaczących sukcesów i skupiła się na rywalizacji w gronie deblistek. W 2008 wystąpiła w czterech imprezach, aby móc reprezentować swój kraj w letnich igrzyskach olimpijskich; okazyjnie próbowała też swoich sił w eliminacjach do zmagań w Cincinnati w 2010 roku.

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]

Cara Black jest utytułowaną deblistką i to w tej konkurencji osiąga najlepsze wyniki. Według stanu na 31 sierpnia 2015, wygrała 60 turniejów w tej konkurencji.

Lata 1993–1997

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz wystąpiła w meczu deblowym w 1993 roku, kiedy to wraz z Tiffany Brant doszła do ćwierćfinału małego turnieju ITF rozgrywanego w stolicy ZimbabweHarare. Rok później wygrała swój pierwszy tytuł deblowy w turnieju ITF w Nairobi. W 1995 roku wystąpiła w trzech turniejach ITF i w każdym doszła do finału, z których wygrała jeden, ponownie w Nairobi. W następnym sezonie wygrała już trzy turnieje deblowe ITF i na koniec roku była już sklasyfikowana na 306 miejscu w rankingu WTA. Sezon 1997 zakończyła z czterema tytułami deblowymi w turniejach ITF oraz na 159 miejscu w rankingu.

Lata 1998–1999

[edytuj | edytuj kod]

Cara Black zadebiutowała w turnieju deblowym WTA w styczniu 1998 roku w Auckland. Partnerowała jej Nirupama Vaidyanathan, z którą przegrała w meczu pierwszej rundy z Cătăliną Cristeą i Eun-Ha Kim 3:6, 4:6. Następnie przez dłuższy czas grała z Kazaszką Iriną Sielutiną, z którą w lutym osiągnęła dwa ćwierćfinały w turniejach ITF (Midland i Rochester). Późniejsze porażki w pierwszych rundach przerwał pierwszy ćwierćfinał WTA w Birmingham, gdzie musiały uznać wyższość rozstawionych z numerem pierwszym Lisy Raymond i Rennae Stubbs 5:7, 1:6. Porażkę w pierwszym meczu podczas Wimbledonu powetowały sobie pierwszym półfinałem WTA, w Bostonie, w którym ponownie okazały się gorsze od Raymond i Stubbs 6:7(2), 1:6. Porażkę w pierwszej rundzie w ostatnim turnieju wielkoszlemowym w roku (US Open) poprawiły wygraniem zwycięstwem w turnieju ITF w Santa Clara oraz kolejne półfinały turniejów WTA: w Moskwie (trzecia w sezonie porażka z Raymond i Stubbs 3:6, 5:7) i Luksemburgu. W marcu 1999 doszły do półfinału imprezy wysokiej rangi w Key Biscayne, gdzie pokonały takie sławy tenisa, jak Virginia Ruano Pascual, Paola Suárez, Conchita Martínez i Patricia Tarabini. Zimbabwejka, w parze z Kristie Boogert, doszła do swojego pierwszego finału WTA w ’s-Hertogenbosch. W mistrzowskim meczu przegrały z Silvią Fariną Elią i Ritą Grande 5:7, 6:7(2). W sezonie 1999 wystąpiła jeszcze w finale turnieju WTA Quebec City, w którym wraz z Debbie Graham przegrała z Amy Frazier i Katie Schlukebir 2:6, 3:6.

Rok 2000

[edytuj | edytuj kod]

Rok 2000 rozpoczęła od pierwszego turniejowego zwycięstwa, wywalczonego w Auckland razem z Alexandrą Fusai. W lutym, ponownie z Iriną Sielutiną przegrała półfinał w Oklahoma City z Tamarine Tanasugarn i Eleną Tatarkovą 3:6, 4:6. Tydzień później podczas turnieju Scottsdale wygrała półfinał, ale mecz finałowy nie odbył się. Później nastąpiła seria porażek Black z Sielutiną w pierwszych lub drugich rundach w sześciu kolejnych turniejach. Przerwana ona została dopiero w czerwcu przegranym finałem w Birmingham. Black ostatni mecz z Sielutiną rozegrała podczas Wimbledonu, w którym przegrały w pierwszej rundzie z rozstawionymi z numerem ósmym Venus i Sereną Williams 3:6, 2:6. W lipcu zagrała z Amy Frazier w turnieju w Stanford, w którym przegrała w finale z Chandą Rubin i Sandrine Testud 4:6, 4:6. We wrześniu odniosła swój największy dotychczasowy sukces w karierze, dochodząc z Jeleną Lichowcewą do finału wielkoszlemowego US Open. W ćwierćfinale pokonała odwieczne rywalki Lisę Raymond i Rennae Stubbs 6:3, 6:4, a mecz półfinałowy wygrała walkowerem od sióstr Williams. W meczu mistrzowskim uległy Julie Halard-Decugis i Ai Sugiyamie 1:6, 6:1, 1:6. W parze z Rosjanką Black doszła do półfinału we Filderstadt oraz ćwierćfinału w Zurychu. Dobra końcówka sezonu pozwoliła im awansować po raz pierwszy do Turnieju Mistrzyń w Nowym Jorku. Tam jednak w meczu ćwierćfinałowym przegrały z późniejszymi triumfatorkami imprezy Martiną Hingis i Anną Kurnikową 0:6, 5:7.

Rok 2001

[edytuj | edytuj kod]

W parze z Rosjanką Black wygrała w sezonie 2001 zawody w Hobarcie, Hamburgu, Rzymie, Birmingham, San Diego i New Haven, wystąpiły w Mistrzostwach WTA, przegrywając finałową walkę z Lisą Raymond i Rennae Stubbs. Zimbabwejka jesienią wystartowała przypadkowo w Tokio u boku Liezel Huber, afrykańska para zdobyła tam tytuł po zwycięstwie nad Kim Clijsters i Ai Sugiyamą. Black awansowała do czołowej dziesiątki deblowego rankingu WTA.

Lata 2002–2004

[edytuj | edytuj kod]

W 2002 była w półfinałach French Open i Wimbledonu; z Lichowcewą zakwalifikowały się do Mistrzostw WTA i ponownie przegrały w finale, tym razem z Jeleną Diemientjewą i Janette Husárovą. W sezonie 2003 również wygrała kolejne turnieje, ale w imprezach wielkoszlemowych nadalej znajdowała się w półfinałach. W 2004 jej deblową partnerką została Rennae Stubbs i razem z Australijką Cara zdobyła pierwsze deblowe mistrzostwo wielkoszlemowe podczas Wimbledonu. W finale wygrały z Liezel Huber i Ai Sugiyamą. Ze Stubbs zostały pokonane w finale Mistrzostw WTA przez Nadię Pietrową i Meghann Shaughnessy.

Lata 2005–2006

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2005 z Huber znalazła się w finale French Open, w walce o puchar pokonały ich Ruano Pascual i Suárez. Panie wywalczyły miesiąc później wspólne trofeum wimbledońskie po finale ze Swietłaną Kuzniecową i Amélie Mauresmo. 17 października Black została nową liderką rankingu WTA w grze podwójnej. Do Mistrzostw WTA zakwalifikowała się jednak razem ze Stubbs, niemal tradycyjnie doszły do finału i tam przegrały (z Raymond i Stosur). W 2006 grała w większości turniejów z Rennae Stubbs, rok zakończyła przegranym finałem Mistrzostw WTA. Był to jej piąty przegrany finał w tym turnieju i trzeci z rzędu.

Rok 2007

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2007 w parze z Huber po raz pierwszy triumfowała w Australian Open. W finale imprezy pokonały niespodziewane wicemistrzynie, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung. Black rozpoczęła stałą współpracę z Huber, która reprezentowała Republikę Południowej Afryki, a potem zmieniła obywatelstwo na amerykańskie. Razem wygrały również Wimbledon. 11 czerwca zastąpiła Lisę Raymond na pozycji liderki światowej klasyfikacji; utrzymała to miejsce przez dwa tygodnie, by powrócić na nie po kolejnych czterech. W listopadzie po raz pierwszy w karierze, w szóstym finale, wygrała Mistrzostwa WTA i po tym turnieju była światowym numerem jeden ex-aequo z Liezel Huber.

Lata 2008–2010

[edytuj | edytuj kod]

Amerykanka i Zimbabwejka zdominowały kobiece rozgrywki deblowe w 2008 roku, wygrywając ostatni z turniejów wielkoszlemowych (US Open), Mistrzostwa WTA i kilka prestiżowych turniejów w kalendarzu. Pierwsze miejsca w rankingu okupowały do połowy 2010 roku. W 2009 wciąż były najlepszym deblem świata, ale już bez tytułu w Wielkim Szlemie (trzy mistrzostwa wywalczyły wówczas siostry Williams, startujące w grze podwójnej wyłącznie w turniejach wielkoszlemowych). W Mistrzostwach WTA w Dosze przegrały w finale z Nurią Llagosterą Vives i Marią José Martínez Sánchez. W styczniu 2010 wspólnie dotarły do finału w Melbourne. Niespodziewanie w marcu rozegrały ostatni wspólny mecz, przegrywając w pierwszej rundzie w Miami z Natalie Grandin i Abigail Spears. Panie pokłóciły się o to, że Huber wystąpiła w Charleston z Nadią Pietrową (Black nie chciała tam grać) i wówczas zyskała przewagę punktową nad Zimbabwejką, obejmując samodzielne prowadzenie w rankingu WTA z dnia 19 kwietnia. Automatycznie Black spadła na drugie miejsce. Współpraca została sensacyjnie zerwana, choć Black i Huber stanowiły jeden z najlepszych debli ostatnich lat.

Cara rozpoczęła poszukiwania nowej partnerki; w Stuttgarcie doszła do półfinału z Szachar Pe’er. W maju zagrała w finale w Warszawie z Yan Zi, ale na kortach Rolanda Garrosa pojawiła się u boku Jeleny Wiesniny. W czerwcu wygrała pierwszy turniej od czasu rozstania z Huber, tym razem w Birmingham z Lisą Raymond (w finale pokonały Huber i Bethanie Mattek-Sands). Przez pewien czas grała razem z Anastasiją Rodionową, w 2010 awansowały do półfinału US Open, który przegrały z późniejszymi mistrzyniami, Vanią King i Jarosławą Szwiedową. Po nowojorskiej imprezie nie pojawiła się na światowych kortach już do końca sezonu, po raz pierwszy od 1999 nie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA i po raz pierwszy od 2000 na koniec roku była sklasyfikowana poza czołową dziesiątką rankingu deblistek.

Rok 2011

[edytuj | edytuj kod]

Przez pierwsze tygodnie sezonu 2011 występowała w parze z Anastasiją Rodionową, u boku której awansowała do półfinału w Brisbane i ćwierćfinału Australian Open. Black wystąpiła tylko w kilku turniejach, ostatnim jej startem był Wimbledon, gdzie razem z Szachar Pe’er poległy w trzeciej rundzie.

Rok 2012

[edytuj | edytuj kod]

Cara Black urodziła syna w kwietniu 2012 roku, a już w październiku powróciła do rywalizacji. Pod koniec sezonu zgłosiła się wspólnie z Ariną Rodionową do dwóch turniejów rangi ITF (oba z niską pulą nagród 25 000 dolarów). W pierwszym w Traralgon odniosły zwycięstwo, a w drugim w Bendigo przegrały dopiero w finale. Te dwa udane występy pozwoliły Black wrócić do rankingu WTA deblistek na koniec roku – zajęła w nim 624 miejsce.

Rok 2013

[edytuj | edytuj kod]

Do rozgrywek WTA Tour powróciła już w styczniu 2013 roku, kiedy to ponownie z Anastasiją Rodionową zwyciężyła w turnieju w Auckland. Osiągnęła trzecią rundę Australian Open w deblu, a także zagrała w jednym meczu turnieju legend kobiet, z którego następnie się wycofała. Awansowała także do półfinału zawodów w Dubaju, w którym musiała uznać wyższość Bethanie Mattek-Sands i Sanii Mirzy 2:6, 5:7. Po porażkach w pierwszych rundach w trzech kolejnych turniejach z Rodionową zaczęła szukać nowej partnerki. W Oeiras zagrała z Kolumbijską tenisistką Cataliną Castaño, ale przegrały z Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 5:7, 3:6. Później nawiązała współpracę z Nowozelandką Mariną Erakovic, z którą odniosła kilka sukcesów. W Madrycie i w Strasburgu awansowała do finału zawodów – porażki odpowiednio z Anastasiją Pawluczenkową i Lucie Šafářovą 2:6, 4:6 oraz Kimiko Date-Krumm i Chanelle Scheepers 4:6, 6:3, 12-14. Na French Open zanotowały ćwierćfinał, porażka z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 6:2, 6:7(3), 4:6. Kolejny finał osiągnęła w Birmingham, w którym musiała uznać wyższość Ashleigh Barty i Casey Dellacquy 5:7, 4:6. Później nastąpił jednak spadek formy i porażki: w pierwszej rundzie w Eastbourne, drugiej podczas Wimbledonu, ponownie pierwszej w Cincinnati oraz trzeciej na US Open. To zakończyło ich wspólne występy. We wrześniu Black zaczęła występować wspólnie z Hinduską Sanią Mirzą, z którą wygrała wszystkie turnieje w jakich wystąpiła do końca roku. Zwyciężyły w turnieju rangi Premier 5 w Tokio oraz Premier Mandatory Pekinie. W turnieju w Chinach w półfinale pokonały ówczesne liderki rankingu WTA Włoszki Sarę Errani i Robertę Vinci 6:4, 6:4. Cara Black zakończyła sezon na 13 miejscu w rankingu deblistek – skok o 611 pozycji względem poprzedniego roku!

Rok 2014

[edytuj | edytuj kod]

Black prawie cały sezon grała z Mirzą (na 24 starty tylko dwa razy zagrała z innymi partnerkami: w Auckland z Marina Erakovic i w Wuhanie z Caroline Garcią) odnosząc szereg sukcesów. W Australian Open i Doha doszły do ćwierćfinałów – porażki odpowiednio z Errani i Vinci 2:6, 6:3, 4:6 oraz z Anastasiją Pawluczenkową i Nadieżdą Pietrową 6:4, 4:6, 12-14. W turniejach rangi Premier Mandatory w Indian Wells przegrały dopiero w finale z nowymi liderkami rankingu deblistek Hsieh Su-wei i Peng Shuai 6:7(5), 2:6, a w Miami w półfinale z Sabine Lisicki oraz powracającą do wielkiej formy Martiną Hingis 3:6, 4:6. Do kolejnego finału awansowały w Stuttgarcie, w którym po raz kolejny przegrały z Errani i Vinci 2:6, 3:6. Na początku maja triumfowała w Oeiras. Później odpadały w ćwierćfinałach w Madrycie, Rzymie i French Open – porażki z Hsieh i Peng 7:5, 1:6, 8:10, Errani i Vinci 2:6, 3:6 oraz ponownie z Hsieh i Peng 2:6, 6:3, 3:6. W drugiej połowie sezonu ponownie awansowała do finału także w Montrealu, Wuhan i Pekinie. Odpadła w półfinale US Open (porażka z Hingis i Flavią Pennettą 2:6, 4:6) oraz wygrała w Tokio, pokonując Garbiñe Muguruzę i Carlę Suárez Navarro 6:2, 7:5. Dzięki bardzo dobrym występom awansowała po raz 11 w karierze do Turnieju Mistrzyń, w którym triumfowała (po raz trzeci) pokonując w finale Hsieh i Peng 6:1, 6:0. Był to ostatni wspólny mecz Black z Mirzą[1].

Rok 2015

[edytuj | edytuj kod]

Zakończywszy współpracę z Sanią Mirzą zaczęła występy z Zheng Saisai, jednak po porażkach w pierwszych rundach w Hobart i Australian Open zaprzestała występów. Wróciła na korty dopiero w czerwcu, i rozpoczęła starty wspólnie z Lisą Raymond. Doszły wspólnie do ćwierćfinałów w Nottingham, Eastbourne i podczas Wimbledonu. Występ w Londynie był ostatnim startem tenisistki w 2015 roku.

Gra mieszana

[edytuj | edytuj kod]

Cara Black (według stanu na 27 kwietnia 2013) wygrała pięć turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej. Zwycięską passę rozpoczęła w 2002 roku triumfem we French Open u boku swojego brata, Wayne’a. W 2004 z tym samym partnerem wygrała Wimbledon. Od 2008 roku regularnie odnosiła sukcesy w parze z Leanderem Paesem. Wspólnie zwyciężali w US Open 2008, Australian Open 2010 i Wimbledonie 2010. W styczniu 2010, po triumfie w Melbourne ustanowiła Karierowego Wielkiego Szlema w grze mieszanej. Została szóstą kobietą w historii, która może się pochwalić takim osiągnięciem i trzecią w erze open (po Doris Hart, Margaret Smith Court, Billie Jean King, Martinie Navrátilovej i Danieli Hantuchovej).

Występy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1993–1996 reprezentowała Zimbabwe w rozgrywkach o Puchar Federacji. Występowała w konfrontacjach strefowych Europy i Afryki. Po 1996 nie bierze udziału w tym turnieju, głównie ze względu na trudności ze skompletowaniem żeńskiej reprezentacji z Zimbabwe.

Trzykrotnie reprezentowała Zimbabwe na letnich igrzyskach olimpijskich (2000, 2004, 2008). W Atenach doszła do drugiej rundy gry pojedynczej. Nigdy nie wystartowała w grze podwójnej z powodu braku partnerki.

Cara Black jest obecnie jedyną tenisistką z Zimbabwe klasyfikowaną w rankingu WTA, dlatego jej państwo nie bierze udziału w Pucharze Federacji, a sama zawodniczka nie występuje w swojej koronnej konkurencji – grze podwójnej – na letnich igrzyskach olimpijskich.

W 2007 i 2008 roku razem z Liezel Huber otrzymała nagrodę WTA dla Najlepszej Pary Deblowej Roku.

W grudniu 2011 podano do informacji, że tenisistka spodziewa się narodzin pierwszego dziecka i z tego powodu nie występuje w turniejach w roku 2012.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Cara jest córką Dona Blacka, trenera tenisowego, który był tenisistą i wystąpił na Wimbledonie i jego żony Velii, nauczycielki. Ma dwóch starszych braci, Byrona i Wayne’a, obydwaj byli tenisistami. Żoną Wayne’a jest od 2003 roku Irina Sielutina, była deblowa partnerka Black, z którą ta wygrywała juniorskie mistrzostwa wielkoszlemowe. 2 grudnia 2006 Cara została żoną Bretta Stephensa, trenera fitness pochodzącego z Australii. Ich ślub miał miejsce na wyspie Spurwing na Jeziorze Kariba w Zimbabwe. 26 kwietnia 2012 w Melbourne urodziła syna, Lachlana[2]. Rodzina zamierza wyprowadzić się z Australii i w najbliższym czasie mieszkać w Zimbabwe, gdzie przebywa obecnie cała rodzina tenisistki.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 Z–P
Australian Open A A A A A 1R 2R 2R 2R 1R 2R A 1R A A 4 – 7
French Open A A A A 2R 1R 2R 4R 1R 2R 1R A A A A 6 – 7
Wimbledon A A A A 3R 1R 2R 1R 1R 3R 1R 3R 1R A A 7 – 9
US Open A A A A 2R 1R 1R 1R 2R 1R 2R A A A A 3 – 7
Ranking na koniec roku 727 489 337 189 44 51 43 58 56 134 174 37 284 660 20 – 30

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R 1R 2R 1R 3R 1R 2R QF W QF QF F QF A 3R QF 1R 1 / 16 31 – 15
French Open A A A A A 1R 2R 3R 3R SF 3R F QF SF SF SF 3R A A QF QF A 0 / 14 38 – 14
Wimbledon A A A Q2 1R 2R 1R 2R SF 3R W W SF W SF SF 3R 3R A 2R 2R QF 3 / 17 46 – 14
US Open A A A A 1R 1R F SF SF SF 3R QF QF 2R W F SF A A 3R SF A 1 / 15 46 – 14
Ranking na koniec roku 463 306 159 78 30 13 3 9 9 3 1 5 1 1 1 13 77 624 13 4 109 5 / 62 161 – 57

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 2R 1R 1R 2R 2R QF 1R 1R QF 2R W 2R A 1R 1R QF 1 / 15 16 – 14
French Open A A A A A 3R 3R 1R 1R W SF F 2R 1R 2R 2R QF A A SF 2R A 1 / 14 23 – 13
Wimbledon A A A A 3R 3R 2R 3R 2R 3R W 2R SF QF 3R F W QF A 3R 2R 3R 2 / 16 38 – 14
US Open A A A A A 2R 2R QF QF SF 2R 2R 1R 1R W F QF A A 1R QF A 1 / 14 24 – 13
5 / 60 101 – 54

Występy w grze podwójnej w turniejach legend

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 Tytuły
Australian Open RR[a] A A A A A 0 / 1
French Open zawodniczka A A A A 0 / 0
Wimbledon aktywna A W F W NH 2 / 3
US Open w cyklu WTA A A NH NH NH 0 / 0

Wielkoszlemowe finały w grze podwójnej (9)

[edytuj | edytuj kod]

Wygrane (5)

[edytuj | edytuj kod]
Rok Turniej Partnerka Przeciwniczki w finale Wynik finału
2004 Wimbledon Australia Rennae Stubbs Południowa Afryka Liezel Huber
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 7:6(5)
2005 Wimbledon Południowa Afryka Liezel Huber Rosja Swietłana Kuzniecowa
Francja Amélie Mauresmo
6:2, 6:1
2007 Australian Open Południowa Afryka Liezel Huber Chan Yung-jan
Chuang Chia-jung
6:4, 6:7(4), 6:1
2007 Wimbledon Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
3:6, 6:3, 6:2
2008 US Open Stany Zjednoczone Liezel Huber Australia Samantha Stosur
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
6:3, 7:6(6)

Przegrane (4)

[edytuj | edytuj kod]
Rok Turniej Partnerka Przeciwniczki w finale Wynik finału
2000 US Open Rosja Jelena Lichowcewa Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
1:6, 6:1, 1:6
2005 French Open Południowa Afryka Liezel Huber Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:4, 3:6, 3:6
2009 US Open Stany Zjednoczone Liezel Huber Stany Zjednoczone Serena Williams
Stany Zjednoczone Venus Williams
2:6, 2:6
2010 Australian Open Stany Zjednoczone Liezel Huber Stany Zjednoczone Serena Williams
Stany Zjednoczone Venus Williams
4:6, 3:6

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 2 (1-1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 8 stycznia 2000 Auckland Twarda Luksemburg Anne Kremer 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 15 września 2002 Waikoloa Twarda Stany Zjednoczone Lisa Raymond 7:6(1), 6:4

Gra podwójna 109 (60–49)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 19 czerwca 1999 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Holandia Kristie Boogert Włochy Silvia Farina Elia
Włochy Rita Grande
5:7, 6:7(2)
Finalistka 2. 7 listopada 1999 Quebec Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Debbie Graham Stany Zjednoczone Amy Frazier
Stany Zjednoczone Katie Schlukebir
2:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 8 stycznia 2000 Auckland Twarda Francja Alexandra Fusai Austria Barbara Schwartz
Austria Patricia Wartusch
3:6, 6:3, 6:4
Finalistka 3. 18 czerwca 2000 Birmingham Trawiasta Kazachstan Irina Sielutina Australia Lisa McShea
Australia Rachel McQuillan
3:6, 6:7(5)
Finalistka 4. 30 lipca 2000 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Amy Frazier Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Francja Sandrine Testud
4:6, 4:6
Finalistka 5. 9 września 2000 US Open Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Francja Julie Halard-Decugis
Japonia Ai Sugiyama
1:6, 6:1, 1:6
Zwyciężczyni 2. 13 stycznia 2001 Hobart Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Rumunia Ruxandra Dragomir
Hiszpania Virginia Ruano Pascual
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 3. 6 maja 2001 Hamburg Ceglana Rosja Jelena Lichowcewa Czechy Květa Hrdličková
Niemcy Barbara Rittner
6:2, 4:6, 6:2
Finalistka 6. 13 maja 2001 Berlin Ceglana Rosja Jelena Lichowcewa Belgia Els Callens
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 4. 20 maja 2001 Rzym Ceglana Rosja Jelena Lichowcewa Argentyna Paola Suárez
Argentyna Patricia Tarabini
6:1, 6:1
Zwyciężczyni 5. 17 czerwca 2001 Birmingham Trawiasta Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Kimberly Po
Francja Nathalie Tauziat
6:1, 6:1
Finalistka 7. 23 czerwca 2001 Eastbourne Trawiasta Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
2:6, 2:6
Zwyciężczyni 6. 5 sierpnia 2001 San Diego Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
6:4, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 7. 25 sierpnia 2001 New Haven Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Serbia Jelena Dokić
Rosja Nadieżda Pietrowa
6:0, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni 8. 23 września 2001 Tokio (Toyota) Twarda Południowa Afryka Liezel Huber Belgia Kim Clijsters
Japonia Ai Sugiyama
6:1, 6:3
Finalistka 8. 4 listopada 2001 Sanex Championships Dywanowa (hala) Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
5:7, 6:3, 3:6
Finalistka 9. 3 marca 2002 Scottsdale Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
3:6, 7:5, 6:7(4)
Zwyciężczyni 9. 7 kwietnia 2002 Porto Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Holandia Kristie Boogert
Hiszpania Magüi Serna
7:6(6), 6:4
Finalistka 10. 22 czerwca 2002 Eastbourne Trawiasta Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
7:6(5), 6:7(6), 2:6
Zwyciężczyni 10. 29 września 2002 Bali Twarda Hiszpania Virginia Ruano Pascual Rosja Swietłana Kuzniecowa
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
6:2, 6:3
Finalistka 11. 11 listopada 2002 WTA Championships Dywanowa (hala) Rosja Jelena Lichowcewa Rosja Jelena Diemientjewa
Słowacja Janette Husárová
6:4, 4:6, 3:6
Finalistka 12. 5 stycznia 2003 Auckland Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Teryn Ashley
Stany Zjednoczone Abigail Spears
2:6, 6:2, 0:6
Zwyciężczyni 11. 10 stycznia 2003 Hobart Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Austria Barbara Schett
Austria Patricia Wartusch
7:5, 7:6(1)
Finalistka 13. 23 lutego 2003 Dubaj Twarda Rosja Jelena Lichowcewa Rosja Swietłana Kuzniecowa
Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
3:6, 6:7(7)
Zwyciężczyni 12. 27 lipca 2003 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Lisa Raymond Korea Południowa Cho Yoon-jeong
Włochy Francesca Schiavone
7:6(5), 6:1
Finalistka 14. 12 października 2003 Filderstadt Twarda Stany Zjednoczone Martina Navrátilová Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
2:6: 4:6
Finalistka 15. 2 listopada 2003 Filadelfia Twarda Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 13. 17 stycznia 2004 Sydney Twarda Australia Rennae Stubbs Rosja Dinara Safina
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
7:5, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni 14. 8 lutego 2004 Tokio Twarda Australia Rennae Stubbs Rosja Jelena Lichowcewa
Bułgaria Magdalena Maleewa
6:0, 6:1
Zwyciężczyni 15. 22 lutego 2004 Antwerpia Twarda Belgia Els Callens Szwajcaria Myriam Casanova
Grecja Eleni Daniilidu
6:2, 6:1
Finalistka 16. 22 maja 2004 Wiedeń Ceglana Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
2:6, 5:7
Zwyciężczyni 16. 4 lipca 2004 Wimbledon Trawiasta Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Liezel Huber
Japonia Ai Sugiyama
6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni 17. 1 sierpnia 2004 San Diego Twarda Australia Rennae Stubbs Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
4:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 18. 10 października 2004 Filderstadt Twarda Australia Rennae Stubbs Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Niemcy Julia Schruff
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 19. 24 października 2004 Zurych Twarda Australia Rennae Stubbs Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:4, 6:4
Finalistka 17. 15 listopada 2004 WTA Tour Championships Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Rosja Nadieżda Pietrowa
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
5:7, 2:6
Zwyciężczyni 20. 20 lutego 2005 Antwerpia Twarda Belgia Els Callens Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Rosja Dinara Safina
3:6, 6:4, 6:4
Finalistka 18. 26 lutego 2005 Doha Twarda Południowa Afryka Liezel Huber Australia Alicia Molik
Włochy Francesca Schiavone
3:6, 4:6
Finalistka 19. 8 maja 2005 Berlin Ceglana Południowa Afryka Liezel Huber Rosja Jelena Lichowcewa
Rosja Wiera Zwonariowa
6:4, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 21. 15 maja 2005 Rzym Ceglana Południowa Afryka Liezel Huber Rosja Marija Kirilenko
Hiszpania Anabel Medina Garrigues
6:0, 4:6, 6:1
Finalistka 20. 4 czerwca 2005 French Open Ceglana Południowa Afryka Liezel Huber Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
6:4, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 22. 2 lipca 2005 Wimbledon Trawiasta Południowa Afryka Liezel Huber Rosja Swietłana Kuzniecowa
Francja Amélie Mauresmo
6:2, 6:1
Zwyciężczyni 23. 31 lipca 2005 Stanford Twarda Australia Rennae Stubbs Rosja Jelena Lichowcewa
Rosja Wiera Zwonariowa
6:3, 7:5
Finalistka 21. 2 października 2005 Luksemburg Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
5:7, 1:6
Finalistka 22. 17 października 2005 Moskwa Dywanowa (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 24. 23 października 2005 Zurich Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Słowacja Daniela Hantuchová
Japonia Ai Sugiyama
6:7(6), 7:6(4), 6:3
Zwyciężczyni 25. 6 listopada 2005 Filadelfia Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
6:4, 7:6(4)
Finalistka 23. 13 listopada 2005 WTA Tour Championships Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
7:6(5), 5:7, 4:6
Finalistka 24. 7 stycznia 2006 Gold Coast Twarda Australia Rennae Stubbs Rosja Dinara Safina
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
2:6, 3:6
Finalistka 25. 5 lutego 2006 Tokio Dywanowa (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
2:6, 1:6
Finalistka 26. 12 lutego 2006 Paryż Dywanowa (hala) Australia Rennae Stubbs Francja Émilie Loit
Czechy Květa Peschke
6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni 26. 6 sierpnia 2006 San Diego Twarda Australia Rennae Stubbs Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
6:2, 6:2
Finalistka 27. 20 sierpnia 2006 Montreal Twarda Niemcy Anna-Lena Grönefeld Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Rosja Nadieżda Pietrowa
1:6, 2:6
Finalistka 28. 8 października 2006 Stuttgart Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 27. 22 października 2006 Zurich Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Południowa Afryka Liezel Huber
Słowenia Katarina Srebotnik
7:5, 7:5
Finalistka 29. 12 listopada 2006 WTA Tour Championships Twarda (hala) Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
6:3, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 28. 27 stycznia 2007 Australian Open Twarda Południowa Afryka Liezel Huber Chan Yung-jan
Chuang Chia-jung
6:4, 6:7(4), 6:1
Zwyciężczyni 29. 11 lutego 2007 Paryż Dywanowa (hala) Południowa Afryka Liezel Huber Czechy Gabriela Navrátilová
Czechy Vladimíra Uhlířová
6:2, 6:0
Zwyciężczyni 30. 18 lutego 2007 Antwerpia Dywanowa (hala) Południowa Afryka Liezel Huber Rosja Jelena Lichowcewa
Rosja Jelena Wiesnina
7:5, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni 31. 24 lutego 2007 Dubaj Twarda Południowa Afryka Liezel Huber Rosja Swietłana Kuzniecowa
Australia Alicia Molik
7:6(6), 6:4
Finalistka 30. 3 kwietnia 2007 Miami Twarda Południowa Afryka Liezel Huber Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
4:6, 6:3, 2–10
Zwyciężczyni 32. 14 lipca 2007 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
3:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 33. 5 sierpnia 2007 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Białoruś Wiktoryja Azaranka
Rosja Anna Czakwetadze
7:5, 6:4
Finalistka 31. 19 sierpnia 2007 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
4:6, 6:2, 5–10
Finalistka 32. 25 sierpnia 2007 New Haven Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Indie Sania Mirza
Włochy Mara Santangelo
1:6, 2:6
Zwyciężczyni 34. 14 października 2007 Moskwa Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Białoruś Wiktoryja Azaranka
Białoruś Tacciana Puczak
4:6, 6:1, 10–7
Zwyciężczyni 35. 28 października 2007 Linz Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
6:2, 3:6, 10–8
Zwyciężczyni 36. 11 listopada 2007 Sony Ericsson Championships Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
5:7, 6:3, 10–8
Zwyciężczyni 37. 17 lutego 2008 Antwerpia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Japonia Ai Sugiyama
6:1, 6:3
Finalistka 33. 23 lutego 2008 Doha Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Australia Rennae Stubbs
1:6, 7:5, 7–10
Zwyciężczyni 38. 1 marca 2008 Dubaj Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Yan Zi
Zheng Jie
7:5, 6:2
Finalistka 34. 6 kwietnia 2008 Miami Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
5:7, 6:4, 3–10
Zwyciężczyni 39. 11 maja 2008 Berlin Ceglana Stany Zjednoczone Liezel Huber Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
3:6, 6:2, 10–2
Zwyciężczyni 40. 15 czerwca 2008 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Liezel Huber Francja Séverine Beltrame
Hiszpania Virginia Ruano Pascual
6:2, 6:1
Zwyciężczyni 41. 21 czerwca 2008 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Australia Rennae Stubbs
2:6, 6:0, 10–8
Zwyciężczyni 42. 20 lipca 2008 Stanford Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Rosja Jelena Wiesnina
Rosja Wiera Zwonariowa
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 43. 3 sierpnia 2008 Montreal Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Rosja Marija Kirilenko
Włochy Flavia Pennetta
6:1, 6:1
Zwyciężczyni 44. 7 września 2008 US Open Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
6:3, 7:6(6)
Finalistka 35. 12 października 2008 Moskwa Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Rosja Nadieżda Pietrowa
Słowenia Katarina Srebotnik
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 45. 19 października 2008 Zurych Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Szwajcaria Patty Schnyder
6:1, 7:6(3)
Finalistka 36. 26 października 2008 Linz Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
4:6, 5:7
Zwyciężczyni 46. 9 listopada 2008 Sony Ericsson Championships Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Australia Rennae Stubbs
6:1, 7:5
Zwyciężczyni 47. 15 lutego 2009 Paryż Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
6:4, 3:6, 10–4
Zwyciężczyni 48. 22 lutego 2009 Dubaj Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Rosja Marija Kirilenko
Polska Agnieszka Radwańska
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 49. 17 maja 2009 Madryt Ceglana Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Stany Zjednoczone Lisa Raymond
4:6, 6:3, 10–6
Zwyciężczyni 50. 14 czerwca 2009 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Liezel Huber Stany Zjednoczone Raquel Kops-Jones
Stany Zjednoczone Abigail Spears
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 51. 16 sierpnia 2009 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:3, 0:6, 10–2
Finalistka 37. 12 września 2009 US Open Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Stany Zjednoczone Serena Williams
Stany Zjednoczone Venus Williams
2:6, 2:6
Finalistka 38. 1 listopada 2009 Sony Ericsson Championships Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:7(0), 7:5, 7–10
Zwyciężczyni 52. 9 stycznia 2010 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Południowa Afryka Natalie Grandin
Stany Zjednoczone Laura Granville
7:6(4), 6:2
Zwyciężczyni 53. 16 stycznia 2010 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Włochy Tathiana Garbin
Rosja Nadieżda Pietrowa
6:1, 3:6, 10–3
Finalistka 39. 30 stycznia 2010 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Stany Zjednoczone Serena Williams
Stany Zjednoczone Venus Williams
4:6, 3:6
Finalistka 40. 14 lutego 2010 Paryż Twarda (hala) Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Iveta Benešová
Czechy Barbora Záhlavová-Strýcová
walkower
Finalistka 41. 22 maja 2010 Warszawa Ceglana Yan Zi Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 54. 13 czerwca 2010 Birmingham Trawiasta Stany Zjednoczone Lisa Raymond Stany Zjednoczone Liezel Huber
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
6:3, 3:2 krecz
Zwyciężczyni 55. 5 stycznia 2013 Auckland Twarda Australia Anastasija Rodionowa Niemcy Julia Görges
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
2:6, 6:2, 10–5
Finalistka 42. 11 maja 2013 Madryt Ceglana Nowa Zelandia Marina Erakovic Rosja Anastasija Pawluczenkowa
Czechy Lucie Šafářová
2:6, 4:6
Finalistka 43. 25 maja 2013 Strasburg Ceglana Nowa Zelandia Marina Erakovic Japonia Kimiko Date-Krumm
Południowa Afryka Chanelle Scheepers
4:6, 6:3, 12–14
Finalistka 44. 16 czerwca 2013 Birmingham Trawiasta Nowa Zelandia Marina Erakovic Australia Ashleigh Barty
Australia Casey Dellacqua
5:7, 4:6
Zwyciężczyni 56. 28 września 2013 Tokio Twarda Indie Sania Mirza Chan Hao-ching
Stany Zjednoczone Liezel Huber
4:6, 6:0, 11–9
Zwyciężczyni 57. 5 października 2013 Pekin Twarda Indie Sania Mirza Rosja Wiera Duszewina
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
6:2, 6:2
Finalistka 45. 15 marca 2014 Indian Wells Twarda Indie Sania Mirza Hsieh Su-wei
Peng Shuai
6:7(5), 2:6
Finalistka 46. 27 kwietnia 2014 Stuttgart Ceglana (hala) Indie Sania Mirza Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
2:6, 3:6
Zwyciężczyni 58. 3 maja 2014 Oeiras Ceglana Indie Sania Mirza Czechy Eva Hrdinová
Rosja Walerija Sołowjowa
6:4, 6:3
Finalistka 47. 10 sierpnia 2014 Montreal Twarda Indie Sania Mirza Włochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
6:7(4), 3:6
Zwyciężczyni 59. 20 września 2014 Tokio Twarda Indie Sania Mirza Hiszpania Garbiñe Muguruza
Hiszpania Carla Suárez Navarro
6:2, 7:5
Finalistka 48. 27 września 2014 Wuhan Twarda Francja Caroline Garcia Szwajcaria Martina Hingis
Włochy Flavia Pennetta
4:6, 7:5, 10–12
Finalistka 49. 5 października 2014 Pekin Twarda Indie Sania Mirza Czechy Andrea Hlaváčková
Peng Shuai
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 60. 26 października 2014 Singapur Twarda (hala) Indie Sania Mirza Hsieh Su-wei
Peng Shuai
6:1, 6:0

Gra mieszana 8 (5–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 8 czerwca 2002 French Open Ceglasta Zimbabwe Wayne Black Rosja Jelena Bowina
Bahamy Mark Knowles
6:3, 6:3
Finalistka 1. 5 czerwca 2004 French Open Ceglasta Zimbabwe Wayne Black Francja Tatiana Golovin
Francja Richard Gasquet
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 3 lipca 2004 Wimbledon Trawiasta Zimbabwe Wayne Black Australia Alicia Molik
Australia Todd Woodbridge
3:6, 7:6(8), 6:4
Zwyciężczyni 3. 4 września 2008 US Open Twarda Indie Leander Paes Stany Zjednoczone Liezel Huber
Wielka Brytania Jamie Murray
7:6(6), 6:4
Finalistka 2. 3 lipca 2009 Wimbledon Trawiasta Indie Leander Paes Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Bahamy Mark Knowles
5:7, 3:6
Finalistka 3. 13 września 2009 US Open Twarda Indie Leander Paes Stany Zjednoczone Carly Gullickson
Stany Zjednoczone Travis Parrott
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 30 stycznia 2010 Australian Open Twarda Indie Leander Paes Rosja Jekatierina Makarowa
Czechy Jaroslav Levinský
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 5. 4 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta Indie Leander Paes Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Południowa Afryka Wesley Moodie
6:4, 7:6(5)

Występy w Turnieju Mistrzyń w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2000 Ćwierćfinał Rosja Jelena Lichowcewa Szwajcaria Martina Hingis
Rosja Anna Kurnikowa
0:6, 5:7
2001 Finał Rosja Jelena Lichowcewa Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
5:7, 6:3, 3:6
2002 Finał Rosja Jelena Lichowcewa Rosja Jelena Diemientjewa
Słowacja Janette Husárová
6:4, 4:6, 3:6
2003 Półfinał Rosja Jelena Lichowcewa Belgia Kim Clijsters
Japonia Ai Sugiyama
3:6, 4:6
2004 Finał Australia Rennae Stubbs Rosja Nadieżda Pietrowa
Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
5:7, 2:6
2005 Finał Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
7:6(4), 5:7, 4:6
2006 Finał Australia Rennae Stubbs Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
6:3, 3:6, 3:6
2007 Zwycięstwo Południowa Afryka/Stany Zjednoczone Liezel Huber Słowenia Katarina Srebotnik
Japonia Ai Sugiyama
5:7, 6:3, 10-8
2008 Zwycięstwo Stany Zjednoczone Liezel Huber Czechy Květa Peschke
Australia Rennae Stubbs
6:1, 7:5
2009 Finał Stany Zjednoczone Liezel Huber Hiszpania Nuria Llagostera Vives
Hiszpania María José Martínez Sánchez
6:7(0), 7:5, 7-10
2014 Zwycięstwo Indie Sania Mirza Hsieh Su-wei
Peng Shuai
6:1, 6:0

Finały turniejów rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 11 (6-5)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 28/03/1993 Zimbabwe Harare Twarda Stany Zjednoczone Erica Adams 2:6, 3:6
Finalistka 27/03/1994 Kenia Nairobi Twarda Austria Nicole Melch 6:7(4), 0:6
Zwyciężczyni 19/03/1995 Botswana Gaborone Twarda Finlandia Linda Jansson 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 26/03/1995 Zimbabwe Harare Twarda Południowa Afryka Karen Van Der Merwe 6:1, 6:2
Finalistka 10/03/1996 Botswana Gaborone Twarda Stany Zjednoczone Jeri Ingram 6:4, 4:6, 4:6
Finalistka 17/03/1996 Zimbabwe Harare Twarda Holandia Linda Sentis 3:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 12/05/1996 Słowacja Nitra Ceglana Słowacja Zuzana Váleková walkower
Zwyciężczyni 02/02/1997 Stany Zjednoczone Mission Twarda Stany Zjednoczone Keri Phebus 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 30/03/1997 Francja Dinard Ceglana (hala) Francja Magalie Lamarre 4:6, 6:4, 6:2
Finalistka 23/08/1998 Stany Zjednoczone Bronx Twarda Francja Sarah Pitkowski 3:6, 5:7
Zwyciężczyni 03/10/1999 Stany Zjednoczone Santa Clara Twarda Izrael Anna Smasznowa 6:2, 6:1

Gra podwójna 14 (11-3)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Zwyciężczyni 27/03/1994 Kenia Nairobi Twarda Południowa Afryka Nannie De Villiers Wielka Brytania Sybille Seyfried
Hiszpania Magüi Serna
6:2, 6:2
Finalistka 19/03/1995 Botswana Gaborone Twarda Australia Elissa Burton Wielka Brytania Michele Mair
Południowa Afryka Karen Van Der Merwe
6:1, 6:4
Finalistka 26/03/1995 Zimbabwe Harare Twarda Australia Elissa Burton Południowa Afryka Lucinda Gibbs
Południowa Afryka Giselle Swart
4:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni 02/04/1995 Kenia Nairobi Twarda Australia Elissa Burton Południowa Afryka Lucinda Gibbs
Południowa Afryka Giselle Swart
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 21/04/1996 Francja Gelos Ceglana Indie Nirupama Sanjeev Francja Amélie Mauresmo
Francja Isabelle Taesch
7:6(4), 6:3
Zwyciężczyni 17/11/1996 Brazylia São Paulo Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Słowacja Ľudmila Cervanová
Słowacja Zuzana Váleková
4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 24/11/1996 Brazylia São Paulo Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Brazylia Miriam d’Agostini
Brazylia Vanessa Menga
3:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 12/01/1997 Stany Zjednoczone Delray Beach Twarda Kazachstan Irina Sielutina Stany Zjednoczone Brie Rippner
Stany Zjednoczone Paige Yaroshuk
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 13/04/1997 Grecja Ateny Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Węgry Virag Csurgo
Bułgaria Swetłana Kriwenczewa
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 24/08/1997 Ukraina Kijów Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Rosja Natalia Egorova
Rosja Olga Ivanova
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 28/09/1997 Argentyna Tucumán Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Brazylia Miriam d’Agostini
Brazylia Vanessa Menga
6:3, 6:1
Zwyciężczyni 04/10/1998 Stany Zjednoczone Santa Clara Twarda Kazachstan Irina Sielutina Kanada Maureen Drake
Stany Zjednoczone Lindsay Lee-Waters
6:4, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni 28/10/2012 Australia Traralgon Twarda Rosja Arina Rodionowa Australia Ashleigh Barty
Australia Sally Peers
2:6, 7:6(4), 10–8
Finalistka 04/11/2012 Australia Bendigo Twarda Rosja Arina Rodionowa Australia Ashleigh Barty
Australia Sally Peers
6:7(12), 6:7(5)

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Sydney, 2000,
reprezentując państwo  Zimbabwe
Etap Przeciwniczka Wynik
1. runda  Włochy: Silvia Farina Elia 2:6, 6:3, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,
reprezentując państwo  Zimbabwe
Etap Przeciwniczka Wynik
1. runda  Słowenia: Tina Pisnik 6:3, 5:7, 6:4
2. runda  Stany Zjednoczone: Chanda Rubin 4:6, 6:3, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,
reprezentując państwo  Zimbabwe
Etap Przeciwniczka Wynik
1. runda  Serbia: Jelena Janković 3:6, 3:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1997 Francja French Open Ceglana Belgia Justine Henin 6:4, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 1997 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Aubrie Rippner 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 1997 Stany Zjednoczone US Open Twarda Francja Kildine Chevalier 6:7, 6:1, 6:3

Gra podwójna (4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1995 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Polska Aleksandra Olsza Australia Trudi Musgrave
Australia Jodi Richardson
6:0, 7:6(5)
Zwyciężczyni 1997 Francja French Open Ceglana Kazachstan Irina Sielutina Słowenia Maja Matevžič
Słowenia Katarina Srebotnik
6:0, 5:7, 7:5
Zwyciężczyni 1997 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Kazachstan Irina Sielutina Słowenia Maja Matevžič
Słowenia Katarina Srebotnik
3:6, 7:5, 6:3
Finalistka 1997 Stany Zjednoczone US Open Twarda Kazachstan Irina Sielutina Stany Zjednoczone Marissa Irvin
Stany Zjednoczone Alexandra Stevenson
2:6, 6:7
  1. Wystąpiła tylko w pierwszym meczu turnieju.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rafał Smoliński: Mistrzostwa WTA: Obrończynie tytułu na kolanach, wielki triumf Cary Black i Sanii Mirzy. sportowefakty.pl, 2014-10-26. [dostęp 2015-09-08]. (pol.).
  2. Collin Matiza: Tennis ace Cara gives birth. herald.co.zw, 2012-04-26. [dostęp 2014-12-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]