Wat als? Dat is de vraag die de gelauwerde schrijver zich hier waarschijnlijk gesteld heeft. Wat als alle mensen tegelijkertijd blind zouden worden? NWat als? Dat is de vraag die de gelauwerde schrijver zich hier waarschijnlijk gesteld heeft. Wat als alle mensen tegelijkertijd blind zouden worden? Nou, dan wordt de wereld er in zijn ogen bepaald niet vrolijker op. Het glas is halfleeg bij de gelauwerde schrijver, zullen we maar zeggen. Bij romans die hier volop geoormerkt zijn met de tag dystopie swipe ik over het algemeen snel weg maar dit keer werd hij me door goede vrienden aanbevolen. Dus ja, dan probeer je eens wat. De gelauwerde schrijver neemt je mee aan de hand, goed vasthouden hoor want je ziet niets en straks verdwaal je nog, en laat je duidelijk alle ongemakken voelen waar je mee te maken krijgt als je ineens blind wordt. En iedereen om je heen ook trouwens, weet niet of ik dat eigenlijk al had gezegd, Ja, ik geloof het wel hoor, Oh, nou ja, beter een keer te veel dan te weinig, Ja, want de mensen lezen vluchtig en onaandachtig, Precies, die ervaring heb ik ook. En de niet bij naam genoemde hoofdrolspelers raken van de regen in de drup, het wordt van kwaad tot erger, dieptepunt na dieptepunt en precies als je denkt dat de bodem wel bereikt is, nog een stukje. En dan opeens, gaat het weer langzaam bergop. Maar nog steeds met praktisch ongemak hoor want het zal eens prettig aanvoelen. Of een witregel bevatten....more
Mijn eerste keer in Lelystad was ergens halverwege de jaren 80. Ik was met een vriend en zijn ouders een dag naar de Flevohof geweest (iedereen van miMijn eerste keer in Lelystad was ergens halverwege de jaren 80. Ik was met een vriend en zijn ouders een dag naar de Flevohof geweest (iedereen van mijn generatie kan hier nu het liedje uit de reclame zingen, als hij wil) en aan het eind van die dag wilde zijn vader, architect, het wel eens met eigen ogen zien. We reden wat rond over de dreven en stapten even uit bij het NS-station. De feestelijke dag kreeg daar een deprimerend deukje en we waren allemaal blij dat we dáár niet hoefden te wonen. In zijn boek citeert Joris van Casteren een verslaggever die er in 1984 rondliep: “Het lijkt alsof de neutronenbom er is gevallen.”. Nou, rond die tijd dus. Van Casteren doet geen moeite om zijn geboortestad mooier te laten lijken dan hij is. In zijn volledige rauwheid, uitzichtloosheid en criminaliteit stort hij de ellende pagina’s lang over je heen. Ja, pas in het allerlaatste hoofdstuk vliegt hij met een sportvliegtuigje over de stad en begint hij het tegen de piloot op te nemen voor Lelystad: “Het is een boeiende stad als je de verhalen kent.”. Echt, Joris? Is dat hetgeen wat je over wilde brengen? Want dat is je dan niet zo goed gelukt in de afgelopen 300 bladzijden.
Maar los van de inhoud heb ik me meer gestoord aan de vorm van het boek. Persoonlijke verhalen uit de jeugd van de schrijver worden afgewisseld met hoofdstukjes met historische achtergronden. Maar op beide vlakken ontbreekt de diepgang. De ene na de andere herinnering wordt aangestipt, het is een eindeloze introductie van vrienden, buurtgenoten, familieleden, docenten en andere overheidsdienaren en weet ik veel wie nog meer. Sommige anekdotes duren niet langer dan 1 enkele zin. Flarden van herinneringen. Geen opbouw, punt of aanleiding te vinden. Het brabbelt maar voort. En ondanks dat Van Casteren behoorlijk wat heftige dingen heeft meegemaakt beschrijft hij deze met volledige distantie. Nergens lees je wat de ervaringen met hem deden of hoe hij er nu op terugkijkt. Daardoor blijf je als lezer maar een beetje op afstand toekijken.
Het tweede deel van het boek is zo mogelijk nog erger. Dan beschrijft hij hoe hij 15 jaar na het verlaten van de stad er naar terugkeert (Zeker? Heeft hij zijn ouders al die tijd niet meer opgezocht?). Je leest waar hij alle informatie uit het eerste deel vandaan heeft en voor het geval je vergeten was om wie het ook alweer ging geeft hij telkens in een paar zinnen aan waar we dat karakter of die anekdote ook alweer van kenden. Daardoor bevat het boek onnodig veel dubbelingen en gaat het een beetje uit als een nachtkaars.
Ongetwijfeld veel lezenswaardiger voor iemand die er in dezelfde tijd is opgegroeid. Maar als je op zoek bent naar een boek dat je meer inzicht geeft over de ontstaansgeschiedenis, de successen en de mislukkingen van deze newtown kom je wat bedrogen uit....more
Het is niet zo vreselijk slecht als je misschien uit een paar recensies hebt opgemaakt. Maar heel erg goed vind ik het nu ook weer niet. Het heeft welHet is niet zo vreselijk slecht als je misschien uit een paar recensies hebt opgemaakt. Maar heel erg goed vind ik het nu ook weer niet. Het heeft wel iets van een kasteelroman, met een bedroevend abrupt einde. Alsof mevrouw Op de Beeck zich ineens realiseerde dat de oorspronkelijke opdracht van het CPNB was om een boek te schrijven dat korter is dan 100 bladzijden....more
First person telling by a 14 year old girl with autism is very convincing but also rather repetitive and uncomfortable along the way. Then again, maybFirst person telling by a 14 year old girl with autism is very convincing but also rather repetitive and uncomfortable along the way. Then again, maybe this is exactly what makes living with a girl like this so challenging....more
In his introduction Soares starts off by noting that the Rio de Janeiro that inhabits the global imagination is one big cliché: party, samba, CarnivalIn his introduction Soares starts off by noting that the Rio de Janeiro that inhabits the global imagination is one big cliché: party, samba, Carnival and football, set against white beaches and bountiful nature. Personally, I highly doubt that this is the only perspective people have on the city. Especially within Brazil I've hardly found anyone who doesn't automatically complain about the violence, murder and (other) drugs related problems. But also here in Europe, Rio is considered a city that both attracts and repels.
Although the title may suggest otherwise this is not a book full of sensational stories. Soares is an intelligent writer who takes time to set up well-considered chapters. Although all from a first-person narrative, his stories are thought-provoking, well balanced and fully based on (and substantiated with) facts.
Unfortunately, the quality of the stories varies widely from chapter to chapter. The story about the torturing of Dulce Chaves Pandolfi is utterly oppressive and an important reason to read the book in the first place. But compared to that, other stories seem a little bland. Also, some of the stories lack some sort of explanation or conclusion. A long chapter tells about the writer's personal experiences in one of the largest demonstrations ever held in Rio which were brutally disturbed by the police. But it ends when, after a long walk, Soares catches a taxi and returns home safely. What happened after this? Was there a national debate on the behaviour of the police? Was the police convicted for their interference? Was this protest followed by other protests? Or would you say that by asking these questions I'm completely missing the point of his book? And should I have known by now that nothing ever changes and that nobody is able to make a major breakthrough in Brazil?
Bij mij viel het kwartje nog niet voor wat Tommy Wieringa betreft. Het enige boek dat ik van hem las was Alles over Tristan en ik heb er weinig aangenBij mij viel het kwartje nog niet voor wat Tommy Wieringa betreft. Het enige boek dat ik van hem las was Alles over Tristan en ik heb er weinig aangename herinneringen aan. Mogelijk heeft hij een flinke ontwikkeling doorgemaakt in de periode dat hij daarna aan Joe Speedboot werkte maar toch durfde ik er niet aan te beginnen.
Maar nu kwam De heilige Rita op mijn pad en dat blijkt van een andere orde. Het leest vlot en is prachtig geschreven, twee kwaliteiten die ik niet vaak in een roman verenigd zie. Vaak blijf ik op woorden, zinnen of hele alinea's hangen wanneer een schrijver echt zijn best heeft gedaan om alles uit de kast te trekken. Wieringa haalt de kast zorgvuldig leeg maar doet dat met veel vertelplezier en nergens stoort het of leidt het af. De verschillende plots lopen naadloos in elkaar over of zorgen juist voor onverwachte wendingen. Het verhaal is soms van een deprimerende troosteloosheid maar dan kan opeens een zinnetje voor een glimlach of herinnering zorgen ('Hij was blij dat hij nog even bij de Plus was gestopt voor een doosje After Eight').
Het duurt vast niet lang meer voordat ik ook aan Joe Speedboot begin....more
What took me so long? I don’t know. It’s beautifully written, a gripping human story. Not something to be kept lying around for so long. But still, I hWhat took me so long? I don’t know. It’s beautifully written, a gripping human story. Not something to be kept lying around for so long. But still, I had trouble getting through it. I’m glad I persevered. I’m not giving away anything from the story. I went in completely blank myself and was glad I did. So should you....more
Subdued relationship drama between daughter and her mother. Book for women. I know I’m not doing the book any justice. But although her childhood was nSubdued relationship drama between daughter and her mother. Book for women. I know I’m not doing the book any justice. But although her childhood was not one of much joy, I couldn’t really care....more
Een soort sprookje over schoonheid. Was het een beetje subtieler geweest dan was het misschien wat meer in de buurt van een roman gekomen. Maar nu is Een soort sprookje over schoonheid. Was het een beetje subtieler geweest dan was het misschien wat meer in de buurt van een roman gekomen. Maar nu is het een héle mooie vrouw die vermist wordt en een lelijke (maar dan ook echt een héle lelijke) vrouw die daar iets mee te maken heeft. Ingetogenheid werkt niet bij zo'n belangwekkend thema, moet de schrijfster gedacht hebben, en ze dikte het nog even extra aan....more
Brilliant and at times funny writing. Sometimes a little too experimental for me, i.e. when she's summing up the complete listing of the historical tvBrilliant and at times funny writing. Sometimes a little too experimental for me, i.e. when she's summing up the complete listing of the historical tv series....more
Een vrouw die uit een relatie komt, een succesvol artikel over de overbevissing publiceert en vervolgens de wereld over reist om op viscongressen een Een vrouw die uit een relatie komt, een succesvol artikel over de overbevissing publiceert en vervolgens de wereld over reist om op viscongressen een literaire noot te geven aan de discussie tussen activisten, wetenschappers en beroepsvissers. Dan vind ik het nog reuzeknap dat ze me niet na 20 pagina's doet afhaken. Comfortabel wordt het daarentegen nergens. Beklemmend, ongemakkelijk en wereldvreemd des te vaker. Af en toe opgevrolijkt met wat cynische humor....more
Loading...
