Hoeveel sterren geef je aan een roman met een onmogelijke hoofdpersoon die zich zonder enige vorm van zelfreflectie een weg door het leven baant, een Hoeveel sterren geef je aan een roman met een onmogelijke hoofdpersoon die zich zonder enige vorm van zelfreflectie een weg door het leven baant, een man waar je steeds meer een hekel aan krijgt omdat hij telkens net die dingen doet (of laat, of zegt, of niet zegt) die hij beter wel had kunnen laten (of doen, of niet zeggen, of zeggen)? Niet drie, maar vier sterren dus, precies vanwege het ongemak dat de roman bij me teweeg weet te brengen....more
Zeer lezenswaardig verslag van het onderzoeksproces van de twee journalisten die in 2017 publiceerden over Harvey Weinstein. Je komt veel te weten oveZeer lezenswaardig verslag van het onderzoeksproces van de twee journalisten die in 2017 publiceerden over Harvey Weinstein. Je komt veel te weten over het wangedrag van Weinstein maar ook, en minstens zo interessant, over het grondige werk dat de journalisten hebben verricht om dit aan het licht te brengen en de obstakels die daarbij op hun pad kwamen. Nadat de impact van de publicatie wordt geduid gaan de laatste hoofdstukken uitvoerig in op het proces dat Christine Ford heeft doorlopen om haar ervaringen met de op dat moment voor het hooggerechtshof genomineerde Brett Kavanaugh in het openbaar te brengen. De twee schrijvers waren niet of nauwelijks bij dit proces betrokken waardoor het totale boek iets van zijn kracht verliest....more
Vermoedelijk hebben de omstandigheden waarin ik dit geluisterd heb bijgedragen aan mijn beeld van dit boek. Ik lig met griep op bed en kan geen letterVermoedelijk hebben de omstandigheden waarin ik dit geluisterd heb bijgedragen aan mijn beeld van dit boek. Ik lig met griep op bed en kan geen letters verdragen. En dan is koortsachtig het eerste woord dat in me opkomt om te benoemen hoe de auteur dit familiedrama vertelt. Een psychologische thriller die me pakt vanaf het eerste hoofdstuk. Knap gedaan. Van hem wil ik nog wel eens iets lezen. Maar dan als ik me weer fris en fruitig voel....more
Ook dit boek valt in de categorie historische fictie. Je kunt alleen maar hopen dat het meer fictie dan historie is maar dat lijkt helaas niet het gevOok dit boek valt in de categorie historische fictie. Je kunt alleen maar hopen dat het meer fictie dan historie is maar dat lijkt helaas niet het geval. Op een sobere maar onontkoombare wijze legt de auteur de vreselijke terreur vast waar vooral de zwarte jongens in deze "hervormingsschool" aan worden blootgesteld. Het is bizar om te realiseren hoe dit zo lang onopgemerkt en vooral genegeerd bleef....more
Number two in a series of Norwegian writing, all because we were in Norway this summer where this title was on a table of translated bestsellers. WhilNumber two in a series of Norwegian writing, all because we were in Norway this summer where this title was on a table of translated bestsellers. While reading it, the store’s bookmark followed me along, recommending me to also read Septologien by Jon Fosse, vinner av Nobelprisen. It probably doesn’t get any more Norwegian than this.
But first, let me finish this one. It’s a little novel about a 25 year old man (although he may as well be, what, 15?), getting somewhat stuck in life, going for an in between year. At least, that’s what you could make of it. The possibility that he’s a guy heavy in the spectrum, regularly crossed my mind as well. In the end, it doesn’t really matter, as long as you like lists or reading about a ball repeatedly bouncing against the wall. ...more
Historische fictie, het genre dat me de ene keer volledig opslokt en de andere keer onbewogen laat. Dit boek valt in die tweede categorie.
When in NorwHistorische fictie, het genre dat me de ene keer volledig opslokt en de andere keer onbewogen laat. Dit boek valt in die tweede categorie.
When in Norway, read as the Norwegians do. De onzichtbaren beschrijft een generatie in het leven van een familie op een klein eiland voor de kust van Noorwegen. Nadat we hier al even hadden rondgereden vond ik dat een pakkend beeld: wat gebeurt er op zo'n eilandje? Kun je dat gewoon bezoeken, wonen daar misschien wel mensen en zo ja, hebben ze dan ook wifi?
Oké, die laatste vraag kwam van mijn reisgenoten.
Meneer Jacobsen moet dit ook gedacht hebben en heeft er een heel verhaal bij gefantaseerd. En dat lijkt hij te doen zoals het bij 'm opkomt. Soms krijgen we in een hoofdstuk minutieus een handeling van een uur voorgeschoteld maar in het volgende hoofdstuk kun je ineens door een paar seizoenen getrokken worden.
Maar wat me na een tijd echt begint te storen is de emotieloze toon waarmee hij het allemaal oplepelt. Het is een lange aaneenschakeling van handelingen, afgewisseld met beschrijvingen van de natuur, zonder enige contemplatie of duiding. En omdat me uit de titel op Goodreads duidelijk werd dat dit boek slechts het begin is van een (minimaal) vierdelige serie had ik wel in de gaten dat we niet op een slot af zouden stevenen maar dat er op een gegeven moment gewoon een punt gezet zou worden achter de laatste zin, voldoende open eindjes overlatend voor een vervolg. Maar de groep karakters maken zo weinig bij me los dat ik dat aan me voorbij zal laten gaan....more
Dit boek is een tijdje bij me geweest. Ik was er halverwege in toen we op vakantie gingen maar vergat het vervolgens in de koffer te doen.
Nu gaat het Dit boek is een tijdje bij me geweest. Ik was er halverwege in toen we op vakantie gingen maar vergat het vervolgens in de koffer te doen.
Nu gaat het boek over de hele periode (bijna 20 jaar) dat Vos in de VS woont maar het is duidelijk geschreven vanuit het perspectief van de aankomende verkiezingen. En dan is het bizar om te zien hoeveel ontwikkelingen er alweer in de Amerikaanse politiek hebben plaatsgevonden sinds het verschijnen van dit boek maar zelfs in die 8 weken dat ik ermee bezig was. De twee meest in het oog springende gebeurtenissen zijn de aanslag op Trump en de enorme media-aandacht die hij daarop kreeg en de wisseling van Biden naar Harris en de enorme media-aandacht die daaruit volgde. Hoewel Vos al duidelijk laat zien dat een verkiezing in Amerika tegenwoordig een droevig, polariserend mediacircus is waar feiten er niet meer toe doen vraag ik me wel af of hij er niet ook nog graag deze twee hoofdstukken van de recente geschiedenis aan had toegevoegd.
Omdat ik regelmatig terecht kwam bij artikelen in de New York Times die zich achter de betaalmuur bevonden ben ik er sinds begin dit jaar abonnee geworden (en ik raad je aan om dat snel ook te worden, wat een overdaad aan goede journalistiek vind je daar nog en voor die € 2 per maand hoef je het sowieso niet te laten). Hoewel hun artikelen vaak wat aan de lange kant zijn kunnen ze soms ook treffend beknopt duiding geven. Zoals op 19 juli (twee dagen voordat Biden uit de race stapte):
The near-universal Republican embrace of Mr. Trump this week - after a deadly riot at the Capitol, an impeachment, four indictments and one criminal conviction since his last nomination - was all the more vivid because Democrats were tumbling further into turmoil over President's Biden's viability.
Gaat deze gekte nog overwaaien in de komende jaren? Ik ben bang van niet. Kan Vos er goed over schrijven? Zeker....more
Dit begint als een vermakelijk boekje met afwisselend interviews met wielrenners en columnachtige observaties, vooral over verschillende soorten wielrDit begint als een vermakelijk boekje met afwisselend interviews met wielrenners en columnachtige observaties, vooral over verschillende soorten wielrenners. Maar na een paar hoofdstukken kom je er achter dat in de interviews telkens dezelfde 7 vragen worden gesteld. En dat in de columns in oneindige variatie gesproken wordt over ‘de regels’ en de fietsbellen, sokkleur, zadeltasjes en fietsmerken die daar al dan niet bij zouden horen. Dan wordt het langzaam maar zeker repetitief en voorspelbaar.
Het zal vast dat deze regels er zijn (overigens vaak niet herkend of begrepen door de profs die in het boekje worden geïnterviewd), mij interesseert het niet zoveel. Ik ben de puberteit gelukkig goed doorgekomen....more
Alleen die titel al. Hij pakt direct je aandacht en maakt je nieuwsgierig. Althans, zo ging dat bij mij. Maar ik ben hierin niet helemaal neutraal wanAlleen die titel al. Hij pakt direct je aandacht en maakt je nieuwsgierig. Althans, zo ging dat bij mij. Maar ik ben hierin niet helemaal neutraal want ik luister sinds een jaar naar de podcast VSR van Doortje Smithuijsen en Perre van den Brink. En daar werd al een tijdje een aanloop genomen naar deze publicatie. De stijl van Smithuijsen is persoonlijk, scherp en onderbouwd met data uit zeer uiteenlopende bronnen. En randstedelijk. Of preciezer: Amsterdams. En daar moet je maar net van houden. Ik hou ervan. Naast de gehanteerde bronnen heeft ze genoeg relativeringsvermogen om haar boodschap geloofwaardig over te brengen. En die boodschap, alhoewel helaas niet baanbrekend, is belangrijk. Omdat ze een systeem blootlegt waar we al jaren (of zelfs eeuwen) in vastzitten en dat ook niet zomaar zal verdwijnen. Het kan alleen in kleine stapjes en daar heeft iedereen, waaronder zowel de auteur als ik, een rol in....more
Dit boek over gentrificatie schuurt een beetje. En daarmee is het eigenlijk al geslaagd in zijn opzet. Tenslotte ben ik actief in het ruimtelijk domeiDit boek over gentrificatie schuurt een beetje. En daarmee is het eigenlijk al geslaagd in zijn opzet. Tenslotte ben ik actief in het ruimtelijk domein dus het zou gek zijn wanneer ik me niet geraakt zou voelen door alle aanvallen die de schrijver richt op de vastgoedhaaien en corporatiewolven. Ik kan hier wel een pleidooi houden dat die partijen over het algemeen met oprecht goede intenties werken aan de verbetering van wijken; blijkbaar wordt het door deze bewoner niet zo ervaren en dan is het goed dat hij dit tegengeluid (stevig) laat klinken. Maar ik vind het tegelijkertijd ook moeilijk om over objectief aantoonbare onwaarheden heen te lezen (bijvoorbeeld over een bewuste vertragingsstrategie van corporaties). Op dat soort momenten riekt het boek naar stemmingmakerij en dat draagt meestal niet zo lekker bij aan het slaan van een brug. Want waar ik het met de schrijver uiteindelijk over eens ben is dat we enkel in goed contact met elkaar, luisterend naar elkaar (of zoals hij het vaak noemt: verhoud je tot elkaar) tot verbetering kunnen komen waar de bestaande én nieuwe bewoners blijer van worden....more
Oef, dan lees ik eindelijk weer eens een boek en dat is het uitgerekend dit. Ik was destijds al niet enthousiast over Never Let Me Go maar dit is zo mOef, dan lees ik eindelijk weer eens een boek en dat is het uitgerekend dit. Ik was destijds al niet enthousiast over Never Let Me Go maar dit is zo mogelijk nog erger. In Deel 1 van het boek werd ik pijnlijk lang blootgesteld aan de hoofdpersoon die als een robot te koop staat in de winkel. Toen dacht ik nog, wat lees ik in hemelsnaam en waar gaat dit naartoe? Maar in de daarop volgende delen verlangde ik regelmatig terug naar Deel 1, omdat daar tenminste nog iets van een opbouw, doel en verhaallijn uit te halen viel. Die ontbraken volledig in de daarop volgende delen, om nog maar te zwijgen van iets van een spanningsboog.
One of those books I could only have read because of this platform. I had never heard of this title nor the writer before. But somehow it received my One of those books I could only have read because of this platform. I had never heard of this title nor the writer before. But somehow it received my attention (was it in my recommended books, because of a review I read here? I can’t seem to remember). The shelf I tagged it in is science fiction, but don’t expect any time travelling, attacks from outer space or the end of civilisation. In fact, this book is very human and credible. Moreover, the story has not aged much and might as well have been written today....more
Teveel ambities, teveel hooi op de vork en een totaal ongeloofwaardige plotontwikkeling. De ene pagina leest als een poëtische beschrijving van de natuTeveel ambities, teveel hooi op de vork en een totaal ongeloofwaardige plotontwikkeling. De ene pagina leest als een poëtische beschrijving van de natuur (best aardig, maar daar kan ik er toch maar een bepaald aantal van wegkauwen per boek), de andere pagina lijkt dan ineens weer een slap aftreksel van Law and Order. Veel te veel clichés, zowel in de karakters als in de dialogen. En het had allemaal wel wat beknopter gekund. Goeie grutten, hoeveel beschrijvingen kun je geven van weer een maaltijd met grutten?...more
Toen ik dit boek in handen kreeg dacht ik wijze lessen te krijgen hoe je over de drempel stapt om spannende dingen te kunnen doen. Inmiddels weet ik eToen ik dit boek in handen kreeg dacht ik wijze lessen te krijgen hoe je over de drempel stapt om spannende dingen te kunnen doen. Inmiddels weet ik echter dat dat eerste woord in de titel de focus van dit boek goed weergeeft: het gaat over de ontdekkingstocht van Martine Bakker. En hoewel ze zeker een stoer besluit nam om comedy te gaan proberen pluk ik er weinig vruchten van. Het boek blijf steken op het niveau van een dagboek dat veel ervaringen, twijfels en angsten beschrijft maar qua lessen toch wat blijft steken op het niveau Gewoon dóén. Dan helpt het niet wanneer haar stijl totaal niet bij mij aanslaat. Zelfs de verslaglegging van haar winnende show bij het Leeuwarder Cabaret Festival is feitelijk, chronologisch en gortdroog....more
Beknopt boek over twee vrienden die elkaar altijd van alles hebben toevertrouwd, in de veronderstelling dat niemand anders ooit zou meelezen. Dat gebeBeknopt boek over twee vrienden die elkaar altijd van alles hebben toevertrouwd, in de veronderstelling dat niemand anders ooit zou meelezen. Dat gebeurt uiteindelijk toch en internet staat klaar om de veroordeling uit te spreken. Heel directe taal, beknopte hoofdstukken. Leest vlot door maar bevat toch nog best veel herhaling, voor zo’n dun boek. ...more
Loading...
