What do you think?
Rate this book
Vissen redden
/ 9789044512021 / Dutch literature / Nederlands / Dutch / Néerlandais / Niederländisch / hard cover / dust jacket / 21 x 13 cm / 185 .pp /
187 pages, Hardcover
First published January 1, 2009
About the author
Annelies Verbeke
48 books102 followersAnnelies Verbeke is a Flemish writer from Belgium. She lives in Ghent. Verbeke studied German language and Scenario writing. In 2003 she debuted at Uitgeverij De Geus with her novel Slaap! with which she won the Vlaamse debuutprijs, the Gouden Ezelsoor and the Vrouw en Kultuur Debuutprijs. The novel was on the longlists of the AKO Literatuurprijs and the Libris Literatuurprijs and was nominated for the Gerard Walschapprijs.
Annelies Verbeke in the Dutch Wikipedia
Annelies Verbeke in the Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Annelies Verbeke at "Schrijversgewijs"
Annelies Verbeke in the Dutch Wikipedia
Annelies Verbeke in the Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
Annelies Verbeke at "Schrijversgewijs"
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 47 reviews
October 26, 2019
Ironic weird at first, and superweird after the parenthesis halfway through the book
A writer, Monique Champagne, escapes the end of her relationship by focussing on saving fish, through giving lectures at obscure marine seminars. I truly hope that Annelies Verbeke has not modelled the main character on herself, because Monique goes on quite an unpleasant journey of self discovery.
At the seminars she tricks someone in believing she is a friend from long ago, discovers a starting Austrian writer with masochistic tendencies and finally has a full on mental breakdown.
Interesting in this all is how Monique discovers that both people she interacts with are either better in writing or in environmental activism, an important trigger in her falling into mental disarray.
The first part of the book is quirky, ironic and fun, but after the poetical parenthesis halfway, Monique and the story lose their way, culminating negatively in a very bad sex scene in Vladivostok.
One and a half stars rounded up for the amusing start, and some nice Dutch quotes:
Onder water bevoelde ze haar magere lijf als een teleurgestelde slager
‘Je bent heel lief’ zei hij tegen Monique. ‘En die moeten er ook zijn, lieve mensen.’
Dit is de leeftijd waarop prettig gestoord in gestoord dreigt over te gaan, dacht Monique
De wereld was nooit zo oud als vandaag.
Monique werd altijd droef van lelijke dingen die veel moeite hadden gekost.
A writer, Monique Champagne, escapes the end of her relationship by focussing on saving fish, through giving lectures at obscure marine seminars. I truly hope that Annelies Verbeke has not modelled the main character on herself, because Monique goes on quite an unpleasant journey of self discovery.
At the seminars she tricks someone in believing she is a friend from long ago, discovers a starting Austrian writer with masochistic tendencies and finally has a full on mental breakdown.
Interesting in this all is how Monique discovers that both people she interacts with are either better in writing or in environmental activism, an important trigger in her falling into mental disarray.
The first part of the book is quirky, ironic and fun, but after the poetical parenthesis halfway, Monique and the story lose their way, culminating negatively in a very bad sex scene in Vladivostok.
One and a half stars rounded up for the amusing start, and some nice Dutch quotes:
Onder water bevoelde ze haar magere lijf als een teleurgestelde slager
‘Je bent heel lief’ zei hij tegen Monique. ‘En die moeten er ook zijn, lieve mensen.’
Dit is de leeftijd waarop prettig gestoord in gestoord dreigt over te gaan, dacht Monique
De wereld was nooit zo oud als vandaag.
Monique werd altijd droef van lelijke dingen die veel moeite hadden gekost.
February 22, 2024
Wilde meer romans over klimaatverandering lezen, en kwam deze tegen. Wat een vreemd maar ook intrigerend boek. Vond het vaak vermakelijk en grappig maar ook teveel, te raar, te flodderig. Heb me afgevraagd of alles ironisch bedoeld was omdat de hoofdpersoon zo wereldvreemd lijkt. Maar vond sommige zinnen ook prachtig.
(Tips voor goede Nederlandstalige romans over/tegen een achtergrond van de klimaatcrisis zijn welkom!)
(Tips voor goede Nederlandstalige romans over/tegen een achtergrond van de klimaatcrisis zijn welkom!)
April 25, 2016
This book is not about fish. It is not about saving fish. It does give you some information on fish, but this is merely a way to fill the first 50 pages of the novel. The real point of ths story appeared to be that if you (are a woman and you) feel like saving the planet and nature, you probably have a deep have a psychological problem somewhere, surely linked to the fact that you are not married and don't have children.
If you add the metaphorical dimension of these little stories that are highly unlikely to happen to anyone in real life, well, I really did not like it.
If you add the metaphorical dimension of these little stories that are highly unlikely to happen to anyone in real life, well, I really did not like it.
April 27, 2018
3.5 ster. Verbeke heeft een heel eigen schrijfstijl waar je de humor van moet inzien anders wordt het niks. De eerste helft van het boek is gek, leuk en vlot geschreven. De tweede helft is mij te surrealistisch, dat hele verhaal met die Oskar: wat moet je ermee. Einde voorspelbaar en zelfs dubbelop.
July 31, 2023
Tegenvaller. Teveel losse eindjes. Te gekunsteld (echt ,de hilarische seksscène in bad die symbool moet staan voor het visverlangen van de hoofdpersoon en waarbij het gezamenlijke hoogtepunt bereikt wordt als beiden op het droge liggen???)
February 29, 2020
Je kunt op basis van deze roman vast een paar heel mooie essays schrijven over het vervaagde onderscheid tussen feit en fictie, over de (on)mogelijkheid van kunst om de wereld te veranderen, en over de manier waarop mensen met narratieven hun eigen leven zin kunnen geven. Op verhaalniveau is Vissen Redden zwakker. Daarvoor staan de personages te zeer in dienst van de thema’s. Maar ach, ik heb nu een door Verbeke gesigneerd boek; dus ik ben hoe dan ook tevreden.
January 24, 2017
Uitgelezen: 'Vissen redden' van Annelies Verbeke.
Kort:
Een boek over de ondergang van de vissen. En van de mens, of toch één mens.
Lang:
Vooraf: Mijn houding tegenover Annelies Verbeke zal wel altijd moeizaam en dubbel blijven. Ik wil haar graag heel goed vinden, maar er ontbreekt toch telkens iets. Desondanks blijf ik dapper proberen, dus ergens zal er wel een vonk zijn (of ben ik te flink of masochistisch). Edoch, dit is een boek over vissen, en met vissen in de titel is succes verzekerd (proefondervindelijk ervaring).
Tijdens het lezen: ik denk te weten waarom ik haar niet zo graag lees - te deprimerend, die gewone levens die ze beschrijft. 'Maar Bart, jij houdt toch van deprimerende boeken?' 'Ja, dat dacht ik ook.' En zo blijft het mysterie verder leven en lees ik dapper verder, tegen beter in. En ook: Monique Champagne, echt? Zo'n naam helpt niet om mijn medevoelen op te wekken.
En dan ... een lichtpunt in de duisternis, wat voor één. Het verhaal van een liefde in acht zeer mooie bladzijden: 'Hij heeft haar laten geloven in een geluk waar ze voorheen geen last van had.' Maar wat doen die 91 bladzijden ervoor en 77 erna toch?
Want ook daarna gaat het weer moeizaam verder. Moeizaam en ook (Verbeke traditie?) verliest de plot en het hoofdpersonage zichzelf helemaal. Erover, volgens nuchtere Bart.
U merkt het: ik ben ook na 'Vissen redden' nog steeds verward en in dubio. En toch zal ik zeer waarschijnlijk wel nog Verbeke lezen in de toekomst.
Zoals ik al schreef: Een boek over de ondergang van de vissen dus. En van de mens, of toch één mens. Of moet ik mezelf meetellen en zijn het er twee? Net zoals Monique Champagne moet ik vermoedelijk besluiten dat ik te hard probeer. Maar geloof ik dat wel?
Wel boeiend, een boek dat zo'n emoties oproept, vinden jullie niet?
Kort:
Een boek over de ondergang van de vissen. En van de mens, of toch één mens.
Lang:
Vooraf: Mijn houding tegenover Annelies Verbeke zal wel altijd moeizaam en dubbel blijven. Ik wil haar graag heel goed vinden, maar er ontbreekt toch telkens iets. Desondanks blijf ik dapper proberen, dus ergens zal er wel een vonk zijn (of ben ik te flink of masochistisch). Edoch, dit is een boek over vissen, en met vissen in de titel is succes verzekerd (proefondervindelijk ervaring).
Tijdens het lezen: ik denk te weten waarom ik haar niet zo graag lees - te deprimerend, die gewone levens die ze beschrijft. 'Maar Bart, jij houdt toch van deprimerende boeken?' 'Ja, dat dacht ik ook.' En zo blijft het mysterie verder leven en lees ik dapper verder, tegen beter in. En ook: Monique Champagne, echt? Zo'n naam helpt niet om mijn medevoelen op te wekken.
En dan ... een lichtpunt in de duisternis, wat voor één. Het verhaal van een liefde in acht zeer mooie bladzijden: 'Hij heeft haar laten geloven in een geluk waar ze voorheen geen last van had.' Maar wat doen die 91 bladzijden ervoor en 77 erna toch?
Want ook daarna gaat het weer moeizaam verder. Moeizaam en ook (Verbeke traditie?) verliest de plot en het hoofdpersonage zichzelf helemaal. Erover, volgens nuchtere Bart.
U merkt het: ik ben ook na 'Vissen redden' nog steeds verward en in dubio. En toch zal ik zeer waarschijnlijk wel nog Verbeke lezen in de toekomst.
Zoals ik al schreef: Een boek over de ondergang van de vissen dus. En van de mens, of toch één mens. Of moet ik mezelf meetellen en zijn het er twee? Net zoals Monique Champagne moet ik vermoedelijk besluiten dat ik te hard probeer. Maar geloof ik dat wel?
Wel boeiend, een boek dat zo'n emoties oproept, vinden jullie niet?
August 31, 2016
A story that does not go anywhere, in my opinion. The basic concept: a woman who has been dumped by her boyfriend sets herself the task of saving the fish and thus saving the world, is quite original, but, in the end, it is just a tale about coming to terms with oneself and the loss of a lover, and little is actually done with the whole 'safe the fish'-idea, which would have lent itself greatly for some absurdism.
In spite of my great sympathy for Annelies Verbeke, this did not convince me.
In spite of my great sympathy for Annelies Verbeke, this did not convince me.
January 27, 2010
Goeie karakterschets, het gevoel van verlies is tastbaar, en het zoeken naar zichzelf heel herkenbaar. Grappig hoofdpersonage, fijne schrijfstijl. Toch: verhaal mocht wat meer zijn.
January 10, 2012
En ole ihan varma pidinkö vai enkö. Sekoamista rakkaudesta ja kaloista, matkustusta ympäri maailman, valheita ja himoja. Vähän omituinen. Verbeke kyllä kirjoittaa hyvin.
October 7, 2013
Hmmmm. Not especially impressed. Weird, kind of plotless book.
July 1, 2021
Ergens in dit boek zit volgens mij een goede roman over liefde, verantwoordelijkheid en het precaire spanningsveld tussen kunst en activisme verstopt. Maar het knotsgekke plot en de ironische toonzetting maken het met momenten onmogelijk om in die roman geïnteresseerd te blijven. Een meta-literaire subplot over een Oostenrijkse puber en zijn sadomasochistische relatie met zijn 15 jaar oudere skilerares Franzi Knoll, valt moeilijk serieus te nemen. Dat is jammer, want tussen al die gekkigheid is hier en daar best nog een belangwekkende gedachte te ontwaren.
January 15, 2019
Bijna elke alinea in dit boek is een gedicht:
“Iedereen is alleen,” zegt hij nu, terwijl dat haar zin was, waarop hij toen inbracht dat hij zo van hun samensmelten hield. “Ik hoef niet alleen te verliezen,” zegt zij daarom, maar ze is miljarden jaren oud en weet dat het verdriet altijd wint. Ze vormt haar geboortedatum, het fietsslot blijft dicht.
“Iedereen is alleen,” zegt hij nu, terwijl dat haar zin was, waarop hij toen inbracht dat hij zo van hun samensmelten hield. “Ik hoef niet alleen te verliezen,” zegt zij daarom, maar ze is miljarden jaren oud en weet dat het verdriet altijd wint. Ze vormt haar geboortedatum, het fietsslot blijft dicht.
May 12, 2024
Dit boek komt nogal stroef op gang maar wordt daarna met vlagen meeslepender. Hier en daar zitten er wel pareltjes aan mooie zinnen in. Verder voelt het als een vrij willekeurig samenraapsel van gebeurtenissen en thema's, zonder duidelijke hoofdboodschap. De irritante naam van de hoofdpersoon wordt tot ergernis toe vaak voluit geschreven. Het einde vond ik wel goed, maar toch ook wat gekunsteld.
February 23, 2017
Helemaal mooi
August 27, 2012
Schitterend en indringend boekje met een thema dat mij ietwat bekend voorkomt: het verwerken/ontkennen van een verlies door een compleet ongerelateerde obsessie te ontwikkelen. Monique Champagne besluit na een verbroken relatie de vissen te redden en daarmee ook de wereld: het leven is immers begonnen in het water. Ze begint daar opgewekt (zingend) en voortvarend mee, maar raakt al snel gedesillusioneerd - in de hotels waar de sprekers op viscongressen logeren, waaronder Monique Champagne, wordt gewoon 'foute vis' geserveerd - en krijgt ook steeds minder grip op haar missie en de realiteit. Alle zinnen vond ik even geestig, mooi of aangrijpend in dit verhaal, het is een klein kunstwerkje.
September 30, 2010
Een terugblik op een verloren gegane liefde doorspekt met milde humor en zelfrelativering. Het werk trof mij vooral omwille van het psychologisch inzicht in de personages, de sfeerschepping die de lezer dichter bij het verhaal betrekt en de subtiele metaforen die de roman de nodige diepgang verlenen. (Dit boek lees je best niet in een periode van verwerking en verdriet, maar in de periode van de na-verwerking, waarin je reeds een gezonde afstand hebt ingenomen tegenover je eigen problemen.)
June 5, 2015
Psycholigisch erg sterk verhaal. De visgerelateerde weetjes nam ik er graag bij. Grappig en tegelijk gevoelig geschreven. De eerste roman van Verbeke die ik las, maar zeker niet de laatste.
November 15, 2017
Erg grappig boek eigenlijk, met een fijn sarcastische schrijfstijl. Het onderwerp is in beginsel zwaar drama, een verlaten vrouw die haar toevlucht zoekt in het Redden van Vissen en zichzelf op verschillende manieren verliest.
De beschrijvingen echter zijn bijwijlen hilarisch, er zitten goede zinnen in, dus dit zou erg mooi kunnen worden. Maar toch, de plot is soms gezocht, dingen gebeuren wat al te toevallig, en richting het einde gaat het nogal snel naar catharsis en dergelijke. Er wordt wel gezwommen, en mogelijk wat vissen en zielen gered.
Blijft dat ik wel met plezier gelezen heb, en ik ongetwijfeld meer van mevrouw Verbeke ga lezen.
De beschrijvingen echter zijn bijwijlen hilarisch, er zitten goede zinnen in, dus dit zou erg mooi kunnen worden. Maar toch, de plot is soms gezocht, dingen gebeuren wat al te toevallig, en richting het einde gaat het nogal snel naar catharsis en dergelijke. Er wordt wel gezwommen, en mogelijk wat vissen en zielen gered.
Blijft dat ik wel met plezier gelezen heb, en ik ongetwijfeld meer van mevrouw Verbeke ga lezen.
July 17, 2018
De vertelstructuur met gebruikmaking van de wereldzeeën is sterk te noemen, maar de vele toeristische clichés (paella eten in Spanje, etc.) en de continuïteit waarmee het hoofdpersonage bizarre figuren ontmoet, vrijwel tot in het extreme toe, vermoeien op de duur wel. Het motief van het hoofdpersonage om een zo waardevolle vriendschap als die met Michaela veeleer rechtstreeks de dieperik in te storten, is - zelfs voor een zo labiel karakter - hoogst onduidelijk. Een aantal fouten tegen het gebruik van de komma of tegen correcte spelling vielen op. Positieve noot: er moet een mooi staaltje research over onderwaterecologie zijn voorafgegaan aan het schrijven van het boek.
August 16, 2018
Kun je de wereld redden als je jezelf niet kunt redden? Dat is de essentiële vraag in 'Vissen redden' van Annelies Verbeke. De hoofdpersoon Monique probeert haar verdriet omdat haar geliefde haar heeft verlaten, te boven te komen door zich te storten op het redden van de visstand, oftewel: door naar de 'vis in zichzelf' op zoek te gaan en daarmee de wereld en zichzelf te redden. Een mooi boek, prachtig poëtisch geschreven.
November 7, 2017
Het verhaal was ok maar kon mij niet echt boeien. Ik bleef als lezer een beetje op een afstand en dat maakt dat het verhaal gewoon raar leek.
May 28, 2018
Humoristisch, levendig en begrijpelijk, waarna 3/4 de gekte meer en meer toeslaat naar een voorspelbaar einde.
Jammer dat Diederik niet meer terug komt.
Jammer dat Diederik niet meer terug komt.
August 27, 2019
grappig vreemd
September 24, 2019
Langdradig en niet heel interessant boek. Toch kon ik aan het einde wel meeleven met de hoofdpersoon.
July 22, 2020
Vreemd boek, erg bevreemdend sfeertje. Moeilijk om je in te leven in de protagonist Monique Champagne..Gelukkig niet al te dik (182p) waardoor je toch nog door blijft lezen.
February 10, 2021
Originele schrijfstijl, grappig vormgegeven.
January 5, 2022
Vähän outo mutta paikoin mukaansatempaavakin tarina.
May 5, 2022
Ongeïnspireerd en weinig boeiend.
June 18, 2022
Nog net goed genoeg geschreven om geen 2 sterren toe te kennen,maar 3 sterren. Veel dubbelzinnigheid en te weinig tot de kern van de zaak. Al is dat laatste waarschijnlijk ook de bedoeling.
Displaying 1 - 30 of 47 reviews