strzemienny
Wygląd
strzemienny (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) związany ze strzemieniem, dotyczący strzemienia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik strzemienny strzemienna strzemienne strzemienni strzemienne dopełniacz strzemiennego strzemiennej strzemiennego strzemiennych celownik strzemiennemu strzemiennej strzemiennemu strzemiennym biernik strzemiennego strzemienny strzemienną strzemienne strzemiennych strzemienne narzędnik strzemiennym strzemienną strzemiennym strzemiennymi miejscownik strzemiennym strzemiennej strzemiennym strzemiennych wołacz strzemienny strzemienna strzemienne strzemienni strzemienne nie stopniuje się - (2.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strzemienny strzemienne dopełniacz strzemiennego strzemiennych celownik strzemiennemu strzemiennym biernik strzemiennego strzemienne narzędnik strzemiennym strzemiennymi miejscownik strzemiennym strzemiennych wołacz strzemienny strzemienne
- przykłady:
- (2.1) Potem była pożegnalna wódka z Odessy, strzemienny z Sacharowem, ostatnie informacje i pouczenia[2].
- składnia:
- synonimy:
- (2.1) rozchodniak, rozchodniaczek; war. strzemienne
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strzemię n, strzemienne n, strzemiączko n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozchodniaczek
- źródła:
- ↑ Hasło „strzemienny” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Witold Jabłoński, Dzieci nocy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.