Przejdź do zawartości

Sikorsky R-4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sikorsky R-4
Ilustracja
Sikorsky R-4B
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Sikorsky Aircraft Corporation

Typ

śmigłowiec

Konstrukcja

konstrukcja metalowa

Załoga

1–2

Historia
Data oblotu

13 stycznia 1942

Lata produkcji

19421944

Wycofanie ze służby

1948

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy, Warner R-550

Moc

200 KM (149 kW)

Wymiary
Średnica wirnika

11,58 m

Długość

14,68 m

Długość kadłuba

10,80 m

Wysokość

3,78 m

Powierzchnia nośna

105,32 m²

Masa
Własna

916 kg

Startowa

1180 kg

Osiągi
Prędkość maks.

121 km/h

Prędkość przelotowa

96,5 km/h

Prędkość wznoszenia

3,96 m/s

Pułap praktyczny

2440 m

Zasięg

209 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Stany Zjednoczone  Wielka Brytania  Kanada

Sikorsky R-4amerykański śmigłowiec, który jako pierwszy został użyty bojowo przez USAAF i był pierwszym alianckim śmigłowcem produkowanym seryjnie i pierwszym śmigłowcem na świecie produkowanym masowo.

Historia rozwoju

[edytuj | edytuj kod]
Sikorsky YR-4B/HNS-1 w tunelu aerodynamicznym

Jego pierwszy model nazwany XR-4 powstał na bazie eksperymentalnego VS-300 zaprojektowanego przez Igora Sikorskiego w 1940 roku. Pierwszy lot XR-4 odbył się 13 stycznia 1942 roku, po próbach USAAF zamówił 30 egzemplarzy śmigłowca w dwóch wersjach YR-4A (do testowania, 3 egzemplarze) i YR-4B (wersja użytkowa, 27 sztuk). Jeden YR-4B został wysłany do Birmy, jeden na Alaskę, a kilka sztuk zostało dostarczonych do US Navy, United States Coast Guard i Royal Navy.

Śmigłowce okazały się tak udane, że zamówiono dodatkowo 100 egzemplarzy modelu R-4B.

Zastosowanie bojowe

[edytuj | edytuj kod]

Sikorsky R-4 był pierwszym alianckim śmigłowcem użytym bojowo. Stacjonujący w Birmie i należący do nowo powstałej grupy 1st Air Commando YR-4 23 kwietnia 1944 roku wziął udział w operacji uratowania pilota i trzech pasażerów samolotu Stinson L-1 Vigilant, który rozbił się na terenie nieprzyjaciela. R-4 był także pierwszym alianckim śmigłowcem, który wylądował na pokładzie okrętu – lotniskowca USS „Bunker Hill”.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • XR-4: prototyp, Model VS-316A, z dwuosobową załogą i zdwojonymi przyrządami do sterowania, napędzany silnikiem R-500-3. Później przebudowany do wariantu XR-4C.
  • YR-4A: wariant z wirnikiem o większej średnicy i mocniejszym silnikiem R-550-1; zbudowano trzy egzemplarze.
  • YR-4B: wariant ze zmianami konstrukcyjnymi wynikającymi z testów YR-4A; zbudowano 41 egzemplarzy.
  • R-4B: wariant produkcyjny, z silnikiem R-550-3 o mocy 200 KM; zbudowano 20 egzemplarzy dla US Navy oraz 45 dla Royal Air Force.
  • XR-4C: prototyp XR-4 wyposażony w mocniejszy silnik R-550-1 oraz wirnik o większej średnicy, pochodzący z YR-4A.
  • HNS-1: oznaczenie US Navy nadane trzem egzemplarzom YR-4B oraz 22 egzemplarzom R-4B. Dwa z nich przekazano United States Coast Guard.
  • Hoverfly I: brytyjskie oznaczenie śmigłowców R-4 eksploatowanych przez Royal Air Force i Royal Navy. Dostarczono 52 egzemplarze, jeden z nich przekazano Royal Canadian Air Force.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]