Oktawiusz Farnese
książę Parmy | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Aleksander, Karol |
Oktawiusz Farnese właśc. Ottavio Farnese (ur. w 1524, zm. w 1586[1]) – książę Parmy w latach 1547–1586 i władca Camerino[1]. Wnuk papieża Pawła III.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Piotra Alojzego Farnese i bratem dwóch kardynałów: Ranuccio i Alessandro, a także Orazio Farnese[2]. W wieku 13 lat ożenił się z Małgorzatą Parmeńską, wdową po Aleksandrze Medyceuszu[3]. Z tego związku urodziło się dwóch synów, bliźniaków: Aleksander i Karol[3].
Po śmierci swojego ojca w 1547 roku objął władzę w Parmie[1]. Wkrótce potem popadł w konflikt ze swoim dziadkiem, Pawłem III, kiedy ten stwierdził, że w celu polepszenia stosunków z Francją należy odsunąć od władzy Ottavia i mianować na jego miejsce jego brata, Orazio, który miał zostać zięciem króla Henryka II[4]. Paweł III chciał bowiem odzyskać Piacenzę na rzecz Państwa Kościelnego, oddając w zamian Parmę cesarzowi Karolowi V[1]. Ottavio, który został wcześniej mianowany gonfaloniere Kościoła, zdecydowanie nie chciał się na to zgodzić i sprzymierzył się wówczas z wrogiem rodu Farnese, Ferrante Gonzagą, by odbić Parmę siłą[4]. Próba ta nie powiodła się, a zamiast tego doprowadziła do gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia Pawła III i jego śmierci kilka dni później[4]. Tuż przed śmiercią papież ugiął się i przekazał władzę w Parmie Ottaviowi[4].
Wkrótce potem nowy papież, Juliusz III, nadał Parmę Ottaviowi w lenno, lecz później, pod wpływem Karola V, usiłował usunąć go z miasta siłą[5]. Wobec takiego obrotu sprawy Farnese poprosił o pomoc nowego króla Francji, Henryka II[6]. Doprowadziło to do otwartej wojny zarówno pomiędzy Juliuszem III a Ottaviem Farnese, jak i pomiędzy Walezjuszami a Habsburgami[6]. Ponieważ wojska papieskie i cesarskie nie pokonały wojsk francuskich, papież podpisał niekorzystny rozejm z Francją 29 kwietnia 1552 i oficjalnie oddał Ottaviowi księstwo Parmy[5][7].
Po śmierci Ottavia władzę objął jego syn, Aleksander[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Ottàvio Farnese duca di Parma e Piacenza. l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2013-06-16]. (wł.).
- ↑ Farnese, O.S.Io.Hieros., Ranuccio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-05-16]. (ang.).
- ↑ a b Ottavio Farnese – The 16-year-old widow and her boy husband. The Medici Archive Project. [dostęp 2013-06-16]. (ang.).
- ↑ a b c d Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 449-453.
- ↑ a b John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 367. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XIII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1924, s. 92-98.
- ↑ Józef Andrzej Gierowski: Historia Włoch. Wrocław: Ossolineum, 2003, s. 201-202. ISBN 83-04-04674-1.