Luigi Vannicelli Casoni
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1801 |
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1877 |
| Arcybiskup Ferrary | |
| Okres sprawowania |
1850-1877 |
| Prodatariusz apostolski | |
| Okres sprawowania |
1870-1877 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
18 grudnia 1829 |
| Sakra biskupia |
26 maja 1850 |
| Kreacja kardynalska |
23 grudnia 1839 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
26 maja 1850 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy |
Domenico Lucciardi | ||||||
| |||||||
Luigi Vannicelli Casoni (ur. 16 kwietnia 1801 w Amelii, zm. 21 kwietnia 1877 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził ze szlacheckiej rodziny, był synem hrabiów Giovanniego Vannicelli i Marii Casoni[1]. Studiował w seminarium w Terni, a następnie filozofię i teologię w Rzymie[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich 18 grudnia 1829, rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej i został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, konsultorem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników i protonotariuszem apostolskim[1]. Następnie był wicelegatem w Rawennie (1836) i Bolonii (1838). 13 września 1838 został gubernatorem Rzymu i wicekamerlingiem[1].
23 grudnia 1839 został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego promocja została ogłoszona 24 stycznia 1842 i otrzymał on tytuł prezbitera S. Callisto[2]. Następnie ponownie został legatem, najpierw w Forli (1839-1842), a potem w Bolonii (1844-1845). Wraz z kardynałami Gabrielem della Genga Sermattei i Lodovico Altierim sprawował rządy w Rzymie, podczas pobytu Piusa IX w Gaecie, od lipca 1849 do kwietnia 1850[1]. 20 maja 1850 został wybrany arcybiskupem Ferrary[2]. Sześć dni później przyjął sakrę[1]. W latach 1870 do 1877 był prodatariuszem apostolskim[1].