Klemens IV
Gui Faucoi le Gros | ||
Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 listopada przed 1200 | |
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku | ?↗ | |
Papież | ||
Okres sprawowania |
1265-1268 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
1257 | |
Sakra biskupia |
brak danych | |
Kreacja kardynalska |
1261 | |
Kościół tytularny | ||
Pontyfikat |
5 lutego 1265 |
Klemens IV (łac. Clemens IV, właśc. Guy Foulques; ur. 23 listopada przed 1200 w Saint-Gilles, zm. 29 listopada 1268 w Viterbo[1]) – papież w okresie od 5 lutego 1265 do 29 listopada 1268[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z pochodzenia był Francuzem, synem sędziego[1]. Studiował prawo w Paryżu; był żonaty i miał dwie córki[1]. Po śmierci żony, przyjął święcenia kapłańskie[2]. Początkowo był doradcą Ludwika IX, w 1259 r. został arcybiskupem Narbonne, a w grudniu 1261 kardynałem-biskupem Sabiny[1]. Był pierwszym kardynałem nominowanym przez papieża Urbana IV, a 5 lutego 1265 został wybrany na papieża.
Klemens IV był znany ze skromnego trybu życia, podobno przez długi czas pościł. Poprosił Karola Andegaweńskiego, by ten pomógł mu w walce z Hohenstaufami, zwłaszcza z Manfredem[1]. 28 czerwca 1265 roku pięciu kardynałów, z upoważnienia Klemensa, koronowało Karola I, na króla Sycylii[1]. Podjęta wkrótce krucjata, przeciw Manfredowi, zakończyła się bitwą pod Benewentem (26 lutego 1266), kiedy to wojska niemieckie zostały rozgromione, a sam Manfred zginął[1]. Wkrótce potem, ostatni z dynastii Hohenstaufów, Konradyn, zagroził Rzymowi, więc papież obłożył go ekskomuniką i pozbawił tronu jerozolimskiego[1]. Niebawem, Karol I pokonał Konradyna w bitwie pod Tagliacozzo (23 lipca 1268), a niemieckiego władcę nakazał ściąć[1].
26 marca 1267 roku kanonizował Jadwigę Śląską, żonę Henryka Brodatego[2]. Wydał bullę Licet ecclesiarum, która zastrzegała papieżowi prawo do wszystkich wakujących w kurii beneficjów[3]. Korespondował także z Michałem VIII Paleologiem, jednak nie doszło do takiego ocieplenia relacji między Kościołami, jak za czasów Urbana IV[1].
Klemens IV zmarł 29 listopada 1268 w Viterbo[2]. Po jego śmierci nastąpiła trzyletnia sediswakancja[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 274-275. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 100-101. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ Michał Gryczyński: Poczet papieży. Warszawa: Demart, 2009. ISBN 978-83-7427-468-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pope Clement IV. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
- ISNI: 0000000364519496
- VIAF: 227434221
- ULAN: 500357005
- LCCN: nr94029843
- GND: 11922030X
- BnF: 14592069w
- SUDOC: 086171860
- SBN: MILV210317
- NLA: 61541177
- NKC: osd20191054664
- BNE: XX5241024
- NTA: 10697517X
- BIBSYS: 12052072
- CiNii: DA18084623
- PLWABN: 9810626872105606
- NUKAT: n2009142024
- J9U: 987007259667005171
- CANTIC: a10322917