Przejdź do zawartości

Galapagosek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galapagosek
Nesoryzomys
E. Heller, 1904[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Oryzomyini

Rodzaj

galapagosek

Typ nomenklatoryczny

Nesoryzomys narboroughi E. Heller, 1904 (= Oryzomys indefessus O. Thomas, 1899)

Gatunki

5 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Galapagosek[2] (Nesoryzomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie w archipelagu Galapagos należącym do Ekwadoru[3][4][5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 100–190 mm, długość ogona 77–163 mm, długość ucha 13–25 mm, długość tylnej stopy 21–40 mm; masa ciała 22–181 g (bez gatunków wymarłych)[4][6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1904 roku amerykański zoolog Edmund Heller w artykule poświęconym dokumentom z wyprawy Hopkinsa Stanforda na Galapagos w latach 1898–1899, opisującym ssaki archipelagu Galapagos, z wyłączeniem waleni, opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the California Academy of Sciences[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) galapagosek reliktowy (N. indefessus).

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Nesoryzomys: gr. νησος nēsos ‘wyspa’ (tj. Galapagos); rodzaj Oryzomys S.F. Baird, 1857 (ryżniak)[1].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj Nesoryzomys był włączany do rodzaju ryżniak (Oryzomys) w randze podrodzaju, ale różnice morfologiczne i genetyczne są na tyle duże, że obecnie jest uznawany za odrębny rodzaj. Gryzonie te dostały się na wyspy Galapagos 3–3,5 miliona lat temu[5]. Do rodzaju należą następujące żyjące współcześnie i wymarłe po 1500 roku gatunki[7][6][8][3]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[2] Podgatunki[4][3][6][8] Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6][8] Podstawowe wymiary[4][6][a] Status
IUCN[9]
Nesoryzomys swarthi Orr, 1938 galapagosek opuncjowy gatunek monotypowy wyspa Santiago DC: 11–19 cm
DO: 10–16,3 cm
MC: 31–181 g
 VU 
Nesoryzomys fernandinae Hutterer & Hirsch, 1979 galapagosek wulkaniczny gatunek monotypowy wyspa Fernandina DC: 10–12,1 cm
DO: 7,7–10 cm
MC: 22–63 g
 VU 
Nesoryzomys darwini Osgood, 1929 galapagosek Darwina gatunek monotypowy wyspa Santa Cruz DC: do 13,3 cm[10]
DO: do 9,1 cm[10]
MC: brak danych
 EX 
Nesoryzomys indefessus (O. Thomas, 1899) galapagosek reliktowy gatunek monotypowy wyspy Santa Cruz i Baltra DC: do 16,1 cm[11][12]
DO: 10,8 cm[11][12]
MC: brak danych
 EX 
Nesoryzomys narboroughi E. Heller, 1904 galapagosek kraterowy gatunek monotypowy wyspa Fernandina DC: 11–17,2 cm
DO: 10–15,2 cm
MC: 77–136 g
 VU 

Kategorie IUCN:  VU gatunek narażony,  EX gatunek wymarły.

Trzy inne nieopisane gatunki występowały dawniej na wyspach Isabela i Rábida[13].

  1. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c E. Heller. Papers from the Hopkins Stanford Galapagos Expedition, 1898–1899. Mammals of the Galapagos Archipelago, exclusive of the Cetacea. „Proceedings of the California Academy of Sciences”. Third series, Zoology. 3 (8), s. 241, 1904. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 251. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 408. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 453. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nesoryzomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-01].
  6. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 260. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-09-16]. (ang.).
  8. a b c Appendix 1. Extinct Species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 701–702. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Taxonomy: Nesoryzomys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-16]. (ang.).
  10. a b W.H. Osgood. A new rodent from the Galapagos Islands. „Publication. Field Museum of Natural History”. Zoological Series. 17 (2), s. 23, 1929. (ang.). 
  11. a b O. Thomas. Descriptions of new Neotropical Mammals. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 5 (27), s. 280, 1900. (ang.). 
  12. a b G.M. Allan: Extinct and vanishing mammals of the western hemisphere, with the marine species of all the oceans. Cambridge? Massachusetts: American Committee for International Wild Life Protection, 1942, s. 380, seria: Special publication, no. 11. (ang.).
  13. D.W. Steadman: Extinction and Biogeography of Tropical Pacific Birds. University of Chicago Press, 2006, s. 454. ISBN 978-0-226-77142-7.