Franciszek Charwat

Franciszek Charwat

Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1881 Stanisławów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	2 maja 1943 Kurytyba, Brazylia
Kierownik Konsulatu RP we Wrocławiu
Okres	od 1918 do 1919
Następca	Eustachy Lorenowicz
Konsul Generalny RP w Berlinie
Okres	od 1919 do 1921 ?
Kierownik Konsulatu RP w Hamburgu
Okres	od 15 lutego 1921 do 6 maja 1921
Poprzednik	Maksymilian Gajdziński
Następca	Alfons Pomian-Hajdukiewicz
Chargé d'affaires RP w USRR
Okres	od 10 lipca 1922 do 26 sierpnia 1923
Poprzednik	Franciszek Jan Pułaski
Następca	Marceli Szarota
Kierownik Konsulatu RP w Rydze
Okres	od 1923 do 1924
Chargé d'affaires/Poseł RP w Estonii
Okres	od 31 grudnia 1924[1] do 9 września 1928
Poprzednik	Wacław Tadeusz Dobrzyński (poseł)
Następca	Józef Wołodkowicz (chargé d'affaires)
Poseł RP w Finlandii
Okres	od 9 lipca 1928 do 31 grudnia 1935
Poprzednik	Tomasz Sariusz-Bielski (chargé d'affaires)
Następca	Henryk Sokolnicki (poseł)
Poseł RP na Łotwie
Okres	od 1 stycznia 1936 do 29 marca 1938
Poprzednik	Zygmunt Beczkowicz
Następca	Jerzy Tadeusz Kłopotowski
Poseł RP na Litwie
Okres	od 30 marca 1938 do 16 października 1939
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	zerwanie stosunków dyplomatycznych
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Charwat (ur. 12 kwietnia 1881 w Stanisławowie^[2], zm. 2 maja 1943 w Kurytybie^[3]) – polski dyplomata okresu II RP.

Pracę w polskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych podjął tuż po odzyskaniu niepodległości – od grudnia 1918 do lutego 1919 pełnił funkcję konsula RP we Wrocławiu^[2], był konsulem generalnym w Berlinie^[2], pełniącym od 1 lutego 1919 do 8 marca 1920 obowiązki kierownika poselstwa polskiego, kierownikiem konsulatu w Hamburgu (1921)^[2] i kierownikiem Wydziału Konsularnego MSZ (1921)^[2].

Od 3 września 1921 do 26 sierpnia 1923 sprawował urząd chargé d’affaires w Charkowie, przy rządzie Ukraińskiej SRR. Później kierował konsulatem w Rydze (1923–1924), był chargé d’affaires w Tallinnie (1924), posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Estonii (1926–1928) i Finlandii (1928–1936)^[2].

1 stycznia 1936 został posłem RP w Rydze^[2], a po nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z Litwą w marcu 1938 – posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym^[4], pierwszym reprezentantem RP w Kownie. Na stanowisku tym podpisał polsko-litewską konwencję w sprawach poczty i telekomunikacji^[5]. Po zawarciu układu sowiecko-litewskiego z 10 października 1939, przekazującemu Wilno Litwie, Franciszek Charwat w proteście przeciw temu aktowi złożył notę protestacyjną 12 października^[6], a wraz z personelem poselstwa opuścił Litwę w dniu 16 października 1939^[7].

Dotarł do Francji, gdzie zarzucono mu samowolne zlikwidowanie placówki w Kownie. Po upadku Francji wyjechał do Portugalii, stamtąd do Brazylii, gdzie zmarł na atak serca.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[8][9]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)^[8]
• Order Krzyża Orła I klasy (Estonia, 1931)^[8][10][11]
• Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, 1936)^[12]
• Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia, 1931)^[8][13]
• Order Krzyża Wolności cywilny II klasy (Estonia, 1925)^[8][14]
• Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja, 1931)^[8][13]

• Piotr Łossowski: Litwa a sprawy polskie 1939–1940, PWN Warszawa 1982, ISBN 03-01-03973-6.
• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest ?, Główna Księgarnia Wojskowa Warszawa 1938.
• Janusz Czechowski. Franciszek Charwat – kierunki aktywności dyplomatycznej na placówce w Helsinkach (1928–1935). „Zapiski Historyczne”, T. LXXIX. Z. 3 (2014). brak numeru strony

• Franciszek Charwat – publikacje w bibliotece Polona