Daga
Daga, deka – sztylet o długiej (40–60 cm), szerokiej u nasady i zwężającej się ku sztychowi głowni. Służyła do rozdzierania kolczugi przeciwnika lub do pchnięcia w miejsca nie osłonięte zbroją. Używany w Europie Zachodniej od wczesnego średniowiecza do XVII wieku. W Polsce mało popularny[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 35. ISBN 83-11-06559-4.