Przejdź do zawartości

11 Gwardyjska Dywizja Pancerna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Dywizja Pancerna
11-я танковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR
 Białoruś

Organizacja
Dyslokacja

Drezno

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

1 Gwardyjska APanc.

11 Gwardyjska Przykarpacko-Berlińska Dywizja Pancernazwiązek taktyczny Armii Radzieckiej przejęty przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, a następnie przekazany Białorusi.

W końcowym okresie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dywizja stacjonowała na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W tym czasie wchodziła w skład 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej[1]. Dyslokowana do Rosji, a następnie przekazana Białorusi[2].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1990[3]:

  • dowództwo i sztab – Drezno
  • 7 Gwardyjski Nowgorodzko-Berliński pułk czołgów;
  • 40 Gwardyjski Czertkowski pułk czołgów;
  • 44 Gwardyjski Berdyczowski pułk czołgów;
  • 249 Gwardyjski Czemowidzki pułk zmotoryzowany;
  • 841 Gwardyjski Czemowidzki pułk artylerii samobieżnej;
  • 1018 Jarosławski pułk rakiet przeciwlotniczych;
  • 9 batalion rozpoznawczy;
  • 153 Gwardyjski Przykarpacki batalion łączności;
  • 134 Gwardyjski Wiślański batalion inżynieryjno-saperski;
  • 528 kompania obrony przeciwchemicznej;
  • 1073 batalion zaopatrzenia;
  • 61 batalion remontowy;
  • 189 batalion medyczny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.