kakel

• Geluid:  kakel    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkakəl / (2 lettergrepen)

• ka·kel

• zn: afgeleid van  kakelen ww  (zonder -en) ^[1]
• ww:  kakelen ww  zonder de uitgang -en

de kakel m

1. (persoon) iemand die veel kletst

• kletser, kakelaar

kakel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kakelen
   

   • Ik kakel. 

2. gebiedende wijs van kakelen
   

   • Kakel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kakelen
   

   • Kakel je? 

• kakelbont, kakelen, kakelnicht, kakelvers

• Het woord kakel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kakel" herkend door:

kakel o

1. tegel