Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1987

Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1987
Circuit Bugatti
Officiële naam	Moto Journal Grand Prix de France
Land	Frankrijk
Datum	19 juli 1987
Organisator	FIM/Automobile Club de l'Ouest
500 cc
Poleposition	Christian Sarron
Snelste ronde	Randy Mamola
Eerste	Randy Mamola
Tweede	Pierfrancesco Chili
Derde	Christian Sarron
250 cc
Poleposition	Dominique Sarron
Snelste ronde	Reinhold Roth
Eerste	Reinhold Roth
Tweede	Dominique Sarron
Derde	Carlos Cardús
125 cc
Poleposition	Fausto Gresini
Snelste ronde	Fausto Gresini
Eerste	Fausto Gresini
Tweede	Ezio Gianola
Derde	Bruno Casanova
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Steve Webster/ Tony Hewitt
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Derde	Steve Webster/ Tony Hewitt

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1987 was de achtste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 19 juli 1987 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk. De 125cc-, de 250cc-, de 500cc- en de zijspanklasse kwamen aan de start.

Het Circuit Bugatti was sinds de Franse Grand Prix van 1985 gewijzigd door twee chicanes toe te voegen. De meningen van de coureurs waren hierover verdeeld: vooral de eerste chicane vonden sommigen gevaarlijk omdat er geremd moest worden terwijl men nog in een bocht lag. Christian Sarron vond het ook gevaarlijker, maar zijn broer Dominique vond het juist uitdagender. De races werden allemaal onder slechte weersomstandigheden gereden, evenals de laatste tijdtraining. Het regende in de nacht van 18 op 19 juli en het bleef ook de hele dag regenen. De beste kwalificatietijden werden met droog weer geregistreerd. Voor het eerst in de geschiedenis stonden twee broers op poleposition: Christian Sarron in de 500cc-klasse en Dominique Sarron in de 250cc-klasse. Reinhold Roth ging na de Franse Grand Prix aan de leiding van het 250cc-wereldkampioenschap, maar won de eerste WK-race van zijn carrière.

Christian Sarron had met zijn fabrieks-Yamaha YZR 500 nog geen goede prestaties geleverd, maar in zijn thuisrace reed hij de snelste trainingstijd. Yamaha had geprofiteerd van het uitvallen van de GP van België en de tijd gebruikt om nieuwe cilinders en uitlaten te ontwikkelen. Desondanks wist Wayne Gardner zijn Honda NSR 500 op de tweede startplaats te zetten. Ron Haslam trainde de hele week met de nieuwe, experimentele ELF 4, maar had voortdurend remproblemen^[1] en reed slechts de vijftiende tijd. Uiteindelijk zette hij in overleg met teammanager Serge Rosset en het management van Elf Aquitaine (en waarschijnlijk enige druk van HRC) zijn ELF-HRC-Honda NSR 500 in, maar toen was het al te nat om zijn tijd nog te verbeteren.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"42'38
2.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"42'97
3.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"43'13
4.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"43'14
5.	Kevin Schwantz	Suzuki	1"43'84
6.	Kenny Irons	Heron-Suzuki	1"43'91
7.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"43'95
8.	Raymond Roche	Bastos-Cagiva	1"43'99
9.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"44'26
10.	Richard Scott	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"44'27

In de natte race profiteerde Randy Mamola optimaal van het feit dat Roberts-Lucky Strike-Yamaha het enige team met Dunlop-regenbanden was. Hij nam meteen de leiding en had op de finish 34 seconden voorsprong op Pierfrancesco Chili. Die profiteerde weer van de soepele vermogensafgifte van zijn driecilinder Honda NS 500 in vergelijking met de viercilinders. Hij reed net als de rest van het veld met Michelin-banden, maar had voor een afwijkende compound gekozen en daarmee sloeg hij de aanvallen van Christian Sarron en Wayne Gardner af. De overige Honda-coureurs hadden grote moeite met het vermogen van hun Honda NSR 500's en Gardner was dan ook blij met de acht punten van de vierde plaats. De Suzuki-rijders deden het goed: Kevin Schwantz viel al in de eerste ronde maar reed zonder rechter voetsteun naar de negende plaats en Kenny Irons zat vlak achter Gardner toen hij een foutje maakte, maar werd toch nog zesde. Eddie Lawson was in de training nog blij geweest met het extra vermogen van zijn Yamaha YZR 500, maar viel al in de tweede ronde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	58"43'50	7	15
2	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	59"17'68	12	12
3	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	59"24'14	1	10
4	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	59"27'69	2	8
5	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	59"33'75	15	6
6	Kenny Irons	Heron-Suzuki	59"49'52	6	5
7	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1:00"17'03	4	4
8	Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	1:00"22'35	11	3
9	Kevin Schwantz	Suzuki	1:00"22'89	5	2
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	1:00"41'37	14	1
11	Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	+1 ronde	16
12	Manfred Fischer	Honda	+1 ronde	20
13	Simon Buckmaster	Duckhams-Honda	+1 ronde	26
14	Silvo Habat	Honda	+1 ronde	29
15	Maarten Duyzers	HDJ-Honda	+2 ronden	28
16	Vittorio Scatola	Paton	+2 ronden	23
17	Daniel Amatriaín	Honda	+2 ronden	27
18	Daniel Pauget	Honda	+2 ronden	36
19	Rachel Nicotte	Suzuki	+2 ronden	31
20	Ian Pratt	Suzuki	+2 ronden	35
21	Alan Jeffry	Suzuki	+3 ronden	32
22	Louis-Luc Maisto	Honda	+3 ronden	25

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Fabio Barchitta	Honda		24
Kees van der Endt	Honda	Val	33
Hervé Guilleux	Fior-SNCF-Honda		19
Bruno Kneubühler	Honda		22
Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val	3
Andreas Leuthe	Honda		30
Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val	9
Wolfgang von Muralt	Suzuki	Val	17
Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva		13
Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda		18
Ari Rämö	Honda		34
Raymond Roche	Bastos-Cagiva		8
Richard Scott	Roberts-Lucky Strike-Yamaha		10
Alessandro Valesi	Iberna-Honda		21

Coureur	Merk	Oorzaak
Ray Swann	Honda
Rolf Aljes	Suzuki
Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	Blessure[2]
Stelio Marmaras	Suzuki

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure[3]
Mike Baldwin	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	Blessure[4]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	93
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	81
3	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	64
4	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	60
5	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	37
6	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	28
	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha
8	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	27
9	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	25
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	16

Na een tegenvallende eerste seizoenshelft reed Dominique Sarron zich naar de eerste startplaats in Frankrijk. Ook Martin Wimmer deed het met de tweede startpositie goed, want het was inmiddels bekend dat zijn Yamaha YZR 250 niet echt opgewassen was tegen de Honda NSR 250's, waarmee Sarron reed, maar ook Reinhold Roth (derde startplaats), Toni Mang (vierde startplaats) en Jacques Cornu (vijfde startplaats). Opvallend was de achtste startplaats van Manfred Herweh, die als privérijder met een Honda RS 250-productieracer reed.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	1"46'58
2.	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"46'69
3.	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	1"46'71
4.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	1"47'25
5.	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	1"47'63
6.	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"47'66
7.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"47'66
8.	Manfred Herweh	Levior-Honda	1"47'80
9.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"47'85
10.	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	1"47'90

Aanvankelijk kon Dominique Sarron niet profiteren van zijn eerste startplaats, want meteen na de start moest hij ervoor kiezen rechtuit te gaan, waardoor een grote groep passeerde, met Reinhold Roth aan de leiding. Roth had voor de race nog verklaard dat hij het in de nattigheid rustig aan zou doen, want hij had tot nu toe geen overwinningen nodig gehad om aan de leiding van het WK te komen. Toch liep hij snel weg van zijn achtervolgers: eerst Carlos Cardús en daarachter een groepje met Toni Mang, Martin Wimmer, Sito Pons, Alberto Puig en Manfred Herweh. Sarron maakte echter snel terrein goed en sloot aan bij deze groep. Puig maakte een fout, maar raapte zijn machine op en reed nog naar de elfde plaats, maar de strijd tussen Mang en Cornu eindigde toen Cornu te laat remde en Mang in zijn val meenam. Intussen stootte Sarron door naar de tweede plaats, waar Cardús tot dat moment tamelijk eenzaam reed. Toen Sarron voorbij was bleef Cardús eenzaam, want de achtervolgende groep had een flinke achterstand. Reinhold Roth won echter met een voorsprong van ruim 15 seconden voor Sarron en Cardús. Roth nam met deze eerste overwinning uit zijn carrière de leiding in het WK weer alleen in handen, net nu Mang tijdens de TT van Assen op gelijke hoogte was gekomen. Enkele privérijders deden het erg goed: behalve Manfred Herweh (zesde) scoorden ook Hans Lindner (zevende), Jean-Philippe Ruggia (achtste) en Donnie McLeod (negende) punten.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	49"46'33	3	15
2	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	50"01'88	1	12
3	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	50"08'27	11	10
4	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	50"14'45	10	8
5	Manfred Herweh	Levior-Honda	50"17'22	8	6
6	Hans Lindner	Honda	50"21'01	24	5
7	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	50"28'88	9	4
8	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	50"33'04	15	3
9	Donnie McLeod	EMC-Rotax	50"33'40	16	2
10	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	50"59'17	2	1
11	Alberto Puig	JJ Cobas-Rotax	51"06'88	17
12	Hervé Duffard	Honda	51"12'05	31
13	Urz Luzi	Honda	51"16'11	28
14	Andreas Preining	Rotax	51"19'83	35
15	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	+1 ronde	23
16	Gary Cowan	Honda	+1 ronde	36
17	Bruno Bonhuil	Honda	+1 ronde	27
18	Nedy Crotta	Rotax	+1 ronde	33
19	René Delaby	Yamaha	+1 ronde	32
20	Englebert Neumair	Rotax	+1 ronde	34
21	Christian Boudinot	Fior	+2 ronden	20
22	Alain Bronec	Honda	+3 ronden	29

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Guy Bertin	Honda		13
Jean-François Baldé	Honda		22
Stefano Caracchi	Honda		25
Javier Cardelús	JJ Cobas-Rotax		26
Harald Eckl	Honda		21
Jean Foray	Yamaha		30
Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha		6
Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	Opgave[5]	7
Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	Val	5
Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	Val	4
Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	Val	12
Jean-Michel Mattioli	Yamaha		14
Iván Palazzese	Yamaha		18
Jochen Schmid	Yamaha		19

Coureur	Merk	Oorzaak
Juan Garriga	Ducados-Yamaha	Blessure[6]

Coureur	Merk
Didier Bordeaux	Yamaha
Marcellino Lucchi	Honda
Bernard Haenggeli	Yamaha
Urs Jucker	Yamaha
Jean-Louis Guignabodet	Honda
Richard Gauthier	Yamaha
Bruno Sparza	Honda
Alberto Rota	Honda
Etienne Quartararo	Honda
Siegfried Minich	Honda
Michel Galbit	JBB
Fausto Ricci	Iberna-Honda
Philippe Pagano	Yamaha

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	82
2	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	67
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	53
4	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	42
5	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	39
6	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	36
7	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	35
8	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	30
9	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	28
10	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	23

In de 125cc-race waren er bij de top tien niet veel verrassingen, met beide Garelli's (Fausto Gresini en Bruno Casanova) op de eerste plaatsen, gevolgd door de MBA's van Paolo Casoli en Andrés Sánchez uit het semi-fabrieksteam van Paolo Pileri. Buiten de top tien was er wel een verrassing: Ezio Gianola kwalificeerde zich als dertiende met de eencilinder-Honda RS 125.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"52'48
2.	Bruno Casanova	FMI-Garelli	1"52'76
3.	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"54'35
4.	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	1"55'22
5.	Corrado Catalano	MBA	1"55'60
6.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"55'78
7.	Adi Stadler	MBA	1"55'78
8.	Mike Leitner	MBA	1"55'90
9.	Thierry Feuz	LCR-MBA	1"56'22
10.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	1"56'46

De 125cc-klasse opende de Grand Prix van Frankrijk in de stromende regen, met niet minder dan 17 valpartijen als gevolgd. Daar had Fausto Gresini geen last van, want hij leidde vanaf de eerste ronde voor Bruno Casanova, Andrés Sánchez, Paolo Casoli, Ezio Gianola, Pier Paolo Bianchi, Thierry Feuz en Johnny Wickström. Bianchi, Casoli en Feuz vielen echter, evenals Jussi Hautaniemi, Jean-Claude Selini, Esa Kytölä, Håkan Olsson, Lucio Pietroniro, Olivier Liégeois en Claudio Macciotta. Liégeois, Olsson en Macciotta konden hun machines weer oprapen, maar Macciotta viel daarna nog eens, nu definitief. Intussen reden de Garelli's op kop, maar Ezio Gianola kon in de regen het gebrek aan vermogen van zijn eencilinder compenseren en volgde. Toen Casanova een fout maakte en viel nam hij zelfs de tweede plaats in achter Gresini. Casanova werd uiteindelijk toch nog derde, voor Mike Leitner, die met zijn privé-MBA de fabrieksrijders voor wist te blijven.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	47"37'84	1	15
2	Ezio Gianola	FMI-Honda	48"20'76	13	12
3	Bruno Casanova	FMI-Garelli	48"33'34	2	10
4	Mike Leitner	MBA	48"43'61	8	8
5	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	48"57'33	3	6
6	Johnny Wickström	MBA	49"15'80	15	5
7	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	49"22'50	17	4
8	Olivier Liégeois	Assmex-MBA	49"34'36	12	3
9	Gastone Grassetti	MBA	49"48'98	18	2
10	Flemming Kistrup	MBA	49"57'19	19	1
11	Adi Stadler	MBA	+1 ronde	7
12	Willy Pérez	MBA	+1 ronde	11
13	Allan Scott	EMC	+1 ronde	36
14	Håkan Olsson	Starol	+1 ronde	21
15	Ivan Troisi	MBA	+1 ronde	25
16	Michel Escudier	MBA	+1 ronde	26
17	Denis Longueville	MBA	+1 ronde	31
18	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	+2 ronden	4
19	Laurent Chapeau	MBA	+3 ronden	34

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Robin Appleyard	MBA		33
Christian Le Badezet	MBA		22
Pier Paolo Bianchi	MBA	Val	6
Paul Bordes	MBA		30
Corrado Catalano	MBA		5
Thierry Feuz	LCR-MBA	Val	9
Jussi Hautaniemi	Pennzoil-LCR-MBA	Val	16
Fernando Gonzales	JJ Cobas-Rotax		35
Bady Hassaine	MBA		14
Jacques Hutteau	MBA		23
Esa Kytölä	MBA	Val	24
Ian McConnachie	MBA		28
Claudio Macciotta	MBA	Val	29
Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	Val	10
Gilles Payraudeau	MBA		27
Thomas Møller-Pedersen	MBA		32
Jean-Claude Selini	MBA	Val	20

Coureur	Merk	Oorzaak
Robert Milton	MBA
Pascal Serra	Honda
Jan Eggens	LCR-EGA	Blessure[7]
Philippe Souliez	MBA
Hans Spaan	MBA	Gescheurde uitlaat
Helmut Hovenga	Seel
Steve Mason	MBA
Peter Sommer	MBA
Alexandre Laranjeira	Yamaha
Dave Brown	MBA

Coureur	Merk	Oorzaak
August Auinger	Bartol-MBA	Blessure[8]
Ton Spek	MBA	Blessure[9]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	90
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	66
3	August Auinger	Bartol-MBA	42
4	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	36
	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA
6	Pier Paolo Bianchi	MBA	26
7	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	18
8	Ezio Gianola	FMI-Honda	17
9	Mike Leitner	MBA	14
10	Thierry Feuz	LCR-MBA	11

Rolf Biland/Kurt Waltisperg reden net als in Assen de snelste trainingstijd, voor Steve Webster/Tony Hewitt en Alain Michel/Jean-Marc Fresc. Egbert Streuer en Bernard Schnieders reden slechts de vijfde tijd, maar waren in de vrije training al een seconde sneller geweest en maakten zich daarover geen zorgen.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	1"47'72
2.	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	1"48'63
3.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"48'63
4.	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	1"49'88
5.	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"49'91
6.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	1"50'83
7.	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	1"50'95
8.	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	1"51'07
9.	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	1"51'44
10.	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha	1"51'47

Op de startlijn zette Alain Michel zo dicht naast die van Steve Webster dat Egbert Streuer en niet tussendoor zou kunnen. Dat was zijn wraakoefening voor de start bij de TT van Assen, waar Streuer hetzelfde zou hebben gedaan. Het zou Michel niet helpen. Rolf Biland/Kurt Waltisperg waren als snelste weg, achtervolgd door Webster/Hewitt, Michel/Fresc, de gebroeders Markus en Urs Egloff en Streuer/Schnieders. De gebroeders Egloff vlogen al snel een grintbak in en Webster verremde zich, waardoor Michel tweede werd. Webster bleef echter vóór Streuer/Schnieders, die op dat moment nog last hadden van een slecht lopende motor. De motor van Alain Michel liep waarschijnlijk ook niet goed, want hij werd teruggepakt door Webster, die er vervolgens nog een keer rechtdoor ging en nu ook achter Streuer terechtkwam. Streuer kon in het tweede deel van de race Michel gemakkelijk inhalen en dat lukte Webster ook weer. Webster was absoluut sneller, maar Streuer sloeg een laatste aanval af en werd bijna 15 seconden na Biland/Waltisperg tweede, voor Webster. Daarmee was het wereldkampioenschap weer wat spannender, want Streuer/Schnieders hadden nog maar 9 punten achterstand op Webster/Hewitt en 1 punt voorsprong op Michel/Fresc.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	45"47'15	15
2	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	46"01'95	12
3	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	46"03'22	10
4	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	46"15'39	8
5	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	46"58'02	6
6	Yoshisada Kumagaya	Brian Barlow	Windle-Yamaha	47"19'20	5
7	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha	47"23'36	4
8	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	47"26'21	3
9	Alfred Zurbrügg	Simon Birchall	LCR-Yamaha	47"36'47	2
10	Bernd Scherer	Wolfgang Gess	BRS-Yamaha	47"38'79	1
11	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Krauser	+1 ronde
12	René Progin	Yvan Hunziker	Seymaz-Krauser	+1 ronde
13	Pascal Larratte	Jacques Corbier	LCR-Yamaha	+1 ronde
14	Ray Gardner	Tony Stevens	LCR-Yamaha	+1 ronde
15	Graham Gleeson	Iain Colquhoun	LCR-Yamaha	+1 ronde
16	Yvan Nigrowski	Frédéric Meunier	Seymaz-Yamaha	+1 ronde
17	Jean-Louis Millet	Claude Debroux	Seymaz-Yamaha	+1 ronde
18	Dennis Bingham	Julia Bingham	Padgett's-LCR-Yamaha	+1 ronde

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	Ongeval	4
Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha		6
Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha		7

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	60
2	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	51
3	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	50
4	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	38
5	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg Andreas Räcke Simon Birchall	LCR-Yamaha	21
6	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	19
7	Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	14
	Derek Jones	Simon Birchall en Brian Ayres	LCR-Yamaha
9	Masato Kumano	Andreas Räcke en Markus Fährni	LCR-Yamaha	10
	Yoshisada Kumagaya	Brian Barlow en Wilson	Windle-Yamaha

Hans Spaan en Ian McConnachie kwamen uit in de 80cc-klasse, die in Frankrijk niet aan de start kwam. Toch waren ze er allebei, want voor MBA testten ze de nieuwe eencilinder voor het seizoen 1988. Spaan had het hele seizoen al zo'n eencilinder, maar in Le Mans zou een vernieuwde machine mét een monteur voor hem klaar staan. De monteur was er niet, de machine wel, vrijwel onbruikbaar omdat de stroomlijnkuip het voorwiel raakte en omdat ze slechter stuurde dan de oude. Spaan kwalificeerde zich niet omdat tijdens de droge (en snelste) training zijn uitlaat scheurde. De nieuwe MBA moest terug naar Italië, omdat MBA een nieuwe directeur had gekregen die de race-activiteiten onmiddellijk had beëindigd.

Rolf Biland had zijn kansen op de wereldtitel nog niet helemaal opgegeven. In Spanje was hij uitgevallen en in Duitsland had hij zich niet gekwalificeerd, maar in Oostenrijk had hij gewonnen. Voor de race in Frankrijk had hij technische ondersteuning gezocht bij tuner Harald Bartol en een week na de Franse Grand Prix won hij een internationale race op de Nürburgring, waar hij eigenlijk aan deelnam om nieuwe uitlaten te testen.

De ELF 4 was een Frans project van André de Cortanze en Serge Rosset, die een racemotor wilden bouwen met enkelzijdige voor- en achterwielophanging. Het werd gesteund door olieproducent Elf Aquitaine, maar ook door Honda, dat geïnteresseerd was in de techniek (en die later ook zou kopen o.a. voor de Honda NTV 650). Zolang de machine nog niet racerijp was kreeg het team de beschikking over een fabrieks-Honda NSR 500, maar men wilde uiteraard graag in Frankrijk debuteren in de race. Dat lukte niet door problemen met de zeer grote enkele schijfrem in het voorwiel. Ron Haslam startte met de NSR 500 en werd vijfde in de race.

Vorige race: TT Assen 1987	FIM wereldkampioenschap wegrace 39e seizoen (1987)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987
Vorige race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1986	Grand Prix-wegrace van Frankrijk	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1988