Fumiko Enchi

Ueda Fumi
Algemene informatie
Pseudoniem(en)	Enchi Fumiko
Geboren	2 oktober 1905
Geboorte­plaats	Asakusa
Overleden	12 november 1986
Overlijdensplaats	Yanaka
Land	Japan
Beroep	Auteur
Werk
Bekende werken	The Waiting Years, Masks
Onderscheidingen	Bunka korosha
Portaal    Literatuur

Fumiko Enchi (Japans: 円地文子, Enchi Fumiko) (Asakusa, 2 oktober 1905 – Yanaka, 12 november 1986) was het pseudoniem van Ueda Fumi, een Japanse schrijfster tijdens de Showaperiode.

Enchi werd geboren in Asakusa onder de naam Ueda Fumi. Ze was de dochter van Ueda Kazutoshi (1867-1937) en Murakami Tsuruko. De familie bestond uit haar ouders, haar oudere broer Kotobuki, haar oudere zus Chiyo en haar grootmoeder Ine. Het was Enchi’s grootmoeder die haar de wereld van Kabuki, Noh theater en de populaire fictie van de Edoperiode zou laten zien.^[1] Regelmatige theaterbezoeken met haar familie en de ongelimiteerde toegang tot haar vaders boekencollectie^[2] droegen bij tot haar latere keuze om schrijfster te worden.

Ondanks haar bevoorrechte opvoeding verliep Enchi’s carrière moeizaam. Op 12 april 1912 startte Enchi aan de lagere school in een jongensschool die een divisie voor meisjes bevatte. Ondanks het feit dat ze tot de beste studenten van haar jaar behoorde, slaagde ze er niet in om tot dezelfde prestigieuze school als haar oudere zus toegelaten te worden. Een zwakke gezondheid, en misnoegen ten opzichte van het onrechtvaardige systeem^[3] resulteerde al snel in een onverschillige houding tegenover haar opleiding. Ze begon alsnog aan haar middelbare opleiding aan een meisjesschool, maar haar interesse lag eerder bij literatuur dan bij studeren.^[4] Rond deze periode ontwikkelde ze ook een interesse in Westerse schrijvers zoals Edgar Allen Poe en Oscar Wilde. Enchi studeerde nog enkele jaren aan een universiteit voor vrouwen, maar stopte op haar 17de met haar opleiding, een jaar voor ze af hoorde te studeren. Daarna kreeg ze thuis privélessen in onder andere Engels, Chinese literatuur en Frans. Literatuur bleef echter haar grootste passie.

In de jaren na haar opleiding en voor haar huwelijk bracht Enchi veel tijd door in het Tsukiji Shogekijo^[5] dat in 1924 door Osanai Kaoru werd gesticht. Het theater was belangrijk binnen het Shingeki^[6] theater. Er werden drie succesvolle stukken opgevoerd die van haar hand kwamen.^[7] Na de dood van Osanai kwam ze in contact met verschillende schrijvers binnen de proletarische beweging. Alhoewel ze uit bezorgdheid om haar vader afstand nam van deze beweging^[8], was ze onder de indruk van haar ideeën en begon ze een affaire met de getrouwde Kataoka Teppei die omwille van zijn ideologie onder overheidstoezicht werd gehouden.

Enchi begon haar literaire loopbaan met het schrijven van toneelstukken. In 1926 schreef ze de komedie Furusato^[9], die gepubliceerd werd in het literaire tijdschrift Kabuki, waar ze een prijs mee won. Een volgend stuk genaamd Banshun Soya (1928)^[10] was haar eerste stuk dat ten tonele verscheen. Daarnaast was het ook een van de eerste keren dat er meerdere, succesvolle door een vrouw geschreven stukken in het Tsukiji Shogekijo werden opgevoerd.

Nadat ze in 1930 trouwde met de journalist Enchi Yoshimatsu, schreef ze 2 jaar lang niet. Het was een liefdeloos huwelijk met een man die 10 jaar ouder was. Uit walging voor het schenden van haar huwelijksgeloften zette ze haar verhouding met Teppei stop, maar pas in 1938 zou ze alle banden met hem verbreken. Uit haar ongelukkige huwelijk werd in 1932 haar dochter Motoko geboren. Rond deze periode besloot Enchi romans te gaan schrijven. De vraag naar toneelstukken bleef verminderen, en ze voelde zich beperkt door de conventies van de toneelliteratuur. De fictie die ze schreef kreeg ze echter moeilijk gepubliceerd. Ze kreeg ze te kampen met het verlies van haar vader. En in 1938 werden er borstkanker en tuberculose bij haar vastgesteld.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1945 werd ze gedwongen te verhuizen naar het huis van haar moeder in Nagano omwille van de vernietiging van haar eigen woning. In 1946 werd er baarmoederhalskanker bij haar vastgesteld. Haar slechte gezondheid, de lange revalidatieperiodes en de economie bracht haar literaire werk tot een halt. Tussen 1943 en 1948 bracht ze enkel een wetenschappelijk werk uit met de jeugd als doelpubliek.

Pas rond eind 1940, begin 1950, begon Enchi's werk weer gedrukt en gewaardeerd te worden. Desondanks haar slechte gezondheid en de zware tegenslagen was ze in de jaren '50 en '60 als schrijfster bijzonder actief. Ze schreef verschillende novelles en korte verhalen, en besteedde daarnaast ook tijd aan het vertalen van oudere Japanse literatuur uit onder andere de Heian- en Edoperiode.

In 1953 verscheen Himojii tsukihi^[11] waar ze in 1954 de 'Woman's Literature Prize' mee won. Onnazaka (1949-57)^[12] won de 'Noma Literary Prize', en werd in 1971 in het Engels vertaald. Enchi's werk kent sterke thema's zoals de plaats van de vrouw en haar seksualiteit binnen de familie en de maatschappij. Zo vertelt Onnazaka het verhaal van een vrouw die voor haar man een concubine moet zoeken, en zo in deze driehoeksverhouding zal moeten leven. Hierbij beperkt ze zich niet enkel tot jonge vrouwen, maar kaart ze ook de seksualiteit van oudere vrouwen aan.

Drie van haar werken werden in 1969 geselecteerd voor de 'Tanizaki Prize': Ake wo ubau mono (1955-56)^[13], Kizu aru tsubasa (1960)^[14] en Niji to shura (1968)^[15].

In 1967 begon ze aan haar vertaling van de Genji Monogatari (Het verhaal van Genji) naar het modern Japans, een project dat 6 jaar in beslag nam. Dit kwam deels door een operatie aan haar retina, 1 jaar nadat ze aan de vertaling was begonnen.

In 1970 werd ze geselecteerd als lid van de Bungei-in (Academy of Art). In 1972 ontving ze de 'Japanese Grand Literature Prize' voor haar werk Yukon (1970).^[16] Na een tweede operatie aan haar retina, na welke haar zicht nooit volledig herstelde, reisde ze in 1974 naar Europa voor ongeveer 20 dagen. In 1977 zou ze opnieuw 18 dagen door Europa reizen.

Enchi werd in 1979 uitgeroepen tot bunka korosha^[17], en ontving in 1985 de 'Order of Culture' prijs van de Japanse overheid. Ze was een van de weinige vrouwen die de prijs had gewonnen, voorafgegaan door Nogami Yaeko in 1971.

Ze stierf in 1986 aan een hartaanval op 81-jarige leeftijd, tijdens een familie evenement thuis in Yanaka. Haar graf is gelegen te Yanaka Reien (Yanaka begraafplaats) in Tokio.

Enchi schreef zowel toneelstukken als romans en kortverhalen.^[18] Daarnaast vertaalde ze ook verschillende werken van het oud Japans naar het modern Japans.

De oorspronkelijke werken werden niet door Enchi zelf geschreven. Ze vertaalde de werken in het modern Japans, of schreef er studies rond.

• Enchi vertaalde ook verscheidene Joruri^[22] en Kabuki werken.

• Carpenter, Juliet W. (July, 1990). "Enchi Fumiko: "A Writer of Tales"" Japan Quarterly
• Copeland, Rebecca L. (2006). "Woman Critiqued: Translated Essays on Japanese Women's Writing" University of Hawaii Press
• Mulhern, Chieko I. (1994). "Japanese Women Writers: A Bio-critical Sourcebook" Greenwood Press
• Reiger, Naoko A. (1986). "Enchi Fumiko's literature: the portrait of women in Enchi Fumiko's selected works" Hamburg : Roland Schneider
• Umemoto, J. (2010). AN EXPERIMENT IN GENDERED READING:: ENCHI FUMIKO’S “A BOND FOR TWO LIFETIMES—GLEANINGS”. In Comparative Literature Studies (pp. 369–378). Penn State University Press

• Brownstein, M. (2014). The “Devil” in the Heart: Enchi Fumiko’s Onnamen and the Uncanny. The Journal Of Japanese Studies, 40(1), 29-55. DOI:10.1353/jjs.2014.0003
• Enchi. (2016). Willamette.edu. Geraadpleegd 7 April 2016, van http://www.willamette.edu/~rloftus/enchi.htm
• Enchi Fumiko Ueda Facts. (2016). Biography.yourdictionary.com. Geraadpleegd 7 April 2016, van https://biography.yourdictionary.com/enchi-fumiko-ueda
• Gessel, V. (1988). The "Medium" of Fiction: Fumiko Enchi as Narrator. World Literature Today, 62(3), 380. DOI:10.2307/40144284
• Umemoto, Junko "An Experiment in Gendered Reading: Enchi Fumiko's "A Bond for Two Lifetimes-Gleanings" Penn State University Press,
• 円地文子事典-事典・全集 | 図書出版の鼎書房. (2016). Kanae-shobo.com. Retrieved 8 April 2016, from https://web.archive.org/web/20161103043144/http://www.kanae-shobo.com/jiten/007.htm

• Tanizaki Prize [1]
• Order of Culture [2]
• Noma Prize [3]
• Fumiko Enchi's geschreven werk [4]