Naar inhoud springen

Belgische volleybalploeg (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
België
Vlag België België
FIVB-ranglijst 21 (oktober 2022)
FIVB-lid sinds 1947
Nationale federatie Volley Belgium
Coach Emanuele Zanini
Bijnaam Red Dragons
Olympische Spelen
Optredens 1
Medailles 0
Wereldkampioenschap
Optredens 9
Medailles 0
Europees kampioenschap
Optredens 17
Medailles 0

Het Belgisch nationaal volleybalteam, ook bekend als de Red Dragons, is een team van volleyballers dat België vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. Deze ploeg staat onder supervisie van Volley Belgium.

In juni 2013 werd onder impuls van Stijn Dejonckheere en Héléne Rousseaux onder de Belgische volleyballers een brainstorm georganiseerd rond een roep-/bijnaam voor zowel het nationale mannen- als vrouwenteam. Voor de mannen werd het 'Red Dragons' en bij de vrouwen 'Yellow Tigers'.[1][2] In de sportberichtgeving over hun prestaties werden deze bijnamen al snel gemeengoed.[3]

Op de eerste Europese Spelen (2015 in het Azerbeidzjaanse Bakoe) traden de "jonge Red Dragons" aan als nationaal team onder leiding van Kris Tanghe. De "echte" Red Dragons namens immers gelijktijdig deel aan de World League.[4] Het Belgisch team was gekwalificeerd voor deze Europese Spelen op basis van hun klassement op de CEV-ranglijst.[5] Ze traden aan in groep B, alwaar de nationale equipe als vijfde eindigde met drie punten. Er werd verloren van Bulgarije (3-2), Rusland (3-0), Slovakije (3-1) en Duitsland (3-0). Winst was er tegen Italië (3-2).[4] In de World League was België ingedeeld in Poule E van Groep 2 met Finland, Portugal en Nederland. De Red Dragons werden groepswinnaar - ze wonnen tien van de twaalf wedstrijden - en wisten zich alzo te plaatsen voor de final four van Groep 2.[6] Daarin bleken evenwel eerst Bulgarije (3-1)[7] en vervolgens Argentinië (2-3) te sterk.[8][9]

In de European Golden League van 2022 werd de nationale ploeg ingedeeld in een groep met Letland, Tsjechië en Estland. België eindigde als derde, waarbij het twee van de zes wedstrijden won. In de heenronde werd gewonnen van Letland (3-0) en verloren van Tsjechië (3-0) en Estland (3-1). In de terugronde werd wederom gewonnen van Letland (3-0) en verloren van Tsjechië (3-1) en Estland (3-0).[10] Voor de kwalificatie van het EK van 2023 - de eerste onder leiding van bondscoach Emanuele Zanini[11] - werden de Belgische mannen ingedeeld in een groep met Isräel, Faeröer en Estland. Na de ontlastingen van Oekraïne als gastland (omwille van het militaire conflict met Rusland) kreeg Israël van de CEV de status van gastland toegewezen (naast Italië, Noord-Macedonië en Bulgarije). Hierdoor vielen de confrontaties met Israël weg in de kwalificatiegroep.[12] De vier resterende confrontaties met de Faeröer (tweemaal 3-0)[13][14] en Estland (3-2 en 3-0) werden gewonnen.[15][16]

In de European Golden League van 2023 werd België in de poulefase ingedeeld met Kroatië, Noord-Macedonië en Oekraïne. De Red Dragons werden tweede in hun groep, waarin ze tweemaal wonnen en viermaal verloren. In de heenronde werd gewonnen van Kroatië (3-1) en verloren van Noord-Macedonië (3-2) en Oekraïne (3-0). In de terugronde werd er gewonnen van Noord-Macedonië (3-0) en verloren van Oekraïne (3-0) en Kroatië (3-1).[17] Hierna volgend nog een voorbereidingswedstrijd op het EK tegen Nederland die met 3-1 werd gewonnen.[18] Op het EK zelf werd België ingedeeld in Groep A, die haar groepsfase afwerkte in Italië. België eindigde vierde in zijn poule met twee zeges. Er werd verloren van Italië (3-0)[19], Servië (3-1)[20] en Duitsland (3-2)[21] en gewonnen tegen Estland (3-1)[22] en Zwitserland (3-0). Hierdoor kon de nationale equipe zich plaatsen voor de 1/8e-finale[23], waarin Polen (3-1) evenwel te sterk bleek.[24]

Voor de kwalificatie (een toernooi dat zal plaatsvinden in het Chinese Xi'an) voor de Olympische Zomerspelen van 2024 te Parijs werd de nationale ploeg ingedeeld in een groep met Polen, Argentinië, Nederland, Canada en Mexico.[25]

Olympische Spelen

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats WG W V SV ST
Vlag van Japan 1964 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1968 8 9 2 7 6 24
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1972 Niet gekwalificeerd
Vlag van Canada 1976 Niet gekwalificeerd
Vlag van Sovjet-Unie 1980 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1984 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Korea 1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje 1992 Niet gekwalificeerd
Jaar Plaats WG W V SV ST
Vlag van Verenigde Staten 1996 Niet gekwalificeerd
Vlag van Australië 2000 Niet gekwalificeerd
Vlag van Griekenland 2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van China 2008 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigd Koninkrijk 2012 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2016 Niet gekwalificeerd
Vlag van Japan 2020 Niet gekwalificeerd
Totaal 1/14 9 2 7 6 24

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats WG W V SV ST
Vlag van Tsjecho-Slowakije 1949 9 6 1 5 3 15
Vlag van Sovjet-Unie 1952 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1956 17 10 2 8 12 26
Vlag van Brazilië 1960 Niet gekwalificeerd
Vlag van Sovjet-Unie 1962 20 4 0 4 1 12
Vlag van Tsjecho-Slowakije 1966 14 10 4 6 15 25
Vlag van Bulgarije (1967-1971) 1970 8 11 4 7 14 25
Vlag van Mexico 1974 11 11 3 8 13 26
Vlag van Italië 1978 18 10 4 6 13 27
Vlag van Argentinië 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1986 Niet gekwalificeerd
Jaar Plaats WG W V SV ST
Vlag van Brazilië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Griekenland 1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Japan 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 2002 Niet gekwalificeerd
Vlag van Japan 2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Polen 2014 17 5 1 4 9 12
Vlag van BulgarijeVlag van Italië 2018 7 8 4 4 16 14
Vlag van PolenVlag van Slovenië 2022 Niet gekwalificeerd
Totaal 9/20 75 23 52 96 182

Europees kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Plaats WG W V SV ST
Vlag van Italië 1948 5 5 1 4 3 13
Vlag van Bulgarije (1948-1967) 1950 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1951 6 7 1 6 3 18
Vlag van Roemenië (1952-1965) 1955 12 7 3 4 11 15
Vlag van Tsjecho-Slowakije 1958 17 7 3 4 13 12
Vlag van Roemenië (1952-1965) 1963 13 11 4 7 15 21
Vlag van Turkije 1967 12 11 7 4 24 18
Vlag van Italië 1971 10 6 2 4 7 14
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1975 12 8 0 8 9 24
Vlag van Finland 1977 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1979 11 8 1 7 10 21
Vlag van Bulgarije (1971-1990) 1981 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitse Democratische Republiek 1983 Niet gekwalificeerd
Vlag van Nederland 1985 Niet gekwalificeerd
Vlag van België 1987 7 7 3 4 15 12
Vlag van Zweden 1989 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 1991 Niet gekwalificeerd
Jaar Plaats WG W V SV ST
Vlag van Finland 1993 Niet gekwalificeerd
Vlag van Griekenland 1995 Niet gekwalificeerd
Vlag van Nederland 1997 Niet gekwalificeerd
Vlag van Oostenrijk 1999 Niet gekwalificeerd
Vlag van Tsjechië 2001 Niet gekwalificeerd
Vlag van Duitsland 2003 Niet gekwalificeerd
Vlag van ItaliëVlag van Servië en Montenegro 2005 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2007 10 8 3 5 11 19
Vlag van Turkije 2009 Niet gekwalificeerd
Vlag van OostenrijkVlag van Tsjechië 2011 13 3 1 2 4 7
Vlag van DenemarkenVlag van Polen 2013 7 4 3 1 10 6
Vlag van BulgarijeVlag van Italië 2015 10 4 2 2 6 7
Vlag van Polen 2017 4 6 4 2 20 9
Vlag van België 2019 9 6 4 2 14 8
Vlag van Polen 2021 18 5 1 4 7 12
Totaal 17/32 113 43 70 176 236

Huidige selectie

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer Naam Positie Lengte Geboortedatum Club seizoen
1 Bram Van den Dries Opposite 208 cm 14 augustus 1989 Vlag van Polen Onico Warszawa
2 Hendrik Tuerlinckx Opposite 195 cm 1 december 1987 Vlag van België Knack Randstad Roeselare
3 Sam Deroo (kapitein) Receptie-Hoek 203 cm 29 mei 1992 Vlag van Rusland Dynamo Moskow
4 Stijn D'Hulst Spelverdeler 187 cm 24 mei 1991 Vlag van België Knack Randstad Roeselare
5 Igor Grobelny Receptie-hoek 194 cm 8 juni 1993 Vlag van Polen Onico Warszawa
6 Lowie Stuer Libero 194 cm 24 november 1995 Vlag van Frankrijk Arago de Sète
8 Arno Van De Velde Middenman 210 cm 30 december 1995 Vlag van Frankrijk Arago de Sète
9 Pieter Verhees Middenman 205 cm 8 november 1989 Vlag van België Greenyard Maaseik
10 Simon Van de Voorde Middenman 208 cm 19 januari 1990 Vlag van België Lindemans Aalst
12 Matthijs Verhanneman Receptie-hoek 198 cm 8 december 1988 Vlag van België Knack Randstad Roeselare
16 Matthias Valkiers Spelverdeler 194 cm 8 april 1990 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland United Volley Frankfurt
17 Tomas Rousseaux Receptie-hoek 199 cm 31 maart 1994 Vlag van Polen GKS Katowice
18 Seppe Baetens Receptie-hoek 191 cm 13 februari 1989 Vlag van België Volley Haasrode Leuven
20 Tim Verstraete Libero 174 cm 1 februari 1999 Vlag van België Lindemans Aalst

Hoofdcoach: Emanuele Zanini
Assistent-coach: Kris Eyckmans

Voormalige selecties

[bewerken | brontekst bewerken]