Caron Butler

Caron Butler

(2007)
Biografía
Nacemento	13 de marzo de 1980 (44 anos) Racine, Estados Unidos de América (pt)
Educación	Washington Park High School (en) Universidade de Connecticut (pt) Maine Central Institute (en)
Altura	200 cm
Peso	100 kg
Actividade
Ocupación	baloncestista, adestrador de baloncesto
Período de actividade	2002 - 2016
Nacionalidade deportiva	Estados Unidos de América
Deporte	baloncesto
Liga	Baloncesto masculino da División I da NCAA e National Basketball Association
Posición de xogo	Ala e Escolta
Número deportivo	3
Convocado por	Miami Heat, 10º (2002)
Traxectoria   Equipo 2000–2002 UConn Huskies 2002–2004 Miami Heat 2004–2005 Los Angeles Lakers 2005–2010 Washington Wizards 2010–2011 Dallas Mavericks 2011–2013 Los Angeles Clippers 2013–2014 Milwaukee Bucks 2014–2014 Oklahoma City Thunder 2014–2015 Detroit Pistons 2015–2016 Sacramento Kings
Participou en
	Global Conference 2019 (en)

James Caron Butler, nado o 13 de marzo de 1980 en Racine, Wisconsin, é un ex xogador profesional estadounidense de baloncesto. Con 2,01 metros de altura xogaba de ala.

Creceu en Racine, Wisconsin, onde antes dos 15 anos foi detido en 15 ocasións. Tras unha breve carreira no Insituto Washington Park, matriculouse no Maine Central Institute, onde tivo éxito e recibiu unha bolsa para xogar na Universidade de Connecticut baixo as ordes do adestrador Jim Calhoun.

Con Calhoun, Butler perdeu peso e desenvolveu o seu xogo de perímetro. No seu primeiro ano, Butler liderou aos Huskies tanto en anotación como no rebote con 15.6 puntos e 7.6 rebotes por encontro. Tras o seu ano freshman, conseguiu a medalla de ouro coa selección estadounidense no Mundial Júnior FIBA de 2001 no Xapón. Butler continuou sorprendendo no seu segundo ano, con medias de 20.3 puntos e 7.5 rebotes por partido, liderando aos Huskies tanto ao título de tempada regular como o da Big East Conference, ademais da a Elite 8 do torneo da NCAA. A pesar dos 32 puntos de Butler, UConn perdeu ante Maryland Terrapins, posteriores campións. Foi nomeado mellor xogador da conferencia xunto con Brandin Knight de Pittsburgh e no segundo equipo do All-American. Tras esta tempada, declarouse elegible para o Draft da NBA.

Foi seleccionado por Miami Heat na décima posición do Draft de 2002. Na súa primeira campaña na NBA, fixo uns estelares 15,4 puntos, 5,1 rebotes e 2,7 asistencias en 36,6 minutos de xogo, perdéndose un total de catro encontros por lesión. Finalizou terceiro na votación ao Rookie do Ano tras Amar Stoudemire e Yao Ming, aínda que foi o mellor rookie dos meses de novembro, xaneiro, febreiro e marzo, converténdose no sexto novato da historia da NBA que gaña catro ou máis premios ao rookie do mes xunto con Tim Duncan, Shaquille O'Neal, David Robinson, Ralph Sampson e Terry Cummings. Tamén xogou o Rookie Challenge co equipo de novatos, anotando 23 puntos, repartindo 7 asistencias, collendo 4 rebotes e roubando 4 balóns en 32 minutos.

Na súa segunda campaña nos Heat, perdeuse 13 partidos debido a unha lesión, e as súas medias descenderon considerablemente, en parte pola chegada do rookie Dwyane Wade. Asinou 9,2 puntos, 4,8 rebotes, 1,9 asistencias, 1,1 roubos de balón e 29,9 minutos en 68 partidos, 58 deles como titular. Ao finalizar a tempada, foi traspasado a Los Angeles Lakers con Lamar Odom e Brian Grant a cambio do pivote Shaquille O'Neal.

En California, regresou aos números na súa primeira campaña na NBA, con 15,5 puntos e 5,8 rebotes por noite en 77 partidos, todos eles de titular. A pesar da súa decente tempada individual, o equipo non logrou o obxectivo de clasificarse para playoffs, sendo traspasado a Washington Wizards xunto con Chucky Atkins a cambio de Kwame Brown e Laron Profit. Antes de que dese comezo a nova campaña, Butler asinou un contrato de 5 anos a razón de 46 millóns de dólares. Xunto con Gilbert Areas e Antawn Jamison formou o "Big Three", substituíndo a Larry Hughes, quen asinou con Cleveland Cavaliers. No seu primeiro ano na capital, fixo 17,6 puntos e 6,2 rebotes en 75 partidos, 54 de titular. Combinado con Areas e Jamison, o trío fixo 67,4 puntos por partido, todo un perigo ofensivo. Butler foi chamado polo seu adestrador Eddie Jordan "Tough Juice" (fluído duro), polo seu agresivo e apaixonante xogo, personificado o día que Butler colleu 20 rebotes no sexto partido de playoffs ante os Cavs.

Na súa segunda tempada nos Wizards, Butler foi seleccionado por primeira vez para disputar como suplente o All-Star Game de 2007, ademais de facer 19,1 puntos por partido, 7,4 rebotes e 3,7 asistencias. A mala sorte chegoulle pouco antes de que comezasen os playoffs de 2007, sufrindo unha lesión e por tanto perdéndose a postempada. A súa baixa, xunto coa de Areas, notouse no resultado (4-0) da serie ante os Cavaliers. O 13 de febreiro de 2010, Butler foi traspasado a Dallas Mavericks xunto con Brendan Haywood e DeShawn Stevenson a cambio de Josh Howard, Drew Gooden, James Singleton e Quinton Ross.^[1]

O 9 de decembro de 2011, asinou cos Los Angeles Clippers un contrato por 3 anos e 24 millóns de dólares. Durante dúas tempadas coma titular nos Clippers, axudou ó equipo a alcanzar dúas veces os playoffs.

O 10 de xullo de 2013, Butler foi traspasado ós Phoenix Suns xunto a Eric Bledsoe nun traspaso entre tres equipos que levou a Jared Dudley dos Suns e a J. J. Redick dos Milwaukee Bucks ós Clippers, e dúas eleccións de segunda rolda do Draft ós Bucks.^[2] O 29 de agosto de 2013, os Suns traspasaron a Butler ós Milwaukee Bucks a cambio de Ish Smith e Viacheslav Kravtsov.^[3] O 27 de febreiro de 2014, Butler chegou a un acordo cos Bucks para rescindir o seu contrato.^[4]

O 1 de marzo de 2014, Butler asinou un contrato cos Oklahoma City Thunder.^[5]

O 15 de xullo de 2014, Butler asinou cos Detroit Pistons un contrato por dous anos e 9 millóns de dólares.^[6]

• Perfil en NBA.com (en inglés)
• Estatísticas de Caron Butler Arquivado 06 de abril de 2010 en Wayback Machine. (en inglés)