Μετάβαση στο περιεχόμενο

Black Sabbath

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά το συγκρότημα Black Sabbath. Για για άλλες χρήσεις, δείτε: Black Sabbath (αποσαφήνιση).
Black Sabbath
Οι Black Sabbath το 1970
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΜπέρμιγχαμ, Αγγλία
Μουσικά είδηHeavy Metal,Hard Rock
Παρουσία1968 – 2006
2011 – 2017
Πρώην μέληΌζι Όσμπορν
Τόνι Αϊόμι
Γκίζερ Μπάτλερ
Μπιλ Γουόρντ
Ρόνι Τζέιμς Ντίο
Ντέιβ Γουόκερ
Τζεφ Νίκολς
Ίαν Γκίλαν
Βίνι Άπις
Μπεβ Μπεβάν
Ντέιβ Ντονάτο
Γκλεν Χιούζ
Ντέιβ Σπιτζ
Έρικ Σίνγκερ
Ρέι Γκίλεν
Μπομπ Ντέισλι
Τόνι Μάρτιν
Τζο Μπαρτ
Τέρι Τσάιμς
Κόζι Πάουελ
Λόρενς Κολτ
Νιλ Μάρεϊ
Μπόμπι Ροντινέλι
Ιστότοπος
www.blacksabbath.com
wikidata (π)

Οι Black Sabbath ήταν βρετανικό heavy metal συγκρότημα, το οποίο ιδρύθηκε το 1968 στο Μπέρμιγχαμ από τον τραγουδιστή Όζι Όσμπορν, τον κιθαρίστα Τόνι Αϊόμι, τον μπασίστα Γκίζερ Μπάτλερ και το ντράμερ Μπιλ Γουόρντ. Μετά το 1979, η σύνθεση του σχήματος υπέστη πολυάριθμες αλλαγές, με μοναδικό σταθερό μέλος τον Αϊόμι.

Μαζί με τους Deep Purple και τους Led Zeppelin είναι τα τρία συγκροτήματα που αποτέλεσαν τους δημιουργούς του heavy metal μουσικού ιδιώματος, ενώ θεωρούνται το πρώτο συγκρότημα του είδους. Κατά το παρελθόν έχουν περάσει από τη σύνθεση τους σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο, ο Ίαν Γκίλαν, ο Κόζι Πάουελ, ο Γκλεν Χιουζ, ο Μπομπ Ντέισλι, ο Βίνι Άπις και άλλοι.[1]

Γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία κατά τη δεκαετία του '70 και τις αρχές της δεκαετίας του '80, με την αρχική σύνθεση να επανενώνεται το 1997, κυκλοφορώντας τον ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο "Reunion".[2] Παρ' όλα αυτά, δεν ηχογράφησαν νέο υλικό μέχρι το 2013, όταν η τριάδα Όσμπορν / Αϊόμι / Μπάτλερ με τον Μπραντ Γουίλκ στα τύμπανα, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "13", ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στην κορυφή του αμερικάνικου Billboard.[3]

Το περιοδικό "Rolling Stone" τους κατέταξε στην 85η θέση της λίστας με τους εκατό σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών,[4] ενώ εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 2006.[5] Έχουν πουλήσει περισσότερους από εβδομήντα εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.[6]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αρχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησαν την άνοιξη του 1967 ως Polka Tulk και λίγο αργότερα ως Earth.[7] Αρχικά μέλη των Black Sabbath ήταν ο Όζι Όσμπορν (φωνητικά), ο Τόνι Αϊόμι (κιθάρα), ο Γκίζερ Μπάτλερ (μπάσο) και ο Μπιλ Γουόρντ (τύμπανα). Εικάζεται ότι υπήρξαν μέλη του συγκροτήματος ένας πιανίστας και ένας σαξοφωνίστας. Τον Αύγουστο του 1969, μετονομάστηκαν σε Black Sabbath επηρεασμένοι από την ομώνυμη ταινία τρόμου του Μάριο Μπάβα με πρωταγωνιστή τον Μπόρις Καρλόφ που είχε προβληθεί το 1963. Δίνοντας παραστάσεις στην Αγγλία ως “Earth”, ανακάλυψαν ότι τους μπέρδευαν με ένα άλλο γκρουπ που είχε το ίδιο όνομα.[8][9]

Δεκαετία '70-'79: Οι Black Sabbath με τον Όζι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο του σινγκλ με τίτλο "Evil Woman" τον Ιανουάριο του 1970 μέσω της εταιρείας "Fontana Records". Στις 13 Φεβρουαρίου του 1970 κυκλοφορεί το ομώνυμο ντεμπούτο-άλμπουμ του συγκροτήματος, ανεβαίνοντας στο # 8 στη Μεγάλη Βρετανία και το # 23 στις Η.Π.Α., όπου παρέμεινε στα τσαρτ για πάνω από ένα χρόνο.[10] Ο δίσκος περιείχε κλασικά κομμάτια όπως το σκοτεινό ομώνυμο, το "The Wizard", το "N.I.B." και το "The Warning". Οι Black Sabbath και το άλμπουμ τους, λογοκρίθηκαν από τον Τύπο της εποχής ως "σκοτεινή και πολύ θορυβώδης μπάντα". Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το επόμενο άλμπουμ του. Το κομμάτι "War Pigs" θα έδινε αρχικά το όνομα του στο άλμπουμ, όμως η εταιρεία φοβούμενη την κοινωνική κατακραυγή λόγω του πολέμου του Βιετνάμ ζήτησε να πάρει το όνομα "Paranoid", από ένα άλλο κομμάτι του δίσκου. Τον Σεπτέμβριο, κυκλοφόρησε το "Paranoid" σε μορφή σινγκλ και έφθασε στο # 4 των βρετανικών τσαρτ.[11] Ένα μήνα αργότερα κυκλοφόρησε και το ομώνυμο άλμπουμ, ανεβαίνοντας στο # 1 στη Μεγάλη Βρετανία και το # 12 στις Η.Π.Α.. Ο εν λόγω δίσκος είναι, πλέον, τέσσερις φορές πλατινένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πέραν του κλασικού ομώνυμου τραγουδιού, το "Paranoid" περιείχε τα "Iron Man" και "War Pigs", θρυλικά στις συνειδήσεις των οπαδών του συγκροτήματος. Το "Paranoid" κατακρίθηκε όπως και ο πρώτος δίσκος των Black Sabbath, αλλά πλέον θεωρείται ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία του χέβι μέταλ και για πολλούς το κορυφαίο.[12][13]

Τον Ιούλιο του 1971 κυκλοφόρησε το τρίτο, κατά σειρά, άλμπουμ τους με τίτλο "Master of Reality".[14] Κομμάτια που δημιούργησαν μεγάλη εντύπωση είναι το "Children of the Grave" και το "After Forever", με στίχους που αναφέρονται στην ψυχή του ανθρώπου και τη ζωή μετά θάνατον. Ο δίσκος έγινε χρυσός δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του και ανέβηκε στο Top-10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Μετά από μία μεγάλη περιοδεία και ένα διάλειμμα για το συγκρότημα, κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1972, το "Volume 4" (# 8 στη Βρετανία, # 13 στις Η.Π.Α.), με τα "Supernaut", "Snowblind" (το αρχικό όνομα του άλμπουμ) και "Cornucopia".[15] Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι του 1972, με αρκετά προβλήματα λόγω της συνεχούς χρήσης ναρκωτικών ουσιών από τα μέλη του συγκροτήματος. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, οι Black Sabbath επισκέφθηκαν για πρώτη φορά την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, την άνοιξη του 1973.[16]

Το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφόρησε, το ηχογραφημένο στο Λος Άντζελες, "Sabbath Bloody Sabbath" (# 4 στη Βρετανία, # 11 στις Η.Π.Α.) και είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που έλαβε θετικές κριτικές από τα ΜΜΕ της εποχής.[17] Από τον δίσκο ξεχώρισαν τα "A National Acrobat", "Sabbra Cadabra" και το ομώνυμο κομμάτι. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους, εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "California Jam" μαζί με τους Deep Purple, τους Eagles, τους Black Oak Arkansas και άλλους.[18] Το Φεβρουάριο του επόμενου έτους ξεκίνησαν να δουλεύουν για τον επόμενο δίσκο τους, ο οποίος κυκλοφόρησε την 1 Ιουλίου του 1975 με τίτλο "Sabotage" (# 7 στη Βρετανία, # 28 στις Η.Π.Α.).[19] Με επιβλητικά και έντονα φωνητικά του Όσμπορν, ξεχώρισαν τραγούδια όπως τα "Symptom of the Universe" και "Megalomania", αλλά ο δίσκος ήταν ο πρώτος τους που δεν έγινε πλατινένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την 1 Δεκεμβρίου του 1975, κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή του συγκροτήματος με τίτλο "We Sold Our Soul for Rock 'n' Roll" ανεβαίνοντας στο Top-50 της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.[20]

Το καλοκαίρι του 1976 ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις για τον επόμενο δίσκο τους, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς με τίτλο "Technical Ecstasy" (# 13 στη Βρετανία, # 51 στις Η.Π.Α.).[21] Στην περιοδεία του συγκεκριμένου άλμπουμ, η οποία ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1976, συγκροτήματα που άνοιγαν τις συναυλίες των Black Sabbath ήταν οι Boston και ο Τεντ Νούτζεντ στις Η.Π.Α. και οι μετέπειτα θρυλικοί AC/DC στην Ευρώπη, τον Απρίλιο του 1977.[22]

Το Νοέμβριο του 1977, ο Όζι Όσμπορν παραιτήθηκε από το συγκρότημα λόγω προσωπικών προβλημάτων. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με τον Ντέιβ Γουόλκερ των Savoy Brown.[23] Η μοναδική εμφάνιση του Γουόκερ με το συγκρότημα έγινε στις 8 Ιανουαρίου 1978 για την τηλεοπτική εκπομπή "Look! Hear!", όπου έπαιξαν το τραγούδι "Junior's Eyes".[24] Τρεις μήνες αργότερα, ο Όσμπορν αποφάσισε να επιστρέψει στο συγκρότημα.

Τον Οκτώβριο του 1978, κυκλοφορήσαν το "Never Say Die" (# 12 στη Βρετανία, # 69 στις Η.Π.Α.).[25] Το ομώνυμο σινγκλ έφτασε στο # 21 των βρετανικών τσαρτ, το πρώτο μετά το τραγούδι "Paranoid" που κατάφερε να μπει στον βρετανικό κατάλογο επιτυχιών. Το Μάιο του 1978, περιόδευσαν στην Αμερική με τους Van Halen να ανοίγουν τις συναυλίες τους.[26]

Το 1979, οι Black Sabbath είχαν φτάσει στο σημείο να μην μπορούν πλέον να συνυπάρξουν, κυρίως λόγω του υπερβολικού εθισμού του Όσμπορν στα ναρκωτικά, αλλά και της ανικανότητας του να συνεισφέρει στο συνθετικό κομμάτι του συγκροτήματος. Αποφάσισαν να τον απολύσουν και να προσλάβουν στη θέση του τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Ρόνι Τζέιμς Ντίο.

Η εποχή Ντίο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο

Ο τελείως διαφορετικός στη φωνή από τον Όζι, Ρόνι Τζέιμς Ντίο, μπήκε στο στούντιο αμέσως μετά την ένταξη του στο συγκρότημα το καλοκαίρι του 1979 μετά από πρόταση της κόρης του μάνατζερ των Black Sabbath και μετέπειτα συζύγου του Όσμπορν, Σάρον Άρντεν. Το Σεπτέμβριο, ο Γκίζερ Μπάτλερ αποχώρησε για τέσσερις μήνες με προσωρινό αντικαταστάτη τον Τζεφ Νίκολς, για να επιστρέψει τον Ιανουάριο του 1980 και το Νίκολς να αναλαμβάνει τα πλήκτρα.[27]

Τον Απρίλιο του 1980 κυκλοφόρησε ο πλατινένιος δίσκος "Heaven and Hell" (# 9 στη Βρετανία, # 28 στις Η.Π.Α.) με το σινγκλ "Neon Knights" να φτάνει στο # 22 του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών.[28] Μία ξεχωριστή περιοδεία πραγματοποιήθηκε εκείνη τη χρονιά, καθώς οι Black Sabbath παρουσίασαν ένα φοβερό πακέτο μαζί με το διάσημο χαρντ ροκ συγκρότημα, Blue Öyster Cult.[29] Στα τέλη Ιουλίου και ενώ βρισκόταν σε περιοδεία, η προηγούμενη δισκογραφική τους εταιρεία κυκλοφόρησε το ανεπίσημο, ηχογραφημένο ζωντανά το 1973, "Live at Last", το οποίο ανέβηκε στο # 5 των βρετανικών τσαρτ.[30]

Τον Αύγουστο του 1980, ο Μπιλ Γουόρντ αποχώρησε από το συγκρότημα λόγω του ότι είχε αντίθετη γνώμη με την αντικατάσταση του Όσμπορν και αντικαταστάθηκε από τον Βίνι Άπις με τον οποίο ολοκλήρωσαν την περιοδεία για την προώθηση του "Heaven and Hell".[31] Τον Οκτώβριο του 1981, κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του Ντίο με το συγκρότημα με τίτλο "Mob Rules" (# 12 στη Βρετανία, # 29 στις Η.Π.Α.) με τα "Falling off the Edge of the World" και "The Sign of the Southern Cross" να ξεχωρίζουν.[32]

Το Νοέμβριο του 1982, ο Ντίο αποχώρησε από το συγκρότημα για να ξεκινήσει σόλο καριέρα. Τα φωνητικά ανέλαβε ο θρυλικός τραγουδιστής των Deep Purple, Ίαν Γκίλαν. Ένα μήνα αργότερα κυκλοφόρησε το ζωντανό άλμπουμ "Live Evil", το τελευταίο με τον Ντίο στα φωνητικά κατά τη δεκαετία του '80 (# 13 στη Βρετανία, # 37 στις Η.Π.Α.).[33]

Η δωδεκαετία 1983-1995

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Γκίλαν στα φωνητικά, οι Black Sabbath κυκλοφόρησαν στις 7 Αυγούστου του 1983, το "Born Again" (# 4 στη Βρετανία, # 39 στις Η.Π.Α.) με τον Μπιλ Γουόρντ να επανέρχεται στα τύμπανα. Ο δίσκος έλαβε πολύ αρνητικές κριτικές αλλά τελικά έγινε χρυσός, λόγω του ονόματος του συγκροτήματος και του Γκίλαν.[34] Για την παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του "Born Again" ο πρώην ντράμερ των E.L.O., Μπεβ Μπέβαν, αντικατέστησε τον Μπιλ Γουόρντ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας οι Black Sabbath έπαιζαν και το "Smoke on the Water" των Deep Purple.[35]

Ο Βίνι Άπις

Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Ίαν Γκίλαν αποφάσισε να επιστρέψει στους Deep Purple οι οποίοι επανενωνόταν μετά από οκτώ χρόνια και στη θέση του οι υπόλοιποι Black Sabbath προσέλαβαν τον άσημο Ντέιβ Ντονάτο.[36][37] Απογοητευμένος με το ηχητικό αποτέλεσμα της νέας σύνθεσης, αποχώρησε από το συγκρότημα ο Γκίζερ Μπάτλερ το Νοέμβριο του 1984 και στη θέση του ήρθε ο Ντέιβ Σπιτζ. Η αντίδραση του οδήγησε τους υπόλοιπους να προβούν σε αντικατάσταση του Ντονάτο με τον πρώην μπασίστα και τραγουδιστή των Deep Purple και των Trapeze, Γκλεν Χιούζ τον Σεπτέμβριο του 1985.

Η αρχική σύνθεση του γκρουπ επανενώθηκε για το φιλανθρωπικό φεστιβάλ "Live Aid", στις 13 Ιουλίου του 1985, φεστιβάλ για το οποίο επανενώθηκαν και οι The Who και οι Led Zeppelin.[38]

Τον Ιανουάριο του 1986, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "The Seventh Star" (# 27 στη Βρετανία, # 78 στις Η.Π.Α.) για να αποχωρήσει ο Χιούζ ένα μήνα αργότερα λόγω τραυματισμού από καβγά σε μπαρ, δίνοντας το μικρόφωνο στον Ρέι Γκίλεν με τον οποίο τελείωσαν την περιοδεία για την προώθηση του τελευταίου τους δίσκου.[39] Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε αρχικά ως προσωπικός δίσκος του Τόνι Αϊόμι αλλά η Warner Bros. που είχε τα δικαιώματα του συγκροτήματος, πίεσε για να κυκλοφορήσει σαν δίσκος των Black Sabbath, με τον μάνατζερ Ντον Άρντεν να δίνει τη λύση με την ονομασία "Black Sabbath featuring Tony Iommi, Seventh Star".[40]

Στη θέση του ντράμερ Μπεβ Μπεβάν ήρθε ο Έρικ Σίνγκερ τον Σεπτέμβριο του 1985 και οι Black Sabbath μπήκαν στο στούντιο για να δουλέψουν πάνω στον επόμενο δίσκο τους. Ενώ το συγκρότημα ετοίμαζε τον καινούριο δίσκο, ο Γκίλεν αποχώρησε για να δημιουργήσει τους Blue Murder και τη θέση του πήρε ο Τόνι Μάρτιν, ηχογραφώντας ξανά τα κομμάτια του Γκίλεν. Τον Δεκέμβριο του 1987, κυκλοφόρησαν το "The Eternal Idol" (# 66 στη Μεγάλη Βρετανία).[41] Στην περιοδεία του το συγκρότημα επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα και έπαιξε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.[42] Λόγω της μικρής εμπορικής επιτυχίας του "The Eternal Idol", το συγκρότημα ανέλαβε η εταιρεία "I.R.S. Records".

Τον Απρίλιο του 1989, κυκλοφόρησε το "Headless Cross" (# 31 στη Βρετανία) με τον σπουδαίο Κόζι Πάουελ στα τύμπανα.[43] Ο δίσκος περιείχε το πρώτο σινγκλ του συγκροτήματος που μπήκε στα βρετανικά τσαρτ μετά από επτά χρόνια, το ομώνυμο "Headless Cross", ενώ στο τραγούδι "When Death Calls",[44] το σόλο κιθάρας έπαιξε ο κιθαρίστας τν Queen, Μπράιαν Μέι. Τη θέση του μπασίστα στο συγκρότημα πήρε το πρώην μέλος των Whitesnake και του Γκάρι Μουρ, Νιλ Μάρεϊ και οι Black Sabbath ξεκίνησαν την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, το αμερικανικό κομμάτι της οποίας αναβλήθηκε λόγω χαμηλής ζήτησης των εισιτηρίων.[45]

Το Φεβρουάριο του επόμενου έτους, το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του "TYR",[46] το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1990 ανεβαίνοντας στο # 24 στη Μεγάλη Βρετανία αλλά χωρίς να μπει στα αμερικανικά τσαρτ. Τον Οκτώβριο αποχώρησε ο Πάουελ λόγω του ότι έσπασε το μηρό του σε ατύχημα με το άλογο του και αντικαταστάθηκε από τον Βίνι Άπις.Τον Απρίλιο του 1991, ο Γκίζερ Μπάτλερ και ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο ένωσαν και πάλι τις δυνάμεις τους με το συγκρότημα για να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ "Dehumanizer",[47] τον Ιούνιο του 1992 (# 28 στη Μεγάλη Βρετανία, # 44 στις Η.Π.Α.), με την επιτυχία "TV Crimes".[48] Στην περιοδεία για το άλμπουμ, ο Όζι Όσμπορν προσκάλεσε το συγκρότημα να ανοίξει μία συναυλία στην αμερικανική περιοδεία του. Ο Ντίο αρνήθηκε να συμμετάσχει ως δεύτερο όνομα κάτω από το προσωπικό σχήμα του Όσμπορν και αποχώρησε για δεύτερη φορά από τους Black Sabbath. Στη θέση του τραγούδησε ο Ρομπ Χάλφορντ των Judas Priest, ο οποίος εμφανίστηκε επί σκηνής για δύο συναυλίες στις 14 και 15 Νοεμβρίου στο Όκλαντ των Η.Π.Α., ενώ τη δεύτερη βραδιά ο Όζι εμφανίστηκε με τους υπόλοιπους, παίζοντας τέσσερα τραγούδια.[49]

Την αποχώρηση του Ρόνι Τζέιμς Ντίο ακολούθησε και αυτή του Βίνι Άπις ο οποίος εντάχθηκε στο προσωπικό σχήμα του Ντίο και αντικαταστάθηκε από τον πρώην ντράμερ των Rainbow Μπόμπι Ροντινέλι, ενώ στα φωνητικά επανήλθε ο Τόνι Μάρτιν.[50] Τον Ιανουάριο του 1994, κυκλοφόρησαν το "Cross Purposes" (# 41 στη Μεγάλη Βρετανία), με τον Τζεφ Νίκολς στα πλήκτρα να αναγνωρίζεται πλέον ως επίσημο μέλος του συγκροτήματος.[51]

Οι Black Sabbath το 1999

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους αποχώρησε ο Ροντινέλι για να αντικατασταθεί αρχικά από τον Μπιλ Γουόρντ για κάποιες συναυλίες στη Νότια Αμερική και στο τέλος της χρονιάς από τον Κόζι Πάουελ, ενώ τη θέση του αποχωρήσαντα Γκίζερ Μπάτλερ (έφυγε λόγω διαμαχών με τον Τόνι Αϊόμι) πήρε για άλλη μια φορά ο Νιλ Μάρεϊ. Τον Ιούνιο του 1995, κυκλοφόρησαν το "Forbidden" (# 71 στη Μεγάλη Βρετανία) και περιόδευσαν μέχρι τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.[52]

Η επιστροφή του Όζι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος και της περιοδείας για το "Forbidden",[53] οι Black Sabbath παρέμειναν ανενεργοί μέχρι το Μάιο του 1997. Τότε επέστρεψαν στο συγκρότημα ο Όζι Όσμπορν και ο Γκίζερ Μπάτλερ και με τον Μάικ Μπορντέν στα τύμπανα και τον αιώνιο κιθαρίστα του συγκροτήματος, Τόνι Αϊόμι, σχηματίζουν τη νέα σύνθεση των Black Sabbath. Στις 11 Νοεμβρίου επανήλθε στο συγκρότημα και ο ντράμερ Μπιλ Γουόρντ στη θέση του Μπορντέν και στις 4 και 5 Δεκεμβρίου του 1997 έδωσαν τις πρώτες τους συναυλίες μαζί, μετά από δεκαπέντε χρόνια, στο "NEC" του Μπέρμιγχαμ,[54] στη γενέτειρα του συγκροτήματος. Στις 20 Οκτωβρίου του 1998, οι δύο αυτές συναυλίες κυκλοφόρησαν στο διπλό ζωντανό άλμπουμ "Reunion" (# 41 στη Βρετανία, # 11 στις Η.Π.Α.).[55]

Στις 21 Μαΐου του 1998, ο Μπιλ Γουόρντ έπαθε καρδιακή προσβολή και αντικαταστάθηκε ως το τέλος της χρονιάς από τον Βίνι Άπις.[56] Τον Ιανουάριο του 1999, ο Γουόρντ επέστρεψε για την αμερικανική περιοδεία του συγκροτήματος μαζί με τους Pantera.[57] Την επόμενη χρονιά, ο Όσμπορν και ο Αϊόμι κυκλοφόρησαν σόλο δίσκους και οι Black Sabbath επέστρεψαν στο σ��ούντιο το 2001 για να δουλέψουν σε νέο υλικό, διαδικασία η οποία διακόπηκε λόγω της επιστροφής του Όσμπορν στις υποχρεώσεις του για την προσωπική του καριέρα.

Τον Αύγουστο του 2002, κυκλοφόρησε το διπλό, ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ "Past Lives" (# 114 στις Η.Π.Α.) με ζωντανές ηχογραφήσεις από τη δεκαετία του '70, ενώ περιελάμβανε και το ανεπίσημο ζωντανό άλμπουμ "Live at Last", που είχε εκδοθεί το 1980 και είχε ανέβει στο # 5 στη Μεγάλη Βρετανία.

Τον Ιούνιο του 2004, το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος, Τζεφ Νίκολς (πλήκτρα) αντικαταστάθηκε από τον Άνταμ Γουέικμαν. Στις 25 Ιουνίου του 2005, οι Black Sabbath εμφανίστηκαν για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, στο φεστιβάλ "Rockwave" μπροστά σε 30.000 οπαδούς τους. Στις 13 Μαρτίου του 2006, οι Black Sabbath έγιναν και επισήμως, μέλος του Rock and Roll Hall of Fame και την αμέσως επομένη κυκλοφόρησε η συλλογή "Greatest Hits 1970-1978" (# 96 στις Η.Π.Α.).[58]

Η επιστροφή του Ντίο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Geezer Butler με τους Heaven And Hell

Τον Μάρτιο του 2006, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο συνεργάστηκε ξανά με το συγκρότημα, (παρόλο που η επίσημη σύνθεση του θεωρούνται ακόμη οι Όσμπορν/Αϊόμι/Μπάτλερ/Γουόρντ) για ένα νέο πρότζεκτ με την ονομασία Heaven and Hell. Το 2007, η εταιρεία τους κυκλοφόρησε τη συλλογή "Black Sabbath: The Dio Years" (# 54 στις Η.Π.Α.) και το νεοσύστατο συγκρότημα περιόδευσε με τον Βίνι Άπις για άλλη μια φορά, στα τύμπανα.[59] Το 2009, κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ των Heaven and Hell με τίτλο "The Devil You Know" (# 21 στη Μεγάλη Βρετανία, # 8 στις Η.Π.Α.). Ο Τόνι Αϊόμι δήλωσε "ότι και να κάνουμε είναι στην ουσία Black Sabbath, είτε έχει την ονομασία Black Sabbath είτε Heaven and Hell". Πάντως επισήμως, Black Sabbath θεωρείται η κλασική σύνθεση του συγκροτήματος.

Τον Μάιο του 2009, ο Όσμπορν κατέθεσε μήνυση κατά του Αϊόμι για παράνομη χρήση του ονόματος των Black Sabbath. Ο τελευταίος δήλωσε ότι είναι το μοναδικό μέλος που παρέμεινε στο συγκρότημα καθ' όλη την πορεία του και ότι τα υπόλοιπα μέλη έχασαν τα δικαιώματα του ονόματος κατά τη δεκαετία του '80.[60]

Στις 16 Μαΐου 2010, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο πέθανε από καρκίνο του στομάχου και τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς σταμάτησαν τη νομική τους διαμάχη, ο Όσμπορν με τον Αϊόμι.[61]

Επανένωση και νέο άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Νοεμβρίου 2011, η αρχική γραμμή μελών του συγκροτήματος ανακοίνωσε την επανένωση της και παράλληλα την ηχογράφηση ενός νέου δίσκου.[62] Δύο μήνες αργότερα, ο Τόνι Αϊόμι διαγνώστηκε με λέμφωμα, αναγκάζοντας το συγκρότημα να αναβάλει την ευρωπαϊκή του περιοδεία, εκτός από τις εμφανίσεις τους στο "Download" και το "Lollapalooza festibal".[63]

Το Φεβρουάριο του 2012, ο Μπιλ Γουόρντ ανακοίνωσε ότι δε θα συνεχίσει με τους Black Sabbath και το συγκρότημα συνέχισε με session μουσικούς στη θέση του ντράμερ.[64] Το Μάιο του 2012 έδωσαν την πρώτη τους συναυλία με τον ντράμερ Τόμι Κλούφετος και ξεκίνησαν να ηχογραφούν το νέο τους δίσκο.[65] Στις 13 Ιανουαρίου του 2013, ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του νέου δίσκου με την ονομασία "13" και επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας στις 11 Ιουνίου 2013.[66] Στις 18 Απριλίου, κυκλοφόρησε το πρώτο σινγκλ του νέου δίσκου με τίτλο "God Is Dead?", με το συγκρότημα να ανακοινώνει μία γκεστ εμφάνιση στο τελευταίο επεισόδιο του 13ου κύκλου της σειράς "CSI: Crime Scene Investigation".[67]

Ο δίσκος γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία ανεβαίνοντας στην κορυφή των βρετανικών και των αμερικάνικων τσαρτ,[68] ενώ το "God Is Dead?" κέρδισε το βραβείο Γκράμι για την καλύτερη μέταλ εκτέλεση και το συγκρότημα περιόδευσε σε όλο τον κόσμο ξεκινώντας από την Αμερική το καλοκαίρι του 2013 και συνεχίζοντας στην Ευρώπη στο τέλος της χρονιάς.[69]

Τον Σεπτέμβριο του 2014, έγινε γνωστό ότι το συγκρότημα θα ξεκινούσε να δουλεύει για το εικοστό και τελευταίο του άλμπουμ μέσα στο 2015, κάτι που αναιρέθηκε λίγους μήνες αργότερα από τον Όζι Όσμπορν,[70] με το τους Black Sabbath να ανακοινώνουν ότι η τελευταία τους περιοδεία με τίτλο "The End" θα πραγματοποιηθεί από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2016.[71] Παράλληλα, το συγκρότημα πωλούσε στους πάγκους των συναυλιών του, το ΕΡ "The End", το οποίο αποτελούνταν από κομμάτια προερχόμενα από τις ηχογραφήσεις του "13", όπως και ζωντανές εκτελέσεις από συναυλίες της περιοδείας του δίσκου.[72]

Μέλη του συγκροτήματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στούντιο άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ημερομηνία Εξώφυλλο Άλμπουμ Εταιρεία Θέσεις στα τσαρτ Απονομές
1970
Black Sabbath Warner Bros. Records #8 Ηνωμένο Βασίλειο
#8 Γερμανία
#23 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: πλατινένιος
1970
Paranoid Warner Bros. Records #1 Ηνωμένο Βασίλειο
#2 Γερμανία
#12 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: 4 x πλατινένιος
1971
Master of Reality Warner Bros. Records #5 Ηνωμένο Βασίλειο
#5 Γερμανία
#8 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: 2 x πλατινένιος
1972
Volume 4 Warner Bros. Records #8 Ηνωμένο Βασίλειο
#14 Γερμανία
#13 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: πλατινένιος
1973
Sabbath Bloody Sabbath Warner Bros. Records #4 Ηνωμένο Βασίλειο
#49 Γερμανία
#11 ΗΠΑ 		Η.Β.: ασημένιος
ΗΠΑ: πλατινένιος
1975
Sabotage Warner Bros. Records #7 Ηνωμένο Βασίλειο
#44 Γερμανία
#28 ΗΠΑ 		Η.Β.: ασημένιος
ΗΠΑ: χρυσός
1976
Technical Ecstasy Warner Bros. Records #13 Ηνωμένο Βασίλειο
#51 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: χρυσός
1978
Never Say Die Warner Bros. Records #12 Ηνωμένο Βασίλειο
#69 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: χρυσός
1980
Heaven and Hell Warner Bros. Records #9 Ηνωμένο Βασίλειο
#37 Γερμανία
#28 ΗΠΑ 		Η.Β.: χρυσός
ΗΠΑ: πλατινένιος
1981
Mob Rules Warner Bros. Records #12 Ηνωμένο Βασίλειο
#29 ΗΠΑ 		Η.Β.: ασημένιος
ΗΠΑ: χρυσός
1983
Born Again Warner Bros. Records #4 Ηνωμένο Βασίλειο
#37 Γερμανία
#39 ΗΠΑ
1986
The Seventh Star Warner Bros. Records #27 Ηνωμένο Βασίλειο
#51 Γερμανία
#78 ΗΠΑ
1987
The Eternal Idol Warner Bros. Records #66 Ηνωμένο Βασίλειο
#168 ΗΠΑ
1989
Headless Cross I.R.S. Records #31 Ηνωμένο Βασίλειο
#18 Γερμανία
#115 ΗΠΑ
1990
TYR I.R.S. Records #24 Ηνωμένο Βασίλειο
#12 Γερμανία
1992
Dehumanizer Warner Bros. Records #28 Ηνωμένο Βασίλειο
#14 Γερμανία
#44 ΗΠΑ
1994
Cross Purposes I.R.S. Records #41 Ηνωμένο Βασίλειο
#32 Γερμανία
#122 ΗΠΑ
1995
Forbidden EMI #71 Ηνωμένο Βασίλειο
#35 Γερμανία
2013
13 Vertigo Records #1 Ηνωμένο Βασίλειο
#1 Γερμανία
#1 ΗΠΑ 		Η.Β.: χρυσός

Ζωντανά άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ημερομηνία Εξώφυλλο Άλμπουμ Εταιρεία Θέσεις στα τσαρτ Απονομές
1982
Live Evil Warner Bros. Records #13 Ηνωμένο Βασίλειο
#37 Γερμανία
#37 ΗΠΑ
1995
Cross Purposes Live Warner Bros. Records
1998
Reunion Epic Records #41 Ηνωμένο Βασίλειο
#40 Γερμανία
#11 ΗΠΑ 		ΗΠΑ: πλατινένιος
2002
Past Lives Sanctuary Records #114 ΗΠΑ
2007
Live at Hammersmith Odeon Warner Bros. Records Περιορισμένη έκδοση

σε 5000 αντίτυπα

Συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ημερομηνία Εξώφυλλο Άλμπουμ Εταιρεία Θέσεις στα τσαρτ Απονομές
1975
We Sold Our Soul for Rock 'n' Roll Warner Bros. Records #35 Ηνωμένο Βασίλειο
#48 ΗΠΑ 		Η.Β.: ασημένιος
ΗΠΑ: 2 x πλατινένιος
1996
The Sabbath Stones Warner Bros. Records
2002
Symptom of the Universe: The Original Black Sabbath 1970-1978 Warner Bros. Records
2004
Black Box: The Complete Original Black Sabbath (1970-1978) Warner Bros. Records
2006
Greatest Hits 1970-1978 Warner Bros. Records #96 ΗΠΑ
2007
Black Sabbath: The Dio Years Rhino Records #54 ΗΠΑ
2008
The Rules of Hell Rhino Records

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Black Sabbath Lineup Changes: A Complete Guide
  2. ↑ Reunion - Black Sabbath | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  3. ↑ Black Sabbath Earns First No. 1 Album on Billboard 200 Chart | Billboard
  4. ↑ «Black Sabbath | 100 Greatest Artists | Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2016. 
  5. ↑ Black Sabbath | Rock & Roll Hall of Fame
  6. ↑ 20 Facts You Probably Didn't Know About Black Sabbath - Loudwire
  7. ↑ Black Sabbath early demos as Earth released on vinyl
  8. ↑ Black Sabbath Artistfacts - Songfacts
  9. ↑ «Σαν σήμερα (13/02/1970) γεννήθηκε το HEAVY METAL, 52 χρόνια πριν!!!». Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2022. 
  10. ↑ Black Sabbath Black Sabbath Album Review | Rolling Stone
  11. ↑ Paranoid - Black Sabbath | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  12. ↑ «The 100 Greatest Metal Albums of All Time». rollingstone.com. 21 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2021. 
  13. ↑ 100 Greatest Metal Albums - DigitalDreamDoor.com
  14. ↑ «Black Sabbath Master of Reality Album Review | Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  15. ↑ BBC - Music - Review of Black Sabbath - Black Sabbath, Vol. 4
  16. ↑ «1973 Tour – Black Sabbath Online». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  17. ↑ «Black Sabbath Sabbath, Bloody Sabbath Album Review». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  18. ↑ Black Sabbath Concert Setlist at California Jam
  19. ↑ Sabotage - Black Sabbath | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  20. ↑ We Sold Our Soul for Rock 'n' Roll - Encyclopaedia Metallum
  21. ↑ Technical Ecstasy Review | Black Sabbath[νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ Ozzyhead.com: Ozzy Osbourne Tour Dates
  23. ↑ The Ludicrously Brief Dave Walker Era (1978)
  24. ↑ DAVE WALKER & BLACK SABBATH - Junior's Eyes (HQ Audio)
  25. ↑ Black Sabbath - Never Say Die! - Reviews
  26. ↑ David Lee Roth on Van Halen's 1978 tour with Black Sabbath
  27. ↑ Geoff Nicholls | Biography & History | AllMusic
  28. ↑ Black Sabbath - Neon Knights - YouTube
  29. ↑ Black & Blue: Black Sabbath and Blue Oyster Cult Live (1980)
  30. ↑ Black Sabbath - Live at Last (album review ) | Sputnikmusic
  31. ↑ Heaven & Hell Review | Black Sabbath
  32. ↑ Black Sabbath Mob Rules Album Review | Rolling Stone
  33. ↑ Live Evil - Black Sabbath | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  34. ↑ «Justify Your Shitty Taste - Black Sabbath's "Born Again"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  35. ↑ Black Sabbath - Smoke on the Water - YouTube
  36. ↑ 31 Years Ago: Deep Purple Make an Improbable Return With ‘Perfect Strangers’
  37. ↑ Ex-BLACK SABBATH Singer DAVID DONATO Auctioning 1985 Harley Davidson
  38. ↑ «A Hungover Black Sabbath Briefly Reunite at Live Aid». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  39. ↑ Glenn Hughes Is Still Embarrassed About That Black Sabbath Tour
  40. ↑ Black Sabbath - Seventh Star (album review 2) | Sputnikmusic
  41. ↑ The Eternal Idol - Black Sabbath
  42. ↑ «ΤΑ ΠΡΩΤΑ METAL LIVE ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ :: metalaug». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  43. ↑ Headless Cross - Black Sabbath
  44. ↑ Black Sabbath - When Death Calls - YouTube
  45. ↑ 25 Years Ago: Black Sabbath Try to Stay Relevant With 'Tyr'
  46. ↑ TYR - Black Sabbath | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
  47. ↑ «Dehumanizer Review | Black Sabbath». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  48. ↑ Black Sabbath - TV crimes (videoclip) - YouTube
  49. ↑ «Rob Halford Fronts Black Sabbath in 1992 - Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  50. ↑ Tony Martin-era Black Sabbath - Metal Insider
  51. ↑ Black Sabbath Release 'Cross Purposes'
  52. ↑ Black Sabbath - Forbidden (album review 6) | Sputnikmusic
  53. ↑ «1995 Tour – Black Sabbath Online». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016. 
  54. ↑ Dec 04, 1997: BLACK SABBATH - Reunion - NEC Arena Birmingham UK
  55. ↑ Black Sabbath - Reunion (album review ) | Sputnikmusic
  56. ↑ Ozzy Osbourne: Bill Ward was dropped from Black Sabbath reunion because he couldn't remember the songs
  57. ↑ PANTERA/BLACK SABBATH TOUR DATES!!!!!!!
  58. ↑ «Rock and Roll Hall of Fame 2006: Black Sabbath». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2015. 
  59. ↑ Heaven & Hell Feeling Devilish On New Album
  60. ↑ Ozzy Osbourne Suing Tony Iommi For Black Sabbath Name
  61. ↑ Heavy metal singer Ronnie James Dio dies at 67
  62. ↑ Veteran rockers Black Sabbath announce reunion
  63. ↑ Tony Iommi to undergo treatment for lymphoma
  64. ↑ Black Sabbath Bill Ward drummer delays band reunion
  65. ↑ Reunited Black Sabbath play Birmingham gig
  66. ↑ Black Sabbath Announce New Album, '13,' Due Out in June
  67. ↑ Black Sabbath to Premiere New Single on 'CSI' Season Finale
  68. ↑ Black Sabbath Earns First No. 1 Album on Billboard 200 Chart
  69. ↑ Black Sabbath’s ‘God Is Dead?’ Wins 2014 Grammy for Best Metal Performance
  70. ↑ OZZY OSBOURNE: Why There Won't Be Another BLACK SABBATH Studio Album
  71. ↑ BLACK SABBATH Announces 'The End' World Tour
  72. ↑ BLACK SABBATH: Δημοσιεύθηκαν τα 4 νέα κομμάτια του EP

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Black_Sabbath&oldid=10712497"