Μετάβαση στο περιεχόμενο

Queen

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Queen
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΛονδίνο, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Μουσικά είδηΡοκ
Παρουσία1971[1] - σήμερα[2]
Δισκογραφική εταιρείαEMI, Elektra, Capitol, Parlophone, Hollywood,Island,Virgin EMI
ΜέληΜπράιαν Μέι
Ρότζερ Τέιλορ
Πρώην μέληΦρέντι Μέρκιουρι
Τζον Ντίκον
Ιστότοπος
queenonline.com
wikidata (π)

Οι Queen είναι βρετανικό συγκρότημα της ροκ, που δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1971, με αρχικά μέλη τους Φρέντι Μέρκιουρι , Μπράιαν Μέι , Ρότζερ Τέιλορ και Τζον Ντίκον . Τα πρώτα τραγούδια των Queen ήταν εμπνευσμένα κυρίως από την glam rock,[3] το heavy metal και την progressive rock, με τον καιρό όμως το συγκρότημα πρόσθεσε στη μουσική του διάφορα και καινοτόμα στοιχεία, διερευνώντας τη vaudeville, την ηλεκτρονική μουσική και τη φανκ. Στα μέσα της δεκαετίας του '70, οι Queen άφησαν πίσω τους την progressive μουσική, δημιουργώντας κομμάτια πιο συμβατικά, με σκοπό να παιχτούν περισσότερο στο ραδιόφωνο, δίνοντας τους μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία.[4] Καθ’ όλη τη δεκαετία του '70, οι Queen δεν χρησιμοποίησαν καθόλου συνθεσάιζερ στα άλμπουμ τους, με το μουσικό τους στιλ όμως να εξελίσσεται. Εν τέλει άρχισαν να χρησιμοποιούν συνθεσάιζερ στη δεκαετία του '80, κάτι που αντικατοπτρίζει την πειραματική τους προσέγγιση στη μουσική. Οι Queen έγιναν πολύ γνωστοί για τη λυρικότητα και καλλιτεχνική ολοκλήρωση των τραγουδιών τους, για τη δυναμικότητα και την εκπληκτική φωνή του Freddie Mercury, καθώς και για τη μαζικότητα των εμφανίσεων τους, αν και ακριβώς αυτή η λαικότητα των ζωντανών παραστάσεων τους, καθώς και η ομοφυλική τάση του βασικού τραγουδιστή τους και η τολμηρή ενδυμασία του σε κάποιες περιπτώσεις προκάλεσε αντιδράσεις και μια κριτική στάση από τους συντηρητικούς κύκλους της μουσικής βιομηχανίας.

Ο Μπράιαν Μέι και ο Ρότζερ Τέιλορ έπαιζαν μαζί σε ένα συγκρότημα με το όνομα Smile. Ο Φρέντι Μέρκιουρι ήταν οπαδός του εν λόγω συγκροτήματος και τους παρότρυνε να πειραματιστούν με πιο περίτεχνες τεχνικές μουσικής ηχογράφησης. Σύντομα, ο Μέρκιουρι (που τότε ήταν γνωστός με το όνομα Φάρροκ Μπουλσάρα) προστέθηκε στη σύνθεση του συγκροτήματος και μετονομάστηκαν σε Queen, το όνομα με το οποίο έγιναν γνωστοί. Ο Ντίκον εντάχθηκε στο συγκρότημα πριν την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου. Οι Queen γνώρισαν κάποια επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές της δεκαετίας του '70, αλλά ήταν με την κυκλοφορία του Sheer Heart Attack (1974) και του A Night at the Opera (1975) που έγιναν γνωστοί σε παγκόσμιο επίπεδο.[5] Το A Night at the Opera περιείχε και το Bohemian Rhapsody, το οποίο παρέμεινε στο νούμερο ένα των βρετανικών τσαρτ για εννέα εβδομάδες.[6] Το News of the World (1977) περιέχει τα δύο γνωστά τραγούδια We Will Rock You και We Are the Champions τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί σε αθλητικούς αγώνες ως ύμνοι. To The Game (1980) ήταν το πρώτο άλμπουμ των Queen που πήγε νούμερο 1 στα αμερικανικά τσαρτς, πράγμα το οποίο τους έδωσε τεράστια φήμη εκεί και παγκοσμίως.

Το 1991, ο Μέρκιουρι πέθανε από βρογχοπνευμονία, επιπλοκή του AIDS από το οποίο έπασχε, ενώ ο Ντίκον αποσύρθηκε από τον χώρο της μουσικής το 1997.[7] Από τότε, ο Μέι και ο Τέιλορ έχουν κατά καιρό συνεργαστεί με άλλους μουσικούς, όπως με τον Πωλ Ρότζερς, παίρνοντας το όνομα Queen + Paul Rodgers.[8]

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε συνολικά 18 άλμπουμ, 18 σινγκλ και 10 DVD που έγιναν νούμερο ένα και έχουν πουλήσει πάνω από 300 εκατομμύρια δίσκους,[9][10][11][12][13] όντας ένα από τα συγκροτήματα με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως. Έχουν λάβει επτά βραβεία Ivor Novello και συμπεριελήφθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 2001.[14] Το 2018 τιμήθηκαν με το Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά.[15]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια: 1968 – 1974

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1968, ο κιθαρίστας Μπράιαν Μέι, φοιτητής στο Ιμπίριαλ Κόλετζ του Λονδίνου, και ο μπασίστας Τιμ Στάφελ (Tim Staffell), αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα συγκρότημα. Ο Μέι είχε αναρτήσει μια αγγελία στο πανεπιστήμιο προς αναζήτηση ενός ντράμερ «τύπου Μιτς Μίτσελ/Τζίντζερ Μπέηκερ» και σύντομα προστέθηκε σε αυτούς ο Ρότζερ Τέιλορ, ένας νεαρός φοιτητής της οδοντιατρικής. Το συγκρότημα πήρε το όνομα Smile.

Ενώ φοιτούσε στο Earling Art College, ο Στάφελ έγινε φίλος με τον Φάροκ Μπουλσάρα (Farrokh Bulsara), έναν άλλο φοιτητή που συστηνόταν με το αγγλικό όνομα Φρέντι. Ο Μπουλσάρα πίστευε ότι είχε τα ίδια γούστα με το συγκρότημα και έγινε οπαδός των Smile. Στα τέλη της δεκαετίας του '60, αφότου ο Στάφελ αποχώρησε από το συγκρότημα και εντάχθηκε στους Humpy Bong, οι Smile με πρωτοβουλία του Μπουλσάρα άλλαξαν το όνομά τους σε Queen και συνέχισαν να κάνουν πρόβες.[16] Όταν ερωτήθηκε ο Μπουλσάρα είπε «Εγώ σκέφτηκα το όνομα. Είναι απλώς ένα όνομα, αλλά είναι προφανώς βασιλοπρεπές, και ακούγεται θαυμάσια. Είναι ένα δυνατό όνομα, καθολικό και ευθύ. Βέβαια και γνώριζα τον συνδυασμό του με την ομοφυλοφιλία, όμως αυτή είναι μόνο μία από τις διαστάσεις του».[16]

Πολλοί μπασίστες πέρασαν από το συγκρότημα αυτήν την περίοδο, κανείς όμως που να είχε την κατάλληλη χημεία με τα υπόλοιπα μέλη. Εν τέλει, το συγκρότημα κατέληξε, τον Φεβρουάριο του 1971, στον Τζον Ντίκον και παράλληλα ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για το πρώτο τους άλμπουμ. Ηχογράφησαν τέσσερα δικά τους τραγούδια, το «Liar», το «Keep Yourself Alive», το «The Night Comes Down» και το «Jesus», για μια ντέμο κασέτα, όμως καμία δισκογραφική εταιρεία δεν έδειξε ενδιαφέρον.[17] Ήταν σε αυτήν τη χρονική περίοδο που ο Μπουλσάρα άλλαξε το επώνυμό του σε Μέρκιουρι, κάτι που εμπνεύστηκε από τους στίχους του τραγουδιού «My Fairy King», «Mother Mercury, look what they've done to me.»[18]

Ο Φρέντι Μέρκιουρι.

Έχοντας σπουδάσει σε πανεπιστήμιο καλών τεχνών, ο Μέρκιουρι ήταν εκείνος που σχεδίασε το λογότυπο των Queen, λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος. Το λογότυπο συνδυάζει τα ζώδια και των τεσσάρων μελών του συγκροτήματος, με δύο λιοντάρια για τον Λέων (Ντίκον και Τέιλορ), ένα καβούρι για τον Καρκίνο (Μέι) και δύο νεράιδες για τον Παρθένο (Μέρκιουρι). Τα δύο λιοντάρια είναι ανασηκωμένα, ακουμπώντας τα μπροστινά πόδια στο περίτεχνο «Q», το καβούρι κάθεται πάνω στο γράμμα με φωτιές να υψώνονται ακριβώς από πάνω του και οι δύο νεράιδες κάθονται προστατευμένες κάτω από τα δύο λιοντάρια. Μέσα στο «Q» υπάρχει ένα στέμμα, ενώ ολόκληρο το λογότυπο υποσκιάζεται από έναν τεράστιο φοίνικα. Το όλο σύμβολο έχει ομοιότητες με αυτό της Βασιλείας του Ηνωμένου Βασιλείου, ιδιαίτερα στα λιοντάρια. Το πρωταρχικό λογότυπο, το οποίο βρίσκεται στο εξώφυλλο του πρώτου τους δίσκου, είναι ένα απλό γραμμικό σχέδιο του ονόματος, αν και μπορεί να βρεθεί αλλού με πιο εκκεντρικούς χρωματισμούς.

Το 1973, μετά από μια σειρά αναβολών, οι Queen κυκλοφόρησαν το επώνυμο πρώτο τους άλμπουμ, μια δισκογραφική δουλειά επηρεασμένη από το heavy rock και το progressive rock της εποχής. Το άλμπουμ έλαβε καλές κριτικές, με το περιοδικό Rolling Stone να γράφει ότι «το πρώτο τους άλμπουμ είναι εκπληκτικό».[19] Παρ' όλα αυτά, δεν είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό και το κύριο σινγκλ του, «Keep Yourself Alive», μια σύνθεση του Μπράιαν Μέι, είχε χαμηλές πωλήσεις.

Το δεύτερο LP του συγκροτήματος με τίτλο Queen II, κυκλοφόρησε το 1974. Το άλμπουμ έφτασε το νούμερο πέντε των βρετανικών τσαρτ και ήταν ο πρώτος δίσκος των Queen που κατάφερε να μπει στους καταλόγους επιτυχιών.[20] Το σινγκλ «Seven Seas of Rhye», γραμμένο από τον Φρέντι Μέρκιουρι, έφτασε μέχρι το νούμερο 10 στο Ηνωμένο Βασίλειο και έγινε η πρώτη επιτυχία του συγκροτήματος.[20] Ως η πιο βαριά και σκοτεινή τους κυκλοφορία, το Queen II περιέχει μεγάλα και πολύπλοκα μουσικά κομμάτια, με ευφάνταστους στίχους και μουσική δεξιοτεχνία.[21] Πέραν του μόνου σινκγλ, το άλμπουμ επίσης περιείχε και το τραγούδι «The March of the Black Queen», ένα επικό κομμάτι διάρκειας έξι λεπτών το οποίο δεν έχει ρεφρέν ή συγκεκριμένη μουσική δομή, με πολλές ομοιότητες από τη μεταγενέστερη δουλειά των Queen, το «Bohemian Rhapsody». Η Daily Vault περιέγραψε το κομμάτι ως «μανιώδες».[22] Η αντίδραση των κριτικών ήταν γενικά αρνητική. Το AllMusicπεριέγραψε το άλμπουμ ως ένα «τερατούργημα»,[23] όπως επίσης και ως το αγαπημένο των σκληροπυρηνικών οπαδών του συγκροτήματος,[24] και ήταν το πρώτο εκ τριών δίσκων που συμπεριλήφθηκαν στο βιβλίο 1001 Albums You Must Hear Before You Die (1001 album που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε).[25] Παρ' όλα αυτά, όπως και το προηγούμενο, οι πωλήσεις του Queen II στις Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν χαμηλές.

Άνοδος στο Προσκήνιο: 1974 – 1976

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπράιαν Μέι ήταν απών (λόγω ηπατίτιδας) όταν το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο τρίτο του άλμπουμ, το Sheer Heart Attack, που κυκλοφόρησε το 1974. Το άλμπουμ έφθασε μέχρι το νούμερο δύο στο Ηνωμένο Βασίλειο,[26] είχε καλές πωλήσεις στην Ευρώπη και έγινε χρυσό στις ΗΠΑ,[27] δίνοντας στο συγκρότημα την πρώτη γεύση επιτυχίας. Στον δίσκο έγιναν πειραματισμοί με αρκετά μουσικά είδη, όπως τη θεατρική μουσική της Βρετανίας, τη heavy metal, τις Μπουλάντες, την ragtime και τη μουσική της Καραϊβικής. Σε αυτό το στάδιο, οι Queen άρχισαν να παραμερίζουν τα στοιχεία της progressive μουσικής που είχαν στα προηγούμενα άλμπουμ τους και δημιούργησαν μουσική που ήταν πιο εύκολο να παιχτεί στο ραδιόφωνο. Το Sheer Heart Attack περιείχε καινούριους ήχους και μελωδίες, οι οποίες θα διαμορφώνονταν και θα καταστάλαζαν στον επόμενο δίσκο τους, A Night at the Opera.

Ο Μπράιαν Μέι.

Το σινγκλ «Killer Queen» έφτασε στο νούμερο δύο στα βρετανικά τσαρτ[20] και έγινε η πρώτη τους επιτυχία στις ΗΠΑ, φτάνοντας στο νούμερο 12 στο Billboard Hot 100.[28] Το δεύτερο σινγκλ του δίσκου, «Now I’m Here», ένα πιο παραδοσιακό hard rock κομμάτι, έφτασε στο νούμερο 11 στη Βρετανία. Στα πρόσφατα χρόνια, στο Sheer Heart Attack έχουν αποδοθεί εύσημα από μουσικούς εκδοτικούς οίκους: Το 2006, το Classic Rock του έδωσε την 28η θέση στη λίστα «The 100 Greatest British Rock Albums Ever» («Τα 100 Καλύτερα Βρετανικά Άλμπουμ Όλων των Εποχών»),[29] και το 2007 το Mojo το κατέταξε 88ο στη λίστα «The 100 Records That Changed the World» («100 Δίσκοι που Άλλαξαν τον Κόσμο»).[30] Είναι επίσης το δεύτερο από τα τρία άλμπουμ τους που συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο «1001 Albums You Must Hear Before You Die» («1001 album που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε»).[25]

Το 1975, το συγκρότημα ξεκίνησε μια παγκόσμια περιοδεία φορώντας δημιουργίες της Ζάντρα Ρόουντς (Zandra Rhodes) και κάνοντας συναυλίες με πολλά εφέ. Στις συναυλίες τους στις ΗΠΑ ήταν το πρώτο όνομα, ενώ έπαιξαν και στον Καναδά για πρώτη φορά. Ενώ το συγκρότημα ήταν στην Ιαπωνία τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, ο μάνατζερ του συγκροτήματος, Τζιμ Μπιτς (Jim Beach) έφτασε σε συμφωνία για συμβόλαιο με την Trident. Μια από τις προσφορές που το συγκρότημα εξέτασε ήταν και αυτή του Πίτερ Γκραντ (Peter Grand), μάνατζερ των Led Zeppelin. Ο Γκραντ ήθελε οι Queen να υπογράψουν με την δισκογραφική εταιρία των ίδιων των Led Zeppelin, την Swan Song Records, με την οποία όμως το συγκρότημα δεν ήρθε σε συμφωνία.[31]

Στα τέλη του 1975, οι Queen ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το A Night at the Opera, με το όνομα να προέρχεται από την ομώνυμη ταινία των αδελφών Μαρξ.[32] Ήταν εκείνη την εποχή, το πιο ακριβό σε παραγωγή άλμπουμ όλων των εποχών. Όπως και το προηγούμενο, το άλμπουμ έχει διάφορα μουσικά στυλ και πειραματισμούς. Στο τραγούδι «The Prophet’s Song», διάρκειας οκτώ λεπτών, το μεσαίο κομμάτι είναι ένας κανόνας, με απλές φράσεις συντεταγμένες έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα πλήρως χορωδιακό ήχο. Το A Night at the Opera ήταν πολύ επιτυχημένο στο Ηνωμένο Βασίλειο και έγινε τρεις φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ.[20][27] Το 2004, ψηφίστηκε ως το 13ο καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών σε σχετικό δημοψήφισμα στο Channel 4 του Ηνωμένου Βασιλείου.[33] Έχει επίσης φτάσει ψηλά σε παγκόσμια δημοψηφίσματα: το Βιβλίο Γκίνες το κατέταξε στην 19η θέση με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών,[34] ενώ στο ΑBC, το αυστραλιανό κοινό το κατέταξε στην 28η θέση.[35] Το A Night at the Opera έχει συχνά εμφανιστεί σε λίστες κριτικών με τα καλύτερα άλμπουμ. Στη λίστα «The 50 Best British Albums Ever» (Τα 50 Καλύτερα Βρετανικά Album Όλων των Εποχών) του Q Magazine πήρε την 16η θέση το 2004 και το νούμερο 11 στο «The 100 Greatest Albums of All Time» (Τα 100 Καλύτερα Album Όλων των Εποχών) του Μεξικάνικου Rolling Stone την ίδια χρονιά.[36] Συμπεριλήφθηκε ακόμα, το 2003, στο «500 greatest albums of all time» (Τα 500 Καλύτερα Album Όλων των Εποχών) του Rolling Stone.[37] Αυτό είναι και το τελευταίο άλμπουμ των Queen που συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο 1001 Albums You Must Hear Before You Die (1001 album που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε).[25]

Το άλμπουμ περιείχε και την επιτυχία «Bohemian Rhapsody», ένα σινγκλ που παρέμεινε στο νούμερο ένα του Η.Β. για εννέα εβδομάδες και είναι το τρίτο βρετανικό σινγκλ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις,[20] μετά το «Do They Know it's Christmas?» των Band Aid και το «Candle in the Wind 1997» του Έλτον Τζον, κάνοντάς το το εμπορικό σινγκλ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στη Μεγάλη Βρετανία. Επίσης, έφτασε ως το νούμερο εννέα στις ΗΠΑ, ενώ μια επανακυκλοφορία του το 1992 σκαρφάλωσε στο νούμερο δύο.[28] Είναι το μόνο σινγκλ στα χρονικά που έχει πουλήσει ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε δύο διαφορετικές στιγμές[38] και έγινε το χριστουγεννιάτικο νούμερο ένα στο Η.Β. δύο φορές, το μόνο τραγούδι που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο.[39][40] Το συγκρότημα αποφάσισε να τραβήξει το βίντεο κλιπ του τραγουδιού, με το αποτέλεσμα να είναι κάτι που γενικότερα έχει αναγνωριστεί ως το πρώτο «πραγματικό» βίντεο κλιπ που γυρίστηκε,[41] αν και άλλα συγκροτήματα, όπως οι The Beatles, είχαν προηγουμένως γυρίσει μικρά βίντεο για την προώθηση των τραγουδιών τους, εν τούτοις δεν είχαν γυριστεί καθαρά για την προβολή τους στην τηλεόραση. Το «Bohemian Rhapsody» ήταν το πρώτο τραγούδι διαθέσιμο προς αναπαραγωγή από κάθε τηλεοπτικό σταθμό που ήθελε να το χρησιμοποιήσει. Το δεύτερο σινγκλ του δίσκου, «You’re My Best Friend», το δεύτερο τραγούδι που γράφτηκε από τον Ντίκον και το πρώτο του που έγινε σινγκλ, έφτασε το νούμερο δεκαέξι στις ΗΠΑ και έγινε επιτυχία στον υπόλοιπο κόσμο.[28][38]

Συνεχιζόμενη επιτυχία: 1976 – 1979

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1976, οι Queen ηχογραφούσαν το A Day at the Races, το οποίο συχνά χαρακτηρίζεται ως συνέχεια του A Night at the Opera.[42] Και αυτό πήρε το όνομά του από ταινία των αδερφών Μαρξ και το εξώφυλλό του ήταν παρόμοιο με εκείνο του A Night at the Opera, μια παραλλαγή του λογοτύπου των Queen. Μουσικά, ήταν και για κριτικούς και για οπαδούς μια πολύ καλή δουλειά, φτάνοντας το νούμερο ένα στα βρετανικά τσαρτ.[20] Η μεγάλη επιτυχία του δίσκου ήταν το «Somebody to Love», ένα τραγούδι εμπνευσμένο από την γκόσπελ (gospel) και στο οποίο ο Μέρκιουρι, ο Μέι και ο Τέιλορ ηχογράφησαν τις φωνές τους πολλαπλές φορές ώστε να δημιουργήσουν τον ήχο μιας εκατονταμελούς χορωδίας γκόσπελ. Το τραγούδι έφθασε στο νούμερο δύο στο Ηνωμένο Βασίλειο και το νούμερο δεκατρία στις ΗΠΑ.[20][28] Το άλμπουμ περιείχε ακόμα ένα από τα πιο βαριά τραγούδια του συγκροτήματος, το «Tie Your Mother Down», το οποίο και αποτέλεσε σταθερό κομμάτι των ζωντανών εμφανίσεων των Queen.[43]

Μέσα σε αυτή την περίοδο, οι Queen έπαιξαν και μία από τις γνωστότερες συναυλίες τους στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου, την οποία παρακολούθησαν 150.000 θεατές.[44]

Το άλμπουμ News of the World κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο. Περιείχε πολλά κομμάτια φτιαγμένα ειδικά για ζωντανές εμφανίσεις, όπως το «We Will Rock You» και τη ροκ Μπουλάντα «We Are the Champions», το δεύτερο εκ των οποίων έφτασε ως το νούμερο τέσσερα στις ΗΠΑ και παρέμεινε επί χρόνια ύμνος για αθλητικές ομάδες και επιτυχίες.[28]

Το 1978, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το άλμπουμ Jazz, το οποίο περιείχε τα τραγούδια «Fat Bottomed Girls» και «Bicycle Race». Το δεύτερο εξ αυτών υπήρξε «ο στόχος μιας παράξενης διαφημιστικής καμπάνιας, στην οποία εξήντα πέντε γυμνές γυναίκες πάνω σε ποδήλατα νοικιασμένα από το Halford's Cycles που έκαναν κύκλους γύρω από το στάδιο του Γουίλμπεντον.»[45] Η λέξη «jazz» (τζαζ) δεν χρησιμοποιήθηκε με την στενή της έννοια και οι κριτικοί σημείωσαν ότι δεν συμπεριλήφθηκε στα διάφορα στυλ μουσικής που συνέθεσαν τον δίσκο.[46] Άλλα αξιοσημείωτα κομμάτια από το άλμπουμ είναι το «Dead on Time», το «Don’t Stop Me Now», το «Let Me Entertain You» και το «Mustapha», στο οποίο αραβική μουσική συνδέεται με βαριά ροκ μουσική.

Το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του συγκροτήματος, το Live Killers, κυκλοφόρησε το 1979 και έγινε διπλά πλατινένιο στις ΗΠΑ.[47] Επίσης, κυκλοφόρησε η επιτυχία «Crazy Little Thing Called Love», με μουσικές επιρροές από το ροκ εντ ρολ του Έλβις Πρίσλεϊ (Elvis Presley). Το τραγούδι έφτασε στο Top-10 σε αρκετές χώρες και έγινε το δεύτερο # 1 σινγκλ του συγκροτήματος στις ΗΠΑ (το πρώτο ήταν «Another One Bites the Dust»),[28] θέση στην οποία παρέμεινε για τέσσερις εβδομάδες.

Καινούργιοι ήχοι και συνθεσάιζερ: 1980 – 1984

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Queen ξεκίνησαν τη δεκαετία του '80 με την κυκλοφορία του The Game. Περιέχει τα σινγκλ «Crazy Little Thing Called Love», «Another One Bites the Dust», τα οποία θα φτάσουν το νούμερο 2 στα αμερικάνικα τσαρτ.[28] Το άλμπουμ παρέμεινε στο νούμερο ένα στις Ηνωμένες Πολιτείες για τέσσερις βδομάδες[48] και πούλησε πάνω από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα.[27] Ήταν, επίσης, και ο μόνος δίσκος τους που έφτασε συγχρόνως στην κορυφή στα ροκ, dance και R&B τσαρτ του Billboard ταυτόχρονα, όπως και το πρώτο άλμπουμ των Queen στο οποίο χρησιμοποιήθηκε συνθεσάιζερ. Γι' αυτό τον λόγο, στους δίσκους των Queen υπάρχει ένα χαρακτηριστικό αυτοκόλλητο που έγραφε τη φράση «Χωρίς σύνθεσάιζερ!»(«No Synthesisers!»). Το σημείωμα έχει από πολλούς μεταφραστεί ως μια έκφραση της συμπάθειας του συγκροτήματος για τη ροκ και την αντιπάθεια τους για την synth μουσική,[49] όμως ο Ρόι Τομας Μπέικερ αργότερα αποκάλυψε ότι είναι μια ένδειξη ότι τα solo έγιναν με κιθάρες και όχι με συνθεσάιζερ, όπως πίστευαν όλοι εκείνη την περίοδο.[50] Το 1980, κυκλοφόρησε το σάουντρακ της ταινίας Flash Gordon, το οποίο είχαν συνθέσει οι Queen.

Το 1981, οι Queen έγιναν το πρώτο μεγάλο ροκ συγκρότημα που έπαιξε σε στάδια της Λατινικής Αμερικής. Εμφανίστηκαν μπροστά σε συνολικά 479.000 θεατές, σε πέντε συναυλίες στην Αργεντινή και τρεις στη Βραζιλία, όπου τους παρακολούθησαν 130.000 και 120.000 άτομα την πρώτη και δεύτερη νύχτα αντίστοιχα στο Morumbi Stadium του Σάο Πάολο. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, έπαιξαν για περισσότερους από 150.000 θεατές, στις 9 στο Estadio Universitario του Μοντερρέι και στις 17 και 18 Οκτωβρίου στο Estadio Zaragoza της Πουέμπλα, στο Μεξικό.

Ο Ρότζερ Τέιλορ

Οι Queen συνεργάστηκαν με τον Ντέιβιντ Μπάουι (David Bowie) για το σινγκλ «Under Pressure». Η πρώτη τους συνεργασία με άλλο καλλιτέχνη ήταν απρόσμενη, αφού ο Μπάουι έτυχε να περνά από το στούντιο που ηχογραφούσε το συγκρότημα.[51] Όταν κυκλοφόρησε το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία, φτάνοντας το νούμερο ένα στην πατρίδα του συγκροτήματος.

Αργότερα, τον ίδιο χρόνο, οι Queen κυκλοφόρησαν την πρώτη συλλογή τραγουδιών τους με τίτλο Greatest Hits, η οποία περιείχε τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος από το 1974 μέχρι το 1981. Έγινε μεγάλη επιτυχία και μέχρι το 2007, ήταν το άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στη Μεγάλη Βρετανία.[52] Ο Τέιλορ έγινε το πρώτο μέλος του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε προσωπικό του δίσκο, το 1981, με τίτλο Fun in Space.

Το 1982, το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον δίσκο Hot Space, αποχωρώντας από τον γνώριμο ήχο που είχαν κατά την προηγούμενη δεκαετία, αυτή τη φορά συνδυάζοντας τη ροκ, την ποπ ροκ, τη φανκ και την R&B. Με το πέρας της περιοδείας για το Hot Space, το συγκρότημα σταμάτησε τις ζωντανές εμφανίσεις στη Βόρεια Αμερική, αφού η απήχησή τους εκεί είχε μειωθεί, αν και παρουσιάστηκαν στην τηλεόραση μια και μοναδική φορά στην πρεμιέρα του όγδοου κύκλου της σατυρικής εκπομπής Saturday Night Live. Οι Queen αποχώρησαν από την Elektra Records, τη δισκογραφική εταιρεία με την οποία είχαν συμβόλαιο για τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία και υπέγραψαν με την EMI/Capitol Records.

Οι Queen στη Νορβηγία (1982).

Μετά από πάνω δέκα χρόνια σταθερής πορείας, αποφάσισαν να μην κάνουν συναυλίες το 1983. Μέσα σε αυτή τη χρονική περίοδο, παρ' όλα αυτά, ηχογράφησαν το καινούριο τους άλμπουμ και τα μέλη του συγκροτήματος πειραματίστηκαν με τις προσωπικές τους δουλειές. Ο Μέι κυκλοφόρησε το ΕΡ Star Fleet Project, στο οποίο συνεργάστηκε με τον Έντι Βαν Άλεν).

To 1984, οι Queen κυκλοφόρησαν τον δίσκο The Works, ο οποίος περιέχει τα επιτυχημένα σινγκλ «Radio Ga Ga» και «I Want to Break Free». Παρά αυτές τις επιτυχίες, το άλμπουμ δεν πήγε καλά στις ΗΠΑ. Το «Radio Ga Ga» ήταν και το τελευταίο τραγούδι των Queen που θα μπήκε στο Top-50 του Billboard μέχρι το 1989 και το «I Want It All».

Το συγκρότημα πραγματοποίησε την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, την πρώτη με τον πιανίστα Σπάικ Έντνεϊ (Spike Edney) ως επιπλέον μουσικό για τις ζωντανές εμφανίσεις. Η περιοδεία περιείχε πολλές εμφανίσεις στην Μποφουδατσγουάνα (Bophuthatswana) στη Νότια Αφρική, στην αρένα του Sun City.[53] Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία, κατακρίθηκαν που έπαιξαν εκεί ενώ αποκορυφωνόταν το Απαρτχάιντ και σε παραβίαση της παγκόσμιας προσπάθειας κατά αυτού. Το συγκρότημα δήλωσε ότι έπαιζε μουσική για τους θαυμαστές στη χώρα και έδωσε έμφαση στο ότι συναυλίες έγιναν μπροστά σε ομογενοποιημένο κοινό.

Live Aid και επακόλουθα χρόνια: 1985 – 1990

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Ιανουαρίου του 1985, οι Queen εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο πρώτο φεστιβάλ Rock in Rio στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Συνολικά στις δύο βραδιές που έπαιξαν, παρέστησαν πάνω από 300.000 θεατές. Μια επιλογή των καλύτερων στιγμών της βραδιάς εμφανίστηκε τον Μάιο σε βίντεο με τίτλο Queen Live in Rio.

Οι Queen στο Rock in Rio (1985).

Στο Live Aid, που έγινε στο στάδιο Γουέμπλεϊ στις 13 Ιουλίου του 1985, οι Queen έπαιξαν κάποιες από τις γνωστότερες επιτυχίες τους και η εμφάνισή τους θεωρήθηκε η καλύτερη της καριέρας τους.[54] Το συγκρότημα, αναζωογονημένο από την ανταπόκριση στο Live Aid και με τις πωλήσεις δίσκων τους σε άνοδο, τελείωσε το 1985 με την κυκλοφορία του σινγκλ One Vision, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Iron Eagle. Επίσης, κυκλοφόρησαν σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, μια συλλογή με όλα τα άλμπουμ των Queen μέχρι τότε, με όνομα The Complete Works. Η συλλογή περιείχε προηγουμένως ακυκλοφόρητο υλικό, με πιο αξιοσημείωτο το σινγκλ των Queen που δεν συμπεριλήφθηκε σε δίσκο τους, το Thank God it’s Christmas.

Στις αρχές του 1986, οι Queen ηχογράφησαν το άλμπουμ A Kind of Magic, το οποίο περιείχε εκτελέσεις τραγουδιών που εμφανίστηκαν στην ταινία Highlander. Το άλμπουμ γνώρισε μεγάλη επιτυχία, με τραγούδια όπως το «A Kind of Magic», το οποίο έφτασε στην κορυφή των τσαρτ. Επίσης, επιτυχία γνώρισαν τα «Friends Will Be Friends», «Who Wants to Live Forever» και «Princes of the Universe».

Τον ίδιο χρόνο, οι Queen πραγματοποίησαν την περιοδεία για τ��ν προώθηση του A Kind of Magic, η οποία έγινε sold-out και για την οποία συνεργάστηκαν και πάλι ο Σπάικ Έντνεϊ (Spike Edney), κάτι που τον έκανε να θεωρείται το ανεπίσημο πέμπτο μέλος του συγκροτήματος.[55][56] Η στάση του Magic Tour στο στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου είχε ως αποτέλεσμα το άλμπουμ Live at Wembley '86. Δεν κατάφεραν να κλείσουν το Γουέμπλει για τρεις βραδιές και έπαιξαν στο Knebworth Park. Η συναυλία έγινε sold-out μέσα σε δύο ώρες και πάνω από 120.000 οπαδοί συγκεντρώθηκαν στο πάρκο, για τη συναυλία που θα ήταν η τελευταία των Queen με τον Μέρκιουρι.[57] Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο θεατές είδαν ζωντανά τους Queen στην περιοδεία τους, με πάνω από 400.000 μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι που αποτέλεσε ρεκόρ για την εποχή εκείνη.

Μετά από αρκετές προσωπικές δουλειές από τα μέλη του συγκροτήματος, το 1988 (συμπεριλαμβανομένου της συνεργασίας του Μέρκιουρι με τη Μονσεράτ Καμπαγιέ στο Barcelona), το συγκρότημα κυκλοφόρησε το The Miracle το 1989. Το άλμπουμ ακολούθησε το ύφος του A Kind of Magic, με ήχο ποπ-ροκ και κάποια πιο βαριά κομμάτια. Περιείχε τις ευρωπαϊκές επιτυχίες «I Want It All», «Breakthru», «The Invisible Man», «Scandal», και «The Miracle».

Το The Miracle διέφερε στη σύνθεση από τα υπόλοιπα άλμπουμ του συγκροτήματος, στο ότι αυτή έγινε συνολικά από όλα τα μέλη του σχήματος, σε αντίθεση με τις προηγούμενες τους κυκλοφορίες, όπου κάθε τραγούδι αποδιδόταν σε ένα μέλος, με τα υπόλοιπα να κάνουν μικρές προσθήκες.[58]

Ο θάνατος του Μέρκιουρι και συνέχεια: 1991-2003

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1988, οι οπαδοί του συγκροτήματος παρατήρησαν ότι η εμφάνιση του Μέρκιουρι είχε αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο ισχνή και εξαπλώθηκαν οι φήμες ότι υπέφερε από AIDS. Ο Μέρκιουρι τις αρνήθηκε, λέγοντας ότι ήταν απλώς εξαντλημένος και πολύ απασχολημένος για να δώσει συνεντεύξεις.[59] Παρ' όλα αυτά, το συγκρότημα συνέχισε να ηχογραφεί νέα άλμπουμ, πρώτα με το The Miracle το 1989 και το Innuendo το 1991. Στα τελευταία δύο άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν με τον Μέρκιουρι εν ζωή, το συγκρότημα απέδωσε τη δημιουργία όλων των τραγουδιών στους Queen, και όχι σε συγκεκριμένα μέλη, ώστε να αποφευχθούν διαφορές και διαμάχες μέσα στο συγκρότημα. Το 1990, ο Μέρκιουρι εμφανίστηκε δημόσια για τελευταία φορά, όταν με τους Queen θα παρέλαβε ένα Brit Award για ιδιαίτερη συνεισφορά στη βρετανική μουσική. Παρά την επιδεινωμένη υγεία του, ο Μέρκιουρι συνέχισε να συνεισφέρει, με το συγκρότημα να κυκλοφορεί το Innuendo στις αρχές του 1991. Το ομώνυμο σινγκλ έφθασε στην κορυφή στη Μεγάλη Βρετανία[60] και με ακόμα τρία τραγούδια να μπαίνουν στα τσαρτ – το «I’m Going Slightly Mad», το «Headlong» και το «The Show Must Go On». Ακολούθησε η κυκλοφορία της δεύτερης συλλογής τραγουδιών, το Greatest Hits II τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου.

Άγαλμα του Μέρκιουρι στο Μοντρέ της Ελβετίας.

Στις 23 Νοεμβρίου του 1991, σε μια ανακοίνωση που έγινε από την επιθανάτιο κλίνη του Μέρκιουρι, ο ίδιος θα επιβεβαιώσει ότι έπασχε από AIDS.[61] Μέσα στις επόμενες 24 ώρες, ο ίδιος κατέληξε από βρογχοπνευμονία, επιπλοκή του AIDS. Η κηδεία του έγινε σε κλειστό κύκλο, σύμφωνα με τη ζωροαστρική πίστη της οικογένειάς του.[62] Το «Bohemian Rhapsody» κυκλοφόρησε σε σινγκλ λίγες μέρες μετά τον θάνατο του, μαζί με το «These Are the Days of Our Lives». Το σινγκλ έγινε για δεύτερη φορά νούμερο ένα στη Μεγάλη Βρετανία, κρατώντας αυτή τη θέση για πέντε εβδομάδες την περίοδο των Χριστουγέννων, κάτι που το έκανε το μόνο κομμάτι στη Μεγάλη Βρετανία που έγινε το χριστουγεννιάτικο νούμερο ένα, δύο φορές. Τα έσοδα, περίπου 1.000.000 £, δόθηκαν στο Terrence Higgins Trust.[63]

Η δημοτικότητα των Queen στις ΗΠΑ τονώθηκε όταν το «Bohemian Rhapsody» εμφανίστηκε το 1992 στην κωμωδία Wayne’s World. Αυτό βοήθησε το τραγούδι να φτάσει το νούμερο δύο στα αμερικάνικα τσαρτ για πέντε εβδομάδες. Το βίντεο-κλιπ του «Bohemian Rhapsody», κέρδισε το βραβείο του MTV.[64]

Στις 20 Απριλίου του 1992, πραγματοποιήθηκε η συναυλία The Freddie Mercury Tribute Concert στο Γουέμπλεϊ, μπροστά σε 72.000 θεατές.[65] Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως ο Ντέιβιντ Μπάουι, οι Def Leppard, οι Guns N' Roses, ο Έλτον Τζον, η Άννι Λέννοξ και οι Metallica τραγούδησαν πολλά από τα τραγούδια του συγκροτήματος με τα εναπομείναντα μέλη. Η συναυλία έχει καταγραφεί στο Βιβλίο Γκίνες ως η «Μεγαλύτερη ροκ συναυλία για φιλανθρωπικό σκοπό», αφού μεταδόθηκε σε πάνω από 1.2 δις ανθρώπους σε όλο τον κόσμο,[66] as it was televised to over 1.2 billion viewers worldwide,[53] και συγκέντρωσε πάνω από 20.000.000 £ για την αντιμετώπιση του AIDS.[63]

Το τελευταίο album των Queen με τον Μέρκιουρι, το Made in Heaven, κυκλοφόρησε το 1995, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του. Δημιουργήθηκε από τις τελευταίες ηχογραφήσεις του Μέρκιουρι το 1991, μαζί με άλλες από προηγούμενα άλμπουμ. Εκτός αυτών, συμπεριλήφθηκαν και διασκευές του Μέι, του Τέιλορ και του Μέρκιουρι από προσωπικές δουλειές τους. Το άλμπουμ έφθασε μέχρι το νούμερο ένα αμέσως μετά την κυκλοφορία του στη Βρετανία, όπου και έγινε διπλά πλατινένιο.[67]

Το 1997, οι Queen ηχογράφησαν το «No-One but You (Only the Good Die Young)», ως επιπλέον κομμάτι στη συλλογή Queen Rocks, που θα κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Το σινγκλ του κομματιού έφθασε ως το # 13 στα βρετανικά τσαρτ.[68] Το 1998, οι Queen έπαιξαν με τον Έλτον Τζον το «The Show Must Go On», στην τελευταία συναυλία του Τζον Ντίκον, ο οποίος και αποσύρθηκε από τη μουσική.

Το αστέρι των Queen στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.

Ο Μπράιαν Μέι και ο Ρότζερ Τέιλορ θα εμφανίστηκαν επί σκηνής μαζί σε αρκετές απονομές βραβείων και συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό. Σε αυτήν την περίοδο θα εμφανίζονται ως «Queen +», ακολουθούμενο από το όνομα του τραγουδιστή με τον οποίο έπαιζαν.

Το 1999, κυκλοφόρησαν το Greatest Hits III. Περιείχε, μεταξύ άλλων μια ραπ έκδοση του «Another One Bites the Dust», ως «Queen + Wyclef Jean», μια ζωντανή έκδοση του «Somebody to Love» με τον Τζορτζ Μάικλ και μια του «The Show Must Go On» με τον Έλτον Τζον.[69] Μέχρι τότε, οι τεράστιες πωλήσεις δίσκων των Queen, τους είχαν κάνει το δεύτερο αγγλικό συγκρότημα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις μετά τους The Beatles.[67]

Queen + Paul Rodgers: 2004 – 2009

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Queen και Paul Rodgers το 2005.

Προς το τέλος του 2004, ο Μέι και ο Τέιλορ ανακοίνωσαν ότι θα επέστρεφαν στις περιοδείες εντός του 2005, με τον Πωλ Ρότζερς (Paul Rodgers – ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Free και Bad Company). Στην ιστοσελίδα του Μπράιαν Μέι, γράφτηκε επίσης ότι ο Ροτζερς θα έπαιζε με το συγκρότημα χωρίς να αντικαταστήσει τον Μέρκιουρι και η συνεργασία θα είχε το όνομα Queen + Paul Rodgers. Ο Τζον Ντίκον, που είχε αποσυρθεί, δεν θα συμμετείχε.[70]

Η παγκόσμια περιοδεία των Queen + Paul Rodgers πραγματοποιήθηκε το 2005 και 2006, αρχίζοντας από την Ευρώπη, μετά στην Ιαπωνία και τέλος στις ΗΠΑ. Ο Μπράιαν Μέι ανακοίνωσε στις 15 Αυγούστου του 2006 μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του ότι οι Queen + Paul Rodgers θα ηχογραφούσαν το πρώτο τους άλμπουμ, αρχίζοντας τον ακόλουθο Οκτώβριο, σε μια μυστική τοποθεσία.[71] Το The Cosmos Rocks κυκλοφόρησε στις 12 Σεπτεμβρίου του 2008 και στις ΗΠΑ στις 28 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Ακολούθησε μια ευρωπαϊκή περιοδεία, αρχίζοντας μπροστά σε 350.000 Ουκρανούς οπαδούς, που συγκεντρώθηκαν στο Kharkiv’s Freedom Square. Η συναυλία στην Ουκρανία κυκλοφόρησε αργότερα σε DVD.

Queen 'Face It Alone'

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα ξεκίνησαν με την ανακοίνωση του Brian May και του Roger Taylor το καλοκαίρι του 2022 στη ραδιοφωνική τους συνέντευξη στο BBC για την κυλκοφορία ενός τραγουδιού εν ονόματι 'Face It Alone' στο οποίο θα συμμετείχε στα φωνητικά ο Freddie Mercury, καθώς το είχε ηχογραφήσει πριν το θανατό του.

Καλλιτεχνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσικό στυλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συγκρότημα επηρεάστηκε από πολλά άλλα Βρετανικά συγκροτήματα της εποχής όπως τους Pink Floyd, τους The Beatles, τους The Rolling Stones, τους The Who και τους Led Zeppelin. Οι Queen δημιούργησαν μουσική που επηρεάστηκε από πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, όπως η progressive rock,[72] η hard rock,[72] η glam rock,[72] η heavy metal,[72] η pop rock,[72] η dance,[73] η blues-rock και η psychedelic rock.[74] Επίσης, έγραψαν τραγούδια που παραδοσιακά δεν σχετίζονται με τη rock, όπως η ragtime, η opera, η gospel, η vaudeville και η folk.

Οι μουσική και ηχητικοί πειραματισμοί διαφαίνονται ιδιαίτερα στα τραγούδια των Queen. Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό της μουσικής των Queen είναι η φωνητική αρμονία που δημιουργήθηκε από συνδυασμούς των φωνών του Μέι, του Μέρκιουρι και του Τέιλορ, κάτι που γίνεται ιδιαίτερα στα άλμπουμ A Night at the Opera και A Day at the Races. Οι Queen ήταν ακόμη γνωστοί για το ότι επανηχογραφούσαν τις φωνές τους για να δημιουργήσουν τον ήχο χορωδίας. Για παράδειγμα, ο Μπράιαν Μέι είπε ότι για το τραγούδι «Bohemian Rhapsody», χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 180 φωνητικές ηχογραφήσεις των μελών του συγκροτήματος.[75] Πολλά από τα τραγούδια του συγκροτήματος γράφτηκαν με στόχο τη συμμετοχή του κοινού, όπως το «We Will Rock You» και το «We Are the Champions».[76]

Επιρροή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιδιαίτερη συνεισφορά των Queen στη μουσική, και ιδιαίτερα στη hard rock[77] και τη heavy metal,[78] είναι κοινώς αναγνωρισμένη. Ως εκ τούτου, πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες έχουν αναφέρει τους Queen στις επιρροές τους, με καταγωγή από διαφορετικές γενιές, χώρες και είδη μουσικής.

Μερικοί από τους μουσικούς που έχουν αναφέρει τους Queen ως επιρροή τους είναι οι: Anthrax,[79] Ben Folds Five,[80] Nirvana,[81] Def Leppard,[82] Extreme,[83] Foo Fighters,[84] Green Day,[85] Guns N' Roses,[86] Helloween,[87] Iron Maiden,[88][89] Kansas,[90] Keane,[91] Lady Gaga,[92] Manic Street Preachers,[93] Metallica,[94] Mika,[95] Muse,[96] My Chemical Romance,[97] Radiohead,[98] Trent Reznor.[99] Styx,[100] The Killers [101] και The Smashing Pumpkins.[102][103]

Οι Queen έχουν αναφερθεί ως η κύρια επιρροή της «νεοκλασικής metal» από τον Σουηδό κιθαρίστα Yngwie Malmsteen.[104] Οι Metallica ηχογράφησαν μια διασκευή του «Stone Cold Crazy» (από το άλμπουμ των Queen Sheer Heart Attack) για τη συλλογή Rubaiyat – Electra’s 40th Anniversary το 1990 και κέρδισαν το πρώτο τους Grammy για την καλύτερη metal εκτέλεση το 1991. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, οι Queen ήταν εκείνοι που έδωσαν ώθηση στην εξέλιξη του heavy metal, απωθώντας πολλά από τα blues στοιχεία που είχε μέχρι τότε.[78][88] Ακολούθησε το New Wave of British Heavy Metal, το οποίο, όπως και το punk rock, έδινε έμφαση στην ταχύτητα.

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το «Bohemian Rhapsody» των Queen βραβεύθηκε από το Βιβλίο Γκίνες το 2002 ως το καλύτερο βρετανικό σινγκλ όλων των εποχών.[105] Το 2005, το Channel 4 ονόμασε τη συναυλία των Queen στο Live Aid το 1985 ως την καλύτερη συναυλία όλων των εποχών. Το 2007, ψηφίστηκαν από τους ακροατές του Radio 2 ως το καλύτερο βρετανικό συγκρότημα όλων των εποχών.[106][107]

Από το 2005, το Βιβλίο Γκίνες ανακοίνωσε ότι οι Queen έχουν περάσει 1.322 εβδομάδες ή είκοσι επτά χρόνια στα τσαρτ των άλμπουμ της Βρετανίας, περισσότερο διάστημα από κάθε άλλον μουσικό.[108] Ακόμα, το 2005, με την κυκλοφορία του ζωντανού δίσκου με τον Πωλ Ροτζερς, οι Queen προσπέρασαν τους The Beatles και έγιναν το τρίτο μουσικό σχήμα με τις περισσότερες συνολικά εβδομάδες στα βρετανικά τσαρτ, μετά τον Έλβις Πρίσλεϊ και τον Κλιφ Ρίτσαρντ.[109]

Το 2006, το Greatest Hits (η πρώτη συλλογή τραγουδιών του συγκροτήματος), έγινε το βρετανικό άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, με 5.407.587 αντίτυπα σε πωλήσεις, 604.295 περισσότερα αντίτυπα από το δεύτερο Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Το Greatest Hits II ήρθε έβδομο, με πωλήσεις στα 3.631.321 αντίτυπα.

Το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει συνολικά δεκαοχτώ νούμερο ένα άλμπουμ, δεκαοχτώ νούμερο ένα σινγκλ και δέκα νούμερο ένα DVD παγκοσμίως, όντας τους ένα από τα συγκροτήματα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κόσμο, με πάνω από 300 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως[110][111] και με 32,5 εκατομμύρια πωλήσεις μόνο στις ΗΠΑ[110][111] μέχρι το 2004. Το συγκρότημα είναι, επίσης, το μόνο του οποίου κάθε μέλος έχει γράψει πάνω από ένα τραγούδι που έχει φτάσει στην κορυφή των τσαρτ.[112]

Οι Queen είναι επίσης ένα από τα συγκροτήματα με τη μεγαλύτερη διακίνηση μουσικού υλικού παρανόμως, σύμφωνα με τον Νικ Γουέιμαουθ (Nick Weymouth), ο οποίος διαχειρίζεται την επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος.[113] Το 2001, έρευνα έδειξε ότι υπάρχουν 12.225 ιστοσελίδες αφιερωμένες στη διακίνηση υλικού των Queen, περισσότερα από κάθε άλλο συγκρότημα. Αυτή η διακίνηση έχει βοηθήσει να γίνει δημοφιλές το συγκρότημα και σε χώρες όπου η μουσική των Δυτικών Χωρών λογοκρίνεται, όπως στο Ιράν.[114] Σε ένα πρότζεκτ με τίτλο Queen: The Top 100 Bootlegs, αρκετές από τις παράνομες ηχογραφήσεις κυκλοφόρησαν επίσημα μέσω διαδικτύου μέσω της ιστοσελίδας των Queen, με τα έσοδα να πάνε στο Mercury Phoenix Trust.[113]

Σε άλλα μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεατρικά μιούζικαλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2002, ένα μιούζικαλ ή θεατρικό ροκ έργο βασισμένο στα τραγούδια των Queen, με τίτλο «We Will Rock You», άνοιξε στο Dominion Theatre, στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου. Το μιούζικαλ γράφτηκε από τον Βρετανό κωμικό και συγγραφέα Μπεν Ελτον (Ben Elton) σε συνεργασία με τον Μπράιαν Μέι και τον Ρότζερ Τέιλορ και την παραγωγή ανέλαβε ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο (Robert De Niro). Από τότε έχει ανέβει σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο.

Το We Will Rock You μιούσικαλ στο Τόκιο.

Αρχικά, η παραγωγή του στο Λονδίνο είχε προγραμματιστεί να λήξει το Σάββατο 7 Οκτωβρίου του 2006, αλλά λόγω της ανταπόκρισης και απαίτησης του κοινού, η παραγωγή συνεχίστηκε επ' αόριστο. Έτσι, το We Will Rock You έχει γίνει το μακροβιότερο μιούζικαλ που έχει παιχτεί στο Dominion Theatre, παίρνοντας την πρώτη θέση από το Grease.[115] Ο Μπράιαν Μέι έχει πει ότι σκέφτονται να γράψουν τη δεύτερη ταινία και συνέχεια του We Will Rock You. Το 2009, το μιούζικαλ έκανε περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία, ανεβαίνοντας στο Manchester Palace Theatre, το Sunderland Empire, το Birmingham Hippodrome, το Bristol Hippodrome, το Edinburgh Playhouse.

Η προβολή του μιούζικαλ συνέπεσε με το χρυσό ιωβηλαίο, τη γιορτή για τα πενήντα χρόνια στον θρόνο της Βασίλισσας Ελισάβετ Β'. Ως μέρος της γιορτής, ο Μπράιαν Μέι εκτέλεσε σε σόλο με την κιθάρα το «God Save the Queen»,[116] όπως αυτό εμφανίστηκε στο άλμπουμ A Night at the Opera, από την οροφή του Μπάκινγκχαμ Πάλας. Το βίντεο της εμφάνισης χρησιμοποιήθηκε για το συγκεκριμένο κομμάτι στο DVD των τριάντα χρόνων από την κυκλοφορία του A Night at the Opera.

Ο Σον Μπόβιν (Sean Bovin) δημιούργησε το «Queen at the Ballet», αφιερωμένο στον Φρέντι Μέρκιουρι, το οποίο χρησιμοποιεί τα τραγούδια των Queen για τη μουσική των μελών του Μπουλέτου, το οποίο αναπαριστά ερμηνείες τραγουδιών όπως το «Bohemian Rhapsody», το «Radio Ga Ga» και το «Killer Queen».

Ψηφιακός χώρος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συνεργασία με την Electronic Arts, οι Queen κυκλοφόρησαν ένα παιχνίδι για τον υπολογιστή το 1998, το Queen: The Eye, το οποίο απέτυχε και σε κριτικές αλλά και σε πωλήσεις. Η ίδια η μουσική – τραγούδια από τον μεγάλο κατάλογο των Queen – θεωρήθηκε πολύ καλή, αλλά το gameplay ήταν εκείνο που κατέστρεψε το παιχνίδι. Η μεγάλη περίοδος παραγωγής οδήγησε σε γραφικά τα οποία ήταν ήδη ξεπερασμένα για την εποχή. Κάτω από την επίβλεψη των Μέι και Τέιλορ, έχει γίνει μια μεγάλη προσπάθεια για την αποκατάσταση του μεγάλου ηχητικού και οπτικού υλικού των Queen. Κυκλοφορίες DVD από τη συναυλία τους στο στάδιο Γουέμπλεϊ το 1986 (με τίτλο Live At Wembley Stadium) και το Milton Keynes Concert (Queen on Fire – Live at the Bowl), και δύο Greatest Video Hits (Νούμερο 1 και 2 με υλικό από τη δεκαετία του 70 και του 80) στα οποία τα τραγούδια του συγκροτήματος είχαν ήχο surround 5.1 και DTS. Μέχρι τώρα δύο από τα άλμπουμ των Queen έχουν επανακυκλοφορήσει με τέτοιο ήχο, τα A Night at the Opera και The Game.

Οι Queen έχουν εμφανιστεί πολλές φορές και στη σειρά παιχνιδιών Guitar Hero: διασκευή του «Killer Queen» υπήρχε στο Guitar Hero, ένα πακέτο τραγουδιών με τα «We Are The Champions», «Fat Bottomed Girls» και τη συνεργασία με τον Πωλ Ροτζερς «C-lebrity» στο Guitar Hero World Tour και το «Under Pressure» με τον Ντέιβιντ Μπόουι στο Guitar Hero 5.[117] Στις 13 Οκτωβρίου του 2009, ο Μπράιαν Μέι ανακοίνωσε ότι γίνονται συζητήσεις για ένα παιχνίδι Rock Band αφιερωμένο στους Queen.[118]

Τον Μάρτιο του 2009, η Sony Computer Entertaintment κυκλοφόρησε ένα παιχνίδι της σειράς καραόκε SingStar, αφιερωμένο στους Queen. Το SingStar Queen, διαθέσιμο για PS2 και PS3, περιείχε 20 και 25 τραγούδια για κάθε κονσόλα αντίστοιχα.[118]

Ταινίες και τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Queen έχουν συνεισφέρει μουσικά στις ταινίες Flash Gordon (1980) και Highlander (1986). Στην τελευταία, ακούγονται τα τραγούδια «A Kind of Magic», «One Year of Love», «Who Wants to Live Forever», «Hammer to Fall» και το «Princes of the Universe», το οποίο θα χρησιμοποιηθεί και για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (1992 – 1998). Το «A Kind of Magic» ακούγεται και στην αρχή της ταινίας Highlander 2 (1991).

Στις ΗΠΑ, το «Bohemian Rhapsody» επανακυκλοφόρησε σε σινγκλ το 1992 μετά την εμφάνισή του στην ταινία Wayne’s World. Έφθασε ως το νούμερο 2 στα τσαρτ, αναζωογονώντας τη δημοτικότητα του συγκροτήματος στη Βόρεια Αμερική.

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Δισκογραφία των Queen

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Queen Online › History › Band». Queenonline.com. 23 Νοεμβρίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  2. ↑ «QOL F.A.Q.». Queen Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. Are Queen still active as a band? Very much so. 
  3. ↑ P. Auslander, "Watch that man David Bowie: Hammersmith Odeon, London, July 3, 1973" in I. Inglis, ed., Performance and Popular Music: History, Place and Time (Aldershot: Ashgate, 2006), ISBN 0-7546-4057-4, p. 72.
  4. ↑ Sheer Heart Attack" at Allmusic. Retrieved 8 June 2010.
  5. ↑ «Queen Discography». Queen Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. ...and in November released SHEER HEART ATTACK which was a hit on both sides of the Atlantic. 
  6. ↑ «Queen — Bohemian Rhapsody». Chart Stats. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  7. ↑ «Queen Online, History, Band». Queen Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  8. ↑ «Paul Rodgers, Queen Split: "It Was Never a Permanent Arrangement"». Rolling Stone. 13 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. Queen + Paul Rodgers was born in late 2004 [...] 
  9. ↑ «SingStar Queen to be launched by Sony Computer Entertainment Europe». EMI Group. 2 Φεβρουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2009. 
  10. ↑ «'Queen: Absolute Greatest'». BBC. 6 November 2009. http://news.bbc.co.uk/1/hi/programmes/breakfast/8346221.stm. 
  11. ↑ Brian May interview Αρχειοθετήθηκε 2008-05-22 στο Wayback Machine. This Morning. ITV. January 4, 2008. Transcript, video and audio download from brianmay.com.
  12. ↑ «Queen to quit EMI». AOL Music. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2010. 
  13. ↑ «QUEEN 'PLANNING TO ABANDON EMI'». Daily Express. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  14. ↑ «Rock and Roll Hall of Fame: Queen». 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2010. 
  15. ↑ Peacock, Tim (10 Ιανουαρίου 2018). «Queen, Tina Turner To Receive Lifetime Achievement Awards At 2018 Grammys». uDiscoverMusic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Queen Biography 1970». Queen Zone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  17. ↑ Queen Biography 1971, Queen Zone, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=3, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  18. ↑ «My Fairy King». Queenpedia. 
  19. ↑ Fletcher, Gordon (6 December 1973), «Queen», Rolling Stone (149), http://rollingstone.com/artists/queen/albums/album/199416/review/5942941/queen_1st_lp, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 Roberts, David (2006), British Hit Singles & Albums, London: Guinness World Records Limited 
  21. ↑ Stephen Thomas Erlewine, Queen II, Allmusic, http://www.allmusic.com/album/r687302 
  22. ↑ Bruce Rusk, Queen II, Daily Vault, http://www.queenarchives.com/index.php?title=Queen_-_10-12-2004_-_Queen_II_-_Daily_Vault, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  23. ↑ Queen II, Winnipeg Free Press, http://www.queenarchives.com/index.php?title=Queen_-_06-08-1974_-_Queen_II_-_Winnipeg_Free_Press, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  24. ↑ Thomas, Stephen (9 Απριλίου 1974). «link Queen II: Allmusic review». Allmusic.com. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 «1001 Albums You Must Hear Before You Die». Rocklistmusic.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  26. ↑ Sharpe-Young, Garry, Queen Biography, Rockdetector, http://rockdetector.com/officialbio,7124.sm 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Certified Awards, Recording Industry Association of America, http://riaa.com/gp/database/ 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 28,6 Whitburn, Joel (2006), The Billboard Book of Top 40 Hits, Billboard Books 
  29. ↑ «''Classic Rock'' "The 100 Greatest British Rock Albums Ever"». rocklistmusic. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  30. ↑ Mojo, June 2007, "The 100 Records That Changed the World"
  31. ↑ Queen Biography 1975, Queen Zone, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=7, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  32. ↑ A Night at the Opera, Acoustic Sounds, http://store.acousticsounds.com/browse_detail.cfm?Title_ID=28144 
  33. ↑ «100 Greatest Albums». Channel 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2006. 
  34. ↑ «Guinness poll». Thisislondon.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  35. ↑ «ABC poll». Abc.net.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  36. ↑ «A Night at the Opera». Acclaimed Music. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  37. ↑ «The RS 500 Greatest Albums of All Time». Rollingstone.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  38. ↑ 38,0 38,1 «Queen Discography: A Night at the Opera». Queen Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  39. ↑ «Queen rock on in poll». BBC News. 8 May 2002. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/1974538.stm. Ανακτήθηκε στις 16 December 2007. 
  40. ↑ «'Bohemian Rhapsody' Top Chart Topper». CBS News. 9 Νοεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2007. 
  41. ↑ «Queen Band History». Queen Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. The video, directed by Bruce Gowers, is credited with being the first genuine promotional video. 
  42. ↑ Queen, Disco Museum, http://www.discomuseum.com/Queen.html, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  43. ↑ "Tie Your Mother Down" has been included in all of the band's tours from the summer of 1976 to the most recent Return of the Champions tour, Queen Concertography.
  44. ↑ Queen Biography 1976, Queen Zone, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=8, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  45. ↑ «Jazz album on queenpedia.com». 
  46. ↑ Marsh, Dave (2 August 1979), «Jazz», Rolling Stone (284), http://rollingstone.com/artists/queen/albums/album/195592/rid/5942056/ [νεκρός σύνδεσμος]
  47. ↑ «RIAA». RIAA. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  48. ↑ Whitburn, Joel (2006), The Billboard Albums, Menomonee Falls, Wisconsin: Record Research 
  49. ↑ «Inductees – The Vocal Group Hall of Fame Foundation». Vocalgroup.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  50. ↑ Cunningham, Mark (1995), «AN INVITATION TO THE OPERA: Roy Thomas Baker & Gary Langan: The Making Of Queen's 'Bohemian Rhapsody'», Sound on Sound, http://www.soundonsound.com/sos/1995_articles/oct95/queen.html 
  51. ↑ Queen biography 1981, Queen Zone, http://queenzone.com/queenzone/bio_view.aspx?q=13, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  52. ↑ Queen head all-time sales chart, BBC, 16 November 2006, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6151050.stm 
  53. ↑ 53,0 53,1 Freddie Mercury Biography, Hot Shot Digital, http://hotshotdigital.com/WellAlwaysRemember/FreddieMercuryBio.html 
  54. ↑ Queen win greatest live gig poll, BBC, 9 November 2005, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/music/4420308.stm 
  55. ↑ «Spike Edney - Biography». Ultimatequeen.co.uk. 11 Δεκεμβρίου 1951. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  56. ↑ «The Mods - A Tribute To An Era 1964-1970 - Spike Edney, Keyboards/Guitar - Special Guest». Themodsband.com. 11 Απριλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  57. ↑ Queen: Live at Wembley Stadium, WLIW, http://wliw.org/productions/queen.html, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  58. ↑ Purvis, Georg (2007), Queen Complete Works, Richmond: Reynolds & Hearn  p. 67
  59. ↑ VH1 Legends: Queen-Viacom International, VH1, 1997.
  60. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  61. ↑ Bret, David (1996), Living On the Edge: The Freddie Mercury Story, London: Robson Books, ISBN 1861052561 
  62. ↑ «"Freddie, I'll Love You Always"». The Mirror. 28 Νοεμβρίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  63. ↑ 63,0 63,1 History of HIV & AIDS in the UK (1981–1995), Avert, http://www.avert.org/uk-aids-history.htm 
  64. ↑ Made in Heaven video documentary "Champions of the World".
  65. ↑ Jackson, Laura (2002), Queen: The Definitive Biography, London: Piatkus, σελ. 3, ISBN 9780749923174 
  66. ↑ Folkard, Claire; Vidal, Oriol (2004), Guinness World Records 2005 
  67. ↑ 67,0 67,1 Jackson, Laura (2002), Queen: The Definitive Biography, London: Piatkus, σελ. 2, ISBN 9780749923174 
  68. ↑ «Queen: No-one But You/Tie Your Mother Down». Chart Stats. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  69. ↑ «Music - John Deacon». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  70. ↑ «Queen News March 2006». brianmay.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  71. ↑ May, Brian (15 August 2006), USA Convention Story and Queen and Paul Rodgers Heading Towards a Studio Assignation, http://brianmay.com/brian/brianssb/brianssbaug06a.html#06, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  72. ↑ 72,0 72,1 72,2 72,3 72,4 name="allmusic"/Erlewine, Stephen Thomas, Queen, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p5205 
  73. ↑ Prato, Greg, Hot Space, Allmusic, http://www.allmusic.com/album/r687305 
  74. ↑ Scoppa, Bud (6 December 1973), «Sheer Heart Attack», Rolling Stone (186), http://rollingstone.com/artists/queen/albums/album/115705/review/5944434/sheer_heart_attack, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  75. ↑ Black, Johnny (February/March 2002), «The Greatest Songs Ever! Bohemian Rhapsody», Blender, http://blender.com/guide/articles.aspx?id=256, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  76. ↑ News of the World, http://queen.musichall.cz/en/albums/news-of-the-world.html, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  77. ↑ «VH1 – 100 Greatest Artists of Hard Rock». Vh1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  78. ↑ 78,0 78,1 Queen, first non-blues based heavy metal band Αρχειοθετήθηκε 2007-04-29 στο Wayback Machine. (Rolling Stone, Dec 1973)
  79. ↑ «MP3 David Lee Roth Queen review». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  80. ↑ Kurutz, Steve, Ben Folds Five, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p359896 
  81. ↑ Kurt Cobain in His Own Words, Seattlepi.com, 10 October 2007, http://www.seattlepi.com/movies/334930_about11.html [νεκρός σύνδεσμος]
  82. ↑ Erlewine, Stephen Thomas, Def Leppard, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p4062 
  83. ↑ Erlewine, Stephen Thomas; Prato, Greg, Extreme, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p4215 
  84. ↑ «They're back: And thank God for the Foo Fighters». Screen Weekly. Arjun S Ravi. 12 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  85. ↑ Erlewine, Stephen Thomas; Hendrickson, Matt, Green Day, Rolling Stones, http://www.rollingstone.com/news/coverstory/how_green_day_conquered_the_world, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  86. ↑ Erlewine, Stephen Thomas; Prato, Greg, Guns N' Roses, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p4416 
  87. ↑ Helloween cover Queen's song 'Sheer Heart Attack' of 'News of the World' album (Blabbermouth Helloween bassist interview)
  88. ↑ 88,0 88,1 Queen, 50 greatest songs as voted for by Maiden, Priest, Kiss, etc... Αρχειοθετήθηκε 2007-06-30 στο Wayback Machine. (Classic Rock magazine-Queen tribute)
  89. ↑ "Bri's Soapbox" June 26th, http://www.brianmay.com/brian/brianssb/brianssb.html 
  90. ↑ Ankeny, Jason, Kansas, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p4655 
  91. ↑ «Keane's influences». www.keaneshaped.co.uk. 
  92. ↑ «ForeanTimes (Feb 2010); The Illuminati X-Factor: The mind-controlled showbiz celebs; section 1 Lady Gaga». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  93. ↑ «MSP BBC interview». www.bbc.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  94. ↑ Erlewine, Stephen Thomas; Prato, Greg, Metallica, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p4906 
  95. ↑ Jones, Emma (5 January 2007), Mika, BBC, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6231243.stm 
  96. ↑ jonathan fisher (17 Ιουνίου 2006). «Muse talk to DiS: new album, Western films and WIN! WIN! WIN! / Music News // Drowned In Sound». Drownedinsound.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  97. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  98. ↑ «All messed up». The Guardian (London). 18 June 2006. http://www.guardian.co.uk/music/2006/jun/18/9. 
  99. ↑ «Nine Inches Of Love». TheNINHotline.com (Internet). March 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-23. https://web.archive.org/web/20100323084050/http://www.theninhotline.net/archives/articles/xart2a.shtml. Ανακτήθηκε στις 2010-08-27. 
  100. ↑ Prato, Greg, Styx, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p5550 
  101. ↑ Gonzalez, Ma; Sorrento, Jj; Tsao, E (2007), «Rolling Stone», The American journal of medicine (RollingStone.com) 120 (9): 772–4, doi:10.1016/j.amjmed.2007.06.018, ISSN 0002-9343, PMID 17765044, http://www.rollingstone.com/artists/thekillers, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  102. ↑ Erlewine, Stephen Thomas; Prato, Greg, The Smashing Pumpkins, Allmusic, http://www.allmusic.com/artist/p5462 
  103. ↑ «Rebellious Jukebox», Melody Maker, 14 August 1993, http://starla.org/articles/maker.htm 
  104. ↑ Yngwie Malmsteen, Metal Storm, http://www.metalstorm.ee/bands/bandmember.php?member_id=850 
  105. ↑ «Queen rock on in poll». BBC News. 8 May 2002. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/1974538.stm. 
  106. ↑ «Queen win greatest live gig poll». BBC. 9 November 2005. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/4420308.stm. 
  107. ↑ «Queen declared 'top British band'». BBC. 2 January 2007. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/6224235.stm. 
  108. ↑ Queen top UK album charts league, BBC, 4 July 2005, http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/music/4648611.stm 
  109. ↑ Noah, Sherna (10 December 2005), Queen closer to King as UK chart-toppers, scotsman.com, http://news.scotsman.com/topics.cfm?tid=193&id=2380392005 
  110. ↑ 110,0 110,1 «BBC BREAKFAST NEWS VIDEO». BBC NEWS. 6 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2009. 
  111. ↑ 111,0 111,1 EMI Group Press release 2 February 2009, EMI, http://www.emigroup.com/Press/2009/press17.htm, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  112. ↑ Queen, Songwriters Hall of Fame, http://songwritershalloffame.org/inductee_ceremony_detail.asp?ceremonyId=24&inducteeCeremonyId=178, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  113. ↑ 113,0 113,1 «Queen embrace new technology: whether it's remixing for DVD or releasing live sets online, the band have stayed at the forefront of change». Music Week. 12 November 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-09-04. https://web.archive.org/web/20090904083711/http://www.accessmylibrary.com/coms2/summary_0286-11853838_ITM. Ανακτήθηκε στις 2010-08-27. 
  114. ↑ «People Watch». Fort Worth Star-Telegram. 26 August 2004. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=ST&s_site=dfw&p_multi=ST&p_theme=realcities&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=104BD3D9D7DE52B0&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D. 
  115. ↑ We Will Rock You, London Theatre, http://londontheatre.co.uk/londontheatre/news/jan06/wewillrockyou27jan06.htm, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  116. ↑ May, Brian (April 2004), Biography, brianmay.com, http://brianmay.com/brian/biog.html, ανακτήθηκε στις 2010-08-27 
  117. ↑ «Rock Band's Queen 10-Pack In All Its Glory». Kotaku.com. 2 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2010. 
  118. ↑ 118,0 118,1 Masters, Tim (13 October 2009), Queen star May hails Muse album, http://news.bbc.co.uk/1/hi/8304176.stm 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Queen&oldid=10766678"