| dbo:abstract
|
- Ostiář (latinsky ostiarius – dveřník) byl křesťanský duchovní s nejnižším stupněm svěcení. Ostiáři existovali jen v západní církvi a u Arménů. Nejstarší zmínka o ostiáři pochází z dopisu sepsaného sv. Kornéliem v roce 251. Symbolický klíč pro ostiaria, předávaný při svěcení. V prvotní církvi měl ostiář především za úkol dbát na to, aby se bohoslužeb nezúčastnil nikdo nepovolaný a aby katechumeni po kázání opustili kostel, také často bývali posly biskupů a byli pověřeni přivoláváním k bohoslužbám zvoněním.[zdroj?] Od 5. století však ostiáři tyto úkoly již fakticky nevykonávali (postupně je převzal kostelník) a ostiariát zůstal pouze jedním z nižších svěcení, jako nutnou podmínkou pro budoucí kněžství. Tridentský koncil v 16. století vyvinul snahu o to, aby funkce ostiáře znovu došla své původní náplně – měl se starat o kostel, přípravu mše svaté a hřbitov, ale nakonec to uskutečněno nebylo. Nakonec ostiariát zrušil papež Pavel VI. apoštolským listem ze dne 15. srpna 1972 s účinností od 1. ledna 1973. Přesto však v některých zemích (např. ve Švýcarsku) ostiáři existují doposud, ale jen jakožto služba, tedy podobně jako České republice lektor a akolyta. Vatikán totiž ponechal jednotlivým biskupským konferencím možnost zavedení této služby.[zdroj?] V některých tradicionalistických uskupeních – např. Institut Krista Krále či Kněžské bratrstvo svatého Petra – tedy uskupeních uvnitř Církve, které mají právo sloužit tzv. tridentskou mši, funkce ostiáře stejně jako ostatní Pavlem VI. zrušená svěcení existuje. (cs)
- Ostiarius (von lateinisch ostiarius ‚Torhüter, Pförtner‘, eingedeutscht Ostiarier; auch Janitor/Ianitor) bezeichnet ein historisches kirchliches Amt bzw. einen Hofbeamten am königlichen oder päpstlichen Hof. (de)
- El portero u ostiario (del latín ostiarius, que a su vez procede de ostium, que significa puerta) es el clérigo que recibe la primera de las órdenes menores y tiene a su cargo abrir y cerrar la puerta de la iglesia, así como guardarla, llamar a tomar la comunión a los dignos (rechazando a los indignos) y conservar las cosas sagradas: es el guardián del Santísimo Sacramento que se guarda en el sagrario. En la ceremonia de ordenación, el obispo u arzobispo le presenta al aspirante las dos llaves del templo sobre un plato y, mientras el aspirante las toca, le dice: «Actúa de tal suerte que puedas dar cuenta a Dios de las cosas sagradas que se guardan bajo estas dos llaves...» La orden de ostiario era el ostiariado, y aunque fue suprimida en el junto con las otras cuatro órdenes menores en 1972, como queda recogido en el Motu proprio de Pablo VI, continúa confiriéndose el orden a los candidatos al sacerdocio del rito romano que siguen la tradición litúrgica antigua y no practican las reformas litúrgicas. No confundir este término, que siempre se escribe sin h, con (u hostiero): recipiente donde se guardan las hostias no consagradas, o bien el molde que se emplea para hacerlas. (es)
- An ostiarius, a Latin word sometimes anglicized as ostiary but often literally translated as porter or doorman, originally was a servant or guard posted at the entrance of a building. See also gatekeeper. In the Roman Catholic Church, this "porter" became the lowest of the four minor orders prescribed by the Council of Trent. This was the first order a seminarian was admitted to after receiving the tonsure. The porter had in ancient times the duty of opening and closing the church-door and of guarding the church; especially of ensuring no unbaptised persons would enter during the Eucharist. Later on, the porter would also guard, open and close the doors of the Sacristy, Baptistry and elsewhere in the church. The porter was not a part of Holy Orders administering sacraments but simply a preparatory job on the way to the major orders: subdiaconate (until its suppression, after the Second Vatican Council by Pope Paul VI), diaconate and the priesthood. Like the other minor orders and the subdiaconate, it is retained in societies such as the Priestly Fraternity of St. Peter. (en)
- Jusqu'en 1972, la charge de portier constituait, dans la hiérarchie catholique, le premier degré des ordres mineurs. (fr)
- Ostiario (in latino ostiarius, letteralmente 'portinaio', dal latino ostium - porta) nella Chiesa cattolica era il chierico che aveva ricevuto l'ostiariato, cioè il primo degli ordini minori. L'ostiariato è stato abolito come ordine minore della gerarchia cattolica da papa Paolo VI nel 1972, in seguito alla riforma liturgica voluta dal Concilio Vaticano II. L'ostiario aveva il compito di aprire e chiudere le porte della chiesa e di custodirla (era dunque assimilabile alla funzione del sacrestano). Durante le celebrazioni liturgiche particolarmente affollate gli ostiari dirigevano i movimenti dei fedeli. (it)
- De ostiarius (deurbewaarder, deurwachter of koster in het Nederlands, van het Latijn ostia = deur) is de eerste wijdingsgraad van de lagere wijdingen. In vrijwel geheel de Katholieke Kerk is deze wijding sinds het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) achterwege gelaten. Het Priesterbroederschap van Sint Petrus en verschillende andere genootschappen die in communio met Rome zijn verbonden, passen deze wijding nog toe. Ook het Priesterbroederschap St. Pius X, dat veelal schismatisch geacht wordt ten opzichte van het Vaticaan, heeft dit aangehouden. De meest voorname kerkelijke functies die vanuit de wijdingsgraad van ostiarius worden gevoerd zijn koster, kerkbaljuw, kerkwachter, deurwachter en portier. (nl)
- Ostiariusz – chrześcijanin, któremu poprzez ustanowienie powierzono sprawowanie pieczy nad świątynią oraz dzwonienie na nabożeństwa. W Starym Testamencie zostali opisani wyznaczeni stróże, którzy otwierali o świcie bramy świątyni, pilnowali do niej wchodzących. W pierwotnym Kościele wprowadzono taką posługę w miejscach gromadzenia się wyznawców Chrystusa. Czuwali oni, by na zgromadzenie nie przychodzili nieochrzczeni, w razie niebezpieczeństwa ostrzegali, a po homilii pilnowali opuszczenia budynku zborowego przez katechumenów oraz pokutników. Pełnili też funkcje posłów biskupich. Nałożono na nich również obowiązek dzwonienia na nabożeństwa. Posługa ostiariatu została zniesiona w 1972 roku przez papieża Pawła VI. Zachowano ją jedynie we wspólnotach związanych z liturgią przedsoborową, a zadania ostiariusza w parafiach wykonują obecnie zakrystianie. (pl)
- Ostiário (do latim Ostiarius: porteiro) era um membro da Igreja Católica a quem competia tomar conta das chaves e da porta dos templos. Também era incumbido de, em alguns lugares, tocar os sinos e cuidar do templo, funções agora acumuladas pelo sacristão. Os candidatos ao sacerdócio sempre eram iniciados pela recepção desta Ordem Menor. Historicamente, durante o sacrifício da Missa, o ostiário ficava na porta da igreja, cuidando para que ninguém chegasse demasiadamente perto do altar e incomodasse o sacerdote ocupado na celebração do mistério. (pt)
- Остиа́рий (Привратник) — в Католической церкви один из чинов церковнослужителя, отменённый во второй половине XX века при введении современного римского обряда. Чин остиария был самым низшим из малых чинов (лат. ordines minores), куда кроме остиариев относились чтецы, экзорцисты и аколиты. Слово «остиарий» происходит от латинского лат. ostium — дверь. В древней церкви остиарии открывали и запирали дверь церкви, в числе прочего следя за тем, чтобы некрещённые не присутствовали в церкви во время Евхаристического канона. Впоследствии на Западе остиарий стал самым первым чином, в который поставлялся семинарист. Остиариат рассматривался как промежуточная ступень на пути к диаконату и священству. Во время литургии остиарии, как и другие малые чины, облачались в суперпеллицеум. После II Ватиканского собора чин остиария был упразднён в motu proprio папы Павла VI Ministeria quaedam от 15 августа 1972 года и в инструкции Конгрегации богослужения и таинств Immensae caritatis от 29 января 1973 года. Как и другие малые чины чин остиария сохраняется в традиционалистических общинах (например Братстве Святого Петра). (ru)
- Ostiarius (latin "dörrvaktare", "portvakt") var i den gamla kristna kyrkan namn på den som stod vid ingången till gudstjänstlokalerna, avhöll obehöriga från att inträda och anvisade de gudstjänstbesökande deras platser. I den västerländska kyrkan kallades denne tjänare även janitor, i den österländska thyroros eller pyloros. Ostiarius är den lägsta bland de lägre vigningarna. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Ostiarius (von lateinisch ostiarius ‚Torhüter, Pförtner‘, eingedeutscht Ostiarier; auch Janitor/Ianitor) bezeichnet ein historisches kirchliches Amt bzw. einen Hofbeamten am königlichen oder päpstlichen Hof. (de)
- Jusqu'en 1972, la charge de portier constituait, dans la hiérarchie catholique, le premier degré des ordres mineurs. (fr)
- Ostiario (in latino ostiarius, letteralmente 'portinaio', dal latino ostium - porta) nella Chiesa cattolica era il chierico che aveva ricevuto l'ostiariato, cioè il primo degli ordini minori. L'ostiariato è stato abolito come ordine minore della gerarchia cattolica da papa Paolo VI nel 1972, in seguito alla riforma liturgica voluta dal Concilio Vaticano II. L'ostiario aveva il compito di aprire e chiudere le porte della chiesa e di custodirla (era dunque assimilabile alla funzione del sacrestano). Durante le celebrazioni liturgiche particolarmente affollate gli ostiari dirigevano i movimenti dei fedeli. (it)
- Ostiário (do latim Ostiarius: porteiro) era um membro da Igreja Católica a quem competia tomar conta das chaves e da porta dos templos. Também era incumbido de, em alguns lugares, tocar os sinos e cuidar do templo, funções agora acumuladas pelo sacristão. Os candidatos ao sacerdócio sempre eram iniciados pela recepção desta Ordem Menor. Historicamente, durante o sacrifício da Missa, o ostiário ficava na porta da igreja, cuidando para que ninguém chegasse demasiadamente perto do altar e incomodasse o sacerdote ocupado na celebração do mistério. (pt)
- Ostiarius (latin "dörrvaktare", "portvakt") var i den gamla kristna kyrkan namn på den som stod vid ingången till gudstjänstlokalerna, avhöll obehöriga från att inträda och anvisade de gudstjänstbesökande deras platser. I den västerländska kyrkan kallades denne tjänare även janitor, i den österländska thyroros eller pyloros. Ostiarius är den lägsta bland de lägre vigningarna. (sv)
- Ostiář (latinsky ostiarius – dveřník) byl křesťanský duchovní s nejnižším stupněm svěcení. Ostiáři existovali jen v západní církvi a u Arménů. Nejstarší zmínka o ostiáři pochází z dopisu sepsaného sv. Kornéliem v roce 251. Symbolický klíč pro ostiaria, předávaný při svěcení. (cs)
- El portero u ostiario (del latín ostiarius, que a su vez procede de ostium, que significa puerta) es el clérigo que recibe la primera de las órdenes menores y tiene a su cargo abrir y cerrar la puerta de la iglesia, así como guardarla, llamar a tomar la comunión a los dignos (rechazando a los indignos) y conservar las cosas sagradas: es el guardián del Santísimo Sacramento que se guarda en el sagrario. No confundir este término, que siempre se escribe sin h, con (u hostiero): recipiente donde se guardan las hostias no consagradas, o bien el molde que se emplea para hacerlas. (es)
- An ostiarius, a Latin word sometimes anglicized as ostiary but often literally translated as porter or doorman, originally was a servant or guard posted at the entrance of a building. See also gatekeeper. The porter was not a part of Holy Orders administering sacraments but simply a preparatory job on the way to the major orders: subdiaconate (until its suppression, after the Second Vatican Council by Pope Paul VI), diaconate and the priesthood. Like the other minor orders and the subdiaconate, it is retained in societies such as the Priestly Fraternity of St. Peter. (en)
- De ostiarius (deurbewaarder, deurwachter of koster in het Nederlands, van het Latijn ostia = deur) is de eerste wijdingsgraad van de lagere wijdingen. In vrijwel geheel de Katholieke Kerk is deze wijding sinds het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) achterwege gelaten. Het Priesterbroederschap van Sint Petrus en verschillende andere genootschappen die in communio met Rome zijn verbonden, passen deze wijding nog toe. Ook het Priesterbroederschap St. Pius X, dat veelal schismatisch geacht wordt ten opzichte van het Vaticaan, heeft dit aangehouden. (nl)
- Ostiariusz – chrześcijanin, któremu poprzez ustanowienie powierzono sprawowanie pieczy nad świątynią oraz dzwonienie na nabożeństwa. W Starym Testamencie zostali opisani wyznaczeni stróże, którzy otwierali o świcie bramy świątyni, pilnowali do niej wchodzących. W pierwotnym Kościele wprowadzono taką posługę w miejscach gromadzenia się wyznawców Chrystusa. Czuwali oni, by na zgromadzenie nie przychodzili nieochrzczeni, w razie niebezpieczeństwa ostrzegali, a po homilii pilnowali opuszczenia budynku zborowego przez katechumenów oraz pokutników. Pełnili też funkcje posłów biskupich. Nałożono na nich również obowiązek dzwonienia na nabożeństwa. (pl)
- Остиа́рий (Привратник) — в Католической церкви один из чинов церковнослужителя, отменённый во второй половине XX века при введении современного римского обряда. Чин остиария был самым низшим из малых чинов (лат. ordines minores), куда кроме остиариев относились чтецы, экзорцисты и аколиты. Слово «остиарий» происходит от латинского лат. ostium — дверь. В древней церкви остиарии открывали и запирали дверь церкви, в числе прочего следя за тем, чтобы некрещённые не присутствовали в церкви во время Евхаристического канона. Впоследствии на Западе остиарий стал самым первым чином, в который поставлялся семинарист. Остиариат рассматривался как промежуточная ступень на пути к диаконату и священству. Во время литургии остиарии, как и другие малые чины, облачались в суперпеллицеум. (ru)
|
