From coill + -tigh.
coilltigh (present analytic coilltíonn, future analytic coillteoidh, verbal noun coilltiú, past participle coilltithe)
- (transitive) forest, afforest
- Synonym: foraoisigh
|
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| indicative
|
present
|
coilltím
|
coilltíonn tú;
coilltír†
|
coilltíonn sé, sí
|
coilltímid;
coilltíonn muid
|
coilltíonn sibh
|
coilltíonn siad;
coilltíd†
|
a choilltíonn; a choilltíos /
a gcoilltíonn*
|
coilltítear
|
| past
|
choilltigh mé; choilltíos
|
choilltigh tú; choilltís
|
choilltigh sé, sí
|
choilltíomar; choilltigh muid
|
choilltigh sibh; choilltíobhair
|
choilltigh siad; choilltíodar
|
a choilltigh /
ar choilltigh*
|
coilltíodh
|
| past habitual
|
choilltínn / gcoilltínn‡‡
|
choilltíteá / gcoilltíteᇇ
|
choilltíodh sé, sí / gcoilltíodh sé, s퇇
|
choilltímis; choilltíodh muid / gcoilltímis‡‡; gcoilltíodh muid‡‡
|
choilltíodh sibh / gcoilltíodh sibh‡‡
|
choilltídís; choilltíodh siad / gcoilltídís‡‡; gcoilltíodh siad‡‡
|
a choilltíodh /
a gcoilltíodh*
|
choilltítí / gcoilltít퇇
|
| future
|
coillteoidh mé;
coillteod;
coillteochaidh mé†
|
coillteoidh tú;
coillteoir†;
coillteochaidh tú†
|
coillteoidh sé, sí;
coillteochaidh sé, sí†
|
coillteoimid;
coillteoidh muid;
coillteochaimid†;
coillteochaidh muid†
|
coillteoidh sibh;
coillteochaidh sibh†
|
coillteoidh siad;
coillteoid†;
coillteochaidh siad†
|
a choillteoidh; a choillteos; a choillteochaidh†; a choillteochas† /
a gcoillteoidh*; a gcoillteochaidh*†
|
coillteofar; coillteochar†
|
| conditional
|
choillteoinn; choillteochainn† / gcoillteoinn‡‡; gcoillteochainn†‡‡
|
choillteofá; choillteochthᆠ/ gcoillteofᇇ; gcoillteochthᆇ‡
|
choillteodh sé, sí; choillteochadh sé, sí† / gcoillteodh sé, s퇇; gcoillteochadh sé, s톇‡
|
choillteoimis; choillteodh muid; choillteochaimis†; choillteochadh muid† / gcoillteoimis‡‡; gcoillteodh muid‡‡; gcoillteochaimis†‡‡; gcoillteochadh muid†‡‡
|
choillteodh sibh; choillteochadh sibh† / gcoillteodh sibh‡‡; gcoillteochadh sibh†‡‡
|
choillteoidís; choillteodh siad; choillteochadh siad† / gcoillteoidís‡‡; gcoillteodh siad‡‡; gcoillteochadh siad†‡‡
|
a choillteodh; a choillteochadh† /
a gcoillteodh*; a gcoillteochadh*†
|
choillteofaí; choillteochthaí† / gcoillteofa퇇; gcoillteochtha톇‡
|
| subjunctive
|
present
|
go gcoilltí mé;
go gcoilltíod†
|
go gcoilltí tú;
go gcoilltír†
|
go gcoilltí sé, sí
|
go gcoilltímid;
go gcoilltí muid
|
go gcoilltí sibh
|
go gcoilltí siad;
go gcoilltíd†
|
—
|
go gcoilltítear
|
| past
|
dá gcoilltínn
|
dá gcoilltíteá
|
dá gcoilltíodh sé, sí
|
dá gcoilltímis;
dá gcoilltíodh muid
|
dá gcoilltíodh sibh
|
dá gcoilltídís;
dá gcoilltíodh siad
|
—
|
dá gcoilltítí
|
| imperative
|
coilltím
|
coilltigh
|
coilltíodh sé, sí
|
coilltímis
|
coilltígí;
coilltídh†
|
coilltídís
|
—
|
coilltítear
|
| verbal noun
|
coilltiú
|
| past participle
|
coilltithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
See the etymology of the corresponding lemma form.
coilltigh
- inflection of coillteach (“wooded, sylvan”):
- genitive/vocative singular masculine
- (archaic) dative singular feminine
| Irish mutation
|
| Radical
|
Lenition
|
Eclipsis
|
| coilltigh
|
choilltigh
|
gcoilltigh
|
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
|