boech

From Old Dutch *buog, from Proto-West Germanic *bōgu, from Proto-Germanic *bōguz, from Proto-Indo-European *bʰeh₂ǵʰus (“arm”).

boech n

1. forearm
2. front shank (of an animal)

This noun needs an inflection-table template.

• Dutch: boeg
  • Afrikaans: boeg

• “boech”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “boech”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN