Fedra > Books: winter‎ (43)

Ο περιβάλλων χώρος ξαφνικά ταίριαζε απόλυτα με το συγκεκριμένο έγκλημα: κάτι χαοτικό, σκοτεινό και παγωμένο, όπου τα απεγνωσμένα χλιμιντρίσματα ενός αλόγου χάνονταν εύκολα μέσα στα ουρλιαχτά του ανέμου.

«Quos vult perdere Jupiter prius dementat» της είπε. Η γυναίκα τον κοίταξε χωρίς να καταλαβαίνει. «Είναι λατινικά: “Όσους θέλει να καταστρέψει ο Δίας, πρώτα τους κάνει να χάσουν τα λογικά τους”».

Θεέ μου! Η καθεμιά τους είχε περισσότερη τεστοστερόνη απ’ ότι αυτός και ο Εσπεραντιέ μαζί!

Και σ’αυτή τη γεωγραφία του τρόμου, οι κάπες, τα δαχτυλίδια, τα κομμένα ή μη δάχτυλα ήταν σαν πετραδάκια που άφηνε ο δολοφόνος στο πέρασμά του.

Καλός βασιλιάς είναι εκείνος που χαίρει της εμπιστοσύνης του λαού του -

Καλός βασιλιάς είναι εκείνος που χαίρει της εμπιστοσύνης του λαού του - και εκείνος που αξίζει αυτή την εμπιστοσύνη.

Three Pines might be stable but it was never still.

Armand Gamache had always held unfashionable beliefs. He believed that light would banish the shadows. That kindness was more powerful than cruelty, and that goodness existed, even in the most desperate places. He believed that evil had its limits. But looking at the young men and women staring at him now, who’d seen something terrible about to happen and had done nothing, Chief Inspector Gamache wondered if he could have been wrong all this time.