What do you think?
Rate this book
Το βιβλίο της ανησυχίας τόμος Β΄
Ο Φερνάντο Πεσσόα ήταν πορτογάλος ποιητής, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας (1888-1935). Τα περισσότερα από τα έργα του δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του. Εκτός από τα έργα που υπέγραφε με το όνομά του (το "ορθώνυμό" του), χρησιμοποίησε μια σειρά από "ετερώνυμα" (τα πιο γνωστά: Alvaro de Campos, Ricardo Reis και Alberto Caeiro, στον χώρο της ποίησης, Bernardo Soares στον χώρο της πεζογραφίας - ο συγγραφέας του "Βιβλίου της ανησυχίας").
Σε μια βιβλιογραφία του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Παρουσία" ("Presenca"), το 1928, ο ίδιος ο ποιητής σημειώνει: "Τα έργα του Fernando Pessoa ανήκουν σε δύο κατηγορίες, που ονομάζουμε ορθώνυμα και ετερώνυμα έργα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανώνυμο ή για ψευδώνυμο, γιατί δεν πρόκειται γι αυτό. Στην περίπτωση του ψευδώνυμου, το έργο είναι του δημιουργού προσωπικά, αλλά υπογεγραμμένο μ ένα όνομα που δεν είναι το δικό του· το ετερώνυμο έργο είναι του δημιουργού έξω από το πρόσωπό του, είναι μια πλήρης προσωπικότητα, που έπλασε ο ίδιος, όπως θα ήταν τα λόγια ενός προσώπου σ ένα δράμα του".
Ο Pessoa θεωρείται ένας από τους ριζικότερους ανανεωτές της σύγχρονης λογοτεχνίας στις αρχές του 20ου αιώνα.
Σε μια βιβλιογραφία του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Παρουσία" ("Presenca"), το 1928, ο ίδιος ο ποιητής σημειώνει: "Τα έργα του Fernando Pessoa ανήκουν σε δύο κατηγορίες, που ονομάζουμε ορθώνυμα και ετερώνυμα έργα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανώνυμο ή για ψευδώνυμο, γιατί δεν πρόκειται γι αυτό. Στην περίπτωση του ψευδώνυμου, το έργο είναι του δημιουργού προσωπικά, αλλά υπογεγραμμένο μ ένα όνομα που δεν είναι το δικό του· το ετερώνυμο έργο είναι του δημιουργού έξω από το πρόσωπό του, είναι μια πλήρης προσωπικότητα, που έπλασε ο ίδιος, όπως θα ήταν τα λόγια ενός προσώπου σ ένα δράμα του".
Ο Pessoa θεωρείται ένας από τους ριζικότερους ανανεωτές της σύγχρονης λογοτεχνίας στις αρχές του 20ου αιώνα.
366 pages, Paperback
First published June 1, 1982
About the author
Fernando Pessoa
1,161 books5,816 followersFernando António Nogueira Pessoa was a poet and writer.
It is sometimes said that the four greatest Portuguese poets of modern times are Fernando Pessoa. The statement is possible since Pessoa, whose name means ‘person’ in Portuguese, had three alter egos who wrote in styles completely different from his own. In fact Pessoa wrote under dozens of names, but Alberto Caeiro, Ricardo Reis and Álvaro de Campos were – their creator claimed – full-fledged individuals who wrote things that he himself would never or could never write. He dubbed them ‘heteronyms’ rather than pseudonyms, since they were not false names but “other names”, belonging to distinct literary personalities. Not only were their styles different; they thought differently, they had different religious and political views, different aesthetic sensibilities, different social temperaments. And each produced a large body of poetry. Álvaro de Campos and Ricardo Reis also signed dozens of pages of prose.
The critic Harold Bloom referred to him in the book The Western Canon as the most representative poet of the twentieth century, along with Pablo Neruda.
It is sometimes said that the four greatest Portuguese poets of modern times are Fernando Pessoa. The statement is possible since Pessoa, whose name means ‘person’ in Portuguese, had three alter egos who wrote in styles completely different from his own. In fact Pessoa wrote under dozens of names, but Alberto Caeiro, Ricardo Reis and Álvaro de Campos were – their creator claimed – full-fledged individuals who wrote things that he himself would never or could never write. He dubbed them ‘heteronyms’ rather than pseudonyms, since they were not false names but “other names”, belonging to distinct literary personalities. Not only were their styles different; they thought differently, they had different religious and political views, different aesthetic sensibilities, different social temperaments. And each produced a large body of poetry. Álvaro de Campos and Ricardo Reis also signed dozens of pages of prose.
The critic Harold Bloom referred to him in the book The Western Canon as the most representative poet of the twentieth century, along with Pablo Neruda.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
August 2, 2017
Το βιβλίο αυτό ονομάζεται "Βιβλίο της Ανησυχίας" και είναι ένα ταξίδι απο απο μία άγνωστη αφετηρία προς κάποιον άγνωστο προορισμό.
Το ταξίδι με αυτό το βιβλικό νοσηρό έργο δεν τελειώνει ποτέ.
Αιώνιο; ημιτελές; αποσπασματικό; ανολοκλήρωτο;
Μάλλον "απόξενο" σαν το ύφος γραφής του συγγραφέα. Ίσως ένα ημερολόγιο εξομολόγησης που γράφτηκε κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού μέσα σε ένα όνειρο.
Κάποιος ανήσυχος,ονειροπόλος,
κοινωνιολόγος ταξιδευτής είναι ο μοναδικός συνεπιβάτης μας σε αυτό το πολύπλοκο και γεμάτο περιστροφές ταξίδι προς άγνωστα λιμάνια.
Κατά τη διάρκεια που μας απομακρύνει απο την πραγματικότητα της σκέψης και του συναισθήματος, ταξιδεύοντας στην πρόζα της ονειροπόλησης, μας αφηγείται τις αισθήσεις, τις ιδέες και τα συναισθήματα του -μέσα απο επινοημένες προσωπικότητες και διχασμούς- ως τη μοναδική του πραγματικότητα, τη βεβαιότητα του για τις αισθήσεις που αποκαλεί δικές του.
Προφανώς αυτό που επιδιώκει το πετυχαίνει. Μας εξομολογείται μέσα απο μια ονειροπόληση το ανώφελο και την οδυνηρή και στείρα μανία του ονειρεύεσθαι...
Ο αναγνώστης ξεκινώντας αυτό το ταξίδι απομάκρυνσης απο τη γνωστή και οικεία τάξη πραγμάτων προς την αναθεώρηση των πάντων,τη λογική ασυνέχεια και τις επικουρικές σκέψεις των αισθήσεων, βαραίνει με πολλά φορτία την πνευματική του κρίση.
Έχοντας ως μοναδικό συνταξιδιώτη το μοναχικό και πολύμορφο συγγραφέα πρέπει αναγκαστικά να απομονωθούμε μαζί του και να σεβαστούμε την αλήθεια του.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, αν επιθυμούμε κάποια στιγμή να φθάσουμε στο λιμάνι των συμπερασμάτων κατανοώντας όσα αντιφατικά μηνύματα διατείνεται πως αληθεύουν για τις αξίες και τα νοήματα που αναγράφονται στο πνευματικό του ημερολόγιο.
Μοναδική βοήθεια η διαίσθηση μας.
Έτσι, μέσα στις απέραντες εκτάσεις της ψυχής με πυξίδα την αίσθηση και την ευφυΐα μας θα μπορέσουμε να διακρίνουμε αν οι μορφές του ονείρου στην πραγματικότητα τους, είναι διαφορετικές η μία απο την άλλη.
Ο Πεσσόα είναι ο αταξίδευτος λογοτέχνης που προσπαθεί να μας πείσει εμμονικά πως η καλλιέργεια της γνώσης, της ευαισθησίας και της κατανόησης υπάρχουν στον καθέναν μας.
Θεωρεί πολύτιμη και μεγαλειώδη την ευαισθησία του ατόμου η οποία για να αποκτηθεί απαιτεί απομάκρυνση απο την πραγματικότητα.
Με παράλληλη μελέτη και λεπτομερή ανάλυση βαθαίνει και καλλιεργείται η ευαισθησία, αφού αποκλειστικά μέσα μας υπάρχουν και διχοτομούνται τα πάντα.
Η ψυχή, το "είναι" και το μη "είναι" του Πεσσόα ταυτίζονται με τα αντίστοιχα όλη της ανθρωπότητας.
Παραθέτω δυο αποσπασμάτα, ένα απο το "Βιβλίο της Ανησυχίας" και ένα απο το ποίημα "Η πόλις" του Καβάφη επειδή θεωρώ πως αν ο ποιητής μας είχε ασχοληθεί με την πρόζα κάπως έτσι -ίσως και καλύτερα- θα έγραφε.
«Να ταξιδέψω; Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω: πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου, ή του πεπρωμένου μου, σκυμμένος πάνω από τα πρόσωπα και τις χειρονομίες, πάντα ίδια και πάντα διαφορετικά, όπως, τελικά, είναι και τα τοπία. [...]
Γιατί να ταξιδέψω; Πού αλλού θα βρισκόμουνα παρά μέσα σε μένα τον ίδιο;»
Φερνάντο Πεσσόα, Το βιβλίο της ανησυχίας.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
«Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού - μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.»
Κ.Π.Καβάφης, Η πόλις.
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
Το ταξίδι με αυτό το βιβλικό νοσηρό έργο δεν τελειώνει ποτέ.
Αιώνιο; ημιτελές; αποσπασματικό; ανολοκλήρωτο;
Μάλλον "απόξενο" σαν το ύφος γραφής του συγγραφέα. Ίσως ένα ημερολόγιο εξομολόγησης που γράφτηκε κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού μέσα σε ένα όνειρο.
Κάποιος ανήσυχος,ονειροπόλος,
κοινωνιολόγος ταξιδευτής είναι ο μοναδικός συνεπιβάτης μας σε αυτό το πολύπλοκο και γεμάτο περιστροφές ταξίδι προς άγνωστα λιμάνια.
Κατά τη διάρκεια που μας απομακρύνει απο την πραγματικότητα της σκέψης και του συναισθήματος, ταξιδεύοντας στην πρόζα της ονειροπόλησης, μας αφηγείται τις αισθήσεις, τις ιδέες και τα συναισθήματα του -μέσα απο επινοημένες προσωπικότητες και διχασμούς- ως τη μοναδική του πραγματικότητα, τη βεβαιότητα του για τις αισθήσεις που αποκαλεί δικές του.
Προφανώς αυτό που επιδιώκει το πετυχαίνει. Μας εξομολογείται μέσα απο μια ονειροπόληση το ανώφελο και την οδυνηρή και στείρα μανία του ονειρεύεσθαι...
Ο αναγνώστης ξεκινώντας αυτό το ταξίδι απομάκρυνσης απο τη γνωστή και οικεία τάξη πραγμάτων προς την αναθεώρηση των πάντων,τη λογική ασυνέχεια και τις επικουρικές σκέψεις των αισθήσεων, βαραίνει με πολλά φορτία την πνευματική του κρίση.
Έχοντας ως μοναδικό συνταξιδιώτη το μοναχικό και πολύμορφο συγγραφέα πρέπει αναγκαστικά να απομονωθούμε μαζί του και να σεβαστούμε την αλήθεια του.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, αν επιθυμούμε κάποια στιγμή να φθάσουμε στο λιμάνι των συμπερασμάτων κατανοώντας όσα αντιφατικά μηνύματα διατείνεται πως αληθεύουν για τις αξίες και τα νοήματα που αναγράφονται στο πνευματικό του ημερολόγιο.
Μοναδική βοήθεια η διαίσθηση μας.
Έτσι, μέσα στις απέραντες εκτάσεις της ψυχής με πυξίδα την αίσθηση και την ευφυΐα μας θα μπορέσουμε να διακρίνουμε αν οι μορφές του ονείρου στην πραγματικότητα τους, είναι διαφορετικές η μία απο την άλλη.
Ο Πεσσόα είναι ο αταξίδευτος λογοτέχνης που προσπαθεί να μας πείσει εμμονικά πως η καλλιέργεια της γνώσης, της ευαισθησίας και της κατανόησης υπάρχουν στον καθέναν μας.
Θεωρεί πολύτιμη και μεγαλειώδη την ευαισθησία του ατόμου η οποία για να αποκτηθεί απαιτεί απομάκρυνση απο την πραγματικότητα.
Με παράλληλη μελέτη και λεπτομερή ανάλυση βαθαίνει και καλλιεργείται η ευαισθησία, αφού αποκλειστικά μέσα μας υπάρχουν και διχοτομούνται τα πάντα.
Η ψυχή, το "είναι" και το μη "είναι" του Πεσσόα ταυτίζονται με τα αντίστοιχα όλη της ανθρωπότητας.
Παραθέτω δυο αποσπασμάτα, ένα απο το "Βιβλίο της Ανησυχίας" και ένα απο το ποίημα "Η πόλις" του Καβάφη επειδή θεωρώ πως αν ο ποιητής μας είχε ασχοληθεί με την πρόζα κάπως έτσι -ίσως και καλύτερα- θα έγραφε.
«Να ταξιδέψω; Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω: πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου, ή του πεπρωμένου μου, σκυμμένος πάνω από τα πρόσωπα και τις χειρονομίες, πάντα ίδια και πάντα διαφορετικά, όπως, τελικά, είναι και τα τοπία. [...]
Γιατί να ταξιδέψω; Πού αλλού θα βρισκόμουνα παρά μέσα σε μένα τον ίδιο;»
Φερνάντο Πεσσόα, Το βιβλίο της ανησυχίας.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
«Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού - μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.»
Κ.Π.Καβάφης, Η πόλις.
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
August 17, 2020
" Το βιβλίο της Ανησυχίας Α και Β τόμος"
Ένα αναγνωστικό ταξίδι που έχει ως στόχο την προσωπική ενδοσκόπηση.
Απευθυνόμενο σε όλους εμάς με εμφανή την οικουμενικότητα ο συγγραφέας κεντάει προσπαθώντας
να "θεραπεύσει" τον εκάστοτε αναγνώστη ώστε να ψυχογραφήσει τον εαυτό του και να αναθεωρήσει όλες τις απόψεις που είχε μέχρι τώρα.
Μέσα από τα αποσπάσματα έχουμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στα όνειρα αυτού του ονειροπόλου. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίσουμε την αλήθεια του. Η μέθοδος αυτή είναι η απομόνωση από όλα τα άτομα τα οποία μας απομακρύνουν από το δρόμο της γνώσης. Εξάλλου δε χρειαζόμαστε κανένα δίπλα μας αφού όλοι μας πνίγουν μια κ μετατρέπονται σε κτητικά όντα κ μας προκαλούν πλήξη.
Τα θέματα και στους δύο τόμους είναι πολλά. Από την αρρώστια, τις φιλικές σχέσεις, τη δυτικότερα, τον έρωτα, τις θρησκευτικές επιλογές, την τάση φυγής μέχρι το σεξ και τον αυνανισμό. Βασικός σταθμός η ονειροπόληση που διακατέχει κάθε άνθρωπο και η προσπάθεια διαχωρισμού μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου.
Ο Πεσσόα πρόδηλα ονειροπόλος και συνάμα πεσιμιστής, μοναχικός και ρεαλιστής ζητά από εμάς να γίνουμε συνεπιβάτες κ συνταξιδιώτες σε ένα ταξίδι ψυχανάλυσης που ως απώτερο σκοπό έχει να μας κάνει καλύτερες προσωπικότητες δίνοντάς μας τη δυνατότητα να ψάξουμε όλα τα όνειρα που πλάθουμε κ να αναλύσουμε όλες τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά.
Ένα αναγνωστικό ταξίδι που έχει ως στόχο την προσωπική ενδοσκόπηση.
Απευθυνόμενο σε όλους εμάς με εμφανή την οικουμενικότητα ο συγγραφέας κεντάει προσπαθώντας
να "θεραπεύσει" τον εκάστοτε αναγνώστη ώστε να ψυχογραφήσει τον εαυτό του και να αναθεωρήσει όλες τις απόψεις που είχε μέχρι τώρα.
Μέσα από τα αποσπάσματα έχουμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στα όνειρα αυτού του ονειροπόλου. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίσουμε την αλήθεια του. Η μέθοδος αυτή είναι η απομόνωση από όλα τα άτομα τα οποία μας απομακρύνουν από το δρόμο της γνώσης. Εξάλλου δε χρειαζόμαστε κανένα δίπλα μας αφού όλοι μας πνίγουν μια κ μετατρέπονται σε κτητικά όντα κ μας προκαλούν πλήξη.
Τα θέματα και στους δύο τόμους είναι πολλά. Από την αρρώστια, τις φιλικές σχέσεις, τη δυτικότερα, τον έρωτα, τις θρησκευτικές επιλογές, την τάση φυγής μέχρι το σεξ και τον αυνανισμό. Βασικός σταθμός η ονειροπόληση που διακατέχει κάθε άνθρωπο και η προσπάθεια διαχωρισμού μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου.
Ο Πεσσόα πρόδηλα ονειροπόλος και συνάμα πεσιμιστής, μοναχικός και ρεαλιστής ζητά από εμάς να γίνουμε συνεπιβάτες κ συνταξιδιώτες σε ένα ταξίδι ψυχανάλυσης που ως απώτερο σκοπό έχει να μας κάνει καλύτερες προσωπικότητες δίνοντάς μας τη δυνατότητα να ψάξουμε όλα τα όνειρα που πλάθουμε κ να αναλύσουμε όλες τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά.
November 30, 2021
Αυτός που πέτυχε μια εξομολόγηση εν ονείρω του ανώφελου και της οδυνηρής και στείρας μανίας του ονειρεύεσθαι.
November 14, 2022
Από όλους τους συγγραφείς του 20ού αιώνα, κανείς ίσως δεν συνόψισε την ουσία του μηδενισμού όπως ο Fernando Pessoa. Το Βιβλίο της Ανησυχίας, ένα κολοσσιαίο γραπτό, μία μεγαλειώδης γέφυρα ανάμεσα στην ιδιοσυγκρασιακή ματιά του Montaigne και τη�� εκρηκτικότητα του νιτσεϊκού αφορισμού, ανήκει στο πάνθεον των μεγάλων 'χαμένων' κειμένων, αφού δημοσιεύθηκε μόλις το 1982, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα του.
Είναι πραγματικός πειρασμός να αναρωτηθεί κανείς τι είδους πορεία θα είχε ακολουθήσει η διανόηση του υπαρξισμού αν είχε ήδη περιλάβει στο corpus της το αριστούργημα του Pessoa. Άσεμνος και βέβηλος, σκοτεινός ιερέας της πλήξης, της παραίτησης και της αποξένωσης, αρνητής των ανθρώπινων σχέσεων, του έρωτα, του χθες και του αύριο, ενίοτε και της ίδιας της πραγματικότητας, ο ημιετερώνυμος Bernando Soares εκτοξεύει πύρινα βέλη προς κάθε κατεύθυνση και κατά παντός υπευθύνου, αφήνοντας ως παρακαταθήκη λογοτεχνικά διαμάντια που λάμπουν μέσα στην τρομακτική τους πολυθραυσματικότητα.
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ βιβλίο από το οποίο να ήθελα να κλέψω, να εκτυπώσω και να κορνιζάρω τόσες προτάσεις μαζεμένες. Ο Pessoa είναι πολύ απλά ένας τεράστιος συγγραφέας, και αυτή εδώ η 'Αυτοβιογραφία χωρίς γεγονότα' ορθώνεται περήφανα ως ένα από τα κορυφαία έργα του.
Είναι πραγματικός πειρασμός να αναρωτηθεί κανείς τι είδους πορεία θα είχε ακολουθήσει η διανόηση του υπαρξισμού αν είχε ήδη περιλάβει στο corpus της το αριστούργημα του Pessoa. Άσεμνος και βέβηλος, σκοτεινός ιερέας της πλήξης, της παραίτησης και της αποξένωσης, αρνητής των ανθρώπινων σχέσεων, του έρωτα, του χθες και του αύριο, ενίοτε και της ίδιας της πραγματικότητας, ο ημιετερώνυμος Bernando Soares εκτοξεύει πύρινα βέλη προς κάθε κατεύθυνση και κατά παντός υπευθύνου, αφήνοντας ως παρακαταθήκη λογοτεχνικά διαμάντια που λάμπουν μέσα στην τρομακτική τους πολυθραυσματικότητα.
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ βιβλίο από το οποίο να ήθελα να κλέψω, να εκτυπώσω και να κορνιζάρω τόσες προτάσεις μαζεμένες. Ο Pessoa είναι πολύ απλά ένας τεράστιος συγγραφέας, και αυτή εδώ η 'Αυτοβιογραφία χωρίς γεγονότα' ορθώνεται περήφανα ως ένα από τα κορυφαία έργα του.
Displaying 1 - 4 of 4 reviews