What do you think?
Rate this book
Къщата от хартия
Литературата може да убива. Това е изходната точка на "Къщата от хартия", история, в която книгите се превръщат във фетиш.
Няколко дни преди да получи странно издание на "Линията на сянката"от Джоузеф Конрад, Блума Ленън загива, прегазена от кола, докато чете поема на Емили Дикинсън. От този момент разказвачът и едновременно герой, ще разкрива мистерията на тази смърт. Разследване, което ще го накара да напусне уютния му и спокоен университетски кабинет в Кеймбридж, за да се озове в Уругвай и разбули тайната на необикновения екземпляр на Конрад, покрит с миниатюрни частици цимент.
Книга за необузданата страст към книгите и колекционерството, страст, която се превръща в обсебване и самоубийствена лудост.
Няколко дни преди да получи странно издание на "Линията на сянката"от Джоузеф Конрад, Блума Ленън загива, прегазена от кола, докато чете поема на Емили Дикинсън. От този момент разказвачът и едновременно герой, ще разкрива мистерията на тази смърт. Разследване, което ще го накара да напусне уютния му и спокоен университетски кабинет в Кеймбридж, за да се озове в Уругвай и разбули тайната на необикновения екземпляр на Конрад, покрит с миниатюрни частици цимент.
Книга за необузданата страст към книгите и колекционерството, страст, която се превръща в обсебване и самоубийствена лудост.
88 pages, Paperback
First published January 1, 2002
About the author
Carlos María Domínguez
22 books80 followersCarlos María Domínguez was born in Buenos Aires in 1955 and has lived in Montevideo, Uruguay since 1989.
He is the author of Mares Baldíos, a collection of short stories, as well as five novels, including La Mujer Hablada, which won the Bartolomé Hidalgo Prize, Tres Muescas en mi Carabina, which won the Juan Carlos Onetti Prize, and The Paper House, which won the Premio de la Fundación Lolita Rubial, Vienna's Jury of Young Readers Prize, and has been translated into 18 languages.
Domínguez's nonfiction work includes Delitos de Amores Crueles, Escritos en el Agua, and El Norte Profundo, as well biographies about Juan Carlos Onetti, Roberto de las Carreras, and Tola Invernizzi. His journalistic articles have been collected in two books: El Compás de Oro and Historias del Polvo y el Camino.
He is the author of Mares Baldíos, a collection of short stories, as well as five novels, including La Mujer Hablada, which won the Bartolomé Hidalgo Prize, Tres Muescas en mi Carabina, which won the Juan Carlos Onetti Prize, and The Paper House, which won the Premio de la Fundación Lolita Rubial, Vienna's Jury of Young Readers Prize, and has been translated into 18 languages.
Domínguez's nonfiction work includes Delitos de Amores Crueles, Escritos en el Agua, and El Norte Profundo, as well biographies about Juan Carlos Onetti, Roberto de las Carreras, and Tola Invernizzi. His journalistic articles have been collected in two books: El Compás de Oro and Historias del Polvo y el Camino.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,376 reviews
December 20, 2023
Books are dangerous things…
The House of Paper is about books and readers.
Who buys old and rare secondhand books?
Every reader has his destiny. And every book has its own destiny too.
The House of Paper is a tale about destinies of both books and readers.
And although the story is about books and libraries and it shows some fine elements of magical realism it is written more in the style of Felisberto Hernández than in the style of Jorge Luis Borges.
Read books carefully… Reading too many books may drive one mad.
An elderly professor of classical languages, Leonard Wood, was left paralyzed after being struck on the head by five volumes of the Encyclopaedia Britannica that fell from a shelf in his library; my friend Richard broke a leg when he tried to reach William Faulkner's Absalom, Absalom!, which was so awkwardly placed he fell off his stepladder. Another of my friends in Buenos Aires caught TB in the basement of a public archive, and I even knew a dog from Chile that died of indigestion from swallowing the pages of The Brothers Karamazov one afternoon when rage got the better of him.
The House of Paper is about books and readers.
Who buys old and rare secondhand books?
“There are two sorts, if I may explain: on the one hand, the collectors, whose aim is to amass rare editions: Horacio Quiroga’s magazine in Salto, not only the books written by Borges, but all his articles; editions by Colombo, Güiraldes’s editor, or the exquisite bindings signed by Bonet, even though they never even open them except to look at the pages, in the same way for example, that people contemplate a beautiful object, a rare piece. On the other, there are bibliophiles who are readers, who throughout their life have built up important libraries.”
Every reader has his destiny. And every book has its own destiny too.
The House of Paper is a tale about destinies of both books and readers.
And although the story is about books and libraries and it shows some fine elements of magical realism it is written more in the style of Felisberto Hernández than in the style of Jorge Luis Borges.
Read books carefully… Reading too many books may drive one mad.
April 17, 2022
La Casa de Papel = The House of Paper, Carlos María Domínguez
In the spring of 1998, Bluma Lennon, a Cambridge academic who has just acquired a copy of Emily Dickinson's Poems from a second-hand bookshop in Soho, is knocked down and killed at a crossroads. Following Bluma's death, a colleague finds in her house a copy of Conrad's The Shadow Line inscribed with a mysterious dedication and crusted around the edges with what appears to be cement. Intrigued, the colleague begins an investigation which will take him on a journey from Cambridge to Buenos Aires and across the River Plate to Montevideo as he hunts for clues to the identity and fate of an obscure and dedicated bibliophile.
He learns the story of Carlos Brauer, a man whose obsession for books is all consuming. Vast bookcases fill his rooms from end to end, floor to ceiling, forcing his car out of the garage and even himself out of his bedroom and in to the attic. Books are arranged according to a strict system: Shakespeare cannot be placed next to Marlowe, because of accusations of plagiarism between the two, and Martin Amis cannot sit alongside Julian Barnes. All becomes dependent upon a complex indexing system, which will ultimately prove to be the undoing of this man of books.
عنوانهای چاپ شده در ایران: «خانه ی کاغذی»؛ «خانه کاغذی»؛ نویسنده: کارلوس ماریا دومینگس (دومینگوئز)؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و چهارم ماه آگوست سال2015میلادی
عنوان: خانه ی کاغذی؛ نویسنده: کارلوس ماریا دومینگس؛ مترجم: بیوک بوداغی؛ تهران آگه، سال1393؛ در76ص؛ شابک9789643292973؛ ویراست دوم: سال1396، در76ص؛ شابک9789643293345؛ موضوع: داستانهای نویسندگان آرژانتین تبار اروگوئه - سده21م
عنوان: خانه کاغذی؛ نویسنده: کارلوس ماریا دومینگوئز؛ ترجمه از زبان اسپانیایی به زبان انگلیسی نیک کیستور؛ مترجم: شقایق قندهاری؛ با تصویرگری پیتر سیس؛ تهران: آموت، سال1393؛ در110ص؛ شابک9786005941340؛ چاپ دوم سال1394؛ چاپ سوم سال1396؛
رمان «خانه کاغذی» در نگاه نخست با داستان زندگی زنی به نام «بلوما لنون» آغاز میشود، که استاد رشته ی ادبیات انگلیسی است، و روزی هنگام عبور از عرض خیابان، در حالیکه مشغول خواندن شعری از «امیلی دیکنسون» بوده، با ماشینی تصادف میکند و ...، اما در واقع داستان از اینجا به آهستگی وارد زندگی دیگران میشود؛ سپس با داستان زندگی مردی به اسم «کارلوس بروئر» آشنا میشویم که به گونه ای جنون آمیز، عاشق و دلمشغول کتاب خواندن است، و با شوق بی پایان کتابها را میخواند؛ همین عشق بی پایان به خوانش کتابها، زندگی او را دگرگون میکند
تاریخ بهنگام رسانی 14/06/1399هجری خورشیدی؛ 27/01/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
In the spring of 1998, Bluma Lennon, a Cambridge academic who has just acquired a copy of Emily Dickinson's Poems from a second-hand bookshop in Soho, is knocked down and killed at a crossroads. Following Bluma's death, a colleague finds in her house a copy of Conrad's The Shadow Line inscribed with a mysterious dedication and crusted around the edges with what appears to be cement. Intrigued, the colleague begins an investigation which will take him on a journey from Cambridge to Buenos Aires and across the River Plate to Montevideo as he hunts for clues to the identity and fate of an obscure and dedicated bibliophile.
He learns the story of Carlos Brauer, a man whose obsession for books is all consuming. Vast bookcases fill his rooms from end to end, floor to ceiling, forcing his car out of the garage and even himself out of his bedroom and in to the attic. Books are arranged according to a strict system: Shakespeare cannot be placed next to Marlowe, because of accusations of plagiarism between the two, and Martin Amis cannot sit alongside Julian Barnes. All becomes dependent upon a complex indexing system, which will ultimately prove to be the undoing of this man of books.
عنوانهای چاپ شده در ایران: «خانه ی کاغذی»؛ «خانه کاغذی»؛ نویسنده: کارلوس ماریا دومینگس (دومینگوئز)؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و چهارم ماه آگوست سال2015میلادی
عنوان: خانه ی کاغذی؛ نویسنده: کارلوس ماریا دومینگس؛ مترجم: بیوک بوداغی؛ تهران آگه، سال1393؛ در76ص؛ شابک9789643292973؛ ویراست دوم: سال1396، در76ص؛ شابک9789643293345؛ موضوع: داستانهای نویسندگان آرژانتین تبار اروگوئه - سده21م
عنوان: خانه کاغذی؛ نویسنده: کارلوس ماریا دومینگوئز؛ ترجمه از زبان اسپانیایی به زبان انگلیسی نیک کیستور؛ مترجم: شقایق قندهاری؛ با تصویرگری پیتر سیس؛ تهران: آموت، سال1393؛ در110ص؛ شابک9786005941340؛ چاپ دوم سال1394؛ چاپ سوم سال1396؛
رمان «خانه کاغذی» در نگاه نخست با داستان زندگی زنی به نام «بلوما لنون» آغاز میشود، که استاد رشته ی ادبیات انگلیسی است، و روزی هنگام عبور از عرض خیابان، در حالیکه مشغول خواندن شعری از «امیلی دیکنسون» بوده، با ماشینی تصادف میکند و ...، اما در واقع داستان از اینجا به آهستگی وارد زندگی دیگران میشود؛ سپس با داستان زندگی مردی به اسم «کارلوس بروئر» آشنا میشویم که به گونه ای جنون آمیز، عاشق و دلمشغول کتاب خواندن است، و با شوق بی پایان کتابها را میخواند؛ همین عشق بی پایان به خوانش کتابها، زندگی او را دگرگون میکند
تاریخ بهنگام رسانی 14/06/1399هجری خورشیدی؛ 27/01/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
October 23, 2019
Ευλαβική πίστη και πεποίθηση αιώνια ότι η δημιουργία βιβλιοθήκης είναι παρόμοια σαν έννοια και παρανοϊκή σαν ιδέα, με τη δημιουργία μιας ζωής.
Δημιουργώντας μια αλληγορία που προσωπικά την θεωρώ ουσιαστική πραγματικότητα,
ο Ντομίνγκες ανοίγει παράθυρο μεταρσίωσης στον ακαδημαϊκό κόσμο, στην λογοτεχνική εμμονική αγάπη που γίνεται λατρεία και αφήνει τον αναγνώστη
να θαυμάσει την ερωτική σχέση
μεταξύ πραγματικότητας και γλώσσας,
την απόρριψη της αυταπάτης που σταδιακά αποκαλύπτεται σε κάθε εξελισσόμενη ύπαρξη,
την θεραπεία πάσης φύσεως πληγών
απο εξηγήσεις αυτογνωσίας
και την μάχη ανάμεσα σε εγκεφαλική νόηση και συναισθηματική σχέση που ως έπαθλο
δημοπρατείται παράνομα στις βιβλιοθήκες των ονείρων και των εφιαλτών, η αιώνια ζωή.
Η νεκρολογία του θανάτου που γράφεται και ψιθυρίζεται μόνο απο μύστες και λάτρεις των βιβλίων, με αυτοσυνειδητά λογοτεχνική προσέγγιση.
Επόμενο έπαθλο η κατανόηση σχετικά με τα στάδια της αγάπης, της εμμονής, του μυστηρίου, και της ταξιδιάρας καρδιάς, που συνοδεύουν μια ζωή αφιερωμένη στη συλλογή βιβλίων.
Η απουσία αποχωρισμών και παντοτινών εξαναγκασμών, οι αποκαλύψεις των ανείπωτων,
οι παραδόσεις των ανεπίδοτων.
Όλα αυτά, και πολλά αλλά, όλες οι ζωές
και οι άπειροι θάνατοι κάθε είδους,
σε κάθε εποχή παρελθοντική, παροντική
ή του μέλλοντος σε κάθε διάσταση χώρου,
χρόνου, ύλης και υπέραστρικής διασυμπαντικής
έμβιας οργανικής ανάπτυξης,
σε κάθε χαρτί γραμμένο απο χέρι που κάηκε μαζεύοντας πνευματικές φλόγες,
σε κάθε δέντρο που δίνει τη ζωή του για να δημιουργηθούν σωματικά περιβλήματα με ουσία και ψυχή, εμπεριέχοντας πολλή φαντασία και γνώση υπάρχει
το «χάρτινο σπίτι»,
όπως έγραψε αριστουργηματικά ο Ντομίνγκες.
Μια διαχωριστική γραμμή απο αρώματα και γεύσεις συγγραφικών θαυμάτων, που ξεχωρίζει την αγάπη,
τον σεβασμό, την ευλαβική πίστη ,
τη λατρεία στο διάβασμα και τη συλλογή βιβλίων,
απο την κανιβαλίστικη και υποβλητικά ιδεοληπτική εμμονή του καταναγκασμού σε απάθεια,
αταξία, χάος, απομόνωση και καταστροφικά
ακούσια εξαφάνιση αλυσοδεμένων αναγνωστών με την δυστυχία της παράνοιας.
Είναι ένα υπερέξοχο μικρό βιβλίο, ως βιβλίο,
όπως όλα τα βιβλια που αγαπήσαμε,
σαν κόσμημα που επιτρέπεται να φορούν μόνο οι φανατικοί βιβλιοφάγοι,
μόνο οι εραστές της μυρωδιάς απο φρεσκοτυπωμένο, συμπαγές, βιβλιοδετημένο, φρέσκοκολλημένο χαρτί, αυτοί και μόνο αυτοί
που χορταίνουν με αυτή τη μυρωδιά των βιβλίων
και τους χαρίζουν τα πιο γλυκά τους χάδια και τα πιο μεγάλα τους μυστικά,
ανταλλάσσοντας όνειρα και ελπίδες, με αυξημένη παροχή απο πληθώρα συναισθημάτων.
Ο Μπράουερ που πρωταγωνιστεί ως αφανής ήρωας στην ιστορία μας, έχτισε το μαυσωλείο,
το χάρτινο σπίτι,
για να ζήσει μέσα σε αυτό όσο κρατάει η ιστορία του Τζόζεφ Κόνραντ στην γραμμή της σκιάς.
Κατέληξε εκεί όταν καταστράφηκε άθελα του ο ναός μέσα στον οποίο υπήρχε το νάμα της ύπαρξης του.
Όταν έπαψε να αναπνέει ένα μεγάλο μέρος απο τις βιβλιοθήκες του, μέσα στις οποίες, κατοικούσαν οι οργανισμοί της μεθεξης μαι της μεταρσίωσης του,
τα χιλιάδες βιβλια του.
Δεν θα αναφερθώ στην υπόθεση του βιβλίου.
Άλλωστε επιβάλλεται να το διαβάσουν όσοι πιστεύουν πως ειναι αναγνώστες.
Μα θα κλείσω με το ρεφρέν του Μπράουερ,
όταν ο φίλος του τον επέπλητε επειδή σημείωνε και έγραφε τις σκέψεις του πάνω στα βιβλία.
« Γαμάω το κάθε βιβλίο, κι αν δεν αφήσω σημάδι, δεν υπάρχει οργασμός»
💥💥💥💥💥
⭐️⭐️⭐️💜💜💜⭐️⭐️⭐️💜💜💜
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
Δημιουργώντας μια αλληγορία που προσωπικά την θεωρώ ουσιαστική πραγματικότητα,
ο Ντομίνγκες ανοίγει παράθυρο μεταρσίωσης στον ακαδημαϊκό κόσμο, στην λογοτεχνική εμμονική αγάπη που γίνεται λατρεία και αφήνει τον αναγνώστη
να θαυμάσει την ερωτική σχέση
μεταξύ πραγματικότητας και γλώσσας,
την απόρριψη της αυταπάτης που σταδιακά αποκαλύπτεται σε κάθε εξελισσόμενη ύπαρξη,
την θεραπεία πάσης φύσεως πληγών
απο εξηγήσεις αυτογνωσίας
και την μάχη ανάμεσα σε εγκεφαλική νόηση και συναισθηματική σχέση που ως έπαθλο
δημοπρατείται παράνομα στις βιβλιοθήκες των ονείρων και των εφιαλτών, η αιώνια ζωή.
Η νεκρολογία του θανάτου που γράφεται και ψιθυρίζεται μόνο απο μύστες και λάτρεις των βιβλίων, με αυτοσυνειδητά λογοτεχνική προσέγγιση.
Επόμενο έπαθλο η κατανόηση σχετικά με τα στάδια της αγάπης, της εμμονής, του μυστηρίου, και της ταξιδιάρας καρδιάς, που συνοδεύουν μια ζωή αφιερωμένη στη συλλογή βιβλίων.
Η απουσία αποχωρισμών και παντοτινών εξαναγκασμών, οι αποκαλύψεις των ανείπωτων,
οι παραδόσεις των ανεπίδοτων.
Όλα αυτά, και πολλά αλλά, όλες οι ζωές
και οι άπειροι θάνατοι κάθε είδους,
σε κάθε εποχή παρελθοντική, παροντική
ή του μέλλοντος σε κάθε διάσταση χώρου,
χρόνου, ύλης και υπέραστρικής διασυμπαντικής
έμβιας οργανικής ανάπτυξης,
σε κάθε χαρτί γραμμένο απο χέρι που κάηκε μαζεύοντας πνευματικές φλόγες,
σε κάθε δέντρο που δίνει τη ζωή του για να δημιουργηθούν σωματικά περιβλήματα με ουσία και ψυχή, εμπεριέχοντας πολλή φαντασία και γνώση υπάρχει
το «χάρτινο σπίτι»,
όπως έγραψε αριστουργηματικά ο Ντομίνγκες.
Μια διαχωριστική γραμμή απο αρώματα και γεύσεις συγγραφικών θαυμάτων, που ξεχωρίζει την αγάπη,
τον σεβασμό, την ευλαβική πίστη ,
τη λατρεία στο διάβασμα και τη συλλογή βιβλίων,
απο την κανιβαλίστικη και υποβλητικά ιδεοληπτική εμμονή του καταναγκασμού σε απάθεια,
αταξία, χάος, απομόνωση και καταστροφικά
ακούσια εξαφάνιση αλυσοδεμένων αναγνωστών με την δυστυχία της παράνοιας.
Είναι ένα υπερέξοχο μικρό βιβλίο, ως βιβλίο,
όπως όλα τα βιβλια που αγαπήσαμε,
σαν κόσμημα που επιτρέπεται να φορούν μόνο οι φανατικοί βιβλιοφάγοι,
μόνο οι εραστές της μυρωδιάς απο φρεσκοτυπωμένο, συμπαγές, βιβλιοδετημένο, φρέσκοκολλημένο χαρτί, αυτοί και μόνο αυτοί
που χορταίνουν με αυτή τη μυρωδιά των βιβλίων
και τους χαρίζουν τα πιο γλυκά τους χάδια και τα πιο μεγάλα τους μυστικά,
ανταλλάσσοντας όνειρα και ελπίδες, με αυξημένη παροχή απο πληθώρα συναισθημάτων.
Ο Μπράουερ που πρωταγωνιστεί ως αφανής ήρωας στην ιστορία μας, έχτισε το μαυσωλείο,
το χάρτινο σπίτι,
για να ζήσει μέσα σε αυτό όσο κρατάει η ιστορία του Τζόζεφ Κόνραντ στην γραμμή της σκιάς.
Κατέληξε εκεί όταν καταστράφηκε άθελα του ο ναός μέσα στον οποίο υπήρχε το νάμα της ύπαρξης του.
Όταν έπαψε να αναπνέει ένα μεγάλο μέρος απο τις βιβλιοθήκες του, μέσα στις οποίες, κατοικούσαν οι οργανισμοί της μεθεξης μαι της μεταρσίωσης του,
τα χιλιάδες βιβλια του.
Δεν θα αναφερθώ στην υπόθεση του βιβλίου.
Άλλωστε επιβάλλεται να το διαβάσουν όσοι πιστεύουν πως ειναι αναγνώστες.
Μα θα κλείσω με το ρεφρέν του Μπράουερ,
όταν ο φίλος του τον επέπλητε επειδή σημείωνε και έγραφε τις σκέψεις του πάνω στα βιβλία.
« Γαμάω το κάθε βιβλίο, κι αν δεν αφήσω σημάδι, δεν υπάρχει οργασμός»
💥💥💥💥💥
⭐️⭐️⭐️💜💜💜⭐️⭐️⭐️💜💜💜
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
August 22, 2016
'Kalın ciltlerin arasında saklanacak bir mücevher. '
VAY CANINA.
Bu kitabı neden daha önce alıp okumadım diye hayıflanıyorum şuan. Kaç kere sepete ekleyip çıkardığımı hatırlamıyorum bile. Geç kalmış hissediyorum kendimi.
Bana göre, hatta sanırım her okuyana göre bu kitap bütün kitap severlerin okuması gereken bir kitap.
Okurken o kadar çok satırın altını çizmek istedim ki anlatamam. Mutlaka kendinizi buluyorsunuz bu kitapta.
Carlos'un kitaplara olan aşkını, kütüphanesini okurken hem büyük bir hayranlık duydum hemde büyük bir korkuyla okudum. Carlos kendini yitirebilecek kadar büyük bir tutkuyla bağlıydı kitaplara.
Bu kitap hakkında ne diyebilirim gerçekten bilmiyorum, inanılmaz derecede çok sevdim. Bayıldım.
Dediğim gibi her kitap severin okuması gerektiğine inanıyorum :')
Size uzun bir alıntı bırakıp gidiyorum.
• Çoğunlukla bir kitaptan kurtulmak ona sahip olmaktan daha zordur. Kitaplar, sanki asla geri dönemeyeceğimiz bir anın tanıkları gibi, bir ihtiyaç ve unutkanlık anlaşmasıyla tutunurlar insana. Oysa orada kalmaya devam ettikleri sürece onları birbirlerine yamadığımızı zannederiz. Üstlerinde gün, ay var yıl yazan sayısız kitap gördüm ben; gizli bir takvimi oluşturur her biri. Başkaları ise ödünç vermeden önce adlarını yazarlar ilk sayfaya, teslim edecekleri kişiyi defterlerine kaydedip bir de tarih atarlar yanına. Tıpkı kütüphanedekiler gibi damgalı kitaplar gördüm, yahut içlerine sahiplerinin kartları yerleştirilmiş olanlar. Kimse bir kitap kaybetmek istemez. Bir daha okumayacak olsak da başlığında eski, belki de kaybolmuş bir duyguyu taşıyan bir kitabı kaybetmektense bir yüzük, saat veya şemsiye kaybetmeyi yeğleriz. •
VAY CANINA.
Bu kitabı neden daha önce alıp okumadım diye hayıflanıyorum şuan. Kaç kere sepete ekleyip çıkardığımı hatırlamıyorum bile. Geç kalmış hissediyorum kendimi.
Bana göre, hatta sanırım her okuyana göre bu kitap bütün kitap severlerin okuması gereken bir kitap.
Okurken o kadar çok satırın altını çizmek istedim ki anlatamam. Mutlaka kendinizi buluyorsunuz bu kitapta.
Carlos'un kitaplara olan aşkını, kütüphanesini okurken hem büyük bir hayranlık duydum hemde büyük bir korkuyla okudum. Carlos kendini yitirebilecek kadar büyük bir tutkuyla bağlıydı kitaplara.
Bu kitap hakkında ne diyebilirim gerçekten bilmiyorum, inanılmaz derecede çok sevdim. Bayıldım.
Dediğim gibi her kitap severin okuması gerektiğine inanıyorum :')
Size uzun bir alıntı bırakıp gidiyorum.
• Çoğunlukla bir kitaptan kurtulmak ona sahip olmaktan daha zordur. Kitaplar, sanki asla geri dönemeyeceğimiz bir anın tanıkları gibi, bir ihtiyaç ve unutkanlık anlaşmasıyla tutunurlar insana. Oysa orada kalmaya devam ettikleri sürece onları birbirlerine yamadığımızı zannederiz. Üstlerinde gün, ay var yıl yazan sayısız kitap gördüm ben; gizli bir takvimi oluşturur her biri. Başkaları ise ödünç vermeden önce adlarını yazarlar ilk sayfaya, teslim edecekleri kişiyi defterlerine kaydedip bir de tarih atarlar yanına. Tıpkı kütüphanedekiler gibi damgalı kitaplar gördüm, yahut içlerine sahiplerinin kartları yerleştirilmiş olanlar. Kimse bir kitap kaybetmek istemez. Bir daha okumayacak olsak da başlığında eski, belki de kaybolmuş bir duyguyu taşıyan bir kitabı kaybetmektense bir yüzük, saat veya şemsiye kaybetmeyi yeğleriz. •
Read
September 3, 2016Kitapları sever misiniz? Sadece okumaktan bahsetmiyorum ama. Kütüphanenize dizdiğiniz ciltlerin kenarlarını seyretmeyi, onlardan alıntılar yapmayı, açıp koklamayı, sayfalarına gelen en küçük hasarda bile içinizin sızlamasını kapsayan bir sevgiden söz ediyorum.
Cevabınız evetse Kâğıt Ev tam size göre demektir. Çünkü Carlos Maria Dominguez tarafından yazılan bu 92 sayfalık minik mucize tam da bizim gibi kitap âşıklarını konu alıyor. Hatta işin biraz da aşırısına kaçanları…
Kâğıt Ev çok kısa ama doyurucu bir kitap olduğundan konusunu anlatmayacağım. Yalnız şu kadarını söylememe izin verin: eğer siz de kitaptaki karakterler gibi bir kitap tutkunuysanız Kâğıt Ev’in sayfalarında kendinizi görmeniz, kendinizden bir şeyler bulmanız, hatta yer yer, “Ben de mi böyle olacağım yoksa?” diye korkmanız kaçınılmaz. Bu kitapta okuma alışkanlıklarınızı ve ciltleri dizme takıntılarınızı, ödünç verdiğiniz bir kitabın kaybının ardından yaşadığınız acınızı, koyacak yeriniz kalmadığı hâlde her yeni kitaba heyecanla sarılışınızı göreceksiniz. “Kâğıt Ev” isminin nereden geldiğini anladığınızdaysa muzip bir tebessüm kaplayacak yüzünüzü.
Kâğıt Ev kitaplara duyulan âşkı ve biraz da aşırısını konu alan, hem kendinizden bir şeyler bulmanızı sağlayıp hem de sizi tatlı bir dille ikaz eden küçük bir mucize. “Ben bir okurum,” diyen herkese tavsiye olunur.
- M. İhsan TATARİ
İncelemenin tamamı için: http://kayiprihtim.com/inceleme/kagit...
Cevabınız evetse Kâğıt Ev tam size göre demektir. Çünkü Carlos Maria Dominguez tarafından yazılan bu 92 sayfalık minik mucize tam da bizim gibi kitap âşıklarını konu alıyor. Hatta işin biraz da aşırısına kaçanları…
Kâğıt Ev çok kısa ama doyurucu bir kitap olduğundan konusunu anlatmayacağım. Yalnız şu kadarını söylememe izin verin: eğer siz de kitaptaki karakterler gibi bir kitap tutkunuysanız Kâğıt Ev’in sayfalarında kendinizi görmeniz, kendinizden bir şeyler bulmanız, hatta yer yer, “Ben de mi böyle olacağım yoksa?” diye korkmanız kaçınılmaz. Bu kitapta okuma alışkanlıklarınızı ve ciltleri dizme takıntılarınızı, ödünç verdiğiniz bir kitabın kaybının ardından yaşadığınız acınızı, koyacak yeriniz kalmadığı hâlde her yeni kitaba heyecanla sarılışınızı göreceksiniz. “Kâğıt Ev” isminin nereden geldiğini anladığınızdaysa muzip bir tebessüm kaplayacak yüzünüzü.
Kâğıt Ev kitaplara duyulan âşkı ve biraz da aşırısını konu alan, hem kendinizden bir şeyler bulmanızı sağlayıp hem de sizi tatlı bir dille ikaz eden küçük bir mucize. “Ben bir okurum,” diyen herkese tavsiye olunur.
- M. İhsan TATARİ
İncelemenin tamamı için: http://kayiprihtim.com/inceleme/kagit...
Read
July 3, 2018Severek ve bir çırpıda okudum.
Murat Uyurkulak'ın Bazuka'sından bir alıntı ile yapmak istiyorum yorumumu;
''Edebiyatçının eseri kalır, okuyucu ise ölür. Okudukça daha tuhaf, daha rafine kitaplara, yazarlara el atmaya başlarsınız, bu esnada muhtemelen hayat gailesi bakımından diplere doğru kaymaktasınızdır. okuduklarınızı, müstesna olduğunu düşündüğünüz satırları birilerine anlatmak istersiniz, zira şahsa mahsus olan paylaşmaktır. Fakat ortalığı her zamanki gibi kaba saba kelimeler işgal etmiştir, o gürültüde kimse sizi duymaz. Okumak hem bir hayat başarısızlığının, ki unutmayın okumak mağlupların işidir, hem de derin bir yalnızlık hissinin sebebi olur çıkar. Okuduğunuz onca kitabı, hayatınızı yatırdığınız o zorlu ve hassas meşgaleyi mezara götüreceğinizden korkmaya başlarsınız. Ve siz de bilirsiniz ki yalnız ölmek zordur, arkanızda mutlaka birkaç müttefik, birkaç şahit bırakmak istersiniz.''
Bu kitap sayesinde iz bırakmanın sıra dışı bir şekline şahit oldum işte.
Murat Uyurkulak'ın Bazuka'sından bir alıntı ile yapmak istiyorum yorumumu;
''Edebiyatçının eseri kalır, okuyucu ise ölür. Okudukça daha tuhaf, daha rafine kitaplara, yazarlara el atmaya başlarsınız, bu esnada muhtemelen hayat gailesi bakımından diplere doğru kaymaktasınızdır. okuduklarınızı, müstesna olduğunu düşündüğünüz satırları birilerine anlatmak istersiniz, zira şahsa mahsus olan paylaşmaktır. Fakat ortalığı her zamanki gibi kaba saba kelimeler işgal etmiştir, o gürültüde kimse sizi duymaz. Okumak hem bir hayat başarısızlığının, ki unutmayın okumak mağlupların işidir, hem de derin bir yalnızlık hissinin sebebi olur çıkar. Okuduğunuz onca kitabı, hayatınızı yatırdığınız o zorlu ve hassas meşgaleyi mezara götüreceğinizden korkmaya başlarsınız. Ve siz de bilirsiniz ki yalnız ölmek zordur, arkanızda mutlaka birkaç müttefik, birkaç şahit bırakmak istersiniz.''
Bu kitap sayesinde iz bırakmanın sıra dışı bir şekline şahit oldum işte.
April 23, 2022
من با ترجمه بیوک بوداغی خوندم، که بهترین ترجمه از این کتابه😍
بارها اینجا و توی جمع دوستانم گفتم که بزرگترین نگرانیم توی زندگیم، و برای بعد از مرگم، سرنوشت کتابهام هستش. کاش میشد همشونو باهام دفن کنن. نمیتونم تصور کنم کسی باهاشون بدرفتاری کنه یا ارزششون رو نفهمه. بخصوص کتابهایی که هدیه گرفتم، عزیزترین دارایی های منن. با اون یادداشتهای دوست داشتنی و پرمهر، دست خطهای کودکانه که با دقت و احتیاط نوشته شدن اما بازم کج رفتن، اون نشونه های مخفی که تا کتاب رو نخونی متوجهش نمیشی، عاح خدایا! نمیتونم بعد خودم رهاشون کنم.
مطمئنم این نگرانی رو همه کتاب دوستها و عاشقای کتاب کاغذی دلرن. چنتا از دوستانم برای این نگرانی یک راه حل قطعی پیدا کردن و اون نخریدن کتاب کاغذی عه. اما من عاشق کاغذ ام، درسته کتاب الکترونیکی هم زیاد میخونم، ولی لمس کاغذ ، خط کشیدن و حاشیه نویسی یک چیز دیگه اس و جایگزین نداره.
این نگرانی برای من از نگرانی خرید کتاب هم بیشتره. فقط امیدوارم پوریا کتابهام رو به دوستاش کادو نده. کاری که قبلا کرده و سرش کتک خورده. خدایا استرسم بیشتر شد.
خیلی چیزا دوست دارم درمورد کتاب و عشقم بهشون و داستان این کتاب بنویسم ولی الان خیلی مریضم. شاید یکروز بهتر بودم و این متن رو ادیت کردم. شایدم همینجوری موند. آهاا فقط اینو بگم که توی سخت ترین شبها و روزهام، کتاب ها نجاتم دادن. و بهترین دوستانم رو از طریق کتاب ها بدست آوردم.
این کتاب کوچولوی خیلی خوب رو هم خودم هدیه گرفتم. واقعا دوسش دارم و گوشه ای از قلبم رو تسخیر کرد.
مرسی بخاطرش♡♡
بارها اینجا و توی جمع دوستانم گفتم که بزرگترین نگرانیم توی زندگیم، و برای بعد از مرگم، سرنوشت کتابهام هستش. کاش میشد همشونو باهام دفن کنن. نمیتونم تصور کنم کسی باهاشون بدرفتاری کنه یا ارزششون رو نفهمه. بخصوص کتابهایی که هدیه گرفتم، عزیزترین دارایی های منن. با اون یادداشتهای دوست داشتنی و پرمهر، دست خطهای کودکانه که با دقت و احتیاط نوشته شدن اما بازم کج رفتن، اون نشونه های مخفی که تا کتاب رو نخونی متوجهش نمیشی، عاح خدایا! نمیتونم بعد خودم رهاشون کنم.
مطمئنم این نگرانی رو همه کتاب دوستها و عاشقای کتاب کاغذی دلرن. چنتا از دوستانم برای این نگرانی یک راه حل قطعی پیدا کردن و اون نخریدن کتاب کاغذی عه. اما من عاشق کاغذ ام، درسته کتاب الکترونیکی هم زیاد میخونم، ولی لمس کاغذ ، خط کشیدن و حاشیه نویسی یک چیز دیگه اس و جایگزین نداره.
این نگرانی برای من از نگرانی خرید کتاب هم بیشتره. فقط امیدوارم پوریا کتابهام رو به دوستاش کادو نده. کاری که قبلا کرده و سرش کتک خورده. خدایا استرسم بیشتر شد.
خیلی چیزا دوست دارم درمورد کتاب و عشقم بهشون و داستان این کتاب بنویسم ولی الان خیلی مریضم. شاید یکروز بهتر بودم و این متن رو ادیت کردم. شایدم همینجوری موند. آهاا فقط اینو بگم که توی سخت ترین شبها و روزهام، کتاب ها نجاتم دادن. و بهترین دوستانم رو از طریق کتاب ها بدست آوردم.
این کتاب کوچولوی خیلی خوب رو هم خودم هدیه گرفتم. واقعا دوسش دارم و گوشه ای از قلبم رو تسخیر کرد.
مرسی بخاطرش♡♡
January 30, 2016
Kağıt Ev büyük keyifle ve rahatlıkla okunan bir kitap. Kitapseverlere kitap seven ve harika kütüphaneler kuran insanları anlatması da tatlı bir hile. Bir fareye peynir sarayını anlatmak gibi bir şey, sevmemesi mümkün değil.
Kitapları çok seven birinin elinden çıktığı her halinde belli olan kitapta, Brauer dışındaki karakterler daha çok geliştirilse memnun olurdum doğrusu. Kitapta sadece Brauer'e odaklanılmış. Diğer karakterler -anlatıcı ve Lennon dahil- zayıf kalmış. Sadece Brauer'in hikayesinin anlatılmasına vesile olmak için yaratılmışlar. Bu da kitabın zayıf yanı.
Fakat içinde her yazara-okura tanıdık gelecek öyle çok şey var ki, herkes kendi küçük ritüellerini, okurlara has kaygılarını (bu yazarın kitaplıktaki komşusu kim olmalı?), kütüphanesi ile beraber kendini şekillendirmesini, aldığı her şeyi okuyamamasını...
Kitapseverlerin pas geçmemesi gereken bir kitap.
Kitapları çok seven birinin elinden çıktığı her halinde belli olan kitapta, Brauer dışındaki karakterler daha çok geliştirilse memnun olurdum doğrusu. Kitapta sadece Brauer'e odaklanılmış. Diğer karakterler -anlatıcı ve Lennon dahil- zayıf kalmış. Sadece Brauer'in hikayesinin anlatılmasına vesile olmak için yaratılmışlar. Bu da kitabın zayıf yanı.
Fakat içinde her yazara-okura tanıdık gelecek öyle çok şey var ki, herkes kendi küçük ritüellerini, okurlara has kaygılarını (bu yazarın kitaplıktaki komşusu kim olmalı?), kütüphanesi ile beraber kendini şekillendirmesini, aldığı her şeyi okuyamamasını...
Kitapseverlerin pas geçmemesi gereken bir kitap.
February 23, 2022
BRAUER, BUKU
TOKOH misterius bernama Carlos Brauer, seorang Uruguay, mengirim paket berisi buku pada tokoh lainnya, Bluma Lennon, seorang profesor sastra di Universitas Cambridge, Inggris.
Persoalannya, buku itu sebelumnya milik Bluma, dan kini Bluma telah tiada. Di mana-mana sisi buku itu berkerak: ada sisa-sisa partikel semen yang mengelilinginya. Tokoh utama kita mengira seseorang, mungkin Carlos, telah mencabut paksa buku itu dari satu tumpukan berbahan semen. Tertarik atas ketidakjelasan yang menyelimuti kedatangan paket itu, tokoh utama kita yang belum terang namanya, kolega kantor calon pengganti posisi Bluma, berusaha untuk menemui Carlos.
Dari awal, saya menduga novela Carlos María Domínguez tak akan jauh-jauh dari para penulis yang mengangkat tokoh utama yang menyukai buku. Para pengarang seperti Neil Gaiman dan Roald Dahl, misalnya, sekurang-kurangnya menjadikan buku sebagai sumber semangat tokoh utama dalam menghadapi hidup (Bod di The Graveyard Book atau Matilda di Matilda). Novel pendek ini sedikit berbeda: Carlos María Domínguez menempatkan buku sebagai sumber kegelisahan dari orang-orang yang mencintai buku.
Dalam novela, tokoh utama kita bertanya-tanya mengenai keanehan dirinya yang menumpuk banyak buku yang mungkin tak ada gunanya buat hidup, atau menyimpan buku yang hanya sekali dibaca dan tidak akan lagi dibuka. Ia mencatat pentingnya perpustakaan sebagai gaya: bagaimana "seorang profesor sastra klasik yang sengaja berlama-lama menyeduh kopi di dapur agar tamunya bisa mengagumi buku-buku di raknya", dan baru kembali ke ruang tamu setelah efek-efek tertentu mulai merasuki sang tamu. Meski bukan dengan niat yang serius, kita sering memata-matai perpustakaan milik orang lain dengan harapan menemukan buku yang ingin kita baca tapi belum kita punya.
Pada bagian yang lain, tokoh kita mengkhawatirkan para penulis yang sibuk dengan keterkenalan demi status sebagai golongan manusia terpandang ketimbang memperbincangkan karya atau pengalaman mereka dalam menulis. Ia mengingat-ingat keluhan para penerbit atas sedikitnya karya-karya bagus, dan mengamati bahwa orang mungkin sekali kaya raya berkat satu karya yang sebenarnya payah.
Dari keriuhan dan kecemasan dunia tulis-menulis itu tokoh kita menemui Agustín Delgado. Ia kolektor yang memiliki 18 ribu buku dan meletakkannya di satu lantai agar tidak "bercampur dengan kehidupan rumah tangga" di lantai lain. Ia tidak ingin buku-bukunya "lekas kotor". Delgado lah yang menceritakan obsesi Carlos: Brauer orang yang lebih rakus darinya terhadap buku, dan bersedia menghabiskan berapa pun hartanya untuk kerakusan itu. Brauer punya mimpi gila menata perpustakaan miliknya bukan dengan sistem tematik, melainkan dengan sistem kekerabatan. Brauer ingin menata puluhan ribu buku miliknya dengan anggapan bahwa hormat kita kepada buku berarti juga sikap peka kita pada makhluk yang bernyawa. Tidak bisa lain, menurut Brauer, kita tidak mungkin "meletakkan Shakespeare bersebelahan dengan Marlowe, mengingat tudingan-tudingan penjiplakan yang pedas antar kedua penulis itu"; kita "tidak bisa menjejerkan buku Martin Amis dengan Julian Barnes" karena permusuhan yang ada di antara mereka.
Satu yang lebih meresahkan Delgado: brutalitas Carlos telah membuatnya "kehilangan pegangan pada realitas". Seorang sahabat pernah melihat jejeran buku-buku di atas kasur Carlos yang membentuk kontur tubuh manusia. Di kepala, buku-buku Bravarios del Fondo de Cultura Económica; di kaki, buku-buku terbitan Losada—dan tidak berhenti di sana. Setelah terkena satu kasus, Carlos menjual rumahnya dan membawa seluruh bukunya ke pesisir Rocha yang menghadap Samudra Atlantik. Di sana, di beting yang sering banjir jika laut pasang, ia membuat rumah dari kertas, dari buku sebagai batu batanya. Dari dinding itulah buku Bluma kemungkinan berasal.
Dengan demikian, novela ini berakhir tanpa euforia terhadap buku. Yang terjadi adalah petaka: puluhan ribu buku terkurung di Rocha, sia-sia, dan pemiliknya pergi entah ke mana. Jika di awal cerita tokoh kita tengah berada dalam situasi cemas untuk menambah deretan rak buku perpustakaan pribadinya, tragedi Carlos di pesisir Rocha telah memberinya kecemasan baru: ke mana nasib buku-buku akan berlalu.
Pada satu momen, tokoh utama kita yang belum terang namanya hingga akhir cerita membenahi beberapa buku dari rak perpustakaan miliknya, dan tanpa beban membaginya pada para mahasiswa. Ia seperti ingin mengalahkan rasa cemas baru yang menghantuinya: kita bisa melawan akhir sia-sia dari sebuah buku dengan mewariskannya, untuk memberinya umur lebih panjang daripada yang bisa kita kira (misalnya, ketimbang berakhir sebagai "ganjal meja" atau sebagai "meja lampu yang ditumpuk bak menara dengan diberi taplak di atasnya").
Buku, seperti kita, akan segera tiada. Tapi kita, seperti kenapa buku-buku tercipta, bisa mencoba memberi arti pada dunia—meski terkadang percuma.
TOKOH misterius bernama Carlos Brauer, seorang Uruguay, mengirim paket berisi buku pada tokoh lainnya, Bluma Lennon, seorang profesor sastra di Universitas Cambridge, Inggris.
Persoalannya, buku itu sebelumnya milik Bluma, dan kini Bluma telah tiada. Di mana-mana sisi buku itu berkerak: ada sisa-sisa partikel semen yang mengelilinginya. Tokoh utama kita mengira seseorang, mungkin Carlos, telah mencabut paksa buku itu dari satu tumpukan berbahan semen. Tertarik atas ketidakjelasan yang menyelimuti kedatangan paket itu, tokoh utama kita yang belum terang namanya, kolega kantor calon pengganti posisi Bluma, berusaha untuk menemui Carlos.
Dari awal, saya menduga novela Carlos María Domínguez tak akan jauh-jauh dari para penulis yang mengangkat tokoh utama yang menyukai buku. Para pengarang seperti Neil Gaiman dan Roald Dahl, misalnya, sekurang-kurangnya menjadikan buku sebagai sumber semangat tokoh utama dalam menghadapi hidup (Bod di The Graveyard Book atau Matilda di Matilda). Novel pendek ini sedikit berbeda: Carlos María Domínguez menempatkan buku sebagai sumber kegelisahan dari orang-orang yang mencintai buku.
Dalam novela, tokoh utama kita bertanya-tanya mengenai keanehan dirinya yang menumpuk banyak buku yang mungkin tak ada gunanya buat hidup, atau menyimpan buku yang hanya sekali dibaca dan tidak akan lagi dibuka. Ia mencatat pentingnya perpustakaan sebagai gaya: bagaimana "seorang profesor sastra klasik yang sengaja berlama-lama menyeduh kopi di dapur agar tamunya bisa mengagumi buku-buku di raknya", dan baru kembali ke ruang tamu setelah efek-efek tertentu mulai merasuki sang tamu. Meski bukan dengan niat yang serius, kita sering memata-matai perpustakaan milik orang lain dengan harapan menemukan buku yang ingin kita baca tapi belum kita punya.
Pada bagian yang lain, tokoh kita mengkhawatirkan para penulis yang sibuk dengan keterkenalan demi status sebagai golongan manusia terpandang ketimbang memperbincangkan karya atau pengalaman mereka dalam menulis. Ia mengingat-ingat keluhan para penerbit atas sedikitnya karya-karya bagus, dan mengamati bahwa orang mungkin sekali kaya raya berkat satu karya yang sebenarnya payah.
Dari keriuhan dan kecemasan dunia tulis-menulis itu tokoh kita menemui Agustín Delgado. Ia kolektor yang memiliki 18 ribu buku dan meletakkannya di satu lantai agar tidak "bercampur dengan kehidupan rumah tangga" di lantai lain. Ia tidak ingin buku-bukunya "lekas kotor". Delgado lah yang menceritakan obsesi Carlos: Brauer orang yang lebih rakus darinya terhadap buku, dan bersedia menghabiskan berapa pun hartanya untuk kerakusan itu. Brauer punya mimpi gila menata perpustakaan miliknya bukan dengan sistem tematik, melainkan dengan sistem kekerabatan. Brauer ingin menata puluhan ribu buku miliknya dengan anggapan bahwa hormat kita kepada buku berarti juga sikap peka kita pada makhluk yang bernyawa. Tidak bisa lain, menurut Brauer, kita tidak mungkin "meletakkan Shakespeare bersebelahan dengan Marlowe, mengingat tudingan-tudingan penjiplakan yang pedas antar kedua penulis itu"; kita "tidak bisa menjejerkan buku Martin Amis dengan Julian Barnes" karena permusuhan yang ada di antara mereka.
Satu yang lebih meresahkan Delgado: brutalitas Carlos telah membuatnya "kehilangan pegangan pada realitas". Seorang sahabat pernah melihat jejeran buku-buku di atas kasur Carlos yang membentuk kontur tubuh manusia. Di kepala, buku-buku Bravarios del Fondo de Cultura Económica; di kaki, buku-buku terbitan Losada—dan tidak berhenti di sana. Setelah terkena satu kasus, Carlos menjual rumahnya dan membawa seluruh bukunya ke pesisir Rocha yang menghadap Samudra Atlantik. Di sana, di beting yang sering banjir jika laut pasang, ia membuat rumah dari kertas, dari buku sebagai batu batanya. Dari dinding itulah buku Bluma kemungkinan berasal.
Dengan demikian, novela ini berakhir tanpa euforia terhadap buku. Yang terjadi adalah petaka: puluhan ribu buku terkurung di Rocha, sia-sia, dan pemiliknya pergi entah ke mana. Jika di awal cerita tokoh kita tengah berada dalam situasi cemas untuk menambah deretan rak buku perpustakaan pribadinya, tragedi Carlos di pesisir Rocha telah memberinya kecemasan baru: ke mana nasib buku-buku akan berlalu.
Pada satu momen, tokoh utama kita yang belum terang namanya hingga akhir cerita membenahi beberapa buku dari rak perpustakaan miliknya, dan tanpa beban membaginya pada para mahasiswa. Ia seperti ingin mengalahkan rasa cemas baru yang menghantuinya: kita bisa melawan akhir sia-sia dari sebuah buku dengan mewariskannya, untuk memberinya umur lebih panjang daripada yang bisa kita kira (misalnya, ketimbang berakhir sebagai "ganjal meja" atau sebagai "meja lampu yang ditumpuk bak menara dengan diberi taplak di atasnya").
Buku, seperti kita, akan segera tiada. Tapi kita, seperti kenapa buku-buku tercipta, bisa mencoba memberi arti pada dunia—meski terkadang percuma.
April 16, 2019
Το μυστήριο που περιβάλλει την αποστολή ενός πολυκαιρισμένου αντιτύπου της Γραμμής Σκιάς (του Joseph Conrad) σε μια ακαδημαϊκό, λίγες μόλις ημέρες μετά τον τραγικό της θάνατο σ' ένα ατύχημα, είναι, κατά τη γνώμη μου, μονάχα η αφορμή· ο αφηγηματικός σκελετός, πάνω στον οποίο ο Carlos María Domínguez θα οικοδομήσει μια υπέροχη ιστορία για τα βιβλία, τους βιβλιόφιλους και τις βιβλιοθήκες τους, όπου, ανάμεσα σε άλλα, θα απαντήσεις κι ένα ονειρεμένο σπιτάκι στην ακροθαλασσιά, καμωμένο από τις σελίδες των βιβλίων του Χέμινγουεϊ και του Λιόσα, του Βαγιέχο και του Κάντ, του Αριστοτέλη και του Καμύ, του Κόνραντ και της Ντίκινσον. Αναντίρρητα, το ομορφότερο καταφύγιο για ν' απαγκιάζει κανείς!
"Εξακολουθούν να είναι φίλοι μου. Το καταφύγιό μου. Η σκιά μου το καλοκαίρι. Η προστασία μου από τους ανέμους. Τα βιβλία είναι το σπίτι μου."
December 22, 2015
کتاب ها پاره ای از وجود ما میشوند، مثل شاهدان لحظات بی بازگشت زندگی ما.
ماها که کتاب میخونیم و از خوندنش لذت میبریم، کتاب میخریم و از خریدنش ذوق زده میشیم... تاحالا فکر کردیم ممکنه همین کتاب و کتابخوانی یه روز برامون دردسر بشه؟ نه یه دردسر معمولی؛ که یه دردسر روحی و روانی بزرگ با یه پیامد غیر قابل برگشت. [خلاصه داستان!]ا
با اینکه داستان کوتاه بود، اما تموم که شد اصلا حس نمیکردم داستان کوتاه خوندم. کتاب دو شخصیتِ مقابلِ هم داره که تنها اشتراکشون علاقه بیش از حد به کتابه. یکی خوره ی خرید کتاب و چیدنش وسط قفسه های کتاب فانتزی و امن خودشه. این آدم فقط از نگاه کردن به فاصله خطوط صفحات لذت میبره، از لمس جلد کتاب ها و از دیدنشون کنار هم، از دور. درواقع اونقدر که به منظره کتابا علاقه داره، به خوندنشون میل چندانی نشون نمیده.
اما در مقابل، شخصیتی وجود داشت که کمترین اهمیتی به ظاهر کتاب و یه کتابخونه ی امن نمیداد. هیچ پولی صرف ساخت قفسه های مرتب نمیکرد؛ فقط و فقط کتاب میخرید و اونها رو می بلعید. و انگار خیلی ساده، اون کتابا بعد از خونده شدن تموم میشدن و نباید پولی برای محافظت ازشون خرج بشه.
این آدم از نظر دوستش همیشه مسافر ب��د و نه فاتح. کتاب ها رو دونه دونه می بلعید و فرصت مزه مزه کردن اونها رو به خودش نمیداد. مدام بین کتاب ها در حال سفر بود و حتی لحظه ای به خودش فرصت نمیداد تا در یک کتاب توقف کنه، استراحت کنه و لذت ببره.
معمولا وقتی صاحب کتابی می شویم، دل کندن از آن برایمان سخت می شود. به عهدی می ماند که میان نیاز و فراموشی بسته شده باشد. کتاب ها پاره ای از وجود ما می شوند، مثل شاهدان لحظات بی بازگشت زندگی ما.
دوست دارم بگم این داستان رو نوشتن برای من و شما، برای ما که کِیف میکنیم از خرید کتاب و وقتمون رو تقدیم می کنیم به ورق های کتاب. یه جور تقدیم ویژه س با فضایی پر از اسم کتاب های مختلف، پر از فضای دوست داشتنی ذهن یه کتاب دوست؛ به همراه خوندن سرگذشت شیداهای کتاب. تجربه ی متفاوت و لذت بخشی بود.
ماها ترجیح میدهیم چترمان را گم کنیم ولی کتاب را نه، حتی کتابی را که شاید هیچوقت نخواهیم آن را دوباره بخوانیم. اما همان کتاب با آن آوای مأنوس عنوانش، شاید حسی گم شده و دیرینه را در ما بیدار کند.
March 20, 2015
Kitap ile ilgili bir yazı okumuştum bir hafta önce. Kitabın Cem Erasavci ya ithaf edildiginden bahsediyordu. Yeldegirmeninde açtığı bir sergisini gezmiş orda tanışmıştım bu mütevazı ama içinde kocaman maceralar olduğunu gizleyemeyen güzel insanla. bu sebep kitapla aramda özel bir bağı olusturuvermişti. okumak için çok sabırsızlandım ama bi solukta bitiverdim,elimden bırakamadım. kitaba dair olması bu hüzünlü bağa bir de hayatımın tutkusunu ekleyiverdi. baskıda boş bıraktıkları üç sayfayı doldurmadan edemedim.
November 14, 2016
Sadece bir göz atmak için elime almıştım. Uykusuzluktan acıyan gözlerimi bir süreliğine unutmuşum. Bunu kitap bitince fark ettim. Bir solukta okunabilecek kısacık ve sıcacık bir öykü. Kitap almayı onlarla vakit geçirmeyi seven herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği bir kitap.
Yıllar önce İngiltere’ye taşınırken kolileyip kaldırdığım minik bir kütüphaneyi sel nedeniyle kaybettiğim zaman duyduğum üzüntüyü bu kitap sayesinde buruk bir tebessümle yeniden hatırladım :)
Yıllar önce İngiltere’ye taşınırken kolileyip kaldırdığım minik bir kütüphaneyi sel nedeniyle kaybettiğim zaman duyduğum üzüntüyü bu kitap sayesinde buruk bir tebessümle yeniden hatırladım :)
May 10, 2021
Carlos María Domínguez constrói um Taj Mahal - não de mármore branco -, mas de livros.
Uma prova de amor aos leitores, às bibliotecas e aos livros.
Uma prova de amor aos leitores, às bibliotecas e aos livros.
June 12, 2017
"Tην άνοιξη του 1998 η Μπλούμα Λέννον αγόρασε ένα παλιό αντίτυπο των Ποιημάτων της Έμιλυ Ντίκινσον από ένα βιβλιοπωλείο του Σόχο και καθώς έφτανε στο δεύτερο σονέτο, στην πρώτη διασταύρωση τη χτύπησε ένα αυτοκίνητο.
Τα βιβλία αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων."
Από την εισαγωγή του ήδη νιώθεις ότι το βιβλίο θα είναι συναρπαστικό. Ο Ντομίνγκες - παραμυθάς, αινιγματικός και υπερβατικός ως φόρος τιμής στην Αργεντίνικη καταγωγή του- γράφει ένα βιβλίο για τα βιβλία. Ένα βιβλίο γι' αυτούς που αγαπούν τα βιβλία. Μιλά γι' αυτούς ή σ' αυτούς που τα μελετούν, τα συλλέγουν, τα λατρεύουν, τα μυρίζουν κρυφά, κοιμούνται μαζί τους.
Μια ελεγεία και μια αλληγορία για τα πάθη και τους έρωτες της ζωής - τα οποιαδήποτε πάθη, τους πιο τυχαίους έρωτες- ένα οδοιπορικό στην Λατινική Αμερική, μια μαγική αφήγηση για τους τόπους της λογοτεχνίας.
Κλείνει πονηρά το μάτι στον βιβλιόφιλο τον βιβλιοφάγο και τον βιβλιολάγνο, διηγώντας του μυστήριες μυθοπλασίες και ιστορίες παραξενιάς και πάθους για τ' αντικείμενα του πόθου του.
Μια ιστορία που αγαπά τις ιστορίες.
Ένα βιβλίο που λατρεύει τα βιβλία.
(Διαβάζεται απνευστί και γοητεύει ακαριαία.)
"Βιβλία που έχουν μελετηθεί σε βάθος και έχουν συζητηθεί, βιβλία που έχουν ξυπνήσει πάθη ή έχουν δημιουργήσει ακλόνητες πεποιθήσεις, βιβλία που έχουν χωρίσει παλιούς φίλους.. [...]
Οι σχέσεις των ανθρώπων με αυτά τα ανθεκτικά αντικείμενα που μπορούν να επιβιώσουν για ένα, δύο ή και είκοσι αιώνες, που μπορούν αν θέλετε να νικήσουν την κλεψύδρα του χρόνου δεν ήταν ποτέ αθώες. Κατάφεραν να προσδώσουν ανθρώπινες ιδιότητες σ' αυτές τις μαλακές ίνες του ξύλου.
Και οι άνθρωποι όμως αλλάζουν το πεπρωμένο των βιβλίων."
Τα βιβλία αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων."
Από την εισαγωγή του ήδη νιώθεις ότι το βιβλίο θα είναι συναρπαστικό. Ο Ντομίνγκες - παραμυθάς, αινιγματικός και υπερβατικός ως φόρος τιμής στην Αργεντίνικη καταγωγή του- γράφει ένα βιβλίο για τα βιβλία. Ένα βιβλίο γι' αυτούς που αγαπούν τα βιβλία. Μιλά γι' αυτούς ή σ' αυτούς που τα μελετούν, τα συλλέγουν, τα λατρεύουν, τα μυρίζουν κρυφά, κοιμούνται μαζί τους.
Μια ελεγεία και μια αλληγορία για τα πάθη και τους έρωτες της ζωής - τα οποιαδήποτε πάθη, τους πιο τυχαίους έρωτες- ένα οδοιπορικό στην Λατινική Αμερική, μια μαγική αφήγηση για τους τόπους της λογοτεχνίας.
Κλείνει πονηρά το μάτι στον βιβλιόφιλο τον βιβλιοφάγο και τον βιβλιολάγνο, διηγώντας του μυστήριες μυθοπλασίες και ιστορίες παραξενιάς και πάθους για τ' αντικείμενα του πόθου του.
Μια ιστορία που αγαπά τις ιστορίες.
Ένα βιβλίο που λατρεύει τα βιβλία.
(Διαβάζεται απνευστί και γοητεύει ακαριαία.)
"Βιβλία που έχουν μελετηθεί σε βάθος και έχουν συζητηθεί, βιβλία που έχουν ξυπνήσει πάθη ή έχουν δημιουργήσει ακλόνητες πεποιθήσεις, βιβλία που έχουν χωρίσει παλιούς φίλους.. [...]
Οι σχέσεις των ανθρώπων με αυτά τα ανθεκτικά αντικείμενα που μπορούν να επιβιώσουν για ένα, δύο ή και είκοσι αιώνες, που μπορούν αν θέλετε να νικήσουν την κλεψύδρα του χρόνου δεν ήταν ποτέ αθώες. Κατάφεραν να προσδώσουν ανθρώπινες ιδιότητες σ' αυτές τις μαλακές ίνες του ξύλου.
Και οι άνθρωποι όμως αλλάζουν το πεπρωμένο των βιβλίων."
January 20, 2019
"Συχνά είναι πιο δύσκολο να ξεφορτωθείς ένα βιβλίο παρά να το αποκτήσεις.Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς,σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δεν θα ξαναζήσουμε.Όσο όμως βρίσκονται εκεί,τα θεωρούμε μέρος του εαυτού μας."
February 15, 2024
بيت الورق رواية للكاتب الأرجتيني كارلوس ماريا دومينغيث وقد تُرجمت إلى 24 لغة...
الكتاب مينفعش نصنفه علي إنه رواية وهو مجرد حكاية عن رجل مهووس بالكتب واقتناءها لدرجة إنه بني كوخ من الكتب ..
ترجمة محمد الفولي كانت ممتازة ولكنه كتاب غريب الصراحة ومقدرتش أحبه أوي..
الكتاب مينفعش نصنفه علي إنه رواية وهو مجرد حكاية عن رجل مهووس بالكتب واقتناءها لدرجة إنه بني كوخ من الكتب ..
ترجمة محمد الفولي كانت ممتازة ولكنه كتاب غريب الصراحة ومقدرتش أحبه أوي..
February 19, 2018
Kitaplar, işte bütün mesele bu. ❤️
May 12, 2023
1 star
A bad book about the influence of good books.
The first 2 pages and the last 4 pages are pretty good - the rest is a tedious, long-winded, silly, badly-constructed non-story about obsessive book collecting and how dangerous that can be if taken to extremes.
Since I've never really understood 1st edition collectors (or those who are only interested in the rarity of books & their market value) or those omnivorous, seemingly opinion-amputated readers who love everything they read simply because it involves words on paper, I had trouble connecting to the main characters. Or to their convoluted, abstract though patterns.
I guess I just couldn't bring myself to care about them. Or maybe they simply bored me.
The story is set in Uruguay (!!) which was cool, but that was about all it had going for it. But then again, perhaps the entire thing is just very Cono Sur in style and I wouldn't get it.
Heavily reminiscent of the work of Julio Cortázar. So if you like his stuff, you'll probably like this. I don't and didn't.
Shame.
A bad book about the influence of good books.
The first 2 pages and the last 4 pages are pretty good - the rest is a tedious, long-winded, silly, badly-constructed non-story about obsessive book collecting and how dangerous that can be if taken to extremes.
Since I've never really understood 1st edition collectors (or those who are only interested in the rarity of books & their market value) or those omnivorous, seemingly opinion-amputated readers who love everything they read simply because it involves words on paper, I had trouble connecting to the main characters. Or to their convoluted, abstract though patterns.
I guess I just couldn't bring myself to care about them. Or maybe they simply bored me.
The story is set in Uruguay (!!) which was cool, but that was about all it had going for it. But then again, perhaps the entire thing is just very Cono Sur in style and I wouldn't get it.
Heavily reminiscent of the work of Julio Cortázar. So if you like his stuff, you'll probably like this. I don't and didn't.
Shame.
February 23, 2017
Kitaplar hayatımıza ne kadar hakimler? Kitaplar bir hayat yaratmamızda ne kadar etkililer? Kitaplar, bizlerin kaderini yazabilirler mi?
Bu soruların cevabı bu küçücük 94 sayfalık kitapta bizlere gözler önüne seriliyor. Cambridge üniversitesinde profesor olan Bauma Lennon'un karşıdan karşıya geçerken Emily Dickenson'un şiirlerini okurken bir araba çarpıp ölmesiyle başlayan bir yolculuk. 94 sayfa.. Minicik bir kitap ama düşündürdüğü ve tartıştığı kavramlar inanılmaz. Çok beğendim.
10/10
Bu soruların cevabı bu küçücük 94 sayfalık kitapta bizlere gözler önüne seriliyor. Cambridge üniversitesinde profesor olan Bauma Lennon'un karşıdan karşıya geçerken Emily Dickenson'un şiirlerini okurken bir araba çarpıp ölmesiyle başlayan bir yolculuk. 94 sayfa.. Minicik bir kitap ama düşündürdüğü ve tartıştığı kavramlar inanılmaz. Çok beğendim.
10/10
April 2, 2017
Kitapları, kütüphaneleri, kitaplıkları sevenlerin okumaktan keyif alacağı bir hikaye.
August 16, 2021
Έχει μόνο λίγες μέρες που έφυγα απο το σπίτι μες τον πανικό με μια τσάντα ρούχα λόγω της φωτιας που έφτασε ελάχιστα στενά πιο κάτω. Κλείνοντας την πόρτα το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν μέχρι να επιστρέψω όταν είχε περάσει πια ο κίνδυνος ήταν τα βιβλία μου.
Εμείς οι βιβλίοφίλοι έχουμε περιεργη σχέση με τα βιβλία. Σχέση αγάπης, σχέση λατρείας, κάποιες φορές και εξάρτησης. Τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας, τα ταξινομουμε, τα χαϊδεύουμε, τα παίρνουμε μαζί μας παντού και τα αφήνουμε να μας ταξιδέψουν σε μέρη που ίσως δε θα πηγαίναμε ποτέ μονοι.
"Συχνά είναι πιο δύσκολο να ξεφορτωθείς ένα βιβλίο παρά να το αποκτήσεις.Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς,σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δεν θα ξαναζήσουμε.Όσο όμως βρίσκονται εκεί,τα θεωρούμε μέρος του εαυτού μας."
Μολις 107 σελίδες είναι ικανές να συνταράξουν το μέσα σου. Να σε κάνουν να πονέσεις αλλά να μην το αφήσεις από τα χέρια σου. Συγκλονιστικες σκηνές που ζωντανεύουν μπρος στα μάτια σου.
Και όμως πέρα απο όλες τις υπόλοιπες αλήθειες που θα βρεις μέσα στο χάρτινο σπίτι υπάρχει μια ιστορία αγάπης. Πολύ διαφορετικής.
Εμείς οι βιβλίοφίλοι έχουμε περιεργη σχέση με τα βιβλία. Σχέση αγάπης, σχέση λατρείας, κάποιες φορές και εξάρτησης. Τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας, τα ταξινομουμε, τα χαϊδεύουμε, τα παίρνουμε μαζί μας παντού και τα αφήνουμε να μας ταξιδέψουν σε μέρη που ίσως δε θα πηγαίναμε ποτέ μονοι.
"Συχνά είναι πιο δύσκολο να ξεφορτωθείς ένα βιβλίο παρά να το αποκτήσεις.Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς,σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δεν θα ξαναζήσουμε.Όσο όμως βρίσκονται εκεί,τα θεωρούμε μέρος του εαυτού μας."
Μολις 107 σελίδες είναι ικανές να συνταράξουν το μέσα σου. Να σε κάνουν να πονέσεις αλλά να μην το αφήσεις από τα χέρια σου. Συγκλονιστικες σκηνές που ζωντανεύουν μπρος στα μάτια σου.
Και όμως πέρα απο όλες τις υπόλοιπες αλήθειες που θα βρεις μέσα στο χάρτινο σπίτι υπάρχει μια ιστορία αγάπης. Πολύ διαφορετικής.
February 6, 2019
B.R.A.CE. 2019
4 βιβλία που στην πρωτότυπη έκδοση τους είναι γραμμένα σε διαφορετική γλώσσα (3/4)
Ένα βιβλίο που μιλά για βιβλία, ένα βιβλίο για συλλέκτες και για βιβλιόφιλους. Ένα βιβλίο που μέσα από μία απλή ιστορία, πολύ όμορφα γραμμένη, με βρήκε να κοιτάω τα ράφια της βιβλιοθήκης μου και να αναρωτιέμαι για το μέλλον τους, την προστασία τους και την συνέχεια τους.
Αγαπάς τα βιβλία; Διάβασε το και χάρισε στον εαυτό σου μία απολαυστική μέρα όπου και θα ευθυμήσεις και θα ανησυχήσεις ;)
Ένα βιβλίο που μιλά για βιβλία, ένα βιβλίο για συλλέκτες και για βιβλιόφιλους. Ένα βιβλίο που μέσα από μία απλή ιστορία, πολύ όμορφα γραμμένη, με βρήκε να κοιτάω τα ράφια της βιβλιοθήκης μου και να αναρωτιέμαι για το μέλλον τους, την προστασία τους και την συνέχεια τους.
Αγαπάς τα βιβλία; Διάβασε το και χάρισε στον εαυτό σου μία απολαυστική μέρα όπου και θα ευθυμήσεις και θα ανησυχήσεις ;)
January 4, 2016
Şöyle muhteşem bir başlangıcı var: ‘’1998 ilkbaharında Bluma Lennon, Soho’daki bir kitapçıdan Emily Dickinson’ın Şiirler’inin eski bir baskısını aldı ve ilk köşe başında, tam da ikinci şiiri okumaya başladığında bir arabanın altında kaldı.’’
İlerleyen metinde ilk cümledeki gibi nabzınızı hızlandıran tempo yok ama ilgi çekici bir kurgu var. Bir bibliyofilin akıl almaz hayatına tanıklık ediyor, kitapların maddeleşmesine üzülüyorsunuz. Burada da Enis Batur’un Kitap Evi’ndeki gibi muazzam bir kütüphane var. Artık eve sığmayan bu büyük kütüphanenin ve sahibinin enteresan öyküsünü anlatıyor kitap. Kitapseverlere göz kırpan minicik sevimli tanımlamalar var. Hani okuyunca ince bir çizgi olur dudaklarınız. İşte bir tanesi: ‘ziyaretçilerinin kütüphane raflarındaki kitaplara hayran hayran bakabilmeleri için mutfakta kahve hazırlama işini kasten uzatan filoloji profesörü"
Okuduğum ilk Jaguar yayınevi kitabı ve olumlu bir izlenim bıraktı bende. Temiz bir çeviri, sade ve güzel bir kapak.
İlerleyen metinde ilk cümledeki gibi nabzınızı hızlandıran tempo yok ama ilgi çekici bir kurgu var. Bir bibliyofilin akıl almaz hayatına tanıklık ediyor, kitapların maddeleşmesine üzülüyorsunuz. Burada da Enis Batur’un Kitap Evi’ndeki gibi muazzam bir kütüphane var. Artık eve sığmayan bu büyük kütüphanenin ve sahibinin enteresan öyküsünü anlatıyor kitap. Kitapseverlere göz kırpan minicik sevimli tanımlamalar var. Hani okuyunca ince bir çizgi olur dudaklarınız. İşte bir tanesi: ‘ziyaretçilerinin kütüphane raflarındaki kitaplara hayran hayran bakabilmeleri için mutfakta kahve hazırlama işini kasten uzatan filoloji profesörü"
Okuduğum ilk Jaguar yayınevi kitabı ve olumlu bir izlenim bıraktı bende. Temiz bir çeviri, sade ve güzel bir kapak.
April 18, 2017
Βιβλίο για βιβλιόφιλους και όχι μόνο...
Πρωτότυπη ιστοριούλα, αλλά στο τέλος της κάπως αφελής.
Όμορφη και στρωτή γραφή του Ντομίνγκεζ.
Πρωτότυπη ιστοριούλα, αλλά στο τέλος της κάπως αφελής.
Όμορφη και στρωτή γραφή του Ντομίνγκεζ.
March 8, 2022
Kitabı bitirdikten sonra düşünce trenine ("Train of Thoughts"u bu şekilde çevirmek daha mantıklı, sonradan fark ettim!) kapıldım. Yaklaşık 15-20 dakikadır, bu kitabın bende yaşattığı hissiyatı nasıl açıklamam gerektiğine dair düşünceler gerçekten bir tren gibi gelip geçti aklımdan. Yine de pek tarif edilesi bir his değil şu an yaşadığım duygu. Şimdi o düşüncelerden birkaçını buraya paylaşıyım.
Kitapçıya uğrarken "Kağıt Ev"i diğer kitapların arasından aldığım anı hatırlıyorum. Etrafı kalın kitaplarla doluyken elime geçen bu incecik kitabın anlattıklarının neredeyse o kalın kitaplardan farklı olmaması gerçekten çok acayip bir durum çünkü kitabın her sayfasının öylesi bir -nasıl desem- çekim gücü var ki diğer kitapların 5-10 sayfasına bedelmiş gibi. Kitabın sonlarına yaklaştığımda sanki zamanı yavaşlatıp kelimelerin içindeymişim gibi hissettim kendimi. Sanki şu an kelimelerimi yazdığım ekranın kendisi kocaman bir "ekran" yazısından ibaretmiş gibi. Bu kelimelerin gücünü nasıl anlatsam bilemiyorum, sadece o öylesi bir dünyaydı ki bitince etrafımdaki bütün kelimelerin bir süpürgeyle çekilip minik bir boşluğa kapılmışım gibi his yaşadım. Çocukken hiç düşünmez sadece anı yaşarız ya, sonra büyümeye başladıkça düşünceler etrafımızı sarar ve hayat kendini gösterir, işte hiçbir şey düşünmeyip sadece kitabın anlattıklarıyla iç içeydim. Bu hissi yaşatmış olması bile bu kitabın çok özel olduğunu gösteriyor.
Yukarıdaki paragraf düşünce trenimin sadee bir vagonu ve bunun gibi acayip vagonlar var. Bunlardan bir diğer önemli bulduğum konu ise okuduğum kitaplara olan bakış açıma inanılmaz bir derinlik ve değerlilik katması. Hayalini kurduğum evde bir kütüphanem olmasını çok isteyenlerden birisiyim ve bu kitaptaki bazı bilgiler bu konuda o kadar aydınlattı ki beni, hem kurabileceğim kütüphanenin hayatıma olan değerini hem de kütüphanenin sıradan bir kavram olmadığını çok net bir şekilde görebildim.
Kitap ile ilgili tek olumsuz düşüncem kitapların karakterler üzerinde nasıl değişim yarattığını görememek. Kitap üzerine düşüncelerimi iletirken veya sizlerin bu kitap üzerine düşüncelerini okurken aldığım keyif benim için o kitabı diğerlerinden ayrı kılan karakteristik sınırları oluşturuyor. O yüzden karakterlerin okuduğu kitaplara harcadığı zamanı, insanlarla o kitaplar üzerine tartışmak için harcamaması bir parça hayal kırıklığı oldu benim için.
Özetle geçmek gerekirse kitap okumayı seven herkesin hayatının bir döneminde elinde tutması gerektiğini düşündüğüm bir kitap Kağıt Ev. Evinizdeki kitaplara baktığınızda onlara bakış açınız çok daha farklılaştıracak bir hazine çünkü kendisi. Bu yüzden okumamış olan herkese bu değerli hazineyi tavsiye ederim.
Kitapçıya uğrarken "Kağıt Ev"i diğer kitapların arasından aldığım anı hatırlıyorum. Etrafı kalın kitaplarla doluyken elime geçen bu incecik kitabın anlattıklarının neredeyse o kalın kitaplardan farklı olmaması gerçekten çok acayip bir durum çünkü kitabın her sayfasının öylesi bir -nasıl desem- çekim gücü var ki diğer kitapların 5-10 sayfasına bedelmiş gibi. Kitabın sonlarına yaklaştığımda sanki zamanı yavaşlatıp kelimelerin içindeymişim gibi hissettim kendimi. Sanki şu an kelimelerimi yazdığım ekranın kendisi kocaman bir "ekran" yazısından ibaretmiş gibi. Bu kelimelerin gücünü nasıl anlatsam bilemiyorum, sadece o öylesi bir dünyaydı ki bitince etrafımdaki bütün kelimelerin bir süpürgeyle çekilip minik bir boşluğa kapılmışım gibi his yaşadım. Çocukken hiç düşünmez sadece anı yaşarız ya, sonra büyümeye başladıkça düşünceler etrafımızı sarar ve hayat kendini gösterir, işte hiçbir şey düşünmeyip sadece kitabın anlattıklarıyla iç içeydim. Bu hissi yaşatmış olması bile bu kitabın çok özel olduğunu gösteriyor.
Yukarıdaki paragraf düşünce trenimin sadee bir vagonu ve bunun gibi acayip vagonlar var. Bunlardan bir diğer önemli bulduğum konu ise okuduğum kitaplara olan bakış açıma inanılmaz bir derinlik ve değerlilik katması. Hayalini kurduğum evde bir kütüphanem olmasını çok isteyenlerden birisiyim ve bu kitaptaki bazı bilgiler bu konuda o kadar aydınlattı ki beni, hem kurabileceğim kütüphanenin hayatıma olan değerini hem de kütüphanenin sıradan bir kavram olmadığını çok net bir şekilde görebildim.
Kitap ile ilgili tek olumsuz düşüncem kitapların karakterler üzerinde nasıl değişim yarattığını görememek. Kitap üzerine düşüncelerimi iletirken veya sizlerin bu kitap üzerine düşüncelerini okurken aldığım keyif benim için o kitabı diğerlerinden ayrı kılan karakteristik sınırları oluşturuyor. O yüzden karakterlerin okuduğu kitaplara harcadığı zamanı, insanlarla o kitaplar üzerine tartışmak için harcamaması bir parça hayal kırıklığı oldu benim için.
Özetle geçmek gerekirse kitap okumayı seven herkesin hayatının bir döneminde elinde tutması gerektiğini düşündüğüm bir kitap Kağıt Ev. Evinizdeki kitaplara baktığınızda onlara bakış açınız çok daha farklılaştıracak bir hazine çünkü kendisi. Bu yüzden okumamış olan herkese bu değerli hazineyi tavsiye ederim.
April 22, 2015
Ee mükemmel bir kitap bu. Öncesinde Joseph Conrad'ın Gölge Hattı'nı okumuş olsaydım iyiydi. Oldukça atıf var çünkü. Özellikle son sayfada Brauer'in Gölge Hattı'nın ötesine geçtiği vurgusu, oldukça meraklandırmış durumda beni, yazarın öngördüğü son, benim tasavvurumla ne kadar uyumlu sorusu ile.
Carlos Brauer, üzerinde çalıştığı sınıflandırma sistemiyle zamanında Goodreads'ın algoritmasını düşünmüş bir adam. Yani bu zamanda yaşasaydı, dellenmemesi muhtemeldi. Açardı hesabını, kategorilerini oluştururdu. Tavsiyelere bakardı, onun için de geliştirmeler önerirdi, librarian olurdu. E-kitap okuyucusu olsaydı ya da; Kindle'ına 20 000 kitap atabilir miydi bilemem ama en azından 1000'ini atsa, hem bütçesi sarsılmazdı, hem de soğuk suyla duş almak zorunda kalmazdı. Gel gelelim bunu ister miydi? "Ziyaretçilerinin kütüphane raflarındaki kitaplara hayran hayran bakabilmeleri için mutfakta kahve hazırlama işini kasten uzatan filoloji profesörü" tavrından kurtulduğu ölçüde, evet.
Öte yandan iyi ki dellendi Brauer, bu sayede kendi gerçeğine yelken açtı ve de özgürleşti çünkü. Kanımca yollara düştü, yaşamaya, aramaya gitti. Kitap, olabilecek en güzel şekilde bitti benim açımdan. Sonuç okuyucuların kitaplara bakış açısına göre şekillenir elbette ama benim kendi açımdan gelmek istediğim nokta, tam da Brauer'in geldiği noktadır.
Yapılması gereken Brauer'in yıktığı duvarlar gibi, bir noktada yakılmasıdır tüm kitapların. Benim, şenlik ateşine, son olarak, içerisinden bir pasajı, son pasajı okuduktan sonra atacağım kitap ise Andre Gide'nin Dünya Nimetleri olacak.
" Nathanael, at kitabımı; onunla yetinme. Senin gerçeğini bir başkasının bulabileceğini sanma; her şeyden çok, bundan utan.."
Carlos Brauer, üzerinde çalıştığı sınıflandırma sistemiyle zamanında Goodreads'ın algoritmasını düşünmüş bir adam. Yani bu zamanda yaşasaydı, dellenmemesi muhtemeldi. Açardı hesabını, kategorilerini oluştururdu. Tavsiyelere bakardı, onun için de geliştirmeler önerirdi, librarian olurdu. E-kitap okuyucusu olsaydı ya da; Kindle'ına 20 000 kitap atabilir miydi bilemem ama en azından 1000'ini atsa, hem bütçesi sarsılmazdı, hem de soğuk suyla duş almak zorunda kalmazdı. Gel gelelim bunu ister miydi? "Ziyaretçilerinin kütüphane raflarındaki kitaplara hayran hayran bakabilmeleri için mutfakta kahve hazırlama işini kasten uzatan filoloji profesörü" tavrından kurtulduğu ölçüde, evet.
Öte yandan iyi ki dellendi Brauer, bu sayede kendi gerçeğine yelken açtı ve de özgürleşti çünkü. Kanımca yollara düştü, yaşamaya, aramaya gitti. Kitap, olabilecek en güzel şekilde bitti benim açımdan. Sonuç okuyucuların kitaplara bakış açısına göre şekillenir elbette ama benim kendi açımdan gelmek istediğim nokta, tam da Brauer'in geldiği noktadır.
Yapılması gereken Brauer'in yıktığı duvarlar gibi, bir noktada yakılmasıdır tüm kitapların. Benim, şenlik ateşine, son olarak, içerisinden bir pasajı, son pasajı okuduktan sonra atacağım kitap ise Andre Gide'nin Dünya Nimetleri olacak.
" Nathanael, at kitabımı; onunla yetinme. Senin gerçeğini bir başkasının bulabileceğini sanma; her şeyden çok, bundan utan.."
January 20, 2019
Μικρό μυθιστόρημα που μου κράτησε συντροφιά το πρωινό της Κυριακής, αυτής της άχαρης ημέρας. Μου άρεσε πολύ, με ταξίδεψε, μου μίλησε στην ψυχή.
May 27, 2017
Eline bir kitabı aldığında okur, o kitap hakkında okumadan bildiklerini düşünür, söylenenleri gözünün önüne getirir, söylenenlerin güvenilirliğini sorgular ve beklentisini buna göre ayarlar; kitap başlar başlamaz da hikâyenin merkezini aramaya başlar. Yabancı bir dünyadadır artık, o kitaba başlamıştır ve sadece yazarın hükmü geçer orada. İsterse sayfalarca bir masayı anlatır yazar, isterse bir karakteri heykeltıraş gibi yavaş yavaş oluşturur, istemezse de karakter falan oluşturmaz.
Yazar da okurun işini kolaylaştırmıyorsa, okur bu kitabı anlamazsa ne olacağını sorar kendine. Sayfalarca bir anlamsızlık içinde mi yüzecektir? Bu kitabı okuyup beğenen yüzlerce insan neden beğenmiştir? Bu karakter neden öyle yapmıştır? Yazar bu hikâyeyi neden böyle anlatmıştır?
Ama bunlar yetmez. Kitap biraz kalınsa eli ağrır okurun, uzun süre okuduysa gözleri yanar, sulanır, beli ağrır, ayakları uyuşur. Yazar anlaşılması zor bir paragraf yazdıysa, okur tam o paragrafı okuduğunda komşunun çocuğunun ağlayacağı tutar. Çocuk ağlayınca akla yapılması gerekenler düşer, iş-güç yahut okul, belki çoluk çocuk, ev temizliği, hatta bizimki gibi bir ülkedeyse memleket dertleri. Karnı acıkır okurun, yalnız biriyse onu anlayacak birinin hayali düşüverir metnin ortasına. Değilse, onu anlayacak kişinin yanında olduğunu bilir, bunun değerini daha bir iyi anlar, güzel bir sohbeti arzular. Düşünceler akarken metin de akmıştır, ama okur ne okuduğunu pek anlamamıştır. Şimdi geri sarmalı sayfaları birkaç yaprak. Tekrar başlar okumaya, tekrar dikkati dağılacak gibi olduğunda kızar kendine. Daha okuması gereken bir sürü kitap vardır, yüzlerce klasik kitaplıkta onu beklemektedir. Tekrar başlar ve okur, okur, okur.
Kafasındaki bütün seslerin susmasını ister okur, bütün dertler ve kaygılar uzaklaşsın ister, delice kitapların içinde kaybolmak, bir kitabı anlayabilmek için haftalarını vermek, bir kitabı hem mum ışığında, hem ay ışığında okuyabilmek, gecenin zifiri karanlığında okuduğu kitabı düşüne düşüne uyumak ister. Bütün okurlar, varlıklarını unutup birkaç güzel dakikada başka birine dönüşebilmek için okurlar. Ama okumak ço��unlukla böyle bir iş değildir.
Okur, genelde itiraf edemese de kitap okumak sancılı bir iştir. Hele de düşünceli okursa, daha da sancılıdır, çünkü romanların dünyasının ucu bucağı olmadığını, ele geçmez, yakalanamaz ve kontrol edilemez olduğunu görmüştür.
***
Bu kitap okurlar için bir "okuma masalı". Gerçek olamayacak kadar güzel bir hayali bizlere anlatıyor. Farklı bir deyişle, gerçek olmayan bir deneyimi hikâyeliyor.
Yazar da okurun işini kolaylaştırmıyorsa, okur bu kitabı anlamazsa ne olacağını sorar kendine. Sayfalarca bir anlamsızlık içinde mi yüzecektir? Bu kitabı okuyup beğenen yüzlerce insan neden beğenmiştir? Bu karakter neden öyle yapmıştır? Yazar bu hikâyeyi neden böyle anlatmıştır?
Ama bunlar yetmez. Kitap biraz kalınsa eli ağrır okurun, uzun süre okuduysa gözleri yanar, sulanır, beli ağrır, ayakları uyuşur. Yazar anlaşılması zor bir paragraf yazdıysa, okur tam o paragrafı okuduğunda komşunun çocuğunun ağlayacağı tutar. Çocuk ağlayınca akla yapılması gerekenler düşer, iş-güç yahut okul, belki çoluk çocuk, ev temizliği, hatta bizimki gibi bir ülkedeyse memleket dertleri. Karnı acıkır okurun, yalnız biriyse onu anlayacak birinin hayali düşüverir metnin ortasına. Değilse, onu anlayacak kişinin yanında olduğunu bilir, bunun değerini daha bir iyi anlar, güzel bir sohbeti arzular. Düşünceler akarken metin de akmıştır, ama okur ne okuduğunu pek anlamamıştır. Şimdi geri sarmalı sayfaları birkaç yaprak. Tekrar başlar okumaya, tekrar dikkati dağılacak gibi olduğunda kızar kendine. Daha okuması gereken bir sürü kitap vardır, yüzlerce klasik kitaplıkta onu beklemektedir. Tekrar başlar ve okur, okur, okur.
Kafasındaki bütün seslerin susmasını ister okur, bütün dertler ve kaygılar uzaklaşsın ister, delice kitapların içinde kaybolmak, bir kitabı anlayabilmek için haftalarını vermek, bir kitabı hem mum ışığında, hem ay ışığında okuyabilmek, gecenin zifiri karanlığında okuduğu kitabı düşüne düşüne uyumak ister. Bütün okurlar, varlıklarını unutup birkaç güzel dakikada başka birine dönüşebilmek için okurlar. Ama okumak ço��unlukla böyle bir iş değildir.
Okur, genelde itiraf edemese de kitap okumak sancılı bir iştir. Hele de düşünceli okursa, daha da sancılıdır, çünkü romanların dünyasının ucu bucağı olmadığını, ele geçmez, yakalanamaz ve kontrol edilemez olduğunu görmüştür.
***
Bu kitap okurlar için bir "okuma masalı". Gerçek olamayacak kadar güzel bir hayali bizlere anlatıyor. Farklı bir deyişle, gerçek olmayan bir deneyimi hikâyeliyor.
August 1, 2016
تو صفحه اول این کتاب می خونیم:
و این برای ماهایی که کتاب دوست داریم یه چیز بزرگه... من اینجا نبودم و این نبودم اگه کتابهایی که خوندم رو نمیخوندم...
کتابها تو سالهای نوجوونی، منو کنج خونه نگه داشتن و بهترین دوستام بودن...
کتابها ساختار ذهنم رو چیدن و بزرگم کردن...
چه چیزی میتونست جای کتاب رو تو زندگی من بگیره؟ اون هم وقتی انقدر زندگی من پره از کتاب...
حیرت زدهام که چقدر کم فکر کردم به این موضوع که کتاب خوندن شخصیت منو چقدر تحت تاثیر قرار داده... چقدر بالا پایین برده...
وقتی اولین کتاب غیر کودکم رو خوندم...
وقتی بابالنگ دراز رو بارها و بارها خوندم و دلم نمیومد پسش بدم به کتاب خونه...
وقتی آن شرلی ها رو شب تا صبح میخوندم...
وقتی هری پاتر خوندن تو نور کم چشام رو داغون کرد...
وقتی اولین بار غرور و تعصب رو خوندم... و جین ایر رو...
وقتی شروع کردم به خوندن بینوایان... یا تولستوی...یا دوما...
هر کدوم از این کتابها منو زیر و رو کردن...
و من همیشه حریص کتاب بیشتر...
همیشه در حسرت کتابهای نخونده...
همیشه با یه لیست طولانی از کتابهایی که باید بخونمشون...
و حالا آدمهایی رو ملاقات کردم که هرکدوم به نوعی عشق کتاب داشتن... و گرچه من هیچ کدوم از اون دوتا آدم نیستم... ولی از دچار شدن به سرنوشت هرکدومشون میترسم... من حتی هزارتا کتاب هم ندارم... چه برسه به بیست هزار تا...ولی وقتی تعداد کتابهام از دستم خارج بشه... وقتی یادم بره کدوم
کتاب کجا بود... و یا اصلا من این کتاب رو دارم یا نه... چه بلایی سرم میاد؟
من عاشق ورق زدن کتابهام... توی کتاب فروشی کتابهایی که خودم دارم رو نوازش میکنم... از خرید کتاب بیشتر نمیتونم بگذرم... با کتابهام با احترام برخورد میکنم... توی کتابهام چیزی نمینویسم... مگر تاریخ خرید و اسمم تو صفحه اول اونم با مداد... ولی مهم ترین قسمتش برای من خوندن اونهاست... غرق شدن توی عمقشون... ورق زدنشون و پیدا کردن یه دنیای دیگه لابه لای برگههای کاغذ... من خونهی کاغذی خودم رو لابهلای هر کتاب میسازم...
حالا انقدر متاثرم از این شخصیت عجیبی که تو این کتاب باهاش زندگی کردم... که انگار می ترسم از کتابها... از این که اجازه بدم اینطور ذهنم رو در اختیار خ��دش��ن بگیرن...
خیلی لذت بردم از خوندن این کتاب... کتابهایی که دربارهی کتابن برای ماها یه عطر و بوی دیگهای دارن...انگار از جنس خودمون باشن... انگار برای خودمون نوشته شده باشن... ماهایی که کتابهایی که دوست داریم رو بارها و بارها میخونیم...گاهی مثل جونمون ازشون مراقبت میکنیم و گاهی انقدر همراه خودمون اینور و اونور میبریمشون که از جلد درمیرن... برگههاشون کهنه میشه ولی توی قلب ما جا دارن... ماهایی که همیشه کنار بالشتمون یه کتاب هست...
یه سری خاطرههای تو ذهن من هست که خیلی دوستشون دارم... و یادم نمیموندن و انقدر شیرین نبودن... اگه نبود کتابی که اون موقع میخوندم... کتابها برای ماها جریان دارن... همراهمون زندگی میکنن... و یه بخش از زندگی مون رو میسازن...
پ.ن: با تشکر فراوان و بسیار فراوان (خیلی...) از مهسای عزیزم... که بی شک بدون زحمات او این مهم مسیر نمیشد...:دی
کتابها سرنوشت انسانها را دگرگون میکنند.
و این برای ماهایی که کتاب دوست داریم یه چیز بزرگه... من اینجا نبودم و این نبودم اگه کتابهایی که خوندم رو نمیخوندم...
کتابها تو سالهای نوجوونی، منو کنج خونه نگه داشتن و بهترین دوستام بودن...
کتابها ساختار ذهنم رو چیدن و بزرگم کردن...
چه چیزی میتونست جای کتاب رو تو زندگی من بگیره؟ اون هم وقتی انقدر زندگی من پره از کتاب...
حیرت زدهام که چقدر کم فکر کردم به این موضوع که کتاب خوندن شخصیت منو چقدر تحت تاثیر قرار داده... چقدر بالا پایین برده...
وقتی اولین کتاب غیر کودکم رو خوندم...
وقتی بابالنگ دراز رو بارها و بارها خوندم و دلم نمیومد پسش بدم به کتاب خونه...
وقتی آن شرلی ها رو شب تا صبح میخوندم...
وقتی هری پاتر خوندن تو نور کم چشام رو داغون کرد...
وقتی اولین بار غرور و تعصب رو خوندم... و جین ایر رو...
وقتی شروع کردم به خوندن بینوایان... یا تولستوی...یا دوما...
هر کدوم از این کتابها منو زیر و رو کردن...
و من همیشه حریص کتاب بیشتر...
همیشه در حسرت کتابهای نخونده...
همیشه با یه لیست طولانی از کتابهایی که باید بخونمشون...
و حالا آدمهایی رو ملاقات کردم که هرکدوم به نوعی عشق کتاب داشتن... و گرچه من هیچ کدوم از اون دوتا آدم نیستم... ولی از دچار شدن به سرنوشت هرکدومشون میترسم... من حتی هزارتا کتاب هم ندارم... چه برسه به بیست هزار تا...ولی وقتی تعداد کتابهام از دستم خارج بشه... وقتی یادم بره کدوم
کتاب کجا بود... و یا اصلا من این کتاب رو دارم یا نه... چه بلایی سرم میاد؟
من عاشق ورق زدن کتابهام... توی کتاب فروشی کتابهایی که خودم دارم رو نوازش میکنم... از خرید کتاب بیشتر نمیتونم بگذرم... با کتابهام با احترام برخورد میکنم... توی کتابهام چیزی نمینویسم... مگر تاریخ خرید و اسمم تو صفحه اول اونم با مداد... ولی مهم ترین قسمتش برای من خوندن اونهاست... غرق شدن توی عمقشون... ورق زدنشون و پیدا کردن یه دنیای دیگه لابه لای برگههای کاغذ... من خونهی کاغذی خودم رو لابهلای هر کتاب میسازم...
حالا انقدر متاثرم از این شخصیت عجیبی که تو این کتاب باهاش زندگی کردم... که انگار می ترسم از کتابها... از این که اجازه بدم اینطور ذهنم رو در اختیار خ��دش��ن بگیرن...
خیلی لذت بردم از خوندن این کتاب... کتابهایی که دربارهی کتابن برای ماها یه عطر و بوی دیگهای دارن...انگار از جنس خودمون باشن... انگار برای خودمون نوشته شده باشن... ماهایی که کتابهایی که دوست داریم رو بارها و بارها میخونیم...گاهی مثل جونمون ازشون مراقبت میکنیم و گاهی انقدر همراه خودمون اینور و اونور میبریمشون که از جلد درمیرن... برگههاشون کهنه میشه ولی توی قلب ما جا دارن... ماهایی که همیشه کنار بالشتمون یه کتاب هست...
یه سری خاطرههای تو ذهن من هست که خیلی دوستشون دارم... و یادم نمیموندن و انقدر شیرین نبودن... اگه نبود کتابی که اون موقع میخوندم... کتابها برای ماها جریان دارن... همراهمون زندگی میکنن... و یه بخش از زندگی مون رو میسازن...
معمولا وقتی صاحب کتابی می شویم، دل کندن از آن برای مان سخت می شود. به عهدی میماند که میان نیاز و فراموشی بسته شده باشد، کتاب ها پاره ای از وجود ما می شوند،مثل شاهدان لحظات بی بازگشت زندگی ما.
پ.ن: با تشکر فراوان و بسیار فراوان (خیلی...) از مهسای عزیزم... که بی شک بدون زحمات او این مهم مسیر نمیشد...:دی
Displaying 1 - 30 of 1,376 reviews