kara
Türkçe
[değiştir]Söyleniş
[değiştir]Köken 1
[değiştir]Ad
[değiştir]kara
- kar (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi
Köken 2
[değiştir]- Osmanlı Türkçesi قرا (ota), o da Eski Türkçenin en eski yazılı belgesi olan 8. asırdan kalma Orhun KitabeleriOrhun Kitabeleri'nde kara (kara) kelimesine sekiz yerde "fakir veya sıradan halk, avam", üç yerde "siyah renk" anlamında sıfat olmak üzere toplam 11 defa rastlanır.
- (mecaz): Arapça
Ad
[değiştir]kara (belirtme hâli karayı, çoğulu karalar), sahiplik şekli kara -sı
- esmer
- (coğrafya, jeoloji) yeryüzünün denizle örtülü olmayan bölümü
- (renkler) en koyu renk, siyah
- (mecaz) uğursuzluk, üzüntü, keder, utanç
Çekimleme
[değiştir]kara adının çekimi
Deyimler
[değiştir]mecaz
Türetilmiş kavramlar
[değiştir]Çeviriler
[değiştir]coğrafya, jeoloji
renkler
|
Türetilmiş kavramlar
[değiştir]- karaca, karalamak, karamsar, karanlık, kararmak, karartmak
- karaca, karacı, karacık, karalı, karasız, karayla, karaysa
Ek okumalar
[değiştir]- Vikipedi'de kara
Ön ad
[değiştir]kara (karşılaştırma daha kara, üstünlük en kara)
- güzel
- gözü görmez, kör
- ışıktan mahrum, karanlık
- iftira
- kötü, sıkıntılı, uğursuz
- yüz kızartıcı hâl, leke
- zenci
- (mecaz) basit, fakir, incelikten mahrum
- (mecaz) kederli, utanç duyan, üzgün
- (mecaz) şom, uğursuz, utandıran, üzüntü veren
- (renkler) kara renkte olan, kara renkli
- (renkler) koyu renkli, esmer
Atasözleri
[değiştir]kara
Deyimler
[değiştir]Türetilmiş kavramlar
[değiştir]- Karabağ,
- Karadağ,
- Karagöz,
- baldırıkara,
- kara boya,
- kara bulut,
- kara cümle,
- kara damaklı,
- kara düş,
- kara elmas,
- kara et,
- kara kalem,
- kara kaplı kitap,
- kara kavruk,
- kara kaş,
- kara kehribar,
- kara keş,
- kara koca,
- kara kullukçu,
- kara kuru,
- kara kusmuk,
- kara maşa,
- kara sarı,
- kara su,
- kara tahta,
- kara tren,
- kara yağız,
- kara yer,
- karaardıç,
- karaasma,
- karaayak,
- karaağaç,
- karabacak,
- karabakal,
- karabaldır,
- karaballık,
- karabalık,
- karabatak,
- karabaş,
- karabiber,
- karabulak,
- karabulut,
- karaburçak,
- karabuğday,
- karaböce,
- karaciğer,
- karadavar,
- karadul,
- karadut,
- karafatma,
- karagevrek,
- karagöz,
- karagül,
- karagürgen,
- karahalile,
- karahindiba,
- karahumma,
- karaiğne,
- karakabarcık,
- karakafes,
- karakarga,
- karakavak,
- karakavuk,
- karakavza,
- karakaçan,
- karakaş,
- karakeme,
- karakeçi,
- karakoncolos,
- karakucak,
- karakul,
- karakulak,
- karakutu,
- karakuş,
- karakılçık,
- karalahana,
- karaleylek,
- karasakız,
- karasinek,
- karasığır,
- karataban,
- karatavuk,
- karaturp,
- karayaka,
- karayandık,
- karayanık,
- karayemiş,
- karayılan,
- karaçalı,
- karaçam,
- karaçav,
- karaçavuş,
- karaçayır,
- karnıkara,
- sırtıkara
esmer, koyu renkli
gözü görmez, kör
karanlık
Çeviriler
[değiştir]renkler
|
Kaynakça
[değiştir]- Türk Dil Kurumuna göre "kara" maddesi
Çağatayca
[değiştir]Söyleniş
[değiştir]- Heceleme: ka‧ra
Ad
[değiştir]- adak
- kuru yer
- (coğrafya) deniz kenarı, sahil
- (renkler) kara, siyah
Gagavuzca
[değiştir]Köken
[değiştir]- Eski Türkçe qara (qara).
Söyleniş
[değiştir]- Heceleme: ka‧ra
Ad
[değiştir]kara
- (renkler) kara
Yahudi İspanyolcası
[değiştir]Söyleniş
[değiştir]- Heceleme: ka‧ra
Sayı adı
[değiştir]kara
Kategori:
- Haftanın sözcüğü
- Türkçe IPA okunuşu olan sözcükler
- Türkçe 2 heceli sözcükler
- Türkçe -a son ekiyle oluşmuş sözcükler
- Türkçe sözcükler
- Türkçe çekimli adlar
- Osmanlı Türkçesi kökenli Türkçe sözcükler
- Arapça kökenli Türkçe sözcükler
- Türkçe adlar
- Türkçede coğrafya
- Türkçede jeoloji
- Türkçede renkler
- Türkçe mecazlar
- Türkçe ön adlar
- Çağatayca 2 heceli sözcükler
- Eski Türkçe kökenli Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca 2 heceli sözcükler
- Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca adlar
- Gagavuzcada renkler
- Yahudi İspanyolcası 2 heceli sözcükler
- Yahudi İspanyolcası sözcükler
- Yahudi İspanyolcası sayı adları