Luang Prabang

Luang Prabang ,  ( Lao : Luang Prabang / LP ) o Husum  (binibigkas[lǔaŋ pʰa.bàːŋ] ), karaniwang transliterated sa Western wika mula sa pre-1975 Lao spelling ຫຼວງ ພຣະ ບາງ (ຣ = silent r ) bilang Luang Prabang , Literal na ibig sabihin ay " Royal Buddha Image ", ay isang lungsod sa hilagang gitnang Laos , na binubuo ng 58 na katabing mga nayon, kung saan 33 ang binubuo ng UNESCO Town Of Luang Prabang World Heritage Site . Ito ay nakalista noong 1995 para sa natatanging at "kamangha-manghang" mahusay na napanatili ang pamana ng arkitektura, panrelihiyon at pangkulturang, isang timpla ng mga pag-unlad sa bukid at lunsod sa loob ng maraming siglo, kasama na ang mga impluwensyang kolonyal ng Pransya noong ika-19 at ika-20 siglo.

Ang gitna ng lungsod ay binubuo ng apat na pangunahing mga kalsada at ito ay matatagpuan sa isang peninsula sa tagpuan ng Nam Khan at Mekong River . Ang Luang Prabang ay kilalang kilala sa maraming Buddhist templo at monasteryo. Tuwing umaga, daan-daang mga monghe mula sa iba't ibang mga monasteryo ang naglalakad sa mga lansangan nangongolekta ng limos . Ang isa sa mga pangunahing palatandaan ng lungsod ay ang Mount Phou Si ; isang malaking matarik na burol na sa kabila ng pinipigilan na sukat ng lungsod, ay 150 metro (490 ft) ang taas; isang matarik na hagdanan ay humahantong sa Wat Chom Si shrine at isang tanawin ng lungsod at mga ilog.

Ang Luang Prabang ay may parehong natural at makasaysayang mga site. Kabilang sa mga likas na lugar ng turismo ay ang Kuang Si Falls , Tat Sae Waterfalls , at Pak Ou Caves . Inaalok ang pagsakay sa elepante sa ilang mga site. Ang Phou Si , sa gitna ng bayan, ay may malawak na tanawin ng mga sistema ng bayan at ilog, at isang tanyag na lugar upang mapanood ang paglubog ng araw sa Mekong River. Sa dulo ng pangunahing kalye ng Luang Prabang ay isang night market kung saan ang mga kuwadra ay nagbebenta ng mga kamiseta, pulseras, at iba pang mga souvenir. Ang Haw Kham Royal Palace Museum at ang Wat Xieng Thong temple ay kabilang sa mga kilalang site ng kasaysayan. Ang bayan, partikular ang pangunahing kalye, ay may tuldok na may mas maliit na wats tulad ng Wat Hosian Voravihane. Tuwing umaga sa pagsikat ng araw, ang mga monghe ay naglalakad sa isang prusisyon sa mga kalye na tumatanggap ng limos na inaalok ng mga lokal na residente, isang kaganapang popular sa mga turista. Ang pagbibisikleta sa bundok ay karaniwan, sa mga taong madalas na nagbibisikleta sa paligid ng bayan o sa mga talon para sa isang araw. Down the Mekong River, isang 15 minutong biyahe sa bangka mula sa sentro ng lungsod, ang Ban Chan (ang pottery village  ) ay isang nakawiwiling lugar. Si Luang Prabang ay nakatanggap ng 'Best City' sa Wanderlust Travel Awards 2015.