Spaljivanje knjiga

Spaljivanje knjiga, odnosno biblioklazam ili libricid je naziv za namjernu aktivnost, često ceremonijalne prirode, koja za svrhu ima uništavanje knjiga. U širem smislu može podrazumijevati i uništavanje drugih medija za prijenos informacija kao što su gramofonske ploče, filmovi, magnetoskopske vrpce i CD-ovi. Razlozi za takvu aktivnost su obično religijske, političke ili ideološke prirode i njima se obično nastoje trajno ukloniti sadržaji koji se smatraju uvredljivima ili neprihvatljivima, odnosno na spektakularni način izraziti neslaganje s u njima prezentiranim idejama.

Spaljivanje knjiga je kroz historiju predstavljalo najekstremniji oblik cenzure i u modernom svijetu se obično vezuje uz autoritarne režime i institucije, pri čemu se kao jedan od najstarijih primjera navodi Kina pod vlašću prvog cara Qi Shi Huanga, koji je u 3. vijeku pne. naredio znamenito spaljivanje knjiga i pokapanje učenjaka. Zahvaljujući spaljivanju knjiga brojna književna djela i neprocjenjivi izvori historijskih podataka su trajno izgubljena. U 20. vijeku su postala poznata nacistička spaljivanja knjiga te javna spaljivanja Beatlesovih ploča u SAD 1960-ih nakon što je dio tamošnjih kršćana njihovu izjavu "da su popularniji od Krista" shvatio kao blasfemiju.

Na prostoru bivše Jugoslavije su spaljivanja knjiga posljednji put zabilježena 1990-ih kada su u nekim manjim mjestima u Hrvatskoj direktori lokalnih biblioteka iz svojih bibliotečnih fondova izdvajali i javno spaljivali knjige napisane ćirilicom ili čiji su autori bili srpske nacionalnosti.

Povezano

Lomača taštine

Izvori

Eksterni linkovi