Pruverbiu

Lu pruverbiu (di lu latinu proverbium ) è na sprissioni ca cunteni normi, judizzi, dittami o cunzigghi diciuti ntî na manera sintètica e, assai spissu, ppi mitàfura, e ca hannu statu pigghiati di lu campari cumuni. 'N ginirali pòranu na viritati (o chiddu ca la genti penza ca è veru): si dici ca li pruverbi sunnu lu fruttu di la saggizza pupulari o di la, accussì annincata, filusufìa pupulari, ma cc'è cui susteni ca nun sunnu àutru ca la virsioni cudificata di priggiudizzii. Ponnu cuntèniri similitùtini e mitàfuri, pigghiati di l'usi, li maneri di vita, li liggenni di lu pòpulu ca ntî dda lingua nascìu lu pruverbiu. Ma assai pruverbi sunnu cumuni a cchiossai lingui diffirenti. Ntî lu qualisiasi casu, sunnu nu patrimoniu culturali d'addifènniri e sarvari, vittu ca ni làssanu na trazza di l'èbbichi passati e ni fannu ntènniri la strata ca fìciru li nostri àvuli.

Lu studiu di li pruverbi si chiama parimiuluggìa.

• Pruverbi siciliani, nu veru granni alencu di pruverbi siciliani.
• Pruverbi catanisi, n'alencu di pruverbi scrivuti ntî la parrata catanisi.
• Pruverbi nisseni, n'alencu di pruverbi scrivuti ntî la parrata nissena.
• Parimiuluggìa, la scienza ca studìa li pruverbi.