stattgeben

wymowa:

IPA: [ˈʃtatˌɡeːbn̩]

​^?/i

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) urz. uwzględniać, uwzględnić, przychylać się, przychylić się, rozpatrywać pozytywnie, rozpatrzyć pozytywnie

odmiana:

(1.1)^[1] stattgeben (gibt statt), gab statt, stattgegeben (haben)

przykłady:

składnia:

(1.1) etw./jdm. (Dat.) stattgeben

kolokacje:

(1.1) einem Antrag / Ersuchen / Widerspruch stattgeben • einer Klage stattgeben

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: