Przejdź do zawartości

rachunek

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rachunek (język polski)

[edytuj]
rachunek (1.1)
rachunek (1.7)
wymowa:
?/i, IPA[raˈxũnɛk], AS[raχũnek], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) obliczenie matematyczne
(1.2) liczby oraz rubryki, na których wykonywane obliczenia
(1.3) stan majątku lub kapitału wyrażony liczbowo (wartość, ilość) jako rezultat działalności finansowej lub gospodarczej
(1.4) zapisy wpływów i wydatków
(1.5) bank. konto w banku, przez które przeprowadza się operacje finansowe
(1.6) spis należności za towar lub usługę, jako forma rozliczenia sprzedawcy, zawierający sumę końcową
(1.7) kwit zawierający rozliczenie należności za towar lub usługę, zawierający sumę końcową
(1.8) podsumowanie, raport
(1.9) zob. rachunki
odmiana:
(1.1-9)
przykłady:
(1.1) Od rana próbuję policzyć nasze wydatki. Głowa mnie boli od tych rachunków.
(1.2) W oczach mi się mieni od rachunków.
(1.3) Komisja sprawdziła skrupulatnie rachunki naszej firmy.
(1.4) W tej książce prowadzę rachunki.
(1.5) Mam rachunek w tym banku.
(1.5) Pamiętasz jaki jest mój rachunek, czy ci podać?
(1.6) Rachunek nie był wysoki, obiad był smaczny, ale jednak wolę jeść w domu.
(1.7) Zrób zakupy i weź rachunek, to się później rozliczymy.
(1.8) Rachunek sumienia powinien być wykonany przed spowiedzią.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rachunek pamięciowyrachunek prawdopodobieństwarachunek całkowyrachunek operatorowyrachunek różniczkowy
(1.3) rachunek zysków / strat
(1.5) rachunek bankowy / rachunek bieżącyrachunek oszczędnościowo-rozliczeniowyotworzyć / zamknąć rachunek • zamknięcie rachunkównumer rachunku
(1.6) słony rachunek
(1.7) rachunek uproszczony
(1.8) zdawać rachunek (z czegoś)
synonimy:
(1.1) obliczenie, kalkulacja, rachuba
(1.5) konto
(1.7) kwit, paragon, faktura
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rachuba ż, rachunkowość ż, rachunkowicz m, rachunkowiec m, wyrachowanie n, rachowanie n, zarachowanie n
zdrobn. rachuneczek m
czas. rachować ndk., porachować dk., zarachować dk.
przym. rachunkowy, wyrachowany, obrachunkowy
przysł. rachunkowo
związki frazeologiczne:
na własny rachunekwyrównać rachunkina cudzy rachunekrachunek sumieniadla równego rachunku
etymologia:
niem. Rechnung[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „rachunek” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.