Przejdź do zawartości

muzyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: mùzyka

muzyka (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈmuzɨka], AS: [muzyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl. ​?/i
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kompozycja artystyczna złożona z dźwięków
(1.2) sztuka układania takich kompozycji
(1.3) całokształt takich kompozycji
(1.4) książk. brzmienie czegoś, zwłaszcza przyjemne
(1.5) pot. przedmiot szkolny mający na celu umuzykalnienie uczniów
(1.6) pot. rzad. orkiestra, kapela
(1.7) pot. gw. (Śląsk Cieszyński) potańcówka[1]
(1.8) gw. (Bukowina) zabawa[2]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: muzyk
odmiana:
(1.1-5)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikmuzyka
dopełniaczmuzyki
celownikmuzyce
biernikmuzykę
narzędnikmuzyką
miejscownikmuzyce
wołaczmuzyko
przykłady:
(1.3) Muzyka klasyczna jest piękna.
(1.4) Muzyka jej głosu była dla niego pieszczotą.
(1.4) Na to wróbel zaterlikał: "Cóż to znowu za muzyka? Muszę zajrzeć do słownika, by zrozumieć śpiew słowika![3]
(1.6) Muzyka przygrywała im do tańca.
składnia:
kolokacje:
(1.1) słuchać muzyki • kochać muzykę
synonimy:
st.pol. gędźba
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. muzyk m, muzykant m, muzykalność ż, muzyczność ż, muzyczka ż, umuzykalnianie n, muzykowanie n, muzeum n
czas. muzykować ndk., umuzykalniać ndk., umuzykalnić dk.
przym. muzyczny, muzykalny
przysł. muzycznie, muzykalnie
związki frazeologiczne:
kocia muzyka • muzyka dla uszu • muzyka przyszłości • bez smyka nic niewarta muzyka
etymologia:
łac. musica[4] < gr. μουσική (mousike)
uwagi:
zob. też muzyka w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
  2. ↑ Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 142; dostęp: 26 listopada 2018.
  3. ↑ Julian Tuwim, Ptasie radio
  4. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „muzyka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

muzyka (język łatgalski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muzyka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

muzyka (wenedyk)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muzyka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. muzykaltać ż
przym. muzycy, muzykały
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Słownik wenedyku
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=muzyka&oldid=8334002”