kariatyda
Wygląd
kariatyda (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) archit. podpora architektoniczna w postaci kobiecej spełniająca funkcję kolumny lub pilastra, dźwigająca na głowie belkowanie, balkon czy gzyms; zob. też kariatyda w Wikipedii
- (1.2) książk. przen. piękna kobieta o silnej atletycznej budowie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kariatyda kariatydy dopełniacz kariatydy kariatyd celownik kariatydzie kariatydom biernik kariatydę kariatydy narzędnik kariatydą kariatydami miejscownik kariatydzie kariatydach wołacz kariatydo kariatydy
- przykłady:
- (1.1) W manieryzmie chętnie stosowano zamiast kolumn kariatydy. (z Wikipedii)
- (1.2) Jak z jednej sztuki brązu ulana, zręczna, silna, z energią na czole, z oczyma pełnemi rozumu i ognia razem, przypominała piękną kariatydę grecką, która dźwignąć może gmach, ale nie ma skrzydeł, by się nad ziemię podniosła[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. καρυάτιδα – karyátida (karyjska dziewczyna)[2]; dziewczęta z lakońskiej wsi Karyai zostały skazane na ciężkie roboty za to, że miejscowość opowiedziała się po stronie Persów podczas wojny grecko-perskiej[3]
- uwagi:
- podobny element architektoniczny w postaci mężczyzny to atlant
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) caryatid
- baskijski: (1.1) kariatide
- bułgarski: (1.1) кариатида
- chorwacki: (1.1) karijatida
- czeski: (1.1) karyatida ż
- francuski: (1.1) cariatide ż
- hiszpański: (1.1) cariátide ż
- interlingua: (1.1) caryatide
- kataloński: (1.1) cariàtide
- niemiecki: (1.1) Karyatide ż
- nowogrecki: (1.1) Καρυάτιδα ż, Καρυάτις ż
- rosyjski: (1.1) кариатида
- słowacki: (1.1) karyatída ż
- włoski: (1.1) cariatide
- źródła:
- ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Macocha, rozdz. I.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 142.