imbir
imbir (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) bot. Zingiber Boehm.[1], rodzaj roślin wieloletnich, pochodzących z Azji i Australii; zob. też imbir w Wikipedii
- (1.2) kulin. przyprawa z imbiru lekarskiego, Zingiber officinale Rosc., w formie świeżego kłącza lub proszku
- (1.3) kulin. jarzyna z kłącza imbiru japońskiego, Zingiber mioga (Thunb.) Roscoe
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik imbir imbiry dopełniacz imbiru imbirów celownik imbirowi imbirom biernik imbir imbiry narzędnik imbirem imbirami miejscownik imbirze imbirach wołacz imbirze imbiry
- przykłady:
- (1.1) Imbir uprawiany jest na Jamajce.
- (1.2) Często dodaję imbiru do ciasta.
- (1.3) Lubię marynowany imbir do sushi.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ambirz
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) ingwer, zozwor
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) przyprawa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. imbirowce nmos, imbirowiec m, imbirowate nmos, ambirz m, imbirówka ż
- przym. imbirowy, imbirowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śwn. *imbër, śwn. *ing(e)bër, śwn. *ing(e)wër < łac. gingiber < łac. zingiber < gr. ζιγγίβερις[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) xhenxhefil m; (1.2) xhenxhefil m; (1.3) xhenxhefil m
- angielski: (1.1) ginger, zingiber; (1.2) ginger
- arabski: (1.1) زنجبيل
- bengalski: (1.1) আদা
- białoruski: (1.1) імбір m; (1.2) імбір m
- birmański: (1.1) မိဿလင်ပင်
- bułgarski: (1.1) джинджифил
- chiński standardowy: (1.1) 姜
- chorwacki: (1.1) đumbir m
- czeski: (1.1) zázvor m; (1.2) zázvor m
- duński: (1.1) ingefær w
- esperanto: (1.1) zingibro
- farerski: (1.1) ingifer
- fiński: (1.1) inkivääri; (1.2) inkivääri
- francuski: (1.1) gingembre m; (1.2) gingembre m
- fryzyjski saterlandzki: (1.1) Gänfer
- gruziński: (1.1) ჯანჯაფილი
- gudźarati: (1.1) આદુ n (ādu)
- hebrajski: (1.1) זנגביל m (zangwil)
- hindi: (1.1) अदरक m
- hiszpański: (1.1) jengibre m
- indonezyjski: (1.1) jahe
- interlingua: (1.1) gingibre
- islandzki: (1.1) engifer n; (1.2) engifer n
- japoński: (1.1) 生姜 (しょうが, shōga)
- jèrriais: (1.1) gengivre
- jidysz: (1.1) אינגבער m (ingber)
- kataloński: (1.1) gingebre; (1.2) gingebre
- laotański: (1.1) ຂີງ
- lingala: (1.1) tangawúsi, tangawísi
- łaciński: (1.1) Zingiber n, zingiber n; (1.2) zingiber n
- malgaski: (1.1) fakamalao
- niderlandzki: (1.1) gember
- niemiecki: (1.1) Ingwer m
- normandzki: (1.1) gengive
- norweski (bokmål): (1.1) ingefær m
- nowogrecki: (1.1) ζιγγίβερι n; (1.2) πιπερόριζα ż, τζίντζερ n
- portugalski: (1.1) gengibre m; (1.2) gengibre m
- rosyjski: (1.1) имбирь m; (1.2) имбирь m
- sanskryt: (1.2) शार्ङ्ग, शृङ्गवेर, नार, अव्यथ, नागर
- słowacki: (1.1) zázvor m, ďumbier m
- staro-wysoko-niemiecki: (1.1) gingibero
- szwedzki: (1.2) ingefära w
- tajski: (1.1) ขิง
- tetum: (1.1) ai-lia
- tok pisin: (1.1) kawawar
- turecki: (1.1) zencefil
- tybetański: (1.1) སྒ་སྐྱ, སྒ་སྨུག, སྒ
- ukraiński: (1.1) імбир m
- walijski: (1.1) sinsir; (1.2) sinsir
- wietnamski: (1.1) gừng
- wilamowski: imbiyr
- włoski: (1.1) zenzero m; (1.2) zenzero m
- źródła:
