Przejdź do zawartości

Pisanie

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Pisanie przy użyciu długopisu

Pisanie, pisarstwo – umieszczanie tekstu na jakimś materiale, przekazywanie jakichś informacji za pomocą pisma; także: tworzenie utworu literackiego.

  • Często odwracaj rylec (jeśli chcesz pisać rzeczy doskonałe).
  • Głównym powodem pisania jest chyba właśnie to, że piszą i pisali je inni.
    • Autor: Marcin Sendecki
    • Źródło: Magdalena Rybak (rozm.), Rozbiórka. Wiersze, rozmowy i portrety 26 poetów, Biuro Literackie, Wrocław 2007, ISBN 9788360602195, s. 164.
  • Istnieją wypróbowane metody. Trzeba zacząć od początku, pisać aż do samego końca i dopiero wtedy przestać.
  • Kiedy piszesz, musisz zebrać w jeden strumień wszystkie swobodne prądy serca.
    • Autor: Amy Tan, Córka nastawiacza kości
    • Zobacz też: serce
  • Mickiewicz wciąż pisze.
    • Opis: powiedzenie z lat 50. XX w. w związku z odnalezieniem nieznanych listów Mickiewicza, cytowane przez Mieczysława Jastruna
  • Należy pisać tak, jak się mówi.
    • Autor: Voltaire, Dictionnaire philosophique. Style, 1764
  • Nie będę mówił, jak dobrze znam teraz ten ból, kiedy piszę tutaj to, co musi być napisane. Bo są pewne rzeczy, które muszą być napisane. Obojętnie przez kogo. Kto to zrobi, nieważne.
  • Nie ma nic dziwniejszego i bardziej szalonego jak samo życie, a sztuka pisarska potrafi jedynie uchwycić jego odbicie w zmętniałym, matowym zwierciadle.
  • Pisać to znaczy odbywać sąd nad samym sobą.
  • Pisanie o czym się tylko zechce, było najniebezpieczniejszą formą wyrażania życzeń.
  • Trzeba pisać tylko o tym, co jest warte zapisania, o czym trzeba ZAWIADOMIĆ ludzi, a nie, co jest potrzebne autorowi lub bohaterowi.
  • W pisaniu korzystam z pamięci dziecka. Niczego z góry nie zakładam, więc mój świat jest wciąż pełen magii i wszystko może się w nim zdarzyć.
    • Autor: Amy Tan
    • Źródło: „Zwierciadło” nr 3/1925, 2007
    • Zobacz też: pamięć
  • Wyciągam czyste kartki z podajnika drukarki, znajduję długopis i siadam z zamiarem… tworzenia. Czuję się jednak zupełnie pusty, zablokowany. Jakby ktoś zakręcił kran. Przez dwie godziny siedzę i zapisuję byle co, próbuję opisać minione dni, cokolwiek, byle tylko rozruszać zardzewiałą maszynę, jednak wszystko idzie na nic. Coś stoi mi na drodze. Nie usunąłem jeszcze jakiejś grudy ze swojego wnętrza.

Zobacz też: