Witold Benedyktowicz

Witold Benedyktowicz

Pastor
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1921 Kraków
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1997 Polska
Superintendent naczelny Kościoła Metodystycznego w PRL
Okres sprawowania	1969–1983
Prezes Polskiej Rady Ekumenicznej
Okres sprawowania	1975-1983
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP
Ordynacja	1947
Odznaczenia

Witold Benedyktowicz (ur. 25 czerwca 1921 w Krakowie, zm. 21 stycznia 1997) – polski duchowny metodystyczny, teolog protestancki, profesor nauk teologicznych, nauczyciel akademicki, superintendent naczelny (zwierzchnik) Kościoła Metodystycznego w Polsce w latach 1969–1983, profesor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

Urodził się 25 czerwca 1921 roku w Krakowie w mieszczańskiej rodzinie o narodowych i patriotycznych tradycjach. Dziadek jego, Ludomir, brał udział w powstaniu styczniowym. Za udział w powstaniu majątek rodziny Benedyktowiczów został skonfiskowany^[1]. Z metodyzmem zetknął się podczas II wojny światowej^[2].

Po ukończeniu szkoły średniej w rodzinnym Krakowie podjął w warunkach okupacji studia w Wyższej Szkole Biblijnej w Warszawie, na której wykładali profesorowie zamkniętego przez hitlerowców Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Po II wojnie światowej został oddelegowany na Mazury celem pracy duszpasterskiej. W 1947 roku został ordynowany na pastora, po czym podjął uzupełniające studia teologiczne w Instytucie Ekumenicznym w Bossey związanym ze Światową Radą Kościołów.

W 1950 roku uzyskał magisterium na Wydziale Teologii Ewangelickiej UW (promotorem był ks. prof. Jan Szeruda). Cztery lata później uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy o idei przełomu w metodyzmie, a w 1965 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz monografii „Próba irenologii chrześcijańskiej. Doświadczenia praskie”. Od 1972 profesor nadzwyczajny, a od 1980 zwyczajny. W 1967 został zatrudniony w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, w której pełnił funkcję kierownika Katedry Teologii Systematycznej. Był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1985–1988). Od 1958 stał na czele redakcji czasopisma „Pielgrzym Polski”.

Od początku laty 50. pracował jako pastor w warszawskiej parafii metodystycznej. Był zwierzchnikiem Kościoła Metodystycznego PRL jako jego superintendent naczelny (1969–1983). W latach 1975–1983 stał na czele Polskiej Rady Ekumenicznej jako jej prezes. Był delegatem na kongresy ekumeniczne i pokojowe.

Mimo że wcześniej krytycznie ocenił wprowadzenie stanu wojennego w Polsce^[3], później wraz z ks. bp. Januszem Narzyńskim w imieniu Polskiej Rady Ekumenicznej, wyraził poparcie dla władz wojskowych^[4]. W latach 80. Służba Bezpieczeństwa usiłowała zwerbować go na tajnego współpracownika. Działania te zakończyły się niepowodzeniem. Pomimo tego w latach 1986–1989 zasiadał w Radzie Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa, co odczytywane jest jako wyraz sprzyjania władzy komunistycznej^[3].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi

• Próba irenologii chrześcijańskiej. Doświadczenia praskie, „Jednota”, Warszawa 1965
• Bracia z Epworth, „Odrodzenie”, Warszawa 1971
• Ekumenia, pokój, pojednanie, Społeczne Towarzystwo Polskich Katolików, Instytut Wydawniczy im. A. Frycza Modrzewskiego, Warszawa 1988
• Co powinniśmy czynić. Zarys ewangelickiej etyki teologicznej, Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie, Warszawa 1993

• Marcin Hintz. Dziedzictwo myśli ks. prof. Witolda Benedyktowicza. W 10. rocznicę śmierci. „Ewangelik”. Nr 1, s. 56–60, 2007. 
• Marcin Hintz. Motywy pokoju i pojednania w teologii Witolda Benedyktowicza. „Rocznik Teologiczny”. LXIV, s. 513-533, 2022. DOI: 10.36124/rt.2022.19. 
• Zbigniew Kamiński. Postać i działalność ks. prof. Witolda Benedyktowicza (1921-1997). „Rocznik Teologiczny”. LXIV, s. 535-556, 2022. 
• Katalog Biblioteki Narodowej
• Ryszard Michalak: Polityka wyznaniowa państwa polskiego wobec mniejszości religijnych w latach 1945-1989. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2014. ISBN 978-83-7842-124-5.