Przejdź do zawartości

Wim Rijsbergen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wim Rijsbergen
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wilhelmus Gerardus Rijsbergen

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1952
Lejda

Wzrost

181 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
VV Roodenburg
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1970–1971 PEC Zwolle 26 (0)
1971–1978 Feyenoord Rotterdam 173 (1)
1978–1979 SC Bastia 18 (2)
1979–1983 New York Cosmos 86 (2)
1983–1984 Helmond Sport 21 (0)
1984–1986 FC Utrecht 18 (0)
W sumie: 342 (5)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1974–1978  Holandia 28 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1986–1988 AFC Ajax (trener młodzieży)
1988–1989 DS'79 Dordrecht (młodzież)
1989–1991 VV Roodenburg
1991–1993 AFC DWS
1993–1995 FC Volendam
1995–1997 NAC Breda
1997–1998 FC Groningen
1998–1999 Universidad Católica (trener młodzieży)
1999–2001 Universidad Católica
2002 Al-Ittifaq
2003–2004 Club América (asystent)
2005–2006 Trynidad i Tobago (asystent)
2006–2007 Trynidad i Tobago
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
II miejsce Niemcy 1974 piłka nożna
II miejsce Argentyna 1978 piłka nożna
ME
III miejsce Jugosławia 1976 piłka nożna

Wilhelmus Gerardus „Wim” Rijsbergen (ur. 18 stycznia 1952 w Lejdzie) – holenderski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, oraz trener piłkarski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z reprezentacją Holandii, w której barwach rozegrał 28 meczów, zdobył wicemistrzostwo świata w 1974 i III miejsce w 1978 oraz brązowy medal mistrzostw Europy w 1976. Przez siedem lat był zawodnikiem Feyenoordu. Triumfował z nim w rozgrywkach o mistrzostwo kraju i raz w Pucharze UEFA. Później jako szkoleniowiec pracował m.in. w Chile, Arabii Saudyjskiej i Meksyku. Od lipca 2006 do 8 stycznia 2008 był selekcjonerem reprezentacji Trynidadu i Tobago.

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrzostwo Holandii 1974 oraz Puchar UEFA 1974 z Feyenoordem Rotterdam
  • Puchar Holandii 1985 z FC Utrecht

W reprezentacji Holandii od 1974 do 1978 rozegrał 28 meczów i strzelił 1 gola – wicemistrzostwo świata 1974 i 1978 (jako rezerwowy) oraz brązowy medal mistrzostw Europy 1976.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]