Przejdź do zawartości

Viktor Axelsen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Viktor Axelsen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1994
Odense

Obywatelstwo

Dania

Wzrost

194 cm

Uchwyt

praworęczny

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Dania
Igrzyska olimpijskie
złoto Paryż 2024 badminton
(gra pojedyncza)
złoto Tokio 2020 badminton
(gra pojedyncza)
brąz Rio de Janeiro 2016 badminton
(gra pojedyncza)
Mistrzostwa świata
złoto Glasgow 2017 gra pojedyncza
złoto Tokio 2022 gra pojedyncza
brąz Kopenhaga 2014 gra pojedyncza
Thomas Cup
złoto Kunshan 2016 drużynowo
brąz Bangkok 2018 drużynowo
brąz Wuhan 2012 drużynowo
Mistrzostwa Europy
złoto Huelva 2018 gra pojedyncza
złoto La Roche-sur-Yon 2016 gra pojedyncza
brąz Kolding 2017 gra pojedyncza
brąz Kazań 2014 gra pojedyncza
brąz Karlskrona 2012 gra pojedyncza
Drużynowe mistrzostwa Europy
złoto Kazań 2018 drużynowo
złoto Kazań 2016 drużynowo
złoto Bazylea 2014 drużynowo
złoto Amsterdam 2012 drużynowo
Mistrzostwa Europy drużyn mieszanych
złoto Kopenhaga 2019 drużynowo
złoto Lublin 2017 drużynowo
złoto Leuven 2015 drużynowo
srebro Ramienskoje 2013 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Guadalajara 2010 gra pojedyncza
srebro Tajpej 2011 gra pojedyncza
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto Vantaa 2011 gra pojedyncza
brąz Vantaa 2011 drużynowo

Viktor Axelsen (ur. 4 stycznia 1994 w Odense) – duński badmintonista, dwukrotny mistrz oraz brązowy medalista olimpijski[1], mistrz świata z 2017 roku z Glasgow i Europy z 2016 roku z La Roche-sur-Yon i z 2018 z Huelvy[2]. W 2016 roku był członkiem reprezentacji Danii, która jako pierwsza europejska drużyna w historii zdobyła złoto w Thomas Cup (drużynowe mistrzostwa świata mężczyzn)[3].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 2010 roku na mistrzostwach świata juniorów w Guadalajarze zdobył złoty medal w singlu. W finale pokonał w dwóch setach Koreańczyka Kang Ji-wooka 21–19, 21–10.

W kwietniu 2011 roku podczas mistrzostw Europy juniorów w fińskiej Vantaa zwyciężył rywalizację w grze pojedynczej, pokonując w finale swojego rodaka Rasmusa Fladberga 21–8, 17–21, 21–13. W listopadzie tego samego roku w Tajpej na mistrzostwach świata juniorów zdobył srebrny medal. W finale uległ Malezyjczykowi Zulfadli Zulkifli 18–21, 21–9, 19–21.

W lutym 2012 roku na drużynowych mistrzostwach Europy w Amsterdamie zdobył z reprezentacją złoty medal po zwycięstwie nad Niemcami. W kwietniu po raz pierwszy wystąpił w mistrzostwach Europy w szwedzkim Karlskronie, zajmując trzecie miejsce. W półfinale przegrał z reprezentantem gospodarzy Henrim Hurskainenem 18–21, 17–21.

Na mistrzostwach świata w 2013 roku w Kantonie przegrał w drugiej rundzie z Japończykiem Takumą Uedą 22-24, 17-21.

W 2014 roku podczas drużynowych mistrzostw Europy w Bazylei zdobył z drużyną złoty medal, wygrywając w finale z Anglią 3–1. W kwietniu na mistrzostwach Europy w Kazaniu przegrał w półfinale z rodakiem Janem Østergaardem Jørgensenem 11–21, 13–21, zdobywając tym samym brązowy medal mistrzostw. Na sierpniowych mistrzostwach świata w Kopenhadze również wywalczył medal brązowy, ulegając w półfinałowym starciu z Melezyjczykowi Lee Chong Weiem 9–21, 7–21.

W 2015 roku na mistrzostwach świata w Dżakarcie przegrał w ćwierćfinale z późniejszym mistrzem Chen Longiem 18–21, 29–30.

Podczas drużynowych mistrzostw Europy w 2016 roku jego reprezentacja wygrała zawody, pokonując w finale Francję 3–1. W majowych mistrzostwach Europy zdobył złoty medal, zwyciężając się w finale z Janem Østergaardem Jørgensenem 21–11, 21–16. W sierpniu wystąpił po raz pierwszy w karierze na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro. W brazylijskiej imprezie wywalczył brązowy medal w grze pojedynczej, pokonując w meczu o trzecie miejsce Lin Dana 15–21, 21–10, 21–17.

W 2017 roku na mistrzostwach Europy w Kolding zajął trzecie miejsce, ulegając w półfinale Andersowi Antonsenowi 17–21, 16–21. W sierpniowych mistrzostwach świata w Glasgow został mistrzem, zwyciężając Chińczyka Lin Dana 22–20, 21–16.

Rok później podczas mistrzostw Europy w Huelvie wygrał turniej w rywalizacji pojedynczej. W finale pokonał rozstawionego z numerem trzecim Anglika Rajiva Ousepha 21–8, 21–7. Zdobył również kolejny złoty medal drużynowych mistrzostw Europy w Kazaniu.

Na mistrzostwach Europy drużyn mieszanych w 2019 roku zdobył złoty medal. W finale reprezentacja Danii pokonała Niemców 3–0.

Występy na igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2016
Runda Przeciwnik Wynik Osiągnięcie
Gra pojedyncza mężczyzn
Faza grupowa Tajlandia Boonsak Ponsana 21–14, 21–13 brąz 3. miejsce
Korea Południowa Lee Dong-keun 21–11, 21–13
1/8 finału Irlandia Scott Evans 21–16, 21–12
Ćwierćfinał Wielka Brytania Rajiv Ouseph 21–12, 21–16
Półfinał Chen Long 14–21, 15–21
Mecz o 3. miejsce Lin Dan 15–21, 21–10, 21–17

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Axelsen-bøddel snyder verdensetter. Ekstra Bladet, 2016-08-20. [dostęp 2016-08-19]. (duń.).
  2. Badminton-EM: Sieben Deutsche fahren nach Rio. Der Spiegel, 2016-05-01. [dostęp 2016-08-19]. (niem.).
  3. Dev Sukumar: Denmark Crowned Kings of the World: TOTAL BWF Thomas & Uber Cup Finals 2016. BWFbadminton.com, 2016-06-22. [dostęp 2016-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-10)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]