Traktat z Roskilde

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pokój w Roskilde – zawarty 26 lutego^?/8 marca 1658 w Roskilde na terenie duńskiej wyspy Zelandii przez królów: duńskiego Fryderyka III ze szwedzkim Karolem X Gustawem. W istocie był to akt duńskiej kapitulacji w II wojnie północnej. Oddawał on Skanię, Bornholm, Trondheim i wyspę Ven Szwecji oraz zatwierdzał szwedzkie władanie nad Hallandem. Dania zobowiązała się nie przepuszczać przez Cieśniny Duńskie na Morze Bałtyckie żadnych wrogich Szwecji okrętów i miała trwać w przymierzu ze Sztokholmem. Król Szwecji ufny w swą potęgę oraz myślący o odnowieniu unii kalmarskiej – zjednoczeniu Skandynawii, zerwał traktat doprowadzając następnie do pokoju w Kopenhadze.

• Oddanie Szwecji kilku duńskich prowincji:
  • Skania (Skåne),
  • Blekinge,
  • wyspy Bornholm,
  • Halland, który od pokoju Brömsebro był okupowany przez Szwecję przez okres 30 lat
  • Bohuslän (Båhuslen), co zabezpieczało Szwecji nieograniczony dostęp do zachodnich rynków.
• Wyrzeczenie się przez Danię wszystkich sojuszy antyszwedzkich.
• Dania zobowiązała się blokować wrogie Szwecji okręty przechodzące przez cieśniny na Bałtyk.
• Przywrócenie księciu Holstein-Gottorp jego posiadłości.
• Dania musiała zapłacić Szwecji za koszty okupacji.
• Dania przekazała swoje oddziały wojskowe na potrzeby króla Szwecji Karola X.