Przejdź do zawartości

Tlenek molibdenu(IV)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tlenek molibdenu(IV)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

MoO2

Masa molowa

127,95 g/mol

Wygląd

ciemnoniebieskie kryształy[1] lub brązowofioletowe ciało stałe o miedzianym połysku[2]

Identyfikacja
Numer CAS

18868-43-4

PubChem

29320

Podobne związki
Inne kationy

CrO
2
, WO
2

Podobne związki

MoO
3

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tlenek molibdenu(IV), ditlenek molibdenu, MoO
2
nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym molibden występuje na IV stopniu utlenienia.

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Można go otrzymać działając na metaliczny molibden parą wodną w temperaturze 800 °C lub przez redukcję MoO
3
amoniakiem lub wodorem w temperaturze poniżej 470 °C[2]. Powstaje też podczas ogrzewania MoO
3
w próżni lub w obecności metalicznego molibdenu[1].

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Jest to ciało stałe, ciemnoniebieskie[1] lub brązowofioletowe o miedzianym połysku[2]. Jest odporny na działanie kwasów nieutleniających[2] i zasad[1], natomiast roztwarza się w stężonym kwasie azotowym z utlenieniem do MoVI
[2]. Pod wpływem silnego ogrzewania dysproporcjonuje[4]:

3MoO
2
→ Mo + 2MoO
3

Reaguje z chlorem z utworzeniem dichlorku ditlenku molibdenu(IV) (MoO
2
Cl
2
), a w reakcji z tetrachlorkiem węgla tworzy chlorek molibdenu(IV) (MoCl
4
)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Roger F. Sebenik i inni, Molybdenum and Molybdenum Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 25, DOI10.1002/14356007.a16_655 (ang.).
  2. a b c d e Albert F. Cotton, Geoffrey Wilkinson, Advanced Inorganic Chemistry, wyd. 4, New York: Willey, 1980, s. 746, ISBN 0-471-02775-8 (ang.).
  3. Molybdenum(IV) oxide [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 24 kwietnia 2022, numer katalogowy: 234761 [dostęp 2023-01-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Norman N. Greenwood, Alan Earnshaw, Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 1008, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).