Thomas Corbett

Thomas Corbett

Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1895 Londyn
Data i miejsce śmierci	30 listopada 1977 Glasgow
Gubernator Tasmanii
Okres	od 21 października 1959 do 25 marca 1963
Poprzednik	Ronald Cross
Następca	Charles Gairdner
Odznaczenia

Thomas Godfrey Polson Corbett, 2. baron Rowallan (od 1933 do śmierci potocznie określany jako lord Rowallan, ur. 19 grudnia 1895 w Londynie, zm. 30 listopada 1977 w Glasgow^[1]) – brytyjski arystokrata, żołnierz, działacz harcerski i urzędnik państwowy, w latach 1959-1963 gubernator Tasmanii.

Miał 16 lat, gdy jego ojciec Archibald Corbett, spędziwszy 26 lat w Izbie Gmin, został kreowany parem dziedzicznym jako baron Rowallan. Młody Thomas ukończył Eton College, a następnie wstąpił do armii. Walczył w I wojnie światowej, m.in. w bitwie o Gallipoli, w Egipcie, w Palestynie i na froncie zachodnim^[1]. 30 marca 1918 został ciężko ranny w lewą nogę, gdy podczas walk w okolicach miejscowości Boyelles próbował ewakuować zranionych wcześniej kolegów. W wyniku tych obrażeń do końca życia cierpiał na bóle w okolicach miejsca zranienia^[1].

Po wojnie osiadł na rodzinnych włościach w Szkocji i zajął się zarządzaniem nimi, w szczególności hodowlą bydła. Po śmierci ojca w 1933 odziedziczył tytuł barona^[1]. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 osobiście zajął się rekrutacją oddziału szkockich żołnierzy, zaś wiosną 1940 wziął wraz ze swymi ludźmi udział w walkach we Francji. Po powrocie do kraju zajmował się szkoleniem młodych oficerów. Opuścił wojsko w 1944 w stopniu podpułkownika^[1].

Od 1922 był zaangażowany w ruch skautowy (harcerski). Doszedł w nim aż do stanowiska głównego skauta Wspólnoty Narodów i Imperium Brytyjskiego, które piastował w latach 1945-1959^[1]. 28 maja 1959 otrzymał nominację na w dużej mierze ceremonialne, lecz bardzo prestiżowe, stanowisko gubernatora Tasmanii. Formalnie objął je 21 października tego samego roku. Dał się poznać jako pracowity i zaangażowany gubernator, zwykle przemawiający bez notatek, w sposób przemyślany i osobisty^[1]. W 1961 zdiagnozowano u niego nowotwór podniebienia, w związku z którym musiał spędzić pewien czas na leczeniu w Wielkiej Brytanii, lecz później powrócił na Tasmanię i urzędował do końca swej kadencji^[1]. Następnie przeszedł na emeryturę i resztę życia spędził w Szkocji. Zmarł w wieku 81 lat^[1].

• Military Cross (1918)^[1]
• Order Imperium Brytyjskiego klasy Rycerz Komandor (KBE, 1951)^[1]
• Order Ostu (KT, 1957)^[1]

• McGill University (1948)^[1]
• University of Glasgow (1952)^[1]
• University of Birmingham (1957)^[1]