Teodor Glotz

Teodor Józef Glotz

Teodor Glotz ok. 1880
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1812 Wroniawy, Królestwo Polskie, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1895 Grzegorzewice, Królestwo Polskie, Imperium Rosyjskie
Prezydent Włocławka
Okres	od 15–27 kwietnia 1858 do 25 stycznia 1862
Poprzednik	Ignacy Paszkiewicz
Następca	Ludwik Zaremba

Teodor Józef Glotz herbu Melissa^[1][2] (ur. 19 marca 1812 w Wroniawach^[2][3], zm. 14 sierpnia 1895 w Grzegorzewicach^[4]) – prezydent Włocławka (1858–1862), burmistrz Kowala (1855–1858), burmistrz Sieradza (1846–1852), burmistrz Szadka (1842–1846)^[1].

Pochodził z rodziny ziemiańskiej^[1]. Jego rodzicami byli Karol Teodor i Katarzyna z domu Gałczyńska^[2][3]. Karol Teodor Glotz pochodził z Leszna. Mieszkał w Kaliszu. W 1821 otrzymał szlachectwo od cara Aleksandra I^[2]. Pisał rozprawy naukowe dotyczące gospodarki. Za jedną z nich, mówiącą o upadku bydła w Polsce otrzymał złoty medal od Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, którgo był członkiem. Był również członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego przy Uniwersytecie Jagiellońskim^[1][5]. Teodor Glotz do 1831 ukończył pięć klas w filii szkoły warszawskiej w Piotrkowie Trybunalskim. Przez 4 miesiące był żołnierzem i brał udział w powstaniu listopadowym. W tym okresie został działaczem Towarzystwa Patriotycznego. Po upadku powstania listopadowego pozostał w kraju^[1].

23 marca 1832 Komisja Województwa Kaliskiego nominowała Teodora Glotza do służby dla rządu Imperium Rosyjskiego (nominacja nr 29502/4790). Został strażnikiem lasów Kowala w leśnictwie wieluńskim. Funkcję tę pełnił do 2 kwietnia 1833^[1], kiedy pismem Komisji Województwa Kaliskiego został mianowany na aplikanta w kancelarii senioralnej w biurze tejże Komisji. Po odbyciu stażu, otrzymał etat 13 maja 1833 (pismo nr 2812/4376). Pracownikiem kancelarii Komisji Województwa Kaliskiego był do 9 lutego 1839^[1]. Rząd Guberni Kaliskiej w pismach nr 684/1760 i 8623/2602 nominował go w 1839 na dziennikarza (urzędnika prowadzącego dziennik) biura Komisarza Obwodu Piotrkowskiego^[1].

24 lutego 1840 Teodor Glotz został zwolniony z zajmowanego urzędu, w związku z oskarżeniem go o działalność w Towarzystwie Patriotycznym w okresie powstania listopadowego^[1]. 14 maja 1841 decyzją Iwana Paskiewicza namiestnika Królestwa Polskiego nr 15290 Teodor Glotz został skreślony z listy członków Towarzystwa Patriotycznego, co spowodowało odsunięcie oskarżeń^[1].

9 października 1841 Teodor Glotz został zastępcą burmistrza miasta Szadek na ziemi sieradzkiej. 30 lipca 1842 pismem nr 28522/14777 Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych został nominowany na burmistrza Szadka. Urząd ten zajmował do 6 lipca 1846^[1].

Od 6 lipca 1846 był burmistrzem Sieradza z pensją 300 rubli miesięcznie. We wrześniu 1851 w Sieradzu rozpoczęła się epidemia cholery. Pod koniec stycznia 1852 nastąpiła jej główna faza. Sieradz był wtedy pierwszym poważnym ogniskiem cholery na ziemiach polskich. Z nieznanych przyczyn Teodora Glotza nie było w tym czasie w Sieradzu. 13 sierpnia 1852 Iwan Paskiewicz, namiestnik Królestwa Polskiego wydał reskrypt nr 16238/32590, który wzywał do zwolnienia burmistrza Sieradza i oskarżenia go o niedopełnienie obowiązków. Teodor Glotz zdał urząd 6 września 1852. Zgodnie z rozkazem namiestnika Paskiewicza, został poddany pod sąd kryminalny. Wyrok Sądu Kryminalnego Guberni Warszawskiej zapadł 14 kwietnia 1853, ale jego treść nie zachowała się. Sąd Apelacyjny Królestwa Polskiego 6 sierpnia 1853 uznał, że nieobecność Glotza w mieście i tym samym niedopełnienie przez niego obowiązków wynikających z urzędu były usprawiedliwione. W odpowiedzi na ułaskawienie przez sąd apelacyjny, namiestnik Królestwa Polskiego polecił przywrócić Glotza do pełnienia urzędu^[1].

Decyzją Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych nr 625/1326 z 24 stycznia 1855, Teodor Glotz został mianowany burmistrzem Kowala, w miejsce zmarłego burmistrza Pieniążka. Był burmistrzem Kowala do 19 kwietnia 1858^[1].

27 kwietnia 1858 rozpoczął pełnienie obowiązków prezydenta Włocławka w miejsce usuniętego ze stanowiska prezydenta Ignacego Paszkiewicza^[1][6]. Urząd prezydenta objął w 1860^[1].

Glotz był oskarżany przez społeczeństwo o nadużywanie władzy i brak poszanowania dla dobra publicznego. W czerwcu 1861 około 300–400 mieszkańców pikietowało przed drzwiami jego mieszkania, protestując przeciwko jego prezydenturze. Rozruchy doprowadziły do interwencji wojska. 25 stycznia 1862 Teodor Glotz został odwołany z urzędu prezydenta Włocławka. Był to koniec jego urzędniczej kariery^[1].

Zmarł w Grzegorzewicach. 17 sierpnia 1895 został pochowany na cmentarzu w Lutówce^[4].

23 czerwca 1839 ożenił się z Józefą Karoliną z domu Jasińską^[a][2][8]. Z tego małżeństwa miał córkę Michalinę Julię Alojzę (1840–1902^[9]), żonę architekta Juliana Ankiewicza^[8] i syna Józefa (1843–1903^[9][2]), pracownika Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa^[1].

• Przemysław Ziółkowski: Włocławek: kalendarium dziejów miasta. Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, 2003, s. 130. ISBN 83-88115-68-5.
• Marianna Gruszczyńska: Organizacja władz miejskich Włocławka w latach 1793-1914. W: Włocławek: dzieje miasta. pod red. Jacka Staszewskiego. T. 1: Od początków do 1918 roku. Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, 1999, s. 389-441. ISBN 83-88115-08-1.