Przejdź do zawartości

Shiranui (1938)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shiranui
Ilustracja
„Shiranui” w 1939
Historia
Stocznia

Uraga Dock w Tokio

Położenie stępki

30 sierpnia 1937

Wodowanie

27 czerwca 1938

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby

20 grudnia 1939

Zatopiony

27 października 1944

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa – 2033 ton,
pełna – ok. 2600 ton

Długość

118,5 m

Szerokość

10,8 m

Zanurzenie

3,8 m

Napęd
2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość

35 węzłów

Zasięg

5000 Mm przy prędkości 18 w.

Uzbrojenie
6 dział 127 mm (3xII)
4 działka 25 mm plot (2xII)
8 wt 610 mm (2xIV), 16 torped
2 mbg, 16 bg
- stan początkowy
Załoga

240

Shiranui lub Shiranuhi (jap. 不知火, しらぬひ, シラヌヒ)[a]niszczyciel japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej typu Kagerō z okresu II wojny światowej. Brał udział w działaniach od początku wojny na Pacyfiku. Zatopiony 27 października 1944 podczas bitwy o Leyte. Forma nazwy „Shiranuhi” jest według starszej pisowni.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Niszczyciele typu Kagerō.

„Shiranuhi” był drugim okrętem serii dużych japońskich niszczycieli typu Kagerō. Zamówiony był w ramach programu finansowego z 1937 roku (numer budowy 18). Nazwę można przetłumaczyć jako „fosforyzująca piana na wodzie”[1].

Stępkę pod budowę okrętu położono 30 sierpnia 1937 w stoczni Uraga Dock w Tokio, wodowano go 27 czerwca 1938, jako pierwszy okręt typu Kagero. Okręt wszedł do służby 20 grudnia 1939[2].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Po wejściu do służby „Shiranui” został przydzielony do 18. Dywizjonu Niszczycieli (Kuchikutai) 2. Eskadry Niszczycieli (Suirai Sentai) 2. Floty. Pierwszym dowódcą był kmdr por. Shizuo Akazawa[3].

Działania pierwszego etapu wojny, 1941-1942

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym okresie II wojny światowej na Pacyfiku, począwszy od grudnia 1941, „Shiranui” eskortował lotniskowce japońskie, począwszy od eskorty zespołu uderzeniowego wiceadm. Chūichi Nagumo podczas ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941. 24 grudnia powrócił do Kure w Japonii[3].

W dniach 8-14 stycznia 1942 eskortował lotniskowce z Japonii na wody południowe, po czym 20 stycznia osłaniał „Shōkaku” i „Zuikaku” podczas ataków na Rabaul, 21 stycznia - na Lae i Salamaua na Nowej Gwinei, a 23 stycznia - podczas desantu na Rabaul i Kavieng. 19 lutego osłaniał lotniskowce w ataku na Port Darwin[3].

Od 25 lutego „Shiranui” eskortował lotniskowce w operacjach na południe od Jawy. 1 marca wraz z „Kasumi” zatopił statek handlowy. 5 marca osłaniał lotniskowce podczas ataków na Tjilatjap. Następnie od 27 marca osłaniał lotniskowce podczas rajdu na Ocean Indyjski. 23 kwietnia powrócił do Kure i został skierowany do krótkiego remontu[3].

W dniach 3-6 czerwca 1942 „Shiranui” brał udział w operacji mającej na celu zajęcie Midway, eskortując zespół transportowców[3], lecz inwazja nie doszła do skutku z powodu klęski w bitwie pod Midway. W dniach 17-23 czerwca eskortował krążowniki „Kumano„ i „Suzuya” z Truk do Kure. Między 28 czerwca a 4 lipca eskortował transportowiec wodnosamolotów „Chiyoda” z Yokosuka w Japonii na Kiska (Aleuty). 5 lipca został jednak storpedowany i poważnie uszkodzony przez amerykański okręt podwodny USS „Growler” (SS-215) (3 zabitych). Po prowizorycznych naprawach i wzmocnieniu kadłuba, między 15 sierpnia a 3 września 1942 został przeholowany z Kiska przez Shimushu do Maizuru (m.in. przez niszczyciel „Inazuma”).

Na czas remontu, 31 sierpnia 1942 okręt został wycofany do „specjalnej rezerwy”. Remont trwał aż do 15 listopada 1943 i podczas niego wieża dział 127 mm nr 2 (na rufie) została zdemontowana i zastąpiona przez dwa potrójne stanowiska działek przeciwlotniczych 25 mm[3]. Na przełomie 1943 roku na niszczycielach tego typu zamieniano też dwa dotychczasowe podwójnie sprzężone działka 25 mm na śródokręciu na potrójnie sprzężone oraz dodawano jedno podwójne stanowisko przed mostkiem[4].

Działania końcowego etapu wojny, 1943-1944

[edytuj | edytuj kod]

15 listopada 1943 „Shiranui” przydzielono do 9. Floty. W styczniu-lutym 1944 zajmował się eskortowaniem konwojów między Palau, Wewak i Hollandią. 1 marca został przydzielony do 9. Dywizjonu Niszczycieli (od końca marca jako 18. Dywizjon) 1. Eskadry Niszczycieli 5. Floty. Od kwietnia pełnił służbę patrolową i eskortową na północnym obszarze operacyjnym i eskortował okręty i konwoje między wyspami Japonii[3].

W dniach 24-27 października 1944 „Shiranui” wziął udział w bitwie o Leyte, eskortując 2. Dywersyjny Zespół Uderzeniowy adm. Shimy, walczący w cieśninie Surigao. Asystował m.in. uszkodzonemu niszczycielowi „Hayashimo„. 27 października został zatopiony przez amerykańskie lotnictwo zespołu TF 77 na północ od wyspy Panay, w rejonie pozycji 12°00′N 122°30′E/12,000000 122,500000. Zatonął z całą załogą, w tym dowódcą 18. Dywizjonu komandorem Yoshio Inoue. 10 grudnia 1944 został oficjalnie skreślony z listy floty[3].

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[3]

1. kmdr por. Shizuo Akazawa - ? 1941 - 10 września 1942
2. różni dowódcy (okręt w rezerwie) - 10 września 1942 - 1 listopada 1943
3. kmdr ppor. Teisaburo Ara - 1 listopada 1943 - 27 października 1944†

Dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Opis konstrukcji i szczegółowe dane – w artykule niszczyciele typu Kagerō. Poniżej dane ogólne dla niszczycieli tego typu[4].

  • wyporność:
    • standardowa: 2033 t
    • pełna: ok. 2600 t
  • wymiary:
    • długość całkowita: 118,5 m
    • długość na linii wodnej: 116,2 m
    • szerokość: 10,8 m
    • zanurzenie: 3,8 m
  • napęd: 2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe (ciśnienie pary 30 at), 2 śruby
  • prędkość maksymalna: 35 w.
  • zasięg: 5000 mil morskich przy prędkości 18 w.
  • zapas paliwa: 500 t.
  • załoga: 240

Uzbrojenie i wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
  • od końca 1943:
    • 4 działa kalibru 127 mm (2xII)
    • 14 działek przeciwlotniczych 25 mm Typ 96 (4xIII, 1xII - prawdopodobnie)[4]
    • 8 wyrzutni torpedowych 610 mm (2xIV)
    • 4 miotacze bomb głębinowych (36 bomb głębinowych)[4]
  1. Zapis w kanji: 不知火, hiragana (na rufie): しらぬい lub しらぬひ, katakana: ヒヌラシ („Shiranuhi” podstawowa forma zapisu na okręcie od prawej do lewej), シラヌヒ (od lewej do prawej) lub シラヌイ („Shiranui”, obecna pisownia)[potrzebny przypis]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Japanese Warship Names w serwisie Imperial Japanese Navy Page [dostęp: 26-03-2010] (ang.)
  2. Hiroshi Nishida: Kagero class 1st class destroyers w serwisie Imperial Japanese Navy [dostęp 25-3-2011]
  3. a b c d e f g h i Allyn D. Nevitt: IJN Shiranuhi: Tabular Record of Movement
  4. a b c d e W. Daszjan, Korabli…

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]