Przejdź do zawartości

Scott Dixon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scott Dixon
Ilustracja
Scott Dixon (2015)
Imię i nazwisko

Scott Ronald Dixon

Państwo

 Nowa Zelandia

Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1980
Brisbane, Australia

Sezon 2023
Seria

IRL IndyCar Series

Zespół

Chip Ganassi Racing

Samochód

Dallara/Honda

Nr startowy

9

Partnerzy

Alex Palou
Marcus Ericsson

Sukcesy

2000: Indy Lights (mistrz)
2003: IndyCar Series (mistrz)
2008: Indianapolis 500 (zwycięzca)
2008: IndyCar Series (mistrz)
2013: IndyCar Series (mistrz)
2015: IndyCar Series (mistrz)
2018: IndyCar Series (mistrz)
2020: IndyCar Series (mistrz)

podpis
Strona internetowa

Scott Ronald Dixon (ur. 22 lipca 1980 w Brisbane) – nowozelandzki kierowca wyścigowy, sześciokrotny mistrz serii IndyCar Series z 2003, 2008, 2013, 2015, 2018 i 2020 roku. Zwycięzca Indianapolis 500 2008. [1].

Dixon podczas przygotowań do Indianapolis 500 w 2008
Dixon podczas wyścigu w Long Beach w 2012

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Karierę wyścigową rozpoczął w wieku 10 lat od kartingu. W wieku 13 lat dostał specjalne pozwolenie na ściganie się w wyścigach samochodów turystycznych (w Nowej Zelandii prawo jazdy można uzyskać dopiero w wieku 15 lat i 6 miesięcy). W kolejnych latach przechodził przez kolejne szczeble juniorskich formuł w swoim kraju, aż w końcu w 1997 roku wystartował w australijskiej Formule Holden. W swoim pierwszym roku startów zajął w niej trzecie miejsce i był najlepszym nowicjuszem a już rok później został mistrzem tej serii wyścigów.

W 1999 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i wystartował w serii Indy Lights (przedsionku serii CART) w zespole Johansson Motorsports. Już pierwszy sezon był dość udany, zajął w nim piąte miejsce i wygrał jeden wyścig. Drugi sezon jednak był jeszcze bardziej udany, startując w barwach zespołu PacWest Racing wygrał sześć wyścigów i zdobył tytuł mistrzowski.

W 2001 roku Dixon nadal startował w zespole PacWest, ale teraz już w serii CART. Był to jego kolejny bardzo udany sezon. W pierwszym wyścigu prowadził przez kilkanaście okrążeń, a już w trzecim wyścigu sezonu, na torze Nazareth Speedway, odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. Był to jego pierwszy start na torze owalnym w tej serii wyścigowej. Cały sezon zakończył na ósmym miejscu i zdobył tytuł najlepszego nowicjusza.

Kolejny rok rozpoczął w PacWest, ale zespół wycofał się po kilku wyścigach z powodów finansowych. Dixon trafił wtedy do zespołu należącego do czołówki - Chip Ganassi Racing - który dla niego wystawił trzeci samochód w dalszej części sezonu.

IRL IndyCar Series

[edytuj | edytuj kod]

Od 2003 roku zespół Ganassiego przeniósł się do serii Indy Racing League a wraz z nim i Dixon, dla którego pierwszy sezon w tej serii był wyjątkowo udany. Wygrał w nim trzy wyścigi, w pięciu innych zajął drugie miejsce i został mistrzem serii już w pierwszym podejściu. Kolejne lata były mniej udane, głównie ze względu na coraz mniej konkurencyjny silnik Toyoty. Dopiero pod koniec 2004 roku udało mu się odnieść pierwsze zwycięstwo od czasu zdobycia tytułu mistrzowskiego.

Od 2006 roku zespół zaczął korzystać z silników Hondy (tak jak i cała reszta stawki), a nowym partnerem Scotta został aktualny mistrz serii Dan Wheldon. Wyniki były zdecydowanie lepsze - Dixon wygrał dwa wyścigi i zajął czwarte miejsce na koniec sezonu. Był to jednak dopiero wstęp do kolejnych sukcesów. W 2007 roku ponownie wygrał 4 wyścigi i do ostatniego wyścigu sezonu walczył z Dario Franchittim o tytuł mistrzowski, ostatecznie przegrywając rywalizację. Natomiast w sezonie 2008 nie miał już sobie równych, wygrał w nim 6 wyścigów i przez cały sezon zajmował regularnie wysokie miejsca (nie ukończył tylko jednego wyścigu) co dało mu drugi w karierze tytuł mistrza serii. W kolejnym sezonie do ostatniego wyścigu walczył o obronę tytułu mistrzowskiego, ale ostatecznie zdołał zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej i wygrał 5 wyścigów.

W sezonie 2010 wygrał 3 wyścigi, ale kilka wyników poza ścisłą czołówką sprawiło, że suma uzbieranych punktów dała mu trzecie miejsce w klasyfikacji sezonu. W kolejnych dwóch sezonach także zajmował trzecie miejsce, aż w 2013 ponownie został mistrzem IndyCar wyprzedzając w końcówce sezonu Hélio Castronevesa.

Starty w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
1997 Formuła 4000 Holden 14 0 125 3.
1998 Formuła 4000 Holden SH Racing 10 5 160 1.
1999 Indy Lights Johansson Motorsports 12 1 1 88 5.
2000 Indy Lights PacWest Lights 12 1 6 155 1.
2001 CART PacWest Racing 20 0 1 98 8.
2002 CART PacWest Racing 3 0 0 97 13.
Chip Ganassi Racing 16 0 0
2003 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 16 5 3 507 1.
2004 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 16 0 0 355 10.
2005 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 17 0 1 321 13.
2006 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 14 1 2 460 4.
2007 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 17 2 4 624 2.
2008 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 18 7 6 646 1.
2009 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 17 1 5 605 2.
2010 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 17 0 3 547 3.
2011 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 17 2 2 518 3.
2012 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 15 1 2 435 3.
2013 IRL IndyCar Series Chip Ganassi Racing 19 2 4 577 1.

Starty w Indianapolis 500

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
2003 G-Force Toyota 4 17 Wypadek
2004 G-Force Toyota 13 8
2005 Panoz Toyota 13 24 Wypadek
2006 Dallara Honda 4 6
2007 Dallara Honda 4 2
2008 Dallara Honda 1 1
2009 Dallara Honda 5 6
2010 Dallara Honda 6 5
2011 Dallara Honda 2 5
2012 Dallara Honda 15 2
2013 Dallara Honda 16 14
2014 Dallara Chevrolet 11 29 Wypadek
2015 Dallara Chevrolet 1 4
2016 Dallara Chevrolet 13 8
2017 Dallara Honda 1 32 Wypadek
2018 Dallara Honda 9 3
2019 Dallara Honda 18 17
2020 Dallara Honda 2 2
2021 Dallara Honda 1 17
2022 Dallara Honda 1 21

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Scott Dixon - sześciokrotny mistrz IndyCar | Legendy motorsportu [online], motohigh.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]