Rudolf Schnackenburg
prałat | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 stycznia 1914 |
Data i miejsce śmierci |
28 sierpnia 2002 |
Miejsce pochówku |
Cmentarz Główny w Würzburgu↗ |
Prof. Uniwersytetu w Würzburgu | |
Okres sprawowania |
1957–1982 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja |
archidiecezja wrocławska (1937–1946) |
Prezbiterat |
1 sierpnia 1937 |
Odznaczenia | |
Rudolf Schnackenburg (ur. 5 stycznia 1914 w Katowicach, zm. 28 sierpnia 2002 w Würzburgu) − niemiecki duchowny katolicki, teolog, biblista.
Benedykt XVI w Przedmowie do swej książki Jezus z Nazaretu nazwał Schnackenburga najwybitniejszym katolickim egzegetą niemieckojęzycznym drugiej połowy XX wieku[1]. Uczony zajmował się egzegezą pism św. Jana Apostoła oraz związkami pierwotnego chrześcijaństwa z judaizmem[2].
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Rudolf Schnackenburg urodził się w Katowicach 5 stycznia 1914 roku. Ojciec Robert Otto Albert Maria Leopold Schnackenburg (1883–1914), urodzony w Świeciu nad Osą, wyznania ewangelickiego był dyplomowanym inżynierem górnictwa, matka Anna Maria z d. Christ, wyznania katolickiego. Rodzina mieszkała w kamienicy przy obecnej ul. Żwirki i Wigury 10/1 (wówczas Grünstrasse). To w tym mieszkaniu urodził się Rudolf Schnackenburg. W 1914 zginął Robert Schnackenburg. Wdowa z dwoma synami[a] opuściła Katowice. Zamieszkała w Legnicy, gdzie otwarła internat dla młodzieży męskiej. Rudolf ukończył gimnazjum w Legnicy (niem. Gymnasium Johanneum)[3][4].
Przy wsparciu ks. dra Otta Kussa studiował filozofię i teologię na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kard. Adolfa Bertrama 1 sierpnia 1937 roku. W tym samym roku, 17 grudnia obronił dysertację napisaną pod kierunkiem egzegety ks. Friedricha Wilhelma Maiera , pt. „Wiara w czwartej Ewangelii” (niem. Der Glaube im vierten Evangelium)[3][4].
Jako prezbiter archidiecezji wrocławskiej pracował w Kwietnikach koło Bolkowa, Parafii Świętych Aniołów Stróżów w Wałbrzychu, Wrocławiu oraz Złotoryi. Zaraz po wojnie duszpasterzował też wśród przybywających ze Wschodu Polaków, posługując się językiem polskim. W 1946 został zmuszony do opuszczenia Śląska. Mieszkał kolejno w: Dillingen nad Dunajem, Paderborn i Würzburgu[3][4].
Habilitował się w 1947 roku. Od 1948 roku wykładał na Uniwersytecie Monachijskim. Od 1952 roku był profesorem nadzwyczajnym egzegezy w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym w Dillingen. Od 1955 roku wykładał na Uniwersytecie Ottona i Fryderyka w Bambergu. W latach 1957–1982 wykładał Nowy Testament na Uniwersytecie Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu. Był też duchowym przewodnikiem Wspólnoty Sant’Egidio w tym mieście. W 1964 Schnackenburg otrzymał godność prałata. W 1970 uhonorowany został tytułem doctor honoris causa Uniwersytetu w Innsbrucku[3][5].
Schnackenburg opublikował wiele opracowań dotyczących teologii i egzegezy biblijnej, był autorem 40 książek i 160 artykułów. Redagował poczytny niemiecki periodyk naukowy „Biblische Zeitschrift” . Był zaangażowany w powstanie Einheitsübersetzung , niemieckiego posoborowego wydania Biblii. Należał do Międzynarodowej Komisji Teologicznej, był konsultorem Papieskiej Komisji Biblijnej. Wziął udział w przygotowaniu rewizji Biblii Marcina Lutra. W 1993 roku opublikował dzieło swojego życia Osobę Jezusa Chrystusa w zwierciadle czterech Ewangelii (niem. Die Person Jesu Christi im Spiegel der vier Evangelien). Po przejściu na emeryturę pracował jako kapelan w domu dla osób w podeszłym wieku. Swoje doświadczenia z tej posługi opisał w książce Przyjaźń z Jezusem (niem. Freundschaft mit Jesus). Zmarł w Erlabrunn nad Menem[b] 28 sierpnia 2002 roku[3][4].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]Komentarze
- Das Evangelium nach Markus, 2 t. (Düsseldorf)
- Das Matthäusevangelium, 2 t. (Die Neue Echter Bibel; Würzburg)
- Das Johannesevangelium, 4 t. (Herders theologischer Kommentar zum Neuen Testament 4; Freiburg)
- Der Brief an die Epheser (Evangelisch-Katholischer Kommentar zum Neuen Testament 10; Düsseldorf)
Inne publikacje
- Die sittliche Botschaft des Neuen Testaments (Herders theologischer Kommentar zum Neuen Testament, Supplementband 2; Freiburg 1986–1988), t. 1: Von Jesus zur Urkirche, t. 2: Die urchristlichen Verkündiger
- Der Jesusweg: Meditationen zum lukanischen 'Reisebericht' (Stuttgarter Taschenbücher 4; Stuttgart 1990)
- Gott hat seinen Sohn gesandt: Das Weihnachtsgeheimnis (Freiburg 1990)
- Die Person Jesu Christi im Spiegel der vier Evangelien, nowe wydanie (Herders theologischer Kommentar zum Neuen Testament, Supplementband 4; Freiburg 1998)
- Freundschaft mit Jesus (Freiburg 1995)
- Predigt in der Gemeinschaft Sant’Egidio (Würzburg 2003)
- Die Bergpredigt: Utopische Vision oder Handlungsanweisung? (Düsseldorf 1984)
W innych językach
- Baptism in the Thought of St. Paul. A Study in Pauline Theology, Oxford: Basil Blackwell, 1964, s. 228.
- w języku polskim: Nauka moralna Nowego Testamentu, Warszawa 1983. przekład: Franciszek Dylewski.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 1979 – Order Bawarski Zasługi[5]
- 1986 – Wielki Krzyż Orderu Zasługi RFN[5]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Brat Rudolfa Johannes Schnackenburg, ur. 20 sierpnia 1912, przyjął święcenia kapłańskie 5 kwietnia 1936 we Wrocławiu, był m.in. wikariuszem parafialnym w Strzegomiu.
- ↑ Erlabrunn leży 10 km na północny zachód od centrum Würzburga. Generalnie jako miejsce śmierci podawany jest w publikacjach Würzburg.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Benedykt XVI (Joseph Ratzinger), Wiesław Szymona (tłum.): Jezus z Nazaretu: od chrztu w Jordanie do Przemienienia. Wyd. 4. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2017, s. 6. ISBN 978-83-240-4063-6.
- ↑ Schnackenburg Rudolf, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-07-18] .
- ↑ a b c d e Henryk Olszar. Katowice początkiem życia biblisty księdza Rudolfa Schnackenburga. „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”. 47 (2), s. 411-416, 2014. Katowice: Księgarnia św. Jacka. ISSN 0137-3447. [dostęp 2024-07-18].
- ↑ a b c d Tomasz Kusz. Życie i działalność naukowa Rudolfa Schnackenburga. „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”. 47 (2), s. 386-404, 2014. Katowice: Księgarnia św. Jacka. ISSN 0137-3447. [dostęp 2024-07-18].
- ↑ a b c Schnackenburg, Rudolf. deutsche-biographie.de. [dostęp 2024-07-18]. (niem.).
- ISNI: 0000000110255291
- VIAF: 41876209
- LCCN: n83199530
- GND: 118609491
- NDL: 00455666
- BnF: 12140798x
- SUDOC: 070269386
- SBN: CFIV039758
- NLA: 35481519
- NKC: skuk0001234
- BNE: XX1115372
- NTA: 068462743
- BIBSYS: 90770877
- CiNii: DA00826656
- PLWABN: 9810589608505606, 9810534248105606
- NUKAT: n98036292
- J9U: 987007267776105171
- CANTIC: a10414502
- NSK: 000052480
- CONOR: 59308899
- KRNLK: KAC200301072
- LIH: LNB:C+xY;=B0
- Absolwenci i studenci Śląskiego Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu
- Doktorzy honoris causa uczelni w Austrii
- Ludzie urodzeni w Katowicach
- Ludzie związani ze Złotoryją
- Ludzie związani z Legnicą przed 1945
- Ludzie związani z Wałbrzychem
- Niemieccy bibliści
- Niemieccy duchowni katoliccy
- Niemieccy teolodzy
- Odznaczeni Bawarskim Orderem Zasługi
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Wykładowcy Uniwersytetu Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu
- Wykładowcy Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium
- Urodzeni w 1914
- Zmarli w 2002