Pseudobulwa

Pseudobulwa, nibybulwa – zgrubiały, nadziemny fragment łodygi obecny u wielu roślin storczykowatych (Orchidaceae) cechujących się wzrostem sympodialnym. W odróżnieniu od bulw nie jest skróconym pędem o ograniczonym wzroście. Pseudobulwy powstają z jednego międzywęźla (heteroblastyczne) lub z kilku międzywęźli (homoblastyczne). Na szczycie pseudobulw heteroblastycznych wyrastają pojedyncze liście, czasem kwiatostan. W przypadku pseudobulw homoblastycznych mogą być one ulistnione, przy czym zwykle albo liście na zgrubiałym odcinku szybko odpadają pozostawiając wyraźne blizny (zwłaszcza w dolnej części zgrubienia) lub liście dolne są suche, papierzaste^[1].

Pseudobulwy pełnią funkcje spichrzowe analogicznie jak bulwy. Służą do gromadzenia wody i soli mineralnych w celu przetrwania niekorzystnego, suchego okresu klimatycznego. Pseudobulwy pełnią również funkcję asymilacyjną – zachodzą w nich procesy fotosyntezy i oddychania^[1].

Przez oddzielanie pseudobulw mnoży się rośliny uprawiane. Podziału dokonuje się pod koniec okresu spoczynku w taki sposób, by każda potomna roślina miała po kilka pseudobulw^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Krystyna Oszkinis: Storczyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2004, s. 39-40. ISBN 83-09-01774-X.
↑ Kazimierz Grabowski, Joanna Krause, Anna Lisiecka, Krystyna Oszkinis, Stanisława Szczepaniak: Rośliny ozdobne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 48. ISBN 03-01-06672-5.

[oszkinis-1] Krystyna Oszkinis: Storczyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2004, s. 39-40. ISBN 83-09-01774-X.

[2] Kazimierz Grabowski, Joanna Krause, Anna Lisiecka, Krystyna Oszkinis, Stanisława Szczepaniak: Rośliny ozdobne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 48. ISBN 03-01-06672-5.

[1]