Piotr Zychowicz

Piotr Zychowicz

Piotr Zychowicz (2018)
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1980 Warszawa
Zawód, zajęcie	historyk dziennikarz
Narodowość	polska
Małżeństwo	Anna Herbich-Zychowicz[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Stefan Zychowicz (ur. 27 kwietnia 1980 w Warszawie) – polski publicysta historyczny^[2][3], w latach 2000–2012 dziennikarz „Rzeczpospolitej”, w 2013-2022 zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy” i redaktor naczelny miesięcznika „Historia Do Rzeczy”^[4].

Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (2005), gdzie otrzymał tytuł magistra na podstawie pracy Środowiska germanofilskie w Generalnym Gubernatorstwie 1939–1942. Przypadek Władysława Studnickiego (przygotowana pod kierunkiem Andrzeja Chojnowskiego, recenzowana przez Pawła Wieczorkiewicza). Od 2000 roku związany z dziennikiem „Rzeczpospolita”. Dziennikarz, a później zastępca szefa działu zagranicznego. Do października 2012 roku publikował w „Rzeczpospolitej” i tygodniku „Uważam Rze”. Był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Uważam Rze Historia”. 10 kwietnia 2010 roku był jednym z pierwszych dziennikarzy, którzy dotarli na miejsce katastrofy Tu-154 w Smoleńsku^[5]. Autor książki Pakt Ribbentrop-Beck^[6]. Od stycznia 2013 do października 2022 zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Do Rzeczy”^[7][4] i redaktor naczelny miesięcznika „Historia Do Rzeczy”. Od kwietnia 2013 prowadzi magazyn historyczny Kontra na antenie stacji Telewizja Republika^[8]. Od sierpnia 2020 r. prowadzi w serwisie YouTube kanał Historia Realna, który jest deklarowany jako „niezależny kanał o historii, geopolityce i wojsku”.

 Osobny artykuł: Polskie obozy zagłady.

Jest jednym – obok Jerzego Haszczyńskiego i Katarzyny Zuchowicz – z inicjatorów akcji Przeciwko polskim obozom zorganizowanej w 2005 r. przez dziennik „Rzeczpospolita”. Za artykuł Trzeba ścigać autorów tekstów o «polskich obozach» i liczne kolejne publikacje w tej sprawie nagrodzony w 2005 r. nagrodą główną SDP (wraz z Haszczyńskim i Zuchowiczową). Za akcję Przeciwko polskim obozom nominowany również do nagrody „Press”^[9][10].

W swoich książkach przedstawia i analizuje alternatywne scenariusze dziejów Polski. W Pakcie Ribbentropp-Beck twierdził, że lepszym rozwiązaniem dla Polski w 1939 byłby sojusz z III Rzeszą i wspólny atak na ZSRR niż oparcie na sojuszu z Francją i Wielką Brytanią. Na kartach Paktu Piłsudski - Lenin forsował tezę o odpowiedzialności Naczelnika Państwa Polskiego za rozprzestrzenienie się komunizmu na świecie. W Obłędzie '44 krytykował odpowiedzialnych za wybuch powstania warszawskiego. Część historyków negatywnie odniosła się do tez stawianych przez autora wspomnianych publikacji. Antoni Dudek stwierdził, że „w książkach Piotra Zychowicza nie o dyskusję chodzi, ale o przywalenie komuś: raz jest to Józef Beck, którego jednostkową rolę przecenia, czyniąc z niego całkowicie samodzielnego architekta polityki zagranicznej II RP, raz zaś dowództwo AK, które wedle niego też mogło w 1944 robić co chciało, ignorując nastroje społeczne”^[11]. Piotr Gontarczyk krytykował konstrukcję Obłędu '44, twierdząc, że autor „bardzo obszernie korzysta z (...) wypowiedzi oskarżycielskich, mściwych, nie do końca sprawdzonych albo w ogóle nie wiadomo, czy prawdziwych^[12]. No i to w jakiejś mierze dezawuuje cały tok jego narracji”. Książkę poświęconą rzekomej współpracy obozu piłsudczykowskiego z bolszewikami skrytykował w całości jako ,,ignorancką, prymitywną i niedorzeczną" historyk Rafał Igielski^[13]. Tez Zychowicza nie podzielał również Marek Kornat^[14]. Z kolei Jacek Chrobaczyński stwierdził wręcz, że książka Pakt Ribbentrop-Beck jest „wyrazistym przykładem śmieszności intelektualnej, niekompetencji warsztatowej, spekulacji umysłowej. Nie jest godna nazwania jej rozprawą historyczną, a autora profesjonalnym historykiem”^[15].

We wrześniu 2017 roku w swej książce Niemcy oraz w artykule opublikowanym w „Do Rzeczy” Zychowicz usiłował rozpropagować pogląd, jakoby ideolog nazizmu, Adolf Hitler, reprezentował nie skrajną prawicę, lecz „lewactwo”; samo przyporządkowanie Hitlera przez historiografię do prawicy opisywał jako sukces lewicowej propagandy^[16]. Mateusz Kuryła z portalu Histmag zarzucił Zychowiczowi „znaczące nadużycie intelektualne”^[17], uzasadniając swą opinię rasizmem oraz antysemityzmem ideologii nazistowskiej (sprzecznym z lewicowymi postulatami egalitaryzmu)^[18] oraz współczesną ewolucją pojęcia XXI-wiecznej lewicy. O ile Zychowicz miał na myśli przede wszystkim zbieżność lewicowego komunizmu z nazizmem pod względem kolektywizmu, współczesna socjaldemokracja wyrzekła się gospodarki centralnie sterowanej na rzecz idei państwa opiekuńczego, zaakcentowania praw człowieka oraz wolności słowa^[19]. Historycy Mikołaj Mirowski oraz Jan Rojewski w związku ze sprawą Niemców zarzucili Zychowiczowi zupełnie ahistoryczną interpretację doktryny politycznej Hitlera^[20]. W opublikowanym na łamach „Rzeczpospolitej” wywiadzie z Zychowiczem Jan Rojewski krytykował dobór okładek pisma „Historia Do Rzeczy”, wskazując na ich „skrajnie ideologiczny przekaz”^[21].

Zajmował się wyjaśnieniem popełnionej w 1944 przez żołnierzy Armii Krajowej na Żydach zbrodni w Lesie Siekierzyńskim^[22].

W 2019 książka P. Zychowicza pt. Wołyń zdradzony, czyli jak dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA uczestniczyła w 12. edycji konkursu Książka Historyczna Roku, a w trakcie jego trwania decyzją trzech współorganizatorów (Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A. i Narodowe Centrum Kultury) została usunięta z konkursu^[23], zaś jako powód podano, że jest niezgodna z polską racją stanu^[24]. W wydanym oświadczeniu Instytut Pamięci Narodowej podał do wiadomości, że ta decyzja nie była uzgodniona z IPN^[25]. W związku z decyzją organizatorów Sławomir Cenckiewicz 24 października 2019 zarzucił im brak uprawnień do podjęcia takiej decyzji, użycie fałszywej podstawy prawnej oraz poinformował o rezygnacji z członkostwa w jury konkursu i zaapelował o jego anulowanie w edycji 2019^[26][27]. Nazajutrz czterej organizatorzy konkursu (TVP, PR, IPN, NCK) poinformowali o unieważnieniu konkursu w edycji 2019^[28].

• Pakt Ribbentrop-Beck czyli jak Polacy mogli u boku Trzeciej Rzeszy pokonać Związek Sowiecki, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2012. ISBN 978-83-7818-091-3.
• Obłęd '44 czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2013. ISBN 978-83-7818-198-9.
• Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z Trzecią Rzeszą, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2014. ISBN 978-83-7818-316-7.
• Pakt Piłsudski-Lenin czyli jak Polacy uratowali bolszewizm i zmarnowali szansę na budowę imperium, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2015^[29]. ISBN 978-83-7818-919-0.
• Skazy na pancerzach. Czarne karty epopei Żołnierzy Wyklętych., Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2018. ISBN 978-83-8062-289-0
• Wołyń zdradzony czyli jak dowództwo AK porzuciło Polaków na pastwę UPA, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2019. ISBN 978-83-8062-564-8
• Germanofil. Władysław Studnicki. Polak, który chciał sojuszu z III Rzeszą, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2020. ISBN 978-83-8188-103-6
• Nadchodzi III wojna światowa. Czy Ameryka porzuci Polskę na pastwę Rosji?, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2021. (Wsp��łautor Jacek Bartosiak). ISBN 978-83-818-8354-2
• Wojna o Ukrainę. Wojna o świat (wspólnie z Jackiem Bartosiakiem), Poznań: Dom Wydawniczy Rebis 2023, ISBN 978-83-8338-104-6.
• Izrael na wojnie. 100 lat konfliktu z Palestyńczykami, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis 2024, ISBN 978-83-8338-277-7
• Seria Opowieści niepoprawne politycznie:
• Żydzi. Opowieści niepoprawne politycznie, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2016. ISBN 978-83-8062-724-6.
• Sowieci. Opowieści niepoprawne politycznie II, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2016. ISBN 978-83-8062-781-9.
• Niemcy. Opowieści niepoprawne politycznie cz. III, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2017. ISBN 978-83-8062-238-8.
• Żydzi 2. Opowieści niepoprawne politycznie IV, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2018. ISBN 978-83-806-2315-6
• Alianci. Opowieści niepoprawne politycznie V, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2021. ISBN 978-83-8188-236-1
• Ukraińcy, Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis” 2022. ISBN 978-83-8188-625-3 i Ukraińcy – edycja specjalna z materiałami dodatkowymi, w twardej oprawie (to samo wydawnictwo, rok wydania). ISBN 978-83-8188-656-7

• TomaszT. Wituch TomaszT., Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, BogdanB. Stolarczyk (red.), wyd. 1, Kraków: Wydawn. Arkadiusz Wingert, 2010, ISBN 978-83-60682-27-2, OCLC 758245824 . Brak numerów stron w książce

• Zychowicz, Piotr (1980- ). Katalog elektroniczny Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-10-27].
• Kanał Historia Realna w serwisie YouTube [dostęp 2022-07-22].