Pik Botha

Pik Botha
Roelof Frederik Botha
	; Pik Botha (1981)
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1932 ; Rustenburg
Data i miejsce śmierci	12 października 2018 ; Pretoria
Zawód, zajęcie	polityk, minister spraw zagranicznych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pik Botha, właśc. Roelof Frederik Botha (ur. 27 kwietnia 1932 w Rustenburgu w Transwalu, zm. 12 października 2018 w Pretorii^[1]) – południowoafrykański polityk i dyplomata, w latach 1977–1994 minister spraw zagranicznych RPA.

Życiorys

Po ukończeniu studiów z dziedziny prawa i filozofii na Uniwersytecie w Pretorii, w 1953 wstąpił do służby dyplomatycznej ZPA. Przebywał na placówkach zagranicznych w Szwecji i RFN. W latach 1963–1966 reprezentował RPA przy Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości w sprawie Etiopia i Liberia vs. Południowa Afryka^[2]. W 1966 objął funkcję doradcy prawnego przy MSZ, dzięki czemu reprezentował w latach 1966–1974 RPA w ONZ. W latach 1968–1970 sprawował obowiązki wiceministra spraw zagranicznych. W 1974 powierzono mu misję ambasadora przy Narodach Zjednoczonych, jednak w miesiąc po złożeniu przez niego listów uwierzytelniających państwo zostało zawieszone w prawach członka. W 1975 został ambasadorem w Waszyngtonie (USA).

W 1970 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego z listy Partii Narodowej. Siedem lat później objął tekę ministra spraw zagranicznych. W 1986 zaszokował wypowiedzią, z której wynikało, że w przyszłości prezydentem RPA może zostać czarnoskóry. Dwa lata później wraz z ministrem obrony Magnusem Malanem udał się do Brazzaville, gdzie podpisał umowę wraz z prezydentem Konga Denisem Sassou-Nguesso oraz przedstawicielami Angoli i Kuby kończącą zaangażowanie militarne RPA w sprawy afrykańskie. Zapowiedział jednocześnie początek końca dyskryminacji rasowej w swoim kraju^[3].

22 grudnia 1988 podpisał trójstronne porozumienie w Nowym Jorku przewidujące uznanie przez RPA niepodległości Namibii. Był jednym z najdłużej urzędujących szefów dyplomacji w historii. W łonie Partii Narodowej należał do tzw. frakcji liberałów.

Po zniesieniu apartheidu w 1994 został mianowany przez prezydenta Mandelę ministrem ds. surowców i energii, dwa lata później wraz z byłym prezydentem de Klerkiem wycofał się z rządu. W latach 1987–1996 pełnił obowiązki przewodniczącego Partii Narodowej w Transwalu. W 2000 poparł oficjalnie politykę Thabo Mbekiego, stając się członkiem Afrykańskiego Kongresu Narodowego. Pozostawał krytycznym wobec niektórych elementów polityki ANC, m.in. tzw. akcji afirmatywnej^[4].

Jego synem jest Piet Botha, znany afrykański muzyk. Rodzina nie ma żadnych związków z byłym prezydentem RPA o tym samym nazwisku.

Przypisy

↑ Former foreign affairs minister Pik Botha dies. news24.com. [dostęp 2018-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-13)]. (ang.).
↑ Te dwa kraje oskarżyły RPA o bezprawną okupację Namibii, zob.
↑ „A new era has begun in South Africa. My government is removing racial discrimination. We want to be accepted by our African brothers”^{[potrzebny przypis]}
↑ Mathabo Le Roux, „'The ANC fooled us' Pik”, Business Day, 14 lipca 2007

Bibliografia

South African History Online. sahistory.org.za. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-06)].
Mr Roelof „Pik” Botha [online], 24.com [zarchiwizowane z adresu 2007-11-17] (ang.).

Linki zewnętrzne

JaromirJ. Kamiński JaromirJ., RPA może mieć kiedyś białego prezydenta [online], Dziennik.pl, 24 kwietnia 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-04-26] .

[1] Former foreign affairs minister Pik Botha dies. news24.com. [dostęp 2018-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-13)]. (ang.).

[2] Te dwa kraje oskarżyły RPA o bezprawną okupację Namibii, zob.

[3] „A new era has begun in South Africa. My government is removing racial discrimination. We want to be accepted by our African brothers”^{[potrzebny przypis]}

[4] Mathabo Le Roux, „'The ANC fooled us' Pik”, Business Day, 14 lipca 2007

[1]